Αφιέρωμα στο Βρυσάκι

June 18, 2013, 12:11 am

≫ Next: «Δεν θυμάμαι να ρωτάω»

≪ Previous: Γιάννης Αλτσχάϊμερ.....

$

0

0

Ακροκέραμα της οικίας επί της οδού Ποσειδώνος 4. 

Στο βάθος ο ναός του Ηφαίστου

Η Αθήνα όπως την απαθανάτισε ο φακός του Φρεντ Μπουασονά το 1920. Σε πρώτο πλάνο ο ναός του Ηφαίστου. Πίσω του ανηφορίζει την πλαγιά της Ακροπόλεως το Βρυσάκι και πέραν αυτού το Ριζόκαστρο. Ψηλά στο βάθος τα αυθαίρετα Αναφιώτικα

Το Βρυσάκι ήταν η γειτονιά της παλιάς Αθήνας που απλωνόταν στη βόρεια – βορειοδυτική πλαγιά της Ακροπόλεως. Οριζόταν βορείως από την οδό Αδριανού, ανατολικώς από τις οδούς Ευρυσακείου και Βουλευτηρίου, νοτίως από την οδό Ακροπόλεως και δυτικώς από τις οδούς Αποστόλου Παύλου και Αγίων Ασωμάτων. Εκτός από τα φυσικά όρια της Ακροπόλεως και του Αρείου Πάγου στα νότια, οριοθετικά τοπόσημα ήταν το Θησείο στα βορειοδυτικά και ο πύργος του υστερορρωμαϊκού τείχους (το βόρειο άκρο της Στοάς του Αττάλου) στα βορειοανατολικά. Συνόρευε επομένως, και κατ’ αντιστοιχίαν με τις προαναφερθείσες οδούς, με το Μοναστηράκι, τους Αέρηδες, το Ριζόκαστρο, το Κάστρο (Ακρόπολη) και το Θησείο. Όμως σημαντικότερη από τη γειτνίαση με αυτές τις περιοχές ήταν η ίδια η θέση του Βρυσακίου επάνω στα ερείπια της αρχαίας Αγοράς των Αθηνών, η οποία τελικά υπήρξε μοιραία για την ύπαρξή του.

Το δυτικό άκρο της Αγοράς την 25^η Μαΐου 1931, πρώτη ημέρα των ανασκαφών. Διακρίνεται πίσω δεξιά από το ναό του Ηφαίστου η οικία του Ερρίκου Τράιμπερ, προσωπικού ιατρού του βασιλέως Όθωνος, στη γωνία των οδών Ερμού και Αγίων Ασωμάτων

Η εκκλησία και η συνοικία της Βλασσαρούς κατά την πρώτη ημέρα των ανασκαφών

Κάπως έτσι θα πρέπει να ήταν η Αγορά στην όψιμη αρχαιότητα. Αριστερά διακρίνεται η Στοά του Αττάλου και δεξιά το Ωδείο του Αγρίππα. Η επιδρομή των Ερούλων το 2ο αιώνα μ.Χ. μετέτρεψε την πόλη σε ερείπια. Τα ευρήματα των ανασκαφών ήταν μάλλον φτωχά σε σχέση με το τι είχε υπάρξει στο χώρο πριν τη βαρβαρική επιδρομή

Κάτοψη της ανεσκαμμένης περιοχής του Βρυσακίου

Η ανασκαφή ξεκίνησε από την πλατεία της Βλασσαρούς, στο δυτικό τμήμα της Αγοράς

Άραγε ποια συναισθήματα να κυριαρχούσαν, ο ενθουσιασμός για την αποκάλυψη των ερειπίων του ενδόξου παρελθόντος ή η θλίψη για το ξεσπίτωμα; Αριστερά του εικονιζομένου καφενείου βρίσκεται η Βλασσαρού

Η πρώτη οικία που κατεδαφίστηκε βρισκόταν επί της οδού Επωνύμων (Πατούσα). Η κατεδάφισή της ξεκίνησε στις 20 Απριλίου 1931. Διακρίνονται τα ακροκέραμά της, πιθανότατα οι αρχαΐζουσες «κουκουβάγιες». Στο βάθος η οδός Αδριανού

Αεροφωτογραφία του Βρυσακίου, η οποία ελήφθη την 5η Ιουλίου 1933. Έχει ανασκαφεί ο χώρος δυτικά της οδού Επωνύμων

Σύγχρονη αεροφωτογραφία της Αρχαίας Αγοράς πριν την πεζοδρόμηση της οδού Αδριανού. Τότε ήταν γεμάτη αυτοκίνητα, τώρα γεμάτη καρεκλοτράπεζα

«Επειδή κάτωθι των κτησμάτων της περιοχής μας υπάρχουν αρχαιότητες, επί αιώνας εις αφάνιαν… επειδή είναι ανάγκη δια ταύτα κατεδαφιζόμεθα. Και θυμηθείτε ότι: γραφομηχαμές – αριθμομηχανές μεγάλης ποικιλίας και ευκαιρίας θα έχομεν Αδριανού 35 1^ος όροφος. Σκλήρης Αλέξ.»

Υπάρχουν δύο εκδοχές για την προέλευση της ονομασίας, αμφότερες συνυφασμένες με την τοπική αρχαιολογία. Σύμφωνα με τη μία το όνομα οφείλεται στον Ευρυσάκη, το γιο του Αίαντος του Τελαμωνίου, ο οποίος παρεχώρησε τη Σαλαμίνα στους Αθηναίους και έτσι απέκτησε τα δικαιώματα του Αθηναίου πολίτη. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, στην περιοχή Μελίτη, δυτικά της Αγοράς. Το Βρυσάκι όμως βρισκόταν ακριβώς στη θέση της Αγοράς. Πέραν αυτού, είναι απίθανο να διατηρήθηκε η μνήμη του συγκεκριμένου ήρωα, όταν χάθηκαν σημαντικότερες ιστορικές μνήμες και τοπωνύμια. Σε μία πόλη της οποίας οι περιοχές μέχρι και τα πρώτα χρόνια της ως πρωτεύουσας είχαν ονόματα όπως Αλίκοκο, Ροδακιό, Βατραχονήσι, Χεζολίθαρο, Μπουμπουνίστρα, είναι τουλάχιστον αφελές να θεωρείται ότι η ονομασία του Βρυσακίου σχετίζεται με έναν ήρωα των ομηρικών χρόνων.

Πιθανότερη επομένως είναι η δεύτερη εκδοχή, αυτή της ονομασίας της γειτονιάς από κάποια βρύση.

σωτερικό της γειτονιάς: το δρομάκι που οδηγούσε από την πλατεία Γιγάντων δεξιά προς το ιερό της Βλασσαρούς. Επάνω από την αυλόπορτα μία πλήρης σειρά από καλόγριες. Απαραίτητο φυτό στην αυλή η χουρμαδιά

Οικίες στα ορεινά της γειρονιάς. Στα δεξιά διακρίνεται ο πέτρινος τοίχος της Υπαπαντής. Μικρόσχημα ακροκέραμα του Τσίλλερ κοσμούν την αυλόθυρα

Μικροαστικές οικίες με ημιυπόγειο και όροφο. Παρ' όλη τη φτώχεια, σχεδόν πάντα βρίσκονταν χρήματα για την αγορά ακροκεράμων

Ο λόφος της Ακροπόλεως χαρακτηρίζεται από την παρουσία πηγών, που τον έκαναν προσιτό στην ανθρώπινη κατοίκηση πολλές χιλιάδες χρόνια προ Χριστού. Τα περισσότερα πηγαία ύδατα της Ακροπόλεως εμφανίζονται στη βορειοδυτική κλιτύ της, δηλαδή επάνω από την αρχαία Αγορά και το Βρυσάκι. Εκεί βρισκόταν – και βρίσκεται – η πηγή  Κλεψύδρα. Στη νοτιοδυτική άκρη της Αγοράς βρισκόταν μεγάλη κρήνη, η Εννεάκρουνος ή κατ’ άλλους αρχαιολόγους άλλη αγνώστου ονόματος, της οποίας τα ερείπια σώζονται κοντά στο ναό των Αγίων Αποστόλων. Στην ίδια περιοχή βρισκόταν και η μαρμάρινη κρήνη που είχε ιδρύσει ο Δήμος Αθηναίων το 1872. Είναι λοιπόν πιθανότερο η ονομασία της γειτονιάς να προέρχεται από μία βρύση, παρά από τον Ευρυσάκη. Η ονοματοδοσία της οδού Ευρυσακείου προήλθε από την ονομασία της γειτονιάς και μάλιστα μετά την εξαφάνισή της από την αρχαιολογική σκαπάνη η οδός πλέον λέγεται Βρυσακίου.

Η βόρεια όψη των Αγίων Αποστόλων με το νεοκλασσικό καμπαναριό, από όπου ήταν η είσοδος. Φωτογραφικό αρχείο Γεωργίου Λαμπάκη, περίπου 1890

Νοτιοανατολική άποψη του ναού των Αγίων Αποστόλων το 1953, πριν την κατεδάφιση της προσθήκης του 19ου αιώνα και την αποκατάσταση στην αρχική του μορφή

Η οδός Πολυγνώτου κατέληγε στην Αρείου Πάγου και στους Αγίους Αποστόλους. Εδώ η οικία στη γωνία της με την οδό Ευρυσακείου, που κατηφορίζει δεξιά. Ο κουμπαράς της εκκλησίας σώζεται κοντά στην εκκλησία, μέσα στον αρχαιολογικό χώρο

Η δυτική όψη των Αγίων Αποστόλων μετά τη κατεδάφιση της ανωτέρω οικίας. Ακόμη δεν έχουν ανασκαφεί οι οδοί Ετρτσακείου και Ποικίλης. Το αέτωμα δεξιά είναι της οικίας Κωλέττη

Σχέδιο για την αποκατάσταση του ναού των Αγίων Αποστόλων

Όπως και στην υπόλοιπη πόλη, υπήρχαν στο Βρυσάκι αρκετές εκκλησίες, δείγμα της ευσέβειας των Αθηναίων. Η υπερβολική τιμή που απέδιδαν μάλιστα στη Παρθένο Μαρία αποδίδεται σε μία επιβίωση της λατρείας των αρχαίων Αθηναίων στην Παρθένο Αθηνά. Μέχρι την ανασκαφή σώζονταν δύο ενοριακοί ναοί. Παλαιότερος ήταν ο ναός των Αγίων Αποστόλων του Σολάκη, βυζαντινή εκκλησία απλού τετρακιόνιου σταυροειδούς εγγεγραμμένου ρυθμού αθηναϊκού τύπου του 11^ου αιώνος με νεοκλασσική προσθήκη του 19^ου αιώνος στα δυτικά. Ήταν το μοναδικό μη αρχαίο κτίσμα που διατηρήθηκε στον αρχαιολογικό χώρο της Αγοράς, επειδή είναι η ωραιότερη βυζαντινή εκκλησία της Αθήνας. Μετά την ανασκαφή του χώρου αναστηλώθηκε στην αρχική της μορφή το 1956 και έκτοτε λειτουργεί ως μουσείο. Σε αυτήν εντοιχίσθηκαν τοιχογραφίες των κατεδαφισμένων ναών της περιοχής. Λειτουργείται κάθε χρόνο στη μνήμη των Αγίων Αποστόλων. Μετά το τέλος της λειτουργίας η εικόνα των Αγίων Αποστόλων λιτανεύεται μέχρι την πλατεία Αβησσυνίας και επανέρχεται στο ναό του Αγίου Φιλίππου, όπου φυλάσσεται.

Η πλατεία Γιγάντων στο μέσον της γειτονιάς ανοιγόταν γύρω από τους Γίγαντες και Τρίτωνες που κοσμούσαν το Ωδείο του Αγρίππα. Ήταν τα μόνα ορατά μνημεία της αρχαιότητας, εκτός από τη γωνία της Στοάς του Αττάλου και το ναό του Ηφαίστου. ΄Το δρομάκι που φαίνεται πίσω τους οδηγούσε σε μία μικρή πλατεία. Στρίβοντας δεξιά, συναντούσες το ιερό της Βλασσαρούς

Οικία της πλατείας Γιγάντων με Ερμήδες

Η οικία με τη χουρμαδιά στο τέρμα του μικρού δρόμου και το ιερό της Βλασσαρούς. Οι οικίες γύρω από το μικρό πλάτωμα έχουν ήδη κατεδαφισθεί

Το πλάτωμα πίσω από το ιερό της ΒλασσαρούςΣτιβαρά ακροκέραμα επί επιπέδων στρωτήρων κοσμούν τη μεσαία οικία της φωτογραφίας

Η Παναγία Βλασσαρού επί της οδού Επωνύμων, εμβληματικό κτίσμα της Αθήνας που θυσιάστηκε για να αποκαλυφθούν οι μαρτυρίες της αρχαιότητας. Οι ανασκαφές σχεδόν την αγγίζουν, το καφενείο έχει ήδη κατεδαφισθεί και οι καμπάνες της έχουν αφαιρεθεί

Μετά από μία καταιγίδα, η Βλασσαρού θλιμμένη παρακολουθεί το πλημμυρισμένο σκάμμα

Μεταξύ της πλατείας των Γιγάντων (Ωδείο Αγρίππα) και του Θησείου βρισκόταν η Παναγία Βλασσαρού, τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική της Οθωμανικής περιόδου, που ήταν αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου. Κατά τον Φιλαδελφέα, τον 17ο και 18ο αιώνα επονομαζόταν Βλασταρού, ίσως από κτίτορά της με το όνομα Βλαστάρης. Στην απογραφή της 26ης Οκτωβρίου 1824 ο μαχαλάς της Παναγίας της Βλασσαρούς είχε «66 οσπίτια και 329 ψυχές». Ήταν δηλαδή ο πέμπτος ή έκτος σε μέγεθος μαχαλάς της Αθήνας από τους τριάντα πέντε συνολικά. Σε αυτήν το 1834 είχαν στεγαστεί το Πρωτοδικείο Αθηνών και ο Άρειος Πάγος. Κατεδαφίστηκε το 1931 και η εικόνα της Παναγίας της Βλασσαρούς τοποθετήθηκε στον Άγιο Φίλιππο.

