Quantcast
Channel: Πίσω στα παλιά
Viewing all 12885 articles
Browse latest View live

ΤΑ ΜΠΑΝΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΚΑΡΕ-ΚΑΡΕ (...το σίκουελ)

$
0
0















Η φτώχεια θέλει καλοπέραση και το Ελληνικό σινεμά, παρουσίαζε και τα δυο με τρόπο μοναδικό ! Όπου φτώχεια σκέτη, ετοιμαστείτε για μελόδραμα. Κεντρικός άξονας, η επιπόλαιη και επιφανειακή λογική της πόλης, που εισχωρεί και διαβρώνει την υποτιθέμενη αθωότητα της επαρχίας. Πρωταγωνιστής είναι συνήθως κάποιος πλούσιος, που πηγαίνει διακοπές σ' ένα νησί και εκεί ξελογιάζει φτωχό άβγαλτο κορίτσι, για να το εγκαταλείψει στη συνέχεια. Όπου, τώρα, η φτώχεια συνοδεύεται από καλοπέραση, αναμείνατε κωμωδία ή μιούζικαλ, με πολύ χορό και τραγούδι ! Εδώ, τα φτωχά πλην τίμια κορίτσια, διατηρούν μεν την αθωότητά τους, αλλά για να 'χει κάποιο ενδιαφέρον η κωμωδία, τη διανθίζουν με μπόλικη τρέλα ! Κλασικό εύρημα της περιόδου, οι φτωχοί που προσποιούνται τους πλούσιους (...και τούμπλαλιν) για να πετύχουν το σκοπό τους και βέβαια, οι εξελίξεις ανατρέπουν τη ζωή τους...


Στην ταινία του Ανδρέα Λαμπρινού "Διακοπές στην Αίγινα"(1958), ο πλούσιος που παριστάνει το φτωχό είναι ο Ζαν (Ανδρέας Μπάρκουλης) κι η τουρίστρια που θα πέσει στην αγκαλιά του, είναι η Αλίκη (Βουγιουκλάκη), η οποία καταφθάνει στο νησί με το δημοσιογράφο πατέρα της (Λάμπρο Κωνσταντάρα), έναν πατέρα πολύ μοντέρνο για την εποχή, που δεν κρύβει από την κόρη του τις προθέσεις του για φλερτ και τις ερωτικές περιπέτειές του!
  



 Πολλές ερωτικές περιπέτειες, άθελά του όμως και στον Πόρο αυτή τη φορά, θα έχει κι ο φτωχός ληξίαρχος σε άδεια, Στέφανος Αυγερινός (Θανάσης Βέγγος), στην ταινία "Τύφλα να 'χει ο Μάρλον Μπράντο" (1963) του Ορέστη Λάσκου. Η συνωνυμία του με τον ποιητή (...τον υποδύεται ο Κώστας Κακκαβάς), θα τον κάνει για λίγο, έναν ακαταμάχητο εραστή, που στο άκουσμα και μόνο του ονόματός του, τα κορίτσια τρελαίνονται και σε κάθε του βήμα, σύσσωμος ο γυναικείος πληθυσμός του φημισμένου ξενοδοχείου "Χρυσή Αυγή", είναι έτοιμος να πέσει στα πόδια του! 

Το πιο γλυκό "Τρελοκόριτσο" του ελληνικού κινηματογράφου είναι αδιαμφισβήτητα η Τζένη Καρέζη και στην ομότιτλη ταινία του Ντίμη Δαδίρα, το σενάριο Γιάννη Δαλιανίδη την θέλει φτωχή και καταφερτζού, αφού πείθει τον πλούσιο εργοδότη της (Λάμπρο Κωνσταντάρα) να παίξει το ρόλο του πατέρα της, για να κερδίσει την καρδιά του Αλέκου (Κώστα Κακκαβά), που τυγχάνει πλουσιόπαιδο των βορείων προαστίων. Στο πρώτο τους ραντεβού, εκεί που παίζουν ανέμελα στην παραλία της Βουλιαγμένης, θα πέσουν πάνω σ' έναν παλιό γνωστό της (Δήμο Σταρένιο), που την ήθελε... για υπάλληλο, μη νομίζετε...