Υδατογραφία του Ρόττμαν στην οποίαν απεικονίζεται η ερειπωμένη Υπαπαντή όπως ήταν το 1835. Διακρίνονται οι αγιογραφίες στους τοίχους της εκκλησίας

Το εκκλησάκι των Αγίων Χαραλάμπους και Ηλία κατά τη διάρκεια της κατεδαφίσεώς του

Το ίδιο εκκλησάκι μέσα στον αρχαιολογικό χώρο

Το εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνος στον αριθμό 16 της οδού Ευρυσακείου. Πίσω του οι οικίες της γωνίας Ευρυσακείου και Πολυγνώτου

Νοτιοανατολικότερα των Αγίων Αποστόλων και δυτικότερα της Αγίας Άννας σωζόταν ερειπωμένος ο ναός της Υπαπαντής, ξυλόστεγη μονόκλιτη βασιλική, που είχε ερειπωθεί κατά την Επανάσταση και τελικά κατεδαφίστηκε κατά την ανασκαφή του χώρου.  Η Παναγία η Πυργιώτισσα ή Χρυσοπυργιώτισσα βρισκόταν μέσα σε πύργο του Ιουστινιάνειου τείχους, στο νότιο άκρο της Στοάς του Αττάλου. Η Ευαγγελίστρια βρισκόταν στην ανατολική πλευρά του Αρείου Πάγου, προς τα νότια λίγο της οδού Μητρώου. Ο μικρός ναός των Αγίων Ηλία και Χαραλάμπους βρισκόταν δυτικά της σωζόμενης εκκλησίας των Αγίων Αποστόλων. Ο Άγιος Αθανάσιος του Μπιλιανάκη βρισκόταν βορειοδυτικά του Αρείου Πάγου. Ο Άγιος Σπυρίδων βρισκόταν στην οδό Ευρυσακείου 16.

Η ερειπωμένη Αθήνα μετά την Επανάσταση. Αριστερά ένας από τους Γίγανες και στο βάθος το Θησείο

Η πανηγυρική υποδοχή του βασιλέως Όθωνος στην ΑΘήνα, μπροστά στο Θησείο, 1833. Ελαιογραφία του Πέτερ φον Χες

Μικρασιάτες πρόσφυγες σε καταυλισμό δίπλα από το ναό του Ηφαίστου

Τελευταία αξιομνημόνευτη εκκλησία της περιοχής ήταν ο Άγιος Γεώργιος ο Ακαμάτης, που δεν ήταν άλλος από το ναό του Ηφαίστου (Θησείο).  Ο δωρικός περίπτερος ναός της αρχαίας θρησκείας μετετράπη σε χριστιανική εκκλησία μεταξύ 5^ου και 7^ουαιώνος, με τις απαραίτητες προσαρμογές. Στα βυζαντινά χρόνια το Θησείο, όπως μαρτυρούν διάφορες πηγές, ήταν καθολικό μοναστηριού. Οι Τούρκοι δεν το μετέτρεψαν σε τζαμί, πιθανότατα, επειδή τότε βρισκόταν έξω από την πόλη η διότι τούτο αντέκειτο στα προνόμια που ο Πορθητής είχε δώσει στους Αθηναίους. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, εξ αιτίας του φόβου των Τούρκων που έμπαιναν έφιπποι μέσα στις χριστιανικές εκκλησίες και τις βεβήλωναν, κλείστηκε η μεγάλη δυτική είσοδος και κυρίως εχρησιμοποιείτο η μικρή θύρα της νότιας πλευράς. Λειτουργία ετελείτο μόνο μια φορά τον χρόνο, την ημέρα της εορτής του αγίου Γεωργίου. Πιθανότατα, εξ αιτίας αυτού του γεγονότος πήρε την επωνυμία «Ακαμάτης» (τεμπέλης). Ας σημειωθεί ακόμη, πως στα χρόνια της Τουρκοκρατίας το Θησείο λεγόταν και «Τριανταδυό κολώνες» (αντί του ορθού 34 που έχει). Στις 2 Φεβρουαρίου 1833, με αφορμή την άφιξη του βασιλέως Όθωνος στην Ελλάδα, ετελέσθη εκεί επίσημη δοξολογία. Ομοίως δοξολογία ετελέσθη και στις 25 Μαρτίου 1833, «ότε εισήλθον τα βασιλικά στρατεύματα εν Αθήναις, όπως παραλάβωσι την Ακρόπολιν παρά των Οθωμανών». Στις 13 Ιανουαρίου 1835 εψάλη πάλι επίσημη Δοξολογία για τον ερχομό του Όθωνος στην Αθήνα. Ήταν η τελευταία χριστιανική ακολουθία που εψάλη στο Θησείο. Έκτοτε έπαψε να χρησιμοποιείται ως εκκλησία, ενώ με απόφαση της Ιεράς Συνόδου η Αγία Τράπεζα και τα άλλα χριστιανικά στοιχεία που υπήρχαν σ αυτό, μεταφέρθηκαν αλλού. Ακολούθως για ένα διάστημα στέγασε το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της πρωτεύουσας του απελευθερωθέντος κράτους. Τελικά ενσωματώθηκε στον αρχαιολογικό χώρο της Αγοράς, της οποίας αποτελεί το δυτικό όριο και το σημαντικότερο μνημείο.

Η γραμμή του ΗΣΑΠ χαράχθηκε παραλλήλως της οδού Αδριανού. Μετά την ανασκαφή της Αγοράς, διασχίζει τον αρχαιολογικό χώρο. Στη φωτογραφία διακρίνονται οι γέφυρες των οδών Αρείου Πάγου, Ποσειδώνος και Αγίων Ασωμάτων

Η ρυμοτομία της γειτονιάς ήταν ακανόνιστη, όπως η σωζόμενη μέχρι σήμερα ρυμοτομία της παλαιάς πόλεως που έχει παραμείνει ουσιαστικά αμετάβλητη, παρά την ευθεία χάραξη των οδών Αιόλου, Αθηνάς και Ερμού εντός του προεπαναστατικού αστικού ιστού. Η διάνοιξη του ορύγματος του σιδηροδρόμου οδήγησε στην κατασκευή τεσσάρων γεφυρών μεταξύ Μοναστηρακίου και Βρυσακίου, παραλλήλως προς την οδό Αδριανού.

Η οικία στη γωνία των οδών Αδριανού 44 και Ευρυσακείου. Δεξιά της έχει αρχίσει η αναστήλωση της Στοάς του Αττάλου

Μετά την αποπεράτωση της Στοάς του Αττάλου

Οι πρώτες εργασίες για την κατεδάφιση του κτηρίου έχουν ξεκινήσει. Ίσως η διατήρησή του να λειτουργούσε καλύτερα ως σύνδεσμος της αρχαιότητας με την παλαιότητα της πόλεως. Στο χώρο του σώζονται σήμερα δυο - τρία φουρούσια. Το κτήριο αριστερά στη φωτογραφία σώζεται μέχρι σήμερα.

Η διασταύρωση των οδών Ευρυσακείου (αριστερά) και Ποικίλης (δεξιά). Το τελευταίο κτίσμα της Ευρυσακείου που διακρίνεται είναι ο Άγιος Σπυρίδων. Στο βάθος της οδού Ποικίλης διακρίνεται η οδός Αρείου Πάγου. Καλόγριες κοσμούν τη στέγη

Η οδός Ευρυσακείου στο ύψος της οδού Πολυγνώτου

Το σημείο όπου η οδός Ευρυσακείου διακόπηκε από την ανασκαφή της οδού Ποικίλης

Η οικία επί της οδού Ποικίλης 5

Η διασταύρωση των οδών Ποικίλης και Επαμεινώνδα, εμπρός από την πύλη της Αρχηγέτιδος Αθηνάς. Η αριστερή πλευρά της οδού Ποικίλης δεν έχει ανασκαφεί ακόμη. Οι εικονιζόμενες στις άκρες της φωτογραφίας οικίες σώζονται μέχρι σήμερα.Η περιοχή δεν ανήκει στο Βρυσάκι, αλλά συνδέεται με αυτό μέσω των ανασκαφών

Η οδός Ποικίλης και η Πύλη της Αρχηγέτιδος Αθηνάς στο βάθος. Οι οικίες αριστερά σώζονται, ενώ αυτές στα δεξιά θυσιάστηκαν για να αναδειχθεί η βιβλιοθήκη του Πανταίνου

Η πρώτη και ανατολικότερη συνδέει τις οδούς Νίσου και Ευρυσακείου, αμέσως μετά το σταθμό του Μοναστηρακίου. Η οδός Ευρυσακείου (σημερινή Βρυσακίου) έφθανε μέχρι την οδό Πολυγνώτου, η οποία κατέληγε δυτικά στην οδό Αρείου Πάγου. Από το σημείο εκείνο η Αρείου Πάγου έστριβε ελαφρώς προς τα νοτιοδυτικά, ενώ προς τα νοτιοανατολικά συνέχιζε ανηφορική η οδός Βουλευτηρίου.

Η οδός Αρείου Πάγου συγκέντρωνε αρκετές καλές οικίες στο κάτω μέρος της, όπως η εικονιζόμενη

Εντυπωσιάζει το δώμα της οικίας με τους ακατέργαστους ακρογωνιαίους λίθους, τη διπλή σειρά ακροκεράμων και τη γλάστρα. Γύρω της φτωχόσπιτα. Γειτονιά που θυμίζει έντονα Μαντάμ Σουσού

Οι πινακίδες των δρόμων ήταν μαρμάρινες. Η οικία αριστερά έχει σιδερένια φουρούσια και ξύλινο δάπεδο στον εξώστη

Αρείου Πάγου και Αγίων Αστεροσκοπείου

Στο ισόγειο της οικίας υπήρχε εργαστήριο βαρελοποιίας

Φτωχολογιά και νεοκλασσικισμός δίπλα δίπλα. Είναι αμφίβολο αν οι κάτοικοι αυτού του δρόμου γνώριζαν ότι κάτω από τα πόδια τους βρισκόταν η Οδός των Παναθηναίων

Η οικία με το βαρελοποιείο βρισκόταν στη θέση της οικίας του Γάλλου συλλέκτη Φρανσουά Φωβέλ. Πρόκειται για ένα από τα πρώτα σπίτια που χτίστηκαν μετά την ανακήρυξη της Αθήνας σε πρωτεύουσα του Βασιλείου. Πρώιμη μίξη λαϊκής και νεοκλασσικής αρχιτεκτονικής και βιαστική, κακής ποιότητας κατασκευή. Είναι κρίμα που δεν έχουν σωθεί σπίτια σαν αυτό

Το σημείο όπου η Αρείου Πάγου κλίνει προς τα νοτιοδυτικά. Η Οδός των Παναθηναίων συνέχιζε προς τα αριστερά, κατά μήκος της οδού Βουλευτηρίου

Δίες στη σκεπή, μάρμαρα στο μπαλκόνι, κιλίμια και κουρελούδες στο δρόμο

Η διασταύρωση με την οδό Πολυγνώτου. Είναι σαφές ότι η οδός Αρείου Πάγου συγκέντρωνε εμπορική κίνηση

Η αρχή της οδού Βουλευτηρίου

Στο βάθος η Υπαπαντή

Οικία με Δίες δίπλα από την Υπαπαντή

Η δεύτερη γέφυρα, που οδηγούσε από την Αγίου Φιλίππου στις οδούς Αρείου Πάγου και Επωνύμων, είναι αυτή της σημερινής εισόδου στον αρχαιολογικό χώρο της Αγοράς. Η οδός Αρείου Πάγου ταυτιζόταν με την αρχαία Οδό των Παναθηναίων, ενώ η οδός Επωνύμων με το δρόμο δυτικώς του Ωδείου του Αγρίππα. Η οδός Πτολεμαίου, που συνέδεε τις δύο αυτές οδούς νοτίως της Βλασσαρούς, σχημάτιζε ένα ισόπλευρο τρίγωνο, με το Ωδείο του Αγρίππα στο μέσον του. Αντίστοιχος δρόμος υπήρχε και στην αρχαιότητα. Μία παράλληλή της υπήρχε αμέσως βορειότερα των Αγίων Αποστόλων και έφερε το όνομα αυτού του ναού.

Εισερχόμενοι στο Βρυσάκι από τη δεύτερη γέφυρα, αυτή της σημερινής εισόδου στον αρχαιολογικό χώρο, θα βλέπαμε αυτή την οικία. Αριστερά η οδός Αρείου Πάγου, δεξιά η οδός Επωνύμων

Η αρχή της οδού Επωνύμων

Πολυτελές κτήριο με καταστήματα στο ισόγειο

Η πλατεία των Γιγάντων

Στο βάθος διακρίνεται η Βλασσαρού

Οι κατεδαφίσεις έχουν αρχίσει και ένας έντρομος γωνιακός Ερμής κοιτάζει στα μάτια το φωτογράφο, αγωνιώντας για τη μοίρα του. Στο στηθαίο της οικίας δεξιά δύο πήλινα αγγελάκια προσεύχονται για τη σωτηρία τους

Κι άλλο αγγελάκι σε λαϊκή οικία αγωνιά για την τύχη του

Η οικία με τα αγγελάκια και τις γλάστρες στο στηθαίο

Η οδός Πτολεμαίου συνέδεε την Αρείου Πάγου και την Επωνύμων

Ο ξύλινος φράχτης δείχνει το όριο των ανασκαφών

Μεγάλα ακροκέραμα σε μικρή οικία

Σπίτια στην οδό Αγίων Αποστόλων

Εκλεκτικιστική οικία στο σημείο που η οδός Αγίων Αποστόλων έκανε μία διπλή στροφή

Μεγάλη οικία μεταξύ των οδών Αγίων Αποστόλων και Αστεροσκοπείου

Η οδός Ποσειδώνος ήταν η δυτικότερη του Βρυσακίου, πλησίον του Αγοραίου Κολωνού. Στο βάθος φαίνεται ο αλευρόμυλος της οδού Αδριανού

Η τρίτη γέφυρα κατά μήκος της Αδριανού συνέδεε την οδό Θησείου με την οδό Ποσειδώνος, στις παρυφές του Αγοραίου Κολωνού. Η τέταρτη είναι της οδού Αγίων Ασωμάτων μπροστά από το σταθμό του Ηλεκτρικού στο Θησείο. Ο πλατύς δρόμος που οδηγεί από τους Αγίους Αποστόλους προς τα δυτικά του αρχαιολογικού χώρου, ήταν η οδός Αστεροσκοπείου. Νοτιότερα αυτής, χωρίς κανένα σωζόμενο ίχνος επί του αρχαιολογικού χώρου, βρισκόταν η οδός Απολλοδώρου. Μεταξύ αυτών των δύο υπήρχαν οι μικροί ανηφορικοί δρόμοι Αγίου Διονυσίου και Φαίδωνος. Ακόμη νοτιότερα και στο μεγαλύτερο κατοικημένο υψόμετρο ήταν η οδός Ακροπόλεως, ο δρόμος που συνδέει σήμερα την οδό Θεωρίας του Ριζοκάστρου με την Αποστόλου Παύλου.

Η οδός Αστεροσκοπείου στο σημείο που ένα δρομάκι τη συνέδεε με την παράλληλη οδό Αγίων Αποστόλων

Διασταύρωση με την οδό Επωνύμων

Αστεροσκοπείου και Αισχίνου. Η δεύτερη ανηφόριζε προς την οδό Απολλοδώρου

Σημαντική οδός ήταν η Αδριανού, που συνέδεε το Βρυσάκι με το Μοναστηράκι. Η Αδριανού ήταν κεντρικός δρόμος της πόλεως και έφθανε μέχρι την Πλάκα. Κάποτε εθεωρείτο ο μακρύτερος δρόμος της πόλεως. Σήμερα η Αδριανού διακόπτεται από τον αρχαιολογικό χώρο της Βιβλιοθήκης του Αδριανού, οπότε έχει χάσει τη συνέχειά της στον αστικό ιστό της παλαιάς πόλεως

Η οδός Απολλοδώρου βρισκόταν στους πρόποδες του Αρείου Πάγου. Κατηφόριζε προς τα δυτικά και ανηφόριζε εκ νέου πριν τη συνάντησή της με την οδό Αποστόλου Παύλου που διακρίνεται στο βάθος

Οικία στο σημείο συναντήσεως των οδών Απολλοδώρου και Επωνύμων

Η οδός Απολλοδώρου από τη γωνία της ίδιας οικίας

Το αρχικό ρυμοτομικό σχέδιο των Κλεάνθους και Σάουμπερτ προέβλεπε ανασκαφή όλου του χώρου που καταλάμβανε η αρχαία πόλη, ο οποίος σχεδόν ταυτιζόταν με την τότε υπάρχουσα πόλη. Το μεγαλεπήβολο σχέδιο όμως δεν εφαρμόστηκε. Η αρχικά τυχαία ανακάλυψη λειψάνων της αρχαιότητας που ταυτίστηκαν με την αρχαία αθηναϊκή Αγορά οδήγησε στην απόφαση ανασκαφής της περιοχής όπου εκτεινόταν το Βρυσάκι. Ελλείψει χρημάτων, την ανασκαφή ανέλαβε η Αμερικανική Σχολή Κλασσικών Σπουδών. Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1931, διεκόπησαν κατά τη διάρκεια της Κατοχής και του Εμφυλίου και ολοκληρώθηκαν το 1956, με την ολοκλήρωση της ανεγέρσεως της Στοάς του Αττάλου και την εγκατάσταση σε αυτήν του Μουσείου της Αρχαίας Αγοράς.

Η οδός Αγίου Διονυσίου συνέδεε στα ανατολικά τις οδούς Απολλοδώρου και Αστεροσκοπείου. Εδώ το ψηλότερο σημείο της

Λίγο πριν η Αγίου Διονυσίου συναντήσει την οδό Αστεροσκοπείου. Ερμήδες στις στέγες των σπιτιών

Η οδός Φαίδωνος ήταν η δυτική παράλληλη της Αγίου Διονυσίου. Ακόμη δυτικότερα ήταν η οδός Αισχίνου. Άραγε να γλύτωσαν τα επίκρανα της υπό κατεδάφισιν οικίας στη γωνία Φαίδωνος και Αστεροσκοπείου;

Το Βρυσάκι, όπως και το ανατολικά κείμενο Ριζόκαστρο, ήταν μικροαστική γειτονιά, σαφώς φτωχότερη από την Πλάκα. Στο χαμηλότερο τμήμα του, πλησίον της εμπορικής οδού Αδριανού, βρίσκονταν οι περισσότερες καλές οικίες. Όσο απομακρυνόταν κανείς από αυτήν, και μάλιστα προς τους πρόποδες του Αρείου Πάγου, βρίσκονταν όλο και φτωχότερες οικίες που θύμιζαν τα αυθαίρετα παραπήγματα των Αναφιώτικων. Πριν την κατεδάφιση των οικιών οι Αμερικανοί φωτογράφισαν και αποτύπωσαν τις ιδιοκτησίες, οπότε σήμερα έχουμε μία πολύ καλή εικόνα της περιοχής πριν την εξαφάνισή της. Το φωτογραφικό αρχείο της Αμερικανικής Αρχαιολογικής Σχολής, αποτελούμενο από περίπου 35000 φωτογραφίες και 6000 σχέδια, βρίσκεται στο μουσείο της Αρχαίας Αγοράς στη Στοά του Αττάλου.

Η οικία στη γωνία των οδών Αδριανού (αριστερά) και Ποσειδώνος (δεξιά)

Η πίσω (νότια) όψη της οικίας. Δεξιά φαίνεται ο αλευρόμυλος της Αδριανού

Παράθυρο και ακροκέραμα της ίδιας οικίας

Η εκκλησία του Αγίου Φιλίππου και η είσοδος στο Βρυσάκι από τη δεύτερη γέφυρα, εκεί όπου βρίσκεται η είσοδος του αρχαιολογικού χώρου

Αδριανού 24, στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου. Εδώ στεγάζονταν το παλαιοπωλείο του Σοκαρά και το εστιατόριο Ιωάννινα

Η είσοδος του αρχαιολογικού χώρου

Αδριανού 36

Αδριανού 38Β

Η οδός Αδριανού από το ύψος της Στοάς του Αττάλου πριν τις κατεδαφίσεις

Αναμνηστική φωτογραφία του 1933. Οι αρχαιολόγοι, το προσωπικό, επιστάτες και τεχνίτες που συγκεντρώθηκαν κάτω από το Ηφαιστείον για μια ομαδική φωτογράφηση της ομάδας

Δυστυχώς πολύ λίγα σχετικά με αυτή τη γωνία της παλαιάς πόλεως ανευρίσκονται στη βιβλιογραφία και στο Διαδίκτυο. Αν μάλιστα δεν υπήρχε το φωτογραφικό αρχείο της Αμερικανικής Αρχαιολογικής Σχολής, το Βρυσάκι θα είχε περιέλθει πλήρως στη λήθη. Η παρούσα εργασία αποσκοπεί κυρίως στη φωτογραφική καταγραφή των οικιών που παρουσιάζουν κεραμοπλαστικό διάκοσμο, δεδομένου ότι προϊόν των κατεδαφίσεων που προηγήθηκαν της ανασκαφής είναι πολλά από τα ακροκέραμα και λοιπά κεραμοπλαστικά κοσμήματα που βρέθηκαν στις μάντρες και ακολούθως στις συλλογές. Ωστόσο, αποτελεί ένα διαδικτυακό μνημόσυνο σε μία ζωντανή γειτονιά της πόλεως, που θυσιάστηκε για να αποκαλυφθούν τα λείψανα του λίκνου της αθηναϊκής δημοκρατίας του 5^ου αιώνος π.Χ.

akrokerama.blogspot.gr

Billy Files

---

«Δεν θυμάμαι να ρωτάω»

June 18, 2013, 12:11 am

≫ Next: Εν Αθήναις.....ανεβαίνει το θερμόμετρο

≪ Previous: Αφιέρωμα στο Βρυσάκι

$

0

0

Της Χριστίνας Κοψίνη

«Οταν ήμουν μικρή πήγαινα στη Σόφια για να δω τον μπαμπά μου.  Περνούσα τέλεια. Παίζαμε ξερή. Nικούσα. Ο μπαμπάς πλήρωνε και εγώ πήγαινα στο παζάρι και αγόραζα δαχτυλίδια. Ασημένια. Συνήθως φορούσα περισσότερα από 5 ή 6 στα δάχτυλά μου. Καμιά φορά φορούσα και 10». Ετσι, ανύποπτα και αθώα, ξεκινά το σημείωμα 25χρονης κοπέλας που ανακάλυψα πρόσφατα. Από χέρι νεανικό, σαν γέφυρα που ενώνει εποχές, το 1993 και το 2013, δύο χώρες, 2 ηλικίες και όσες βεβαιότητες αιφνίδια καταλύθηκαν για τα ανυποψίαστα παιδιά που μεγάλωσαν στην 20ετία της ευδαιμονίας. «Τα απογεύματα», συνεχίζει, «κάναμε βόλτες στην πόλη, ψωνίζοντας από τα μαγαζιά και τα υπαίθρια παζάρια... Τα βράδια βλέπαμε παιδιά να πεινάνε, γέρους και γριές να κοιμούνται στις στάσεις και στα παγκάκια και εφήβους να ρουφάνε κόλλα μέσα από τις αδιαφανείς, σκούρου μπλε χρώματος, πλαστικές σακούλες, ίδιες με αυτές που χρησιμοποιεί και ο ψιλικατζής μου για τις εφημερίδες και τα γάλατα. Δεν θυμάμαι να κλαίω βλέποντας ένα συνομήλικό μου να πεινάει ή μια αποτρελαμένη να πέφτει στον ύπνο της. Δεν θυμάμαι τα ρούχα τους ή πόσοι από αυτούς φορούσαν παπούτσια όταν χιόνιζε. »Θυμάμαι τι φορούσα εγώ όταν τους έβλεπα, θυμάμαι έξω, από ποια αγαπημένα μου μαγαζιά ζητιάνευαν παιδιά και πώς μύριζαν συνήθως οι εισόδοι των πολυκατοικιών στη Σόφια. Δεν θυμάμαι ποτέ να σκέφτηκα γιατί ζουν έτσι ή πώς βρέθηκαν σε αυτό το σημείο... Δεν θυμάμαι να ρωτάω, θυμάμαι να ξέρω. »Ταξίδευα συνήθως μόνη. Σαν ασυνόδευτο δέμα. Μου κρεμούσαν ένα φάκελο στον λαιμό και με έβαζαν να καθίσω. Πρώτα στην αίθουσα αναμονής και μετά στο αεροπλάνο. Και όταν επέστρεφα ανυπομονούσα να ξαναπάω στη Σόφια, γιατί περνούσα τέλεια. »Στην Ελλάδα ζούσα με τη μαμά μου... Μου αγόραζε συνέχεια βιβλία και με πήγαινε στο Μέγαρο να ακούω μουσική. Εκανα πιάνο και μπαλέτο και κάθε εβδομάδα πήγαινα στον κινηματογράφο. Δεν περπατούσα στην πόλη, όπως στις διακοπές μου. Δεν θυμάμαι να ζητιανεύουν πολλοί. Θυμάμαι λίγα παιδιά στα φανάρια να πουλάνε χαρτομάντιλα. »Μια φορά ήμουν στην Ομόνοια με τη μαμά μου και ετοιμαζόμασταν για τη Μονσερά Καμπαγιέ στο Ηρώδειο. Περάσαμε από ένα φαρμακείο. Φορούσα φόρεμα με άσπρη φόδρα και φιστική επένδυση από πάνω. Από τα Αλουέτ. Μπήκε ένας νεαρός και ζήτησε ευγενικά από τη μαμά μία σύριγγα.  Η μαμά τού πήρε. Ο νεαρός ευχαρίστησε και έφυγε. Δεν ρώτησα.  Η φαρμακοποιός και η μαμά μού είπαν. Ούτε γι’ αυτό ρώτησα. »Ο μπαμπάς επέστρεψε. Τα παιδιά στην Αθήνα ζητιανεύουνε παντού. Κάθε φανάρι ένας πρόσφυγας... Παίρνω το καθαρό μετρό. Να μη βλέπω τους επαίτες, τους χρήστες και τα παιδιά που ζουν στα χαρτόκουτα. Κάθε είσοδος χρεοκοπημένου καταστήματος το κρεβάτι τους... και η έγκυος χρήστρια, που στον μήνα της ζητάει ένα ευρώ έξω από το Ρεξ, να μου υπενθυμίζει όσα ακόμη δεν ξέρω...». ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 21/5/13

Εν Αθήναις.....ανεβαίνει το θερμόμετρο

June 18, 2013, 12:11 am

≫ Next: Προσπάθησε να τον αντιγράψει ο Αλέξης Τσίπρας στην χθεσινή συγκέντρωση στο Σύνταγμα...αλλά άλλα τα μάτια του λαγού!

≪ Previous: «Δεν θυμάμαι να ρωτάω»

$

0

0

Πολλοί τουρίστες στο Κέντρο της Αθήνας....περπατάνε και χαμογελάνε...
όχι όλοι...και δώστου με τις κάμερες....
Εγώ λόγω εθνικότητας πώς να χαμογελάσω;
Περπατάω και καταγράφω στον πολύ μικρό  πλέον σκληρό μου δίσκο ότι βλέπω....
Γιατί να εξοργιστώ...πόσο άλλο πλέον....έχω χάσει την αίσθηση του ήρεμου....
Ας ανάψω ένα κερί στον Άη Γιώργη τον Καρύτση....δύο πόρτες και οι δύο
με διόδια από επαίτες....
"Βοήθε μας Άγιε...." και σαν να τον άκουσα να μου λέει ότι και που συνέχεια
αυτό κάνει δεν βγαίνει τίποτα.
Πλατεία Κλαυθμώνος...είπαμε τα παγκάκια-κρεβάτια είναι on coupe όλες τις
σαιζόν.
Οι καρφωμένες σύριγγες στο γρασίδι δίνουν μια σουρεαλιστική όψη....
αν θέλεις να γυρίσεις πίσω στα παλιά απέναντι είναι το παλιό σπίτι
του Βασιλέως Όθωνος σημερινό Μουσείο της Πολυεθνικής πόλης μας.
Στην Κοραή ένα τσιγγανόπουλο στην κυριολεξία τραβάει από το χέρι
τις γυναίκες για 20 λεπτά....βοήθεια να αγοράσει ψωμί.
Όταν βλέπει άντρα του ζητάει τσιγαράκι....
Πατησίων η μπόχα από το κάτουρο και τους 34 Κελσίου μπροστά
από το παλιό ΜΙΝΙΟΝ με τις λινάτσες....ανυπόφορη.
Στην Δώρου τα κορίτσια τα πέταξαν όλα και "δουλεύουν" με ...μειωμένο
ΦΠΑ.
"Θα πέσει η Κυβέρνηση;"
Ρωτάω διπλανούς μου που διαβάζουν πρωτοσέλιδα σε περίπτερο....
Αγριόβλεμμα πήρα και κατάλαβα την απάντηση....
"Δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα...."