Το ίδιο δημιουργικό δίδυμο στο σενάριο και στη σκηνοθεσία, θα μας συστήσει την επόμενη χρονιά (...μιλάμε για το 1959) ένα εξίσου θεότρελο"Αγοροκόριτσο", την Αλέκα (Άννα Φόνσου), που παραθερίζει με την ξαδέλφη της στην Αίγινα και νιώθει τα πρώτα της ερωτικά σκιρτήματα για έναν νεαρό φοιτητή της Ιατρικής (Αλέκο Αλεξανδράκη) με τον οποίο, όμως, φλερτάρει η ξαδέλφη της. Η Αλέκα είναι ένα ζωηρό κι ατίθασο πλάσμα, που δεν ξέρει πώς να χειριστεί αυτό που αισθάνεται. Όταν θα συναντηθεί τυχαία στην ακρογιαλιά με το Δημήτρη, θα του ζητήσει να της μάθει να ρίχνει πέτρες με σφεντόνα !! Το όλο πράγμα μοιάζει αταίριαστο, καθώς εκείνον δεν τον συγκινούν τα κακομαθημένα αγοροκόριτσα, αλλά οι ωραίες και σοβαρές γυναίκες κι εκείνη απέχει πολύ απ' αυτό που θα μπορούσε να τον γοητεύσει... ή μήπως όχι ? 
















Στην κατηγορία "τρελοκόριτσα" ανήκει και η Μαριάννα (Νίκη Λινάρδου), η "τρελοκαμπέρω" αδερφή του Σπύρου (Γιάννη Γκιωνάκη) στην ταινία "Η αδερφή μου θέλει ξύλο" (1966) σε σκηνοθεσία Κώστα Λυχναρά και σενάριο των Αλέκου Σακελλάριου και Χρίστου Γιαννακόπουλου. Δεν καταδέχεται το Μανώλη (Χάρη Παναγιώτου), το φτωχό παλικάρι που την αγαπά πραγματικά, αλλά μεγαλοπιάνεται, νομίζοντας πως οι γνωριμίες με πλούσιους κυρίους θα τη βοηθήσουν να γίνει σταρ του κινηματογράφου, με το αζημίωτο. Ένας απ' αυτούς, μάλιστα, είναι και ο εργοδότης του αδερφού της (... τον υποδύεται ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος), ο οποίος έχει τη φήμη μεγάλου γυναικά κι όπως είναι φυσικό, θα κάνει τα πάντα για να την εντυπωσιάσει και να την κατακτήσει. Γι αρχή, θα την προσκαλέσει σε κρουαζιέρα στον Αργοσαρωνικό, όπου η Μαριάννα θα καταπλήξει τους πάντες, χορεύοντας χασάπικο στο κατάστρωμα του πλοιαρίου, λίγο πριν φθάσουν στην Αίγινα...
Κατά την δεκαετία του '60, που πολλοί την θεωρούν ως τη "χρυσή περίοδο" του ελληνικού κινηματογράφου, οι εγχώριες παραγωγές, όπως και οι έμπειροι κολυμβητές, αρχίζουν σταδιακά να ξανοίγονται σε πιο απομακρυσμένες περιοχές του Αιγαίου και του Ιονίου και ν' αφήνουν για λίγο τις παραλίες της Αττικής και τα νησιά του Αργοσαρωνικού. Σε μερικές απ' αυτές, η τοποθεσία μπαίνει και στον τίτλο της ταινίας, μάλλον για τουριστικούς λόγους... 