πίσω στα παλιά

Προσπάθησε να τον αντιγράψει ο Αλέξης Τσίπρας στην χθεσινή συγκέντρωση στο Σύνταγμα...αλλά άλλα τα μάτια του λαγού!

June 18, 2013, 12:32 am

≫ Next: Επιτέλους πότε θα ανοίξει η ΕΡΤ;;;;;;

≪ Previous: Εν Αθήναις.....ανεβαίνει το θερμόμετρο

$

0

0

Επιτέλους πότε θα ανοίξει η ΕΡΤ;;;;;;

June 18, 2013, 6:23 am

≫ Next: "Φίλοι" από παλιά!

≪ Previous: Προσπάθησε να τον αντιγράψει ο Αλέξης Τσίπρας στην χθεσινή συγκέντρωση στο Σύνταγμα...αλλά άλλα τα μάτια του λαγού!

$

0

0

"Φίλοι" από παλιά!

June 18, 2013, 8:52 am

≫ Next: Οι Έλληνες στην Ανατολή πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή

≪ Previous: Επιτέλους πότε θα ανοίξει η ΕΡΤ;;;;;;

$

0

0

49 χρόνια πρίν... 18.VΙ.1964

Επιλογή: Μιχαλης Ν. Κατσιγερας

ΕΞΕΓΕΡΣΙΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ: Πρωτοφανή [τότε...] εις τα ελληνικά αθλητικά χρονικά θλιβερά γεγονότα συνέβησαν χθες το απόγευμα εις το επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας, παρά τους Αμπελοκήπους, γήπεδον του Παναθηναϊκού και συνεχίσθησαν εις μικροτέραν έκτασιν μέχρις αργά την νύκτα εις διάφορα κεντρικά σημεία της πρωτευούσης. Χάρις δε εις την ψυχραιμίαν και την ανοχήν την οποίαν επέδειξαν οι αστυνομικοί, αι Αθήναι απέφυγον τραγωδίαν, παρομοίαν με την πρόσφατον του Περού. Αφορμή των θλιβερών γεγονότων υπήρξεν η εξέλιξις του διεξαχθέντος χθες το απόγευμα εις το επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας γήπεδον του Παναθηναϊκού ποδοσφαιρικού αγώνος μεταξύ του Ολυμπιακού Πειραιώς και του Παναθηναϊκού, της σειράς των ημιτελικών διά το κύπελλον Ελλάδος. Πολλαί χιλιάδες εκ των παρακολουθούντων τον αγώνα φιλάθλων, θεωρήσαντες αυτόν ως συμπεφωνημένον (σικέ),

 ευθύς ως ο Ολλανδός διαιτητής κ. Μάττες διέκοψεν αυτόν, 8 λεπτά προ της λήξεως, κατόπιν διαταγής της αστυνομίας, εισώρμησαν εις το γήπεδον και προεκάλεσαν εις τούτο σημαντικάς καταστροφάς. […]

ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΠΟ: Περί την 8.30 μ.μ. οι φίλαθλοι έλυσαν την πολιορκίαν του γηπέδου, αφού κατέστρεψαν τα πάντα, αλλά δεν εσταμάτησαν τας διαμαρτυρίας των. Εχωρίσθησαν εις μεγάλας ομάδας και εκινήθησαν προς το κέντρον των Αθηνών, κραδαίνοντες λοστούς, τεμάχια ξύλων κ.λπ. Ο αστυνομικός διευθυντής κ. Κανελλάκης, λαβών την πληροφορίαν ότι αι ομάδες κατηυθύνοντο προς τα γραφεία της ΕΠΟ και τα καταστήματα των ποδοσφαιριστών με σκοπόν να πυρπολήσουν αυτά, διέταξε την επίταξιν διερχομένων αυτοκινήτων. Εις ταύτα επεβιβάσθησαν αστυνομικοί και έσπευσαν προς φρούρησιν των γραφείων της ΕΠΟ και των καταστημάτων και των οικιών των ποδοσφαιριστών. Ούτω, όταν ο κύριος όγκος των διαδηλωτών έφθασεν εις τα επί της διασταυρώσεως των οδών Ακαδημίας και Θεμιστοκλέους γραφεία της ΕΠΟ, ευρέθη προ ισχυράς αστυνομικής δυνάμεως. Παρά τούτο ήρχισαν να αποδοκιμάζουν τους αρμοδίους του ποδοσφαίρου διά την μεγάλην συμπαιγνίαν.

«ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ»: Αλλη μεγάλη ομάς φιλάθλων κατηυθύνθη εις την Βουλήν και αφού διέσπασε τον κλοιόν των χωροφυλάκων, συνεκεντρώθη εις το προαύλιον και με το σύνθημα: «Πάρε θέση Παπανδρέου, θέλουμε αθλητισμό», παρέμειναν εκεί επ’ αρκετόν. Αλλοι περιήρχοντο το κέντρον της πόλεως μέχρις αργά την νύκτα με συνθήματα κατά των οργανωτών: «Κλέφτες», «Θα το κάνουμε Περού» κ.λπ.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

18/6/13

Οι Έλληνες στην Ανατολή πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή

June 19, 2013, 12:00 am

≫ Next: Το τσάι του Ολύμπου κάνει θαύματα και στο Αλτσχάιμερ!

≪ Previous: "Φίλοι" από παλιά!

$

0

0

Κάποιο κυριακάτικο πρωινό στήν παραλία τῆς νήσου Πριγκήπου, τό μεγαλύτερο 

ἀπό τά Πριγκηπόν­νη­σα. Εἶναι ἐμφανής ἡ ἀστική σύνθε­ση τοῦ πληθυσμοῦ

 ὁ ὁποῖος 

ἀποτε­λεται ἀπό Ρωμηούς. Ρωμηοί ἦταν κατά μεγάλο ποσοστό οἱ ἀστοί τῆς

 Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας κατά τήν τελευταία ἱστορική της φάση. Ἐλεύθερα 

κυματίζει ἡ σημαία τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους πρός τό ὁποῖο προσβλέπουν 

οἱ Ρωμηοί.

 Οἱ πινα­κίδες τῶν καταστημάτων ἀνάμει­κτες στά Ἑλληνικά καί τά Γαλλι­κά.

 Ἡ εἰκόνα θυμίζει τήν εὐρωπαϊ­κή μπέλ ἐπόκ, μιά ἐποχή ξέγνοια­στης ἀπόλαυσης

 τῶν ἀγαθῶν τῆς ἀστικῆς ζωῆς. (Φωτογραφία τοῦ 1898).

Ἀναφερόμαστε σέ Ἕλληνες καί Ρωμηούς, παρ΄ ὅλο πού εἶναι ὀνομασίες 

ταυτόσημες.

 Εἶναι, ὅμως, ἀπαραίτητες γιά νά δηλώ­σουν ἱστορικές καί γεωγραφικές 

πραγματικότητες. Τό Ἑλληνικό Ἔθνος εἶναι πολυώνυμο, ὡς ἀπο­τέλεσμα 

μακραίωνης ἱστορικῆς πορείας καί μεγάλου πολιτισμικοῦ δυναμισμοῦ.

Οἱ Ρωμαίικοι πληθυσμοί στήν Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία ἀποτε­λοῦνταν ἀπό 

συγκεντρώσεις στή Θράκη, τή Βιθυνία, τίς ἀκτές τοῦ Αἰγαίου, τήν κεντρική Μικρά 

Ἀσία καί τήν ἐκτεταμένη περιοχή τοῦ Πόντου. Διάσπαρτες κοινό­τητες Ἑλλήνων

 ὑπῆρχαν σέ ὅλη τήν ἔκταση τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Οἱ μελέτες τοῦ Κέντρου

 Μικρασια­τικῶν Σπουδῶν ἐντόπισαν στή Μικρά Ἀσία 2.174 οἰκισμούς ὅπου 

κατοικοῦσαν Ρωμηοί. Ὁ χάρτης τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης, τόν ὁποῖο μετά ἀπό 

ἐπιτόπια ἔρευνα ἐξέδωσε τό ΠΑΚΕΘΡΑ τό 2001, περιέχει 320 οἰκισμούς τῆς

 Ἀνατολικῆς Θράκης μέ ρωμαίικο πληθυσμό.

Σύμφωνα μέ τήν ὀθωμανική ἀπογραφή τοῦ 1914, ὁ συνολικός πληθυσμός τῶν

 Ρωμηών στή Μι­κρά Ἀσία καί τήν Ἀνατολική Θράκη ἀνέρχονταν σέ 1.814.421 

ἄτομα (δηλαδή ἀντιπροσώπευαν τό 11% τοῦ συνολικοῦ πληθυ­σμοῦ).

 Ἡ Πατριαρχική ἀπογραφή τοῦ 1912, καταμέτρησε στή Μικρά Ἀσία καί τήν

 Ἀνατολική

 Θράκη 2.068.402 Ρωμηούς (δηλαδή ἀντι­προσώπευαν τό 13% τοῦ συνο­λικοῦ 

πληθυσμοῦ).

Τά ὑπάρχοντα στοιχεῖα συγ­κλίνουν στό συμπέρασμα ὅτι ὁ Ἀνατολικός

 Ἑλληνισμός

 ἀποτε­λοῦσε σημαντικό τμῆμα τοῦ πλη­θυσμοῦ τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρα­τορίας,

 μέ ὑψηλή μορφωτική καί οἰκονομική στάθμη. Σέ ὁρισμένες περιοχές τῆς

 Ἀνατολικῆς Θράκης, στήν Κωνσταντινούπολη, τή Δυτι­κή Μικρά Ἀσία 

καί τόν

 Πόντο, οἱ Ἕλληνες κυριαρχοῦσαν.

Απόγονοι_Μικρασιατών

Το τσάι του Ολύμπου κάνει θαύματα και στο Αλτσχάιμερ!

June 19, 2013, 12:00 am

≫ Next: Άκρον (Κολωνός)

≪ Previous: Οι Έλληνες στην Ανατολή πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή

$

0

0

Τον μύθο που θέλει τους θεούς του Ολύμπου να πίνουν νέκταρ έρχεται να καταρρίψει 2.000 χρόνια μετά το -μέχρι πρόσφατα άγνωστο στο ευρύ κοινό- βουνίσιο τσάι του Ολύμπου! Το τσάι του Ολύμπου ανήκει στο γένος Sideritis L. και οι... θαυματουργές ιδιότητές του φαίνονται ικανές να συγκριθούν μόνο με το μυθικό νέκταρ, αφού μπορεί να συμβάλει ακόμη και στη μάχη εναντίον του Αλτσχάιμερ. Η αντιφλεγμονώδης, βακτηριοστατική και αντιοξειδωτική δράση του εν λόγω τσαγιού κάνει αρκετούς ειδικούς να το συστήνουν για καθημερινή κατανάλωση. Την ίδια ώρα ολοένα και περισσότεροι νέοι καλλιεργητές στρέφονται σε αυτό.

Το περίφημο τσάι του βουνού των θεών φυτρώνει σε ύψος πάνω από 1.000 μέτρα και το τελευταίο διάστημα κάνει θραύση στην εγχώρια αλλά και στην ευρωπαϊκή αγορά, με τους Γερμανούς να δείχνουν ότι εκτιμούν ιδιαίτερα τη γεύση και τις ευεργετικές ιδιότητές του. «Ηδη έχουμε πουλήσει τη φετινή παραγωγή και δεχόμαστε τηλεφωνήματα καθημερινά για παραγγελίες τις οποίες δεν μπορούμε να εξυπηρετήσουμε» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Χαλκιάς, ένας από τους δεκάδες νέους παραγωγούς. Αυτό που τώρα προέχει, όπως λέει, είναι «του χρόνου πια να έχει οργανωθεί μια ομάδα παραγωγών, ώστε να υπάρχουν αρκετές ποσότητες, αφού το ενδιαφέρον από καταναλωτές τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό είναι ιδιαίτερα μεγάλο».

Μάλιστα, κλιμάκιο της Περιφέρειας Θεσσαλίας βρέθηκε στην Καρυά του Ολύμπου, όπου ευδοκιμεί το θαυματουργό φυσικό προϊόν, και με τη συνοδεία γεωπόνων και αγροτών της περιοχής επισκέφτηκε τις καλλιέργειες. Στη συνάντηση αυτή εκφράστηκε η πρόθεση από την πλευρά της Περιφέρειας να στηρίξει τους ντόπιους παραγωγούς, καθώς και να χαρακτηριστεί το τσάι του Ολύμπου Προστατευόμενο Προϊόν Γεωγραφικής Ενδειξης

δημοκρατία
.

---

Άκρον (Κολωνός)

June 19, 2013, 12:00 am

≫ Next: Σε ηγάπον σε είχον θεά μου...

≪ Previous: Το τσάι του Ολύμπου κάνει θαύματα και στο Αλτσχάιμερ!

$

0

0

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα" 02/06/1969

Πηγή: βιβλίο Γιάννη Μπουρνέλη.

Πηγή: βιβλίο Γιάννη Μπουρνέλη.

Πηγή: βιβλίο Γιάννη Μπουρνέλη.

Λένορμαν 121, Θερινό.  Λειτούργησε από το 1950 -1974. Θέσεις 1900. Μετά έγινε το αναψυκτήριο Μπουρνέλη.  Γκρεμίστηκε και έγινε Mcdonalds. ΚΟΛΩΝΟΣ Αγιόκλημα στην ψυχή  Θυμόταν το σπίτι, όταν ερχόταν στους παππούδες τα καλοκαίρια. Μεγάλο, δίπατο, με κήπο και αυλή. Κι απέναντι απ’ το σπίτι οι δίδυμοι κινηματογράφοι ΑΡΜΟΝΙΑ και ΑΣΤΟΡΙΑ, πρώτης προβολής με δύο έργα έκαστος την εβδομάδα. Και πιο κάτω το ΑΚΡΟΝ, θερινός αυτός, με πάνινες πολυθρόνες και χαλίκι και αγιόκλημα. Να μπαίνει το χαλίκι στα πεδιλάκια και η μυρωδιά απ’ το αγιόκλημα στην ψυχή. Σταμάτησε το ταξί στο Λόφο του Κολωνού. Θα συνέχιζε με τα πόδια. Ανέβηκε στο Λόφο για ένα γρήγορο «προσκύνημα». Το καφενείο που καθόταν ο παππούς, όταν την πήγαινε να παίξει, εκείνο με τα σιδερένια τραπεζάκια και τις ξύλινες άβολες καρέκλες, είχε γίνει, πια, καφετέρια πολυτελείας. Ολόκληρος ο Λόφος είχε αναμορφωθεί. Τέλος η άναρχη βλάστηση, τώρα υπήρχαν παρτέρια σχεδιασμένα από αρχιτέκτονα κήπων. Cinema-Hellas

Σε ηγάπον σε είχον θεά μου...

June 19, 2013, 12:00 am

≫ Next: Εβίβα.....

≪ Previous: Άκρον (Κολωνός)

$

0

0

Αν παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι
των ερώτων φαιδρά εποχή
δεν παρήλθον και όμως οι πόνοι
των βελών σου αγνώμων ψυχή

Σε ηγάπον, σε είχον θεά μου
κι η ψυχή μου επέτα προς σε
ήσουν συ το γλυκό όνειρο μου
αι στιγμαί της ζωής μου χρυσαί

Πού τοσάκις εμπρός της σελήνης
με ορκίσθης αγάπη σκληρά
ήσαν ψεύδη και συ με ηπάτας
με τα λόγια σου αυτά τα γλυκά
1934

Εβίβα.....

June 19, 2013, 12:00 am

≫ Next: Εν Αθήναις....ο μύσταξ ως ανδρικόν αξεσουάρ

≪ Previous: Σε ηγάπον σε είχον θεά μου...

$

0

0

mycomics.gr_

Εν Αθήναις....ο μύσταξ ως ανδρικόν αξεσουάρ

June 19, 2013, 12:02 am

≫ Next: Ανδριάντες εθνικών ευεργετών στον κήπο του Ζαππείου

≪ Previous: Εβίβα.....

$

0

0

Η φωτογραφία μιας άλλης εποχής....Αθηναϊκό καφενείο....παίζουν τάβλι οι θαμώνες έξω ...
Οι παίχτες και οι θεατές είναι προσηλωμένοι στο παιχνίδι.
Δύσκολα θα έβλεπες άντρες χωρίς καπέλο αλλά και χωρίς μουστάκι.
Το τελευταίο ήταν η ταυτότητα του άρρενος.....
Άκουγες σε καυγάδες...."....ε ρε Μπαϊρακτάρης που σου χρειάζεται..."
και εννοούσαν  το κόψιμο του μουστακιού για τιμωρία του μάγκα παλαιότερα
από τον αστυνομικό διοικητή συγγενή του σημερινού γνωστού σουβλατζή
στο Μοναστηράκι.

"Ο Μπαϊρακτάρης μ' έπιασε, στο Μεντρεσέ με έκλεισε
τη σκανδαλιάρα μου έσπασε και το μουστάκι μου έκοψε......" 

O Mεντρεσές στους Αέρηδες ήταν παλιά φυλακή....η σκανδαλιάρα ήταν η κάμα

του μαγκίτη απαραίτητο αξεσουάρ στο ζωνάρι του που έπαιζε ρόλο ζώνης

αλλά κυρίως μαγκιάς.....

"...έχει λυμένο το ζωνάρι του για καυγά....".

Όλα είχαν την σημασία τους....

Το μουστάκι το χτενίζανε το πρωϊ στον καθρέφτη και το περνάγανε και με μια

δόση λεμονιού και ζάχαρης για να είναι ντούρο.

Υπήρχαν όμως και ειδικά προϊόντα γι αυτό ....

Ειδικό χτενάκι......μαύρο ή καφέ κραγιόν για τις άσπρες τρίχες η γνωστή μαντέκα αλλά και καραμπογιά γνωστή και ως φούμο.

Οι μπαρμπέρηδες ήταν ιδιαίτερα προσεχτικοί όταν ξύριζαν μυστακοφόρους

πελάτες ....ένα ατύχημα στο μουστάκι θα το πλήρωναν ακριβά και φυσικά όχι

με χρήμα.

Υπήρχαν και οι ατάκες για τους ερωτευμένους μουστακαλήδες....

"...πρόσεξε γιατί αυτή θα σε βάλει μέχρι μουστάκι να ξουρίσεις...."

πίσω στα παλιά

Ανδριάντες εθνικών ευεργετών στον κήπο του Ζαππείου

June 19, 2013, 12:24 am

≫ Next: Τάχασα ή είμαι μπερδεμένος;

≪ Previous: Εν Αθήναις....ο μύσταξ ως ανδρικόν αξεσουάρ

$

0

0

Ο Ευαγγέλης Ζάππας ήταν αγωνιστής της Επαναστάσεως, επιχειρηματίας και εθνικός ευεργέτης.  Γεννήθηκε στο Λάμποβο της Βορείου Ηπείρου, στην επαρχία του Τεπελενίου, πολέμησε στην Ήπειρο και τη Ρούμελη μαζί με σημαντικές προσωπικότητες της Επαναστάσεως και μετά την Απελευθέρωση εγκαταστάθηκε στη Βλαχία, όπου απέκτησε τεράστια περιουσία. Ήταν εμπνευστής  της αναβιώσεως των Ολυμπιακών Αγώνων και προς το σκοπό αυτό διέθεσε μεγάλο μέρος της περιουσίας του.  Με δική του χρηματοδότηση δημιουργήθηκε το Ζάππειον Μέγαρο  και αναστηλώθηκε το Παναθηναϊκό Στάδιο. Ο ανδριάντας του είναι έργο του γλύπτη Ιωάννη Κόσσου

Ο Κωνσταντίνος Ζάππας γεννήθηκε στο Λάμποβο και μετά το θάνατο του εξαδέλφου του Ευαγγέλη Ζάππα διαχειρίστηκε την περιουσία του και μερίμνησε για την ανέγερση του Ζαππείου Μεγάρου. Με δωρεές από την προσωπική του περιουσία ιδρύθηκαν τα Ζάππεια Παρθεναγωγεία στην Κωνσταντινούπολη. Τον ανδριάντα του φιλοτέχνησε ο Γεώργιος Βρούτος

Ο Ιωάννης Βαρβάκης γεννήθηκε στα Ψαρά σε οικογένεια καραβοκυραίων. Το αρχικό του επώνυμο  ήταν Λεοντής, αλλά απέκτησε το προσωνύμιο Βαρβάκης, επειδή είχε το ίδιο βλέμμα με το είδος γερακιού που οι Ψαριανοί ονομάζουν βαρβάκι. Αρχικά στράφηκε στην πειρατεία, ενώ μετά τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή έφθασε στην Αγία Πετρούπολη και επεδίωξε συνάντηση με  τη Μεγάλη Αικατερίνη, στην οποία άσκησε ιδιαίτερη γοητεία και απέσπασε άδεια αλιείας στην Κασπία. Εκεί συνέλαβε την ιδέα εξαγωγής του χαβιαριού και τελειοποίησε τον τρόπο συντηρήσεως και ασφαλούς μεταφοράς του προϊόντος. Από το Αστραχάν της Κασπίας μετέφερε τις δραστηριότητές του στην Οδησσό, όπου υπήρξε ηγετικό μέλος και χρηματοδότης της Φιλικής Εταιρείας. Οι δωρεές του προς τη Ρωσία οδήγησαν στην παρασημοφόρησή του και την  παραχώρηση τίτλου ευγενείας από τον Τσάρο. Η οικονομική του προσφορά στην Επανάσταση  ήταν τεράστια. Με τη διαθήκη του κληροδότησε την τεράστια περιουσία του στο Ελληνικό κράτος. Με δικά του έξοδα ανεγέρθηκε το Βαρβάκειο Λύκειο.

Η πατρίδα τίμησε το μεγάλο ευεργέτη αναθέτοντας στο γλύπτη Λεωνίδα Δρόση τη φιλοτέχνηση του ανδριάντα που βρίσκεται στον κήπο του Ζαππείου, προς τη λεωφόρο Βασιλίσσης Αμαλίας. Το έργο στοίχισε ογδόντα πέντε χιλιάδες δραχμές και τα αποκαλυπτήριά του έγιναν το 1890.  Ο ευεργέτης κρατάει στο δεξιό του χέρι τη διαθήκη με την οποία δώρισε μεγάλο μέρος της περιουσίας του στο κράτος. Στις γωνίες του βάθρου, σε μικρότερη κλίμακα, υπάρχουν τέσσερεις καθιστές γυναικείες μορφές με αλληγορική σημασία, αναφερόμενες σε πτυχές της ζωής του Βαρβάκη: η Ελευθερία, η Ναυτιλία, η Τέχνη και η Βιομηχανία. Μοντέλο για τη  φιλοτέχνηση  των μορφών υπήρξε η σύζυγος του καλλιτέχνη

Περίτεχνο χυτοσιδηρό κιγκλίδωμα περιβάλλει τον ανδριάντα του Βαρβάκη

Παλαιά καρτ ποστάλ του Ζαππείου, στην οποία φαίνονται οι ανδριάντες των εξαδέλφων Ζάππα εκατέρωθεν της μαρμάρινης κλίμακας

Ο ανδριάντας του Ιωάννη Βαρβάκη στο νεαρό τότε κήπο του Ζαππείου. Πίσω του διακρίνεται ο Λυκαβηττός

Η αλέα μεταξή Ζαππείου και Λεωφόρου Αμαλίας γεμάτη από τροφούς και παιδιά. Αριστερά διακρίνεται η Αγγλικανική εκκλησία και δεξιά ο ανδριάντας του Βαρβάκη. Οι γιακαράντες της δενδροστοιχίας είναι ακόμη σε παιδική ηλικία

Νταντάδες (τροφοί) διασχίζουν με τα καροτσάκια την Αμαλίας με την υπόδειξη του τροχονόμου  στο ύψος της οδού Φιλελλήνων. Τότε το Ζάππειο ήταν κατ' εξοχήν τόπος συναντήσεως των  Αθηναίων αστών. http://akrokerama.blogspot.gr/

Τάχασα ή είμαι μπερδεμένος;

June 19, 2013, 12:54 am

≫ Next: Μέρες του '79......

≪ Previous: Ανδριάντες εθνικών ευεργετών στον κήπο του Ζαππείου

$

0

0

Έβλεπα στον ΑΛΦΑ χθές τον Λαζόπουλο και την  Πολιτική του Επιθεώρηση....γύρναγα
και μπρός πίσω το τηλεκοντρόλ να δω αν άνοιξε η ΕΡΤ και πίσω στον ΑΛΦΑ.
Σε μια στιγμή βλέπω έναν Αλβανό κάτι να λέει κάτι να δείχνει ...μίλαγε στην γλώσσα του.
Βάζω τις φωνές ...."...τρέχα γυναίκα πιάσαμε Τίρανα...."
Όταν ήρθε πρόλαβε να δεί την μετάφραση της διαφήμισης για τις Αλβανικές Εκλογές την Κυριακή....
Kαλούσε ένα Αλβανικό κόμμα τους ουκ ολίγους εν Ελλάδι Αλβανούς να πάνε
στην Αλβανία την Κυριακή να ψηφίσουν.
Κούνησε το κεφάλι της ...."...τάχασες μου φαίνεται..."
Στη συνέχεια άρχισα να ψάχνω πότε είναι οι Αφγανικές οι Πακιστανικές
οι Νιγηριανές εκλογές για να συγκρίνω τα τηλεοπτικά σποτς.
Τάχασα  ή είμαι μπερδεμένος;

πίσω στα παλιά

Μέρες του '79......

June 19, 2013, 5:49 am

≫ Next: Ο εν Ελλάδι Τσε .......

≪ Previous: Τάχασα ή είμαι μπερδεμένος;

$

0

0

Πρωϊνό ξύπνη- μα...



Τις μέρες εκείνες, γύρω στα τέλη του χειμώνα του '79, κοιμόμασταν παρέα με το Βασίλη, ένα κοπρόσκυλο κι ένα περιστέρι, στη λεγόμενη σπηλιά (του Μακρυγιάννη;), πάνω απ' τ' Αναφιώτικα, στη βοριο-βοριοανατολική πλευρά του βράχου της Ακρόπολης....