Απ' τους πρώτους που θα επιλέξουν για γυρίσματα το νησί της Ρόδου, είναι ο Γιάννης Δαλιανίδης, με τους πρωταγωνιστές της ταινίας "Κρουαζιέρα στη Ρόδο" (1960) κι ο Ορέστης Λάσκος, με τους  Σμαρούλα Γιούλη, Ντέπη Μαρτίνη, Κώστα Κούρτη, Βαγγέλη Βουλγαρίδη, Ρίτα Μουσούρη, Κώστα Πρέκα, Ζωζώ Σαπουντζάκη και Δημήτρη Νικολαΐδη, για τις "Νύχτες στο Μιραμάρε", το φημισμένο, υπερπολυτελές ξενοδοχείο του νησιού... 












Στα "Σκάνδαλα στο νησί του έρωτα" (1963) του Ντίμη Δαδίρα, το εν λόγω νησί, όπου συμβαίνουν οι ερωτικές παρεξηγήσεις, είναι η Κέρκυρα. Εκεί καταφθάνει για διακοπές η πτωχή ξενοδοχοϋπάλληλος Μίνα (Γκιζέλα Ντάλι), προσποιούμενη την κόρη του εφοπλιστή Βεργή (Διονύση Παπαγιαννόπουλου) κι ερωτεύεται τον Τζίμη (Λευτέρη Βουρνά), γόνο εύπορης οικογένειας του νησιού, που όμως της παρουσιάζεται ως πτωχός εργαζόμενος. Στην ταινία περιλαμβάνεται και μία σειρά από εντυπωσιακά πλάνα κρουαζιερόπλοιων. Είναι η περίοδος που αρχίζει η λειτουργία των ναυτιλιακών γραμμών προς την Ιταλία...

Το τέχνασμα της "διπλής ταυτότητας" θα φτάσει στο απόγειο της δόξας του στην ταινία του Ντίμη Δαδήρα"Ραντεβού στην Κέρκυρα" (1960). Εκεί, ο γνωστός καρδιοκατακτητής δικηγόρος, Ανδρέας Λαμπρινός (Αλέκος Αλεξανδράκης) θα συνταξιδέψει με τη Τζένη Καρέζη, που του έχει συστηθεί ως Μίρκα, πτωχή και λίαν ενοχλητική ρεσεψιονίστ στο ξενοδοχείο που διευθύνει η μητέρα του (Ελένη Χαλκούση), ενώ σε κάποια παραλία του νησιού θα τη συναντήσει και ως Ντιάνα, γοητευτική και ολίγον σνομπ, κόρη του ζάμπλουτου ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου (...τον υποδύεται ο Λυκούργος Καλλέργης). Το σχέδιο της Ντιάνας, αρχικά τουλάχιστον, φαίνεται πως αποδίδει... ο Ανδρέας "βρίσκει το μάστορά του", που λέμε. Αργά ή γρήγορα, όμως, ανακαλύπτει το παιχνίδι που παίζεται πίσω απ' την πλάτη του κι αποφασίζει να βάλει τους δικούς του κανόνες...
  


Στην Κέρκυρα θα καταφθάσει κι ο Αγησίλαος Ωνάσης (Κώστας Βουτσάς), που η συνωνυμία του με το διάσημο δισεκατομμυριούχο θα τον βάλει σε περιπέτειες, αφού για τις ανάγκες της ταινίας των Καραγιάννη-Λαζαρίδη, αυτός είναι "Ένας άφραγκος Ωνάσης" (1969). Μια λανθασμένη ιατρική διάγνωση, πως δήθεν πάσχει από μια σοβαρή αρρώστια και πρόκειται σύντομα να πεθάνει, θα τον κάνει να "σηκώσει" όλες του τις οικονομίες, για να περάσει τις τελευταίες μέρες της ζωής του σαν πραγματικός Ωνάσης σ' ένα απ' τα πολυτελέστερα ξενοδοχεία του νησιού, όπου και θα πέσει θύμα της γυναίκας των ονείρων του, την οποία ενσαρκώνει η Μέμα Σταθοπούλου... 












Τη Μέμα Σταθοπούλου θα την ξαναδούμε στις ακρογιαλιές της Κέρκυρας, αλλά κι απέναντι, στην πανέμορφη Πάργα, στα τέλη της δεκαετίας του '60, παρέα με τις Ελένη Ανουσάκη, Νίκη Τριανταφυλλίδη και Βίλμα Κύρου και τους Αλέκο Αλεξανδράκη, Γιάννης Φέρτη, Νικηφόρο Νανέρη και Βαγγέλη Βουλγαρίδη, στην ανάλαφρη μουσική κωμωδία του Κώστα Ασημακόπουλου"Το Νυφοπάζαρο". Η ταινία δεν έκανε μεγάλη επιτυχία στις κινηματογραφικές αίθουσες (... ή τουλάχιστον όχι όση έκαναν άλλες, ανάλογου ύφους και θέματος κι οπωσδήποτε όχι αυτήν που θα περίμενε κανείς με τέτοιο καστ), ωστόσο η μουσική και τα τραγούδια του Γιάννη Σπανού ακούστηκαν αρκετά την εποχή της άνθισης του "νέου κύματος", κάποια τραγούδια δε, συμπεριλήφθηκαν σε προσωπικούς δίσκους του συνθέτη κι έγιναν γνωστά μέσ' από επανεκτελέσεις...

Οι νέοι της εποχής ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή, απολαμβάνουν την απέραντη θάλασσα κι αναζητούν τις χαρές που απλόχερα προσφέρει η ελληνική ύπαιθρος... Φτώχεια και καλή καρδιά ! Τι κι αν δεν υπάρχει μια, "όσο έχουμε τα νιάτα, μένουμε πάντα παιδιά", όπως διατείνονται χορεύοντας με μπρίο στις πλαζ οι πρωταγωνιστές και στα, πετυχημένα εμπορικά, μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη, όπως τα "Ραντεβού στον αέρα"(1966), "Κορίτσια για Φίλημα" (1965), "Μερικοί το προτιμούν κρύο" (1963), παραφράζοντας το αμερικάνικο μιούζικαλ " Some like it hot", του Μπίλυ Γουάϊλντερ με τη Μέρυλιν Μονρόε, "Κάτι να καίει" (1963) και τόσα άλλα... 













Μπορεί ο Φώτης Μεταξόπουλος κι ο Βαγγέλης Σειληνός να μη θύμιζαν σε τίποτα τους συναδέλφους τους Φρεντ Αστέρ και Τζιν Κέλλυ στις κλακέτες και στα σουίνγκ, αλλά τα κατάφερναν μια χαρά στο χασάπικο και στο ζεϊμπέκικο...
Ποιος μπορεί να ξεχάσει, το ζεϊμπέκικο του φτωχού ψαρά (Βαγγέλη Σειλινού) που ερωτεύεται την πλούσια επιχειρηματία (Μαίρη Χρονοπούλου), η οποία έρχεται στο νησί του για ν' αγοράσει οικόπεδα, στην ταινία"Γοργόνες και μάγκες"(1968), αλλά και τον δικής του επινόησης χορό "σείλι-σείλι", στο χαρούμενο μουσικό μοτίβο του Κώστα Κλάβα, που η μεγάλη παρέα χόρευε στα γρασίδια, στις προβλήτες, στους δρόμους και στις αμμουδιές και που σύσσωμο το καστ της ταινίας "Μικροί και μεγάλοι εν δράσει" (Μαίρη Αρώνη, Λάμπρος Κωνσταντάρας, Βασίλης Αυλωνίτης, Βιβέτα Τσιούνη, Γιώργος Πάντζας και Ελένη Ανουσάκη) στο φινάλε της ταινίας, θα το χορέψει ως και στην ταράτσα του "Ξενία" στο Λαγονήσι...