Μας ξύπνησε νωρίς ο σκύλος, που γαύγιζε στο περιστέρι. Έκανε και κρύο μπόλικο, στριφογυρίσαμε κάμποση ώρα μέσα στα sleeping bags μας, ο Βασίλης έστριψ' ένα δίφυλλο, και κάτσαμε ανάρκουδα, στην είσοδο της σπηλιάς, όσο μπορούσαμε κουκουλωμένοι, να το φουμάρουμε...
Το μάτι μας έβλεπε όλη την από δώθε πλευρά της Αθήνας, ίσα με τα μακρυνά βουνά... Στα πόδια μας τ' Αναφιώτικα, χαμηλά σπιτάκια, με δυό - τρία δωμάτια το καθένα και μικρές αυλίτσες, φτωχικά μα περιποιημένα, με κεραμύδια στις σκεπές τα περισσότερα, μα και μερικά με παλιές πλάκες, ντενεκέδες με λουλούδια στα αυλιδάκια, ασπρισμένα, με μάντρες με ξύλινα κάγκελα και πορτόνια, βαμένα με διάφορα ζωντανά χρώματα, ίδια με φτωχογειτονιά της Αθήνας του '20 ή του '30..
Στ' αριστερά, οι Αέρηδες και τα ερείπια της παλιάς αγοράς, ίσα με τη στοά του Αττάλου, 'κει που οι παλιοί της πόλης τούτης μαζεύονταν να συζητήσουνε για τη φιλοσοφία και τα πολιτικά ("αυτός ο μπαγάσας ο Περικλής μας έσκισε στους φόρους, για να τα κάνει μέγαρα και παράτες και να τα φάει με την κλίκα του και την γκόμενά του την Ασπασία"), ενώ οι δούλοι ψοφάγανε στη δουλειά, στα εργαστήρια, στα χωράφια και στα ορυχεία στο Λαύριο... Και λίγο πιο δεξιά, στο σταθμό στο μοναστηράκι, να τρέχουνε οι τωρινοί δούλοι σα μερμύγκια, να πάνε στις δουλειές τους στα εργαστήρια στου Ψυρή, και στα μηχανουργεία και τις αποθήκες λίγο πιο κάτω προς το Θησείο... Μισοπαρατημένες γειτονιές, φαινότανε κι από ψηλά....
Κι απ' την άλλη μεριά, στα δεξιά, μετά το Ζάπειο μέγαρο (του αείμνηστου εθνικού ευεργέτου Ευάγγελου Ζάππα δωρεά, να μην ξεχνιώμαστε) και το βασιλικό κήπο με τις πάπιες, το μέγαρο της βουλής, που θα πάνε σε μερικές ώρες να συζητήσουνε οι σύγχρονοι για τα πολιτικά.... Η ιστορία κύκλους κάνει, και πιο πάνω το κολωνάκι, μεγάλα σπίτια, ευρύχωρα, με το Λυκαβυτό να δεσπόζει από πάνω τους και τον Αϊ Γιώργη στην κορυφή...
Λίγο πιο αριστερά, ο λόφος του Στρέφη, από κάτω τα Εξάρχεια, και πιο πέρα το Πεδίο του Άρεως, φαίνετε και το άγαλμα του βασιλιά Κωνσταντίνου, αυτουνού που φρόντισε να γίνει η Μικρασιατική καταστροφή και που δεν εκτελέστηκε στο Γουδή μαζί με τους άλλους, ήτανε ο ανεύθυνος άρχων, μα όσο πιο μεγάλη μαλακία κάνεις, τόσο πιο μεγάλο άγαλμα θα σου στήσουνε, θέσφατον.
Ευθεία μπροστά, η  Ομόνια, στρογγυλή τότε, και με συντριβάνι στη μέση, πήχτρα τ' αυτοκίνητα γύρω... Κι όσο φτάνει το μάτι, σπίτια και πάλι σπίτια, μεχρι τις αρχές των βουνών, μπροστά τα Τουρκοβούνια μεσ' τη μέση, πίσω τους μακρυά η Πεντέλη, στ' αριστερά η Πάρνηθα και δεξιά δεξιά ο Υμητός....
 Τούτη η πόλη έγινε πιά τεράστια....
Βρε τι σκέβεται ο άνθρωπος μεσ' την γλυκιά μαστούρα την πρωϊνη, τέλειωσε και το δίφυλλο,
-Ρε Βασίλη, δε στρίβεις άλλο ένα καπάκι και να κατέβουμε στον Πλάτανο να πιούμε καφεδάκι;;;;
Κι έστριψε ο Βασίλης, είχαμε ένα μανάλι πρασινοκάστανο, σύρμα, το 'φερνε ένας Γερμανός φρικιό απ' τη Γκόα...Και πήραμε τον κατήφορο, μέσα απ' τ' Αναφιώτικα, δεξιά στους Αέρηδες και σκάσαμε μύτη στον πλάτανο.
Είχα αφημένο και το μηχανάκι εκεί, ένα BMW 250, R -25, μαύρο, μοντέλο του '53... 

Ο πλάτα- νος..... ένα παλιό καφενεδάκι, στο πλάτωμα της οδού Διογένους, πίσω απ' τους Αέρηδες, με τα τραπεζάκια το καλοκαίρι έξω, κάτω από ένα μεγάλο πλάτανο (τι πρωτοτυπία...), απέναντι από ομώνυμη ταβέρνα... Υπάρχει ακόμα, μου λένε, με άλλη μορφή βέβαια, πάντως η ταβέρνα επιβιώνει σίγουρα... Μαζευόμασταν διάφοροι εκεί, φρικιά, τσοπεράδες και λίγοι μεγαλύτεροι, λαϊκοί, αλκολικοί και χασικλήδες, παλιοί παπατζήδες και πορτοφολάδες.... Δεν το είχανε ανακαλύψει ακόμα οι τουρίστες κι είμασταν μόνο ντόπιοι. Το μαγαζί το 'χανε τρία αδέρφια, σαράντα με πενήντα χρονώ, ποτέ μου δεν τους χώνεψα, ο ένας μου θύμιζε μαυραγορίτη, ο άλλος ταγματασφαλίτη κι ο τρίτος Χίτη..
Είμασταν αρκετά πρωϊνοί την μέρα εκείνη, και δεν είχε πολύ κόσμο ακόμα στον καφενέ, απ' τους "δικούς " μας ήτανε μόνο ο Κώστας ο Τατού, ρεμάλι από τότε, κοιμότανε σ' ένα παγκάκι στην πλατεία του καραγκιόζη, όπως τη λέγαμε, το φανάρι του Διογένη, στην οδό Λυσικράτους και Ραγκαβά, ήτανε το θεατράκι του Χαρίδημου του καραγκιοζοπαίχτη εκεί. Καθότανε έξω, δεν του φτίαχνανε καφέ, δεν είχε να πληρώσει, ευτυχώς εμείς είχαμε κάτι ψιλά,
μπήκαμε κι οι τρείς μέσα, έκανε ψύχρα,
- Κυρ Παναγιώτη, κάνε μας δυό βαρηγλυκούς κι έναν μέτριο!
Ώσπου να 'ρθουνε οι καφέδες, να πιούμε την πρώτη τζούρα και ν' ανάψουμε τσιγάρο, ακούμε βροντές και μπουμπουνητά απ' έξω. Ήτανε οι τσοπεράδες που σκάσανε, ο Κώστας ο Ντούφης (μάλλον ο πρώτος έλληνας τσοπεράς), με το 900 το παμπάλαιο, άσπρο ντεπόζιτο, σχήμα φέρετρο, ο κολητός του ο Μπούμπας, μ' ένα κόκκινο 1200 κι ο  Πέτρος ο καράφλας, μ' ένα 1200 κι αυτός, με μικρό τεπόζιτο, κόκκινο, κι ένα τεράστιο δίμετρο πηρούνι... Πανέμορφο μηχανάκι, πολύ το γούσταρα... Μπουκάρανε κι αυτοί, είπαμε τις καλημέρες μας, κι ώσπου να πιούμε τους καφέδες, τους πάσαρα τρία - τέσσερα γάρα απ' το μανάλι και τους τσάκωσα μιά χιλιάδα!
Ωραία, γίναμε και με φταλέ....
Οι τσοπεράδες ήπιανε στα γρήγορα τους καφέδες τους και την κάνανε, να πάν να πιούνε κάνα γάρο, χαρμάνια ήτανε, και κακόκεφοι.
Στο μεταξύ, άρχίσαν να έρχονται διάφοροι, γνωστοί και λίγότερο γνωστοί, ο Παντελής ο Πάνκ μαζί με τον Στέφανο και τον Νικολάκη (πρωτοπόροι Πάνκηδες της Αθήνας), κάτι λαϊκοί, κι ο Δημήτρης (ο μετέπειτα δημοσιογράφος, φοιτητής ακόμα τότε) με 'να XT 500 από τα πρώτα, πού έκατσε μαζί μας... Ήρθε κι ο Παναγιώτης, τριαντάρης τότε, λαϊκός, παπατζής, και ψαχνότανε για καμιά σκόνη. Ο Τατού μου τον έστειλε καρφωτό, ήξερα έναν Γάλλο που είχε φέρει απ' το Μπενάρες μια μορφίνη κατάλευκη. Του 'πα τι παίζει, ο παπατζής ήθελε να ψωνίσει ένα μισόγραμμο, - έξι χήνες, του λέω, όσο και η παραμύθα, μου σκάει έξι καφετιά και πετάγομαι στο Γιώργος γιούθ χόστελ, που έμενε ο Γάλλος. Ήτανε στην Αιόλου, εκεί που έχει μια πλατεία στην διασταύρωση με την Μητροπόλεως, ένα ερείπιο, σκέτη παρακμή... Το είχε ένας μανιάτης, Γιώργο Μιχαλολιάκο τον λέγαν (ξάδερφος του γνωστού, έλεγε), λαϊκός και μουνάκιας, αγράμματος και ψιλοστόκος. Έμενα κι εγώ εκεί, όταν έσφιγκαν τα κρύα, του κράταγα τα βιβλία και μ' άφηνε να κοιμάμαι τσάμπα...

Βρήκα τον Γάλλο, κοιμό- τανε, τον ξύπνη- σα, και πήρα με τα έξι χιλιάρικα μια γραμμή, τόσο την έδινε, μα τότε η η γραμμή ήταν γραμμή και το μισό, μισό, 500 mg.... Το χώρισα στα δυό και γραμμή πίσω στον Πλάτανο, στο δεκάλεπτο είχα τελειώσει. Πήρε ο Παναγιώτης το μισό του, και μείς οι υπόλοιποι, εγώ, ο Βασίλης, ο Κώστας ο Τατού κι ο Μήτσος την κάναμε να πα να βαρέσουμε. Πήγαμε σ' ένα εγκαταλειμένο σπίτι στην οδό Σχολείου, που είχαμε για καβάτζα και είχαμε αφημένα και σύνεργα, τη βάλαμε στο κουτάλι (φύλαξα και δυό ψιλές να πιούμε και το βράδυ), και βαρέσαμε και οι τέσσερεις με το ίδιο σέο ενοείται, δεν ξέραμε τότε για προφυλάξεις τίποτα, και καινούριοι στη χρήση, είχαμε φλέβες κορδόνια..... Γίναμε κι οι τέσσερεις λιώμα με τη μία, ακούσαμε ένα φλάς ασταμάτητο, και ζεσταθήκαμε κι ιδρώσαμε μες το χειμώνα... και σε λίγο κατηφορίσαμε πάλι στον πλάτανο, να πάρουμε τα μηχανάκια να πάμε κατά τα Εξάρχεια, ιδέα του Βασίλη, για να βρούμε κάτι γκόμενες γνωστές του... Αλλά αυτή είναι άλλη ιστορία, θα την πούμε μια άλλη φορά....

                                                                                                        Γεροπαράξενος... 



[Οι φωτογραφίες (από αρχείο zarko) είναι τραβηγμένες από τα τραπεζάκια στον Πλάτανο, στην πρώτη φαίνεται αριστερά στο βάθος η Ακρόπολη, κι αν προσέξεις, η σπηλιά, στη δεύτερη το μηχανάκι μου το BMW, και στην τελευταία ο Βασίλης, φίλος κολητός την εποχή εκείνη...]

Σύλλογος Θεραπευομένων Ο.ΚΑ.ΝΑ.

---

Ο εν Ελλάδι Τσε .......

June 19, 2013, 6:22 am

≫ Next: Δεν ξεχνώ!

≪ Previous: Μέρες του '79......

$

0

0

 ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ...

...ΜΕ ΑΙΤΗΜΑ ΝΑ ΠΕΣΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ...

ΑΠΟΡΙΑ!!!!!


Πληρώνονται οι συνδικαλιστές όταν απεργούν;

Ότι δεν εργάζονται το γνωρίζω!!!!!

Δεν ξεχνώ!

June 19, 2013, 7:13 am

≫ Next: Αποφασισμένοι οι συνκυβερνήτες ή ΕΡΤ με 2600 νοματαίους ή εκλογές!!!!!!

≪ Previous: Ο εν Ελλάδι Τσε .......

$

0

0

Αποφασισμένοι οι συνκυβερνήτες ή ΕΡΤ με 2600 νοματαίους ή εκλογές!!!!!!

June 19, 2013, 8:57 am

≫ Next: Σαν Παλιό Σινεμά

≪ Previous: Δεν ξεχνώ!

$

0

0

Ὦ Ελλάς, ἡρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Σαν Παλιό Σινεμά

June 20, 2013, 1:31 am

≫ Next: «Πάρτι» με ναρκωτικά κάνουν οι κρατούμενοι των φυλακών στο Αγρίνιο- «Hπια τώρα έναν μύτο και μπήκα στην πρίζα»

≪ Previous: Αποφασισμένοι οι συνκυβερνήτες ή ΕΡΤ με 2600 νοματαίους ή εκλογές!!!!!!

$

0

0

Μια αρκετά μικρή ανακοίνωση στην εφημερίδα Άστυ της 29 Νοεμβρίου 1896 ειδοποιούσε τους Αθηναίους ότι από την ημέρα εκείνη
 «άρχεται η λειτουργία του Κινηματοφωτογράφου δι ου παριστώνται αι φωτογραφίαι εν κινήσει».

 Παρέχεται ακόμα η πληροφορία ότι οι παραστάσεις θα επαναλαμβάνονται κάθε μισή ώρα από τις 9πμ ως τις 12 και από τις 2μμ ως τις 7μμ. Η τιμή του εισιτηρίου έχει προσδιοριστεί στις 2,20 δρχ. Τα παιδιά μέχρι 7 ετών θα πληρώνουν μισό. Ο χώρος όπου στήθηκε ο πρώτος κινηματογράφος στην Αθήνα ήταν ένα άδειο, εκείνη την περίοδο, κατάστημα στο ισόγειο της οικίας της Ιφιγένειας Α. Συγγρού στην οδό Κολοκοτρώνη πίσω από την Παλιά Βουλή και δίπλα στην Πανελλήνιο Αγορά. (…)

ΑΤΤΙΚΑ

Όσοι λοιπόν έκαναν τον κόπον να ανέβουν την οδό Σταδίου έβλεπαν ανηρτημένη σε ένα από τα ισόγεια καταστήματα της οικίας Συγγρού μία μεγάλη επιγραφή που έγραφε “Cinematofotographe Edison”. Η επιγραφή τη νύχτα φωτιζόταν από τέσσερις ηλεκτρικές «λυχνίες Έδισων». Μέσα στο κατάστημα ήταν εγκατεστημένο ένα κινητοσκόπιο του Έντισον «εκ των επιτυχεστέρων του είδους αυτού». Προβάλλονταν δέκα ταινιούλες των εργαστηρίων του μεγάλου εφευρέτη διαρκείας 30 δευτερολέπτων περίπου η καθεμία.

• Αλλά το καλοκαίρι του 1900 ο κινηματογράφος κάνει την πιο εντυπωσιακή, μέχρι τώρα, εμφάνισή του στην Ερμούπολη της Σύρου. Είναι και πάλι ο κινηματογράφος του Έντισον που πρέπει να τον έφερε στο νησί κάποιος ξένος κατ ευθείαν από το εξωτερικό. Αυτός ο κινηματογράφος χαρακτηρίζεται σαν ο «μέγιστος κινηματογράφος του κόσμου» και όχι τυχαία αφού συνοδεύεται και από ένα άλλο «θαύμα» το «μεγάλου αμερικανού», τον «φωνογράφο Έδισσων» ο οποίος «δύναται να ακουσθεί από 20 χιλ. ακροατάς εις απόστασιν 500 μέτρων»!

Οι προβολές, που διαρκούν μια βδομάδα περίπου (τις τελευταίες μέρες του Ιουλίου και τις πρώτες του Αυγούστου), γίνονται στο θερινό θέατρο «Ορφεύς» και το πρόγραμμα είναι εξαιρετικά πλούσιο. Προβάλλονται καθημερινά 18 διαφορετικές ταινίες με εικόνες επικαίρων από όλο τον κόσμο, κωμικά σκετς κλπ. Μέσα σ΄ αυτές και μια άγνωστη, μέχρι τώρα, «ελληνικού ενδιαφέροντος» ταινία που φέρει τον εξόχως σκανδαλιστικό τίτλο «Συμπλοκή τεσσάρων δεσποινίδων εν Νεαπόλει Αθηνών εν τω κοιτώνι των»!

ΑΡΗΣ

• Στη Θεσσαλονίκη όμως που ο κινηματογραφικός πυρετός έχει καταλάβει τους πάντες οι δαιμόνιοι επιχειρηματίες στήνουν κινηματογράφους στα πιο απίθανα μέρη. Το Γενή Χαμάμ μετατρέπεται το 1925 στον κινηματογράφο ΑΙΓΛΗ, μια μεγάλη αποθήκη στο ΜΟΝΤΕΡΝ και το τζαμί Χαμζά Μπέη στο ΑΛΚΑΖΑΡ! Αυτό όμως που πρέπει να αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία είναι το σινέ “GERUSALEME”. Περιγράφει ο Κ. Τομανάς:

Ένα πρωτότυπο θερινό σινεμά ήταν το GERUSALEME. Ένα μεγάλο ιστιοφόρο που, χωρίς τα κατάρτια του, ήταν αραγμένο κοντά στο μουράγιο, απέναντι από το σημερινό καφενείο ΑΙΓΑΙΟΝ. Το μετέτρεψε σε θερινό κινηματογράφο ένας τετραπέρατος εβραίος επιχειρηματίας. Μια φαρδιά σανίδα με κάγκελα εκατέρωθεν, οδηγούσε από το μουράγιο στο κατάστρωμα, όπου είχαν τοποθετηθεί τα καθίσματα και η οθόνη, ένα μεγάλο λευκό καραβόπανο, που κυμάτιζε σαν σημαία στο βραδινό αεράκι, με αποτέλεσμα οι εικόνες να μην είναι και τόσο καθαρές. (…)

• Οι κινηματογράφοι στις λαϊκές συνοικίες. Το ΑΛΚΑΖΑΡ του Σταθμού Λαρίσης

(απόσπασμα από ρεπορτάζ του Κλέωνα Παράσχου στην εφημ. Ακρόπολη του 1929)
Η γνήσια, η λαϊκή συνοικία βρίσκεται εδώ. Ενταύθα η κυρά-Φρόσω προσπαθεί εις μάτην να εξοικονομήση τον όγκον της πάνω σε μια δυστυχισμένη καρέκλα που στενάζει από το βάρος της. Ενταύθα, απηλλαγμένος από το μάταιον βάρος του σακκακιού του και από το σφίξιμο του κολλάρου του, ξαπλωμένος φαρδύς πλατύς, κλείνει τα μάτια του ο κυρ ΄αράλαμπος, στο περιπαθέστερον μέρος της ταινίας.

Εδώ ο πιτσιρίκος, ακουμπισμένος στα γόνατα της μητέρας του, επιδίδεται εις την υψηλήν ασχολίαν του σπασίματος και φτυσίματος του πασσατέμπου. Εδώ το Λενάκι της κυρα – Γιώργαινας κάνει κάντιο και ζάχαρι τα μάτια της και λιγωμένη αλλοιθωρίζει προς τον Μιστόκλη.

Και ας μη σας μιλήσω, παρακαλώ, και γι αρώματα. Εκατοντάδες μπουκαλάκια έχουν σκορπίσει εδώ ο Κοτί και ο Γκερλέν
Ολα τα αρώματα της Αραβίας! Αθλιε ρωμιέ, δεν εννοείς, τέλος πάντων, να πλυθής!
Ωραίο είναι το Αλκαζάρ, απολαυστικό, δροσερώτατο, αλλά ας φύγωμε…

Ο «μαντροκινηματογράφος» εξελίχθηκε στον πολυτελέστερο θερινό κινηματογράφο της Αθήνας. Ήταν μάλιστα ο πρώτος θερινός στην Ελλάδα που εγκατέστησε μηχανήματα ομιλούντος κινηματογράφου το καλοκαίρι του 1930.

• Οι κινηματογραφικές αίθουσες, σαν χώροι με δυνατότητα φιλοξενίας μεγάλου αριθμού ατόμων, ξεπέρασαν γρήγορα τα όρια του “ναού” της έβδομης τέχνης και απόχτησαν μια ευρύτερη κοινωνική χρήση. Στην επαρχία ή τις γειτονιές των μεγάλων πόλεων μετατρέπονταν συχνά σε θέατρα για να δεχτούν τα μπουλούκια ή απλά σαν χώροι υποδοχής κάθε είδους κοινωνικής εκδήλωσης με ή χωρίς καλλιτεχνικό θέαμα. Εκεί όμως που διέπρεψαν, ειδικά οι κινηματογράφοι των αστικών κέντρων, ήταν στον τομέα της πάλης των τάξεων.

Μόνιμοι πελάτες των κινηματογράφων τα εργατικά συνδικάτα που τους χρησιμοποιούσαν για γενικές συνελεύσεις ή απεργιακές συγκεντρώσεις μια και δεν διέθεταν τα ίδια μεγάλες αίθουσες. Τους κινηματογράφους εκμεταλλευόταν και η αστυνομία για να χτυπάει τους εργάτες αφού τους εύρισκε εκεί συγκεντρωμένους. Οι κινηματογράφοι ήταν οι χώροι που μαζεύονταν και οι πρόσφυγες για τις ιδιαίτερες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας τους ( πολύ συχνές την περίοδο του μεσοπολέμου ), οι κομμουνιστές αλλά και οι φασίστες! ‘Ένας ολόκληρος κινηματογράφος στο κέντρο της Αθήνας μετατρέπεται σε εκλογικό κέντρο ενώ έναν κινηματογράφο βρήκε να χρησιμοποιήσει και η διαβόητη ΟΠΛΑ, την περίοδο του εμφυλίου, σαν φυλακή!

Η Γαρδένια στον Νέο Κόσμο

Τις «χρυσές» για τον κινηματογράφο στην Αθήνα ,δεκαετίες του ’50 ,του ’60 αλλά και του '70, τα σινεμά αφθονούσαν.
(ΑΛΙΝΤΑ,ΣΙΝΕ ΕΠΤΑ, ΕΥΡΩΠΗ,ΝΑΣΙΟΝΑΛ, ΘΑΛΕΙΑ,ΡΙΡΙΚΑ, ΟΡΦΕΥΣ, ΜΕΡΒΕΙΓ,ΟΑΣΙΣ,ΑΝΝΑ κ.α.)



Ένα από αυτά ήταν και η ΓΑΡΔΕΝΙΑ επί της Βουλιαγμένης λίγο πιο πάνω από το Ναό του Αγίου Ιωάννη, που δημιούργησε ο κύριος Γεώργιος Μακρής. Σήμερα στο μέρος αυτό, που είναι γνωστό σαν στάση Γαρδένια, υπάρχει ένα σούπερ μάρκετ ο Μαρινόπουλος.

ο κ.Μακρής

Το 1949 χτίστηκε η είσοδος και στη συνέχεια δημιουργήθηκε στοά με 6 μαγαζιά(τσιγάρα-ψιλικά-ηλεκτρικά είδη (ΖΑΝΟΣ) -κουρείς- εργολαβικό γραφείο) Ήταν θερινό cinema μέχρι το 1960 ενώ μετά , που στεγάστηκε με σιδηρά κατασκευή, λειτούργησε μέχρι και το 1990 που έκλεισε. Μέχρι το 1975 λειτούργησε και ως χειμερινός και ως καλοκαιρινός. Στη χρυσή εποχή του κινηματογράφου Γαρδένια εργάζονταν ως χειριστές μηχανής την ημέρα 3 μηχανικοί (!), 3 ταξιθέτριες, στο bar 10 άτομα(!!!) , 1 ταμίας και 1 θυρωρός.



Όπως μας είπε ο γιος του κυρίου Γιώργου, ο κ. Δημήτρης Μακρής (σημερινός ιδιοκτήτης του σούπερ μάρκετ Μαρινόπουλος) <<Το cinema κυριάρχησε για πολλές δεκαετίες μέχρι την εμφάνιση της τηλεόρασης, καθώς ήταν η μοναδική διασκέδαση λόγω και του φτηνού εισιτηρίου του. Τότε παίζονταν παραστάσεις από τις 11 το πρωί τις Κυριακές είτε μεγάλες παραγωγές του Χόλυγουντ αλλά και ο ελληνικός κινηματογράφος.>>
<< Όλες οι ταινίες στο πανί της Γαρδένιας>> όπως είπε χαρακτηριστικά ο κύριος Δημήτρης που συμπλήρωσε ότι η Γαρδένια ήταν ο μεγαλύτερος κινηματογράφος επί της Βουλιαγμένης με 1200 καθίσματα.

( το 1952)
Η Γαρδένια εκτός από κινηματογράφος, λειτούργησε και ως θέατρο και καραγκιόζης αλλά και ως χώρος συναυλιών(έχουν περάσει πολλοί Έλληνες καλλιτέχνες της εποχής π.χ. Πασχάλης, Διονύσιος Τσιτσάνης, Βοσκόπουλος, Καίτη Γκραίη.)
(το 1962)
Στα 55 χρόνια λειτουργίας του αντιμετώπισε 2 κρίσεις. Η πρώτη με την εμφάνιση της τηλεόρασης (1970) και η δεύτερη με την εμφάνιση του video.Το τέλος ήρθε το 1990 όταν ο ιδιοκτήτης αποφάσισε να τον κλείσει, όταν η αγορά του cinema άλλαξε μορφή με τα γνωστά village (δηλαδή πολλές μικρές αίθουσες).


ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ-ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΘΕΡΙΝΑ
Οι πρώτοι χώροι στους οποίους παρουσιάζεται αμιγές κινηματογραφικό θέαμα είναι οι αθηναϊκές πλατείες. Αυτοί είναι φορητοί κινηματογράφοι που στήνονται στις πλατείες μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες και συνήθως για περιορισμένες προβολές αφού κινούνται από την Αθήνα στην επαρχία.
Σαν οι  πρώτοι σταθεροί θερινοί κινηματογράφοι στην Αθήνα μπορούν να θεωρηθούν αυτοί που στήθηκαν στα καφενεία της πλατείας Συντάγματος και του Ζαππείου και λειτούργησαν για πάνω από δέκα χρόνια. Το 1904 βασικά ξεκίνησαν οι συστηματικές προβολές και στα δύο αυτά σημεία που συγκέντρωναν έτσι κι αλλιώς  τον περισσότερο κόσμο της πρωτεύουσας.
Όπως αναφέρει το Εμπρός (11 Μαΐου) τριάντα κινηματογράφοι ετοιμάζονται να στηθούν το καλοκαίρι του 1907 σε διάφορες συνοικίες των Αθηνών. Και φυσικά τα θερινά θέατρα συνεχίζουν κι αυτά να περιλαμβάνουν κινηματογράφο σαν μια ξεχωριστή ατραξιόν.

ΟΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΖΟΝΤΑΙ

Το 1910 είναι μια σημαντική χρονιά για τον κινηματογράφο της πρωτεύουσας. Η μεγάλη ζήτηση που έχει ο κινηματογράφος σπρώχνει επιχειρηματίες να κάνουν σοβαρές επενδύσεις στη νέα τέχνη.
Το 1913 χτίστηκε το πρώτο χτίριο ειδικά για κινηματογράφο από τον μικρασιάτη επιχειρηματία και πρωτοπόρο κινηματογραφικό επιχειρηματία Ε Μαυροδημάκη. « Ήταν το «Παλλάς» που κατόπιν εγκρεμίσθη και εκτίσθη στο ίδιο οικόπεδο το μέγαρον Εφεσίου».
Το 1913 άνοιξε το «Νέον», Πατησίων 8, όπου το κατάστημα του Μαρούση.
Το 1913, ανοίγει το ΡΟΖΙΚΛΑΙΡ στην οδό Πατησίων 12 από τον Π. Φλεγκενάιμερ. Του έδωσε αυτό το όνομα κάνοντας μια σύνθεση  από τα ονόματα  που είχαν δυο κόρες του: Ρόζα και Κλαίρη.
Το 1920, σύμφωνα με τον «Οδηγό της Ελλάδος» λειτουργούν οι παρακάτω κινηματογράφοι:
Χειμερινοί:Απόλλων (Σταδίου 20) Διευθ. Γ Αναστασιάδης, «Αττικόν» (Σταδίου 25) Διευθ. Κ. Εμπέογλου, «Παλλάς» (Σταδίου 24) Διευθ. Κ. Εμπέογλου, «Σπλέντιτ» (Σταδίου 22) Διευθ. Κ. Εμπέογλου, «Πάνθεον» (Πανεπιστημίου) Διευθ. Τ. Μάντακας, «Ροζικλαίρ» (Πατησίων) Διευθ. Κ. Καράς. Θερινοί: Ζαππείου, Καφεθυστιατόριο με ορχήστρα, δύο στην Πλατεία  Συντάγματος-Καφενείο Ζαχαράτου και Καφενείο Περιπτέρου, «Μουλέν Ρούζ» Αλυσσίδα-τέρμα Πατησίων με ορχήστρα και εστιατόριο.
Στην μόδα του κινηματογράφου υποτάσσεται το θέατρο Κοτοπούλη στην πλατεία Ομονοίας.
Το 1928 οι 5 κινηματογράφοι του 1913 έγιναν 16 χειμερινοί και 12 θερινοί.  Το 1938 οι χειμερινοί στην Αθήνα είναι 26 και οι θερινοί πάνω από 60.
Τη δεκαετία 1930-40 δημιουργούνται οι μεγαλύτεροι και πολυτελέστεροι κινηματογράφοι της χώρας. Είναι η εποχή που χτίζονται το Παλλάς και το Ρεξ στην Αθήνα. Ποτέ άλλοτε δεν φτιάχτηκαν όμοιά τους. Την μεταπολεμική περίοδο, απλώς πολλαπλασιάζονται χωρίς ποτέ να φτάσουν την μεγαλοπρέπεια των προγενέστερων.
Παραμονές του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, τον Σεπτέμβρη του 1939 συγκεκριμένα, λειτουργούν στην Ελλάδα 280 κινηματογράφοι, αριθμός σχεδόν διπλάσιος από αυτόν του 1935 (150 αίθουσες). Το ένα τρίτο από αυτούς βρίσκεται στην πρωτεύουσα. Η Αθήνα διαθέτει εννέα κινηματογράφους πρώτης προβολής, εικοσιπέντε δεύτερης ή συνοικιακούς και 65 θερινούς.

ΟΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Αμέσως μετά την κήρυξη του πολέμου, το πιο ενδιαφέρον κινηματογραφικό θέαμα για τους ανθρώπους στις πόλεις, γίνονται τα πολεμικά επίκαιρα. Στην Αθήνα είναι δυο οι αίθουσες που προβάλουν αποκλειστικά πολεμικά επίκαιρα, ελληνικά και αγγλικά, το Σινεάκ και το Άστυ.
Αλλά έρχεται η στιγμή που το μέτωπο καταρρέει. Στις 9 Απριλίου 1940 οι Γερμανοί μπαίνουν στη Θεσσαλονίκη. Μία από τις πρώτες διαταγές που εξέδωσαν  ήταν να ανοίξουν οι κινηματογράφοι για να δείξουν ότι η ζωή συνεχίζεται ειρηνικά κάτω από τη δική τους υψηλή προστασία. Την προηγούμενη περίοδο λόγω του φόβου των συναγερμών οι κινηματογράφοι υπολειτουργούσαν, ανοίγοντας σε ακατάστατες ώρες.
Η διαφορά που υπάρχει τώρα με την προηγούμενη περίοδο είναι ότι επιτάσσονται ορισμένοι κινηματογράφοι και διατίθενται για τη ψυχαγωγία των στρατιωτών τους. Στη Θεσσαλονίκη, τα Διονύσια μετατρέπονται σε Soldaten Kino, τοΠατέ σε Germania Kino και το Παλλάς σε Frontbuhne. Τα Ηλύσια «παραχωρούνται» στους Ιταλούς. Στην Αθήνα, τοΑττικόν μετατρέπεται σε Soldaten Kino Victoria, το Απόλλων σε Kino Apollo, ενώ  οι άλλοι κινηματογράφοι υποχρεώνονται να αναγράφουν τους τίτλους των έργων εκτός από ελληνικά, στα γερμανικά και ιταλικά. Το μέτρο αυτό επεκτείνεται σε όλη την Ελλάδα.
Με την είσοδο των Γερμανών δεν σημειώνεται καμία άλλη αλλαγή στη λειτουργία των κινηματογράφων πέρα από την απαγόρευση ταινιών που προέρχονται από εχθρικές προς τον Άξονα ταινίες, την υποχρεωτική προβολή γερμανικών προπαγανδιστικών επικαίρων και τις ώρες προβολής που προσαρμόζονται στις απαγορεύσεις της κυκλοφορίας και τις ανάγκες εξοικονόμησης ηλεκτρικής ενέργειας.
Στην Κατερίνη, οι Γερμανοί, κουβαλούσαν τη δική τους μηχανή προβολής όταν έκαναν κατά διαστήματα προβολές για τους στρατιώτες τους μια και αυτή που είχε ο κινηματογράφος είχε χαλασμένο το σύστημα του ήχου και έπαιζε όλες τις ταινίες βωβές, πράγμα που φαίνεται δεν ενοχλούσε τους ντόπιους!

Η ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΝΘΗΣΗ

Με τη λήξη της γερμανικής κατοχής δημιουργείται το πρωτοφανές φαινόμενο της μαζικής προσέλευσης στους κινηματογράφους της πρωτεύουσας. Αλλά αυτό δεν είναι ένα ευκαιριακό φαινόμενο, η αντίδραση ίσως στην στερημένη ζωή της κατοχής, αλλά έχει διάρκεια. Και το 1966 το περιοδικό Εικόνες χαρακτηρίζει την Αθήνα σαν την «πιο ιδιότυπη κινηματογραφόπληκτη πρωτεύουσα της υφηλίου» με τις «50 αίθουσες πρώτης προβολής και το τακτικό επταήμερο των 12 καινούργιων ταινιών»

ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ’90

(από μια έρευνα του ΕΚΚΕ για την Κατάσταση του συστήματος διανομής στην Ελλάδα
“Η συνολική εικόνα, πάντως, για την κατανομή των κινηματογραφικών αιθουσών στην Ελλάδα έχει ως εξής: Ο αριθμός των αιθουσών / οθονών ανέρχεται σε 443. Αυτές ανήκουν σε 382 κινηματογραφικές μονάδες / επιχειρήσεις. Από τις 443 αίθουσες, οι 203 είναι χειμερινές, οι 53 ετήσιας λειτουργίας και οι 186 θερινές. Αν και στο λεκανοπέδιο συγκεντρώνεται περίπου το 35% το συνολικού πληθυσμού της χώρας, το αντίστοιχο ποσοστό των κινηματογραφικών αιθουσών / οθονών ξεπερνά το 52%. Οι τρεις περιφέρειες με το μικρότερο αριθμό αιθουσών είναι η Δυτική Μακεδονία με 0,7%, τα Ιόνια Νησιά με 1,1% και το Βόρειο Αιγαίο με 1,3%, ενώ υπάρχει ένας νομός εντός των ορίων του οποίου δεν υφίσταται κινηματογραφική αίθουσα: πρόκειται για τον νομό Φλωρίνης.”


47 διατηρητέοι θερινοί κινηματογράφοι

Το 1997 ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Κώστας Λαλιώτης, με απόφασή του χαρακτήρισε διατηρητέα τη χρήση 

47 θερινών κινηματογράφων που βρίσκονται εντός του λεκανοπεδίου Αττικής:
ΑΙΓΛΗ (Ζάππειο) ΒΟΞ (Εξάρχεια) ΘΗΣΕΙΟ ΠΑΛΛΑΣ (Παγκράτι) ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ (Πλάκα) ΑΝΕΣΙΣ (Αμπελόκηποι)

 ΑΕΛΛΩ (Κυψέλη) ΕΛΛΗΝΙΣ (Αμπελόκηποι) ΕΚΡΑΝ (Εξάρχεια) ΛΙΛΑ (Πατήσια) ΜΠΡΟΝΤΓΟΥΕΪ (Κυψέλη) 

ΡΙΒΙΕΡΑ (Εξάρχεια) ΗΛΕΚΤΡΑ (Πατήσια) ΑΘΗΝΑΙΑ (Κολωνάκι) ΑΜΟΡΕ (Πολύγωνο) ΜΕΤΡΟΠΟΛ (Αθήνα) 

ΤΡΙΑΝΟΝ (Κυψέλη)ΝΑΝΑ (Δάφνη) ΝΕΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ (Αθήνα) ΜΙΤΣΙ (Κουκάκι) ΑΤΗΕΝΕ (Κυψέλη) ΔΙΑΝΑ 

(Κυψέλη) ΣΤΕΛΛΑ (Κυψέλη) ΡΑΝΙΑ (Πατήσια) ΜΟΝ ΡΕΠΟ (Αγ. Νικόλαος Αχαρνών) ΔΕΞΑΜΕΝΗ (Κολωνάκι) ΛΑΟΥΡΑ (Παγκράτι) ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ (Κηφισιά) ΧΛΟΗ (Κηφισιά) ΦΙΛΟΘΕΗ, ΦΑΝΤΑΖΙΟ (Πειραιάς) ΑΜΥΝΤΑΣ (Υμηττός) ΔΙΑΝΑ (Παλ. Φάληρο) ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ (Αγ. Παρασκευή) ΚΑΡΜΕΝ (Αθήνα) ΤΙΤΑΝ (Αιγάλεω) ΦΛΕΡΥ (Καλλιθέα) ΠΟΛΕΝΑ (Ανω Πατήσια) ΑΚΤΗ (Βουλιαγμένη) ΨΥΧΙΚΟ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ (Ηλιούπολη) ΚΑΤΕΡΙΝΑ (Χαϊδάρι) ΑΣΤΡΟΝ (Μάνδρα) ΑΜΙΚΟ (Χαλάνδρι) ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ (Χαλάνδρι) ΑΘΗΝΑ (Χαλάνδρι) ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ 

(Χαλάνδρι)

Πηγές

 Αποσπάσματα από το βιβλίο    ''Στα Παλιά τα Σινεμά''

Φωτο απο την οικογένεια Μακρή
Κωνσταντίνα Λιγνού 
 http://cinemahellas.blogspot.com
http://to-paliatzidiko.blogspot.gr/
http://paliasinema.wordpress.com 

my magazine

«Πάρτι» με ναρκωτικά κάνουν οι κρατούμενοι των φυλακών στο Αγρίνιο- «Hπια τώρα έναν μύτο και μπήκα στην πρίζα»

June 20, 2013, 1:31 am

≫ Next: ΤΑ ΜΠΑΝΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΚΑΡΕ-ΚΑΡΕ (...το σίκουελ)

≪ Previous: Σαν Παλιό Σινεμά

$

0

0

Νέες «επαγγελματικές» ευκαιρίες φαίνεται πως άνοιξε ο διαβόητος Αλβανός κρατούμενος Αλκέτ Ριζάι από τις φυλακές Μαλανδρίνου, ο οποίος σύμφωνα με συνομιλίες που καταγράφηκαν από τον «κοριό» της ΕΥΠ, κάνει εμπόριο πετρελαίου από τον Καναδά στην Ελλάδα, με τις συνομιλίες κρατουμένων που έχουν καταγραφεί να κάνουν λόγο και για διακίνηση και χρήση ναρκωτικών.
Οι συνομιλίες του Αλκέτ Ριζάι και άλλων κρατουμένων των φυλακών στο Αγρίνιο που καταγράφηκαν από τον «κοριό» της ΕΥΠ σύμφωνα με το Βήμα, προξενούν εντύπωση για δύο λόγους: Πρώτον για την «κοφτή» προφορά των κακοποιών και δεύτερον για το εύρος των διασυνδέσεων που είχε με ποινικούς κρατούμενους μέσα από τις φυλακές Μαλανδρίνου.
Οι διάλογοι είναι αποκαλυπτικοί:
«Ουρέα, θα τ' δώσου ιγώ τα 700 ιυρώ π' τα 'χω ιγώ απάνου μ', να μη τα χαλάσου... σα να τα δίνου σι σένανε. Ναι, τα δίνου κι είμαστι καθαροί και μετά συνεχίζουμι», φέρεται να είπε ένας κρατούμενος σε συνομιλία του με μέλος του κυκλώματος εκβιαστών του Αγρινίου, ονοατι ΒΕΝ, προκειμένου να λύσουν μια οικονομική διαφορά ύψους 700 ευρώ.
Στη δικογραφία υπάρχουν και άλλοι παρόμοιοι διάλογοι. Ενας από τους παρακολουθουμένους φέρεται να λέει (ακριβές απόσπασμα από τη δικογραφία):«Λοιπόν άκουσέ με, εκει'ός ου φίλους μ' ικεί θέλ' να πάει να δει ένα σήμιρα να πάρ', κατάλαβις; Αυτός μι του... αυτό που 'στ'λεις εσύ ρε. Θα πάω να τ' δώσου... θα πάω να τ' δώσου ιγώ 700 ευρώ που 'χου μάσ' και 700 π' του 'δωσα προχτές...1.400 κι είμαστι κουμπλέ».
Σε άλλη συνομιλία των κρατουμένων για το κύκλωμα εκβιαστών, φαίνεται πως κάνουν και χρήση και διακίνηση ναρκωτικών: «Εμπλιξα. Και είχα ακόμη να φανταστείς επειδή... λίγο ήπια, κανά... έτσ' ξέρου 'γώ και τώρα έτσ' του υπόλοιπου ήπια τώρα ένα μύτου και μπήκα στ' πρίζα τώρα». Επιπλέον ένας κρατούμενος σε σωφρονιστικό ίδρυμα επικοινωνεί με μέλη του κυκλώματος και αναφέρει ότι στο κελί του έγινε έρευνα από σωφρονιστικούς υπαλλήλους. Οπως περιγράφει, «μας έκαναν μαρς χθες κι έγινε ψακτική! Μου βρήκαν όμως μόνο τον φορτιστή...».
Οι άνδρες της ΕΛ.ΑΣ ωστόσο, έχουν επικεντρώσει το ενδιαφέρον του στις «επιχειρηματικές» δραστηριότητες του Ριζάι, ο οποίος επικοινωνούσε μέσω ποινικών του Αγρινίου με ιδιοκτήτη πρατηρίου καυσίμων, ο οποίος είχε αναλάβει να προμηθεύει με πετρέλαιο μια εταιρεία που εδρευει στον Καναδά. Ο Αλβανός κακοποιός, υποστηρίζει ότι έχει σχέση με μεγάλο επιχειρηματία που σχετίζεται με εμπόριο καυσίμων, ενώ σε άλλο σημείο των διαλόγων ο Ριζάι ακούγεται να ζητεί από τον ίδιο ιδιοκτήτη πρατηρίου καυσίμων ποσοστό 60% προκειμένου να εισπράξει 780.000 ευρώ που του χρωστούν.
πηγή