Γενικά, η δεκαετία του 60, κύλισε με χορούς και τραγούδια, πάνω στην άμμο και στα βοτσαλάκια και με πανέμορφα, ζουμερά "κορίτσια με ωραία μαγιό" (Ζωή Λάσκαρη, Μάρθα Καραγιάννη, Χλόη Λιάσκου, Ελένη Προκοπίου κ.α.) και ψάθινα καπέλα, που μόλις έβλεπαν θάλασσα, λες και κάτι τις έπιανε κι αρχινούσαν τις γυμναστικές επιδείξεις. Από κοντά και το απολαυστικό τρίο Ρένα Βλαχοπούλου, Ντίνος Ηλιόπουλος και Κώστας Βουτσάς, να δίνουν το κάτι παραπάνω στις κατά τ' άλλα εύπεπτες ταινίες της εποχής...



















Η "Κόμησσα της Κέρκυρας" Ρένα Βλαχοπούλου, δεν έκανε γυρίσματα μόνο στο νησί της. Ως καταπληκτικό μέντιουμ Μπιμπίδου στο "Μια Ελληνίδα στο χαρέμι" (1971) θ' ακολουθήσει τ' αδέρφια της (Χρόνη Εξαρχάκο και Βαγγέλη Σειληνό) στη Ρόδο, με σκοπό "να τα οικονομήσουν", ενώ στο "Η θεία μου η χίπισσα" (1970) του Σακελλάριου, με πρόσχημα την αναζήτηση της ανιψιάς της μεταξύ των δεκάδων χίπηδων που ήταν η παρέα της - από τους οποίους ξεχώριζε ο πρόσφατα εκλιπών Βασίλης Τσιβιλίκας - θα περάσει σχεδόν από όλα τα Ελληνικά νησιά, για να καταλήξει στα Μάταλα της Κρήτης, γνωστό θέρετρο των παιδιών των λουλουδιών, αλλά και των γυμνιστών της εποχής...

Ως καλοστεκούμενη χήρα και εργοστασιάρχη, που προσπαθεί απεγνωσμένα να ξαναφτιάξει τη ζωή της κι ενθουσιάζεται με τους λάθος άνδρες, στο "Ζητείται επειγόντως γαμπρός" (1971) του Αλέκου Σακελλάριου, θα τη δούμε να δέχεται τις περιποιήσεις του νεαρού Παύλου Λιάρου, μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να μάθει θαλάσσιο σκι, σε κάποιο γραφικό λιμανάκι της Αττικής... 













Τέλος, ως φτωχή μοδίστρα, Πελαγία από τη Νέα Φιλαδέλφεια, μεταμορφωμένη σε μαντάμ Πελαζί, σχεδιάστρια μόδας εκ Παρισίων, στην ταινία "Η Παριζιάνα" (1969) του Γιάννη Δαλιανίδη, "θα πάει για να θερίσει παρά κι όχι για να παραθερίσει", στο κοσμικό (από τότε) νησί της Μυκόνου... 












Εκεί, σε μια από τις πολυσύχναστες πλαζ του νησιού, ο Κώστας Καρράς, θα μας μάθει και τι εστί ... Greek kamaki, πλησιάζοντας τις τουρίστριες, έχοντας στο φορητό μαγνητοφωνάκι του, την επαναλαμβανόμενη, "γκομενοριχτική" φράση "You are beautiful, I love you"... 















Το δημοφιλές σπορ, σε διαφορετικές εκδοχές, έχει την τιμητική του στις μεγάλες πισίνες των ξενοδοχειακών συγκροτημάτων και στις παραλίες των Ελληνικών... ταινιών. Από τη Ρόδο ως το Λουτράκι κι από την Κέρκυρα ως την Κω, το καλοκαιρινό φλερτ γνωρίζει πιένες !  











Άλλοτε ρομαντικό και αφελές, όπως του Ανδρέα (Ντούζου) στην πανέμορφη Τζένη (Ζωή Λάσκαρη), στο"Κορίτσια για Φίλημα" (1965), άλλοτε αδέξιο, αλλά χαριτωμένο, όπως του Θάνου (Φαίδωνα Γεωργίτση) στη γοητευτική Τζένη (Μπέτη Αρβανίτη)...  












Κι άλλοτε άχαρο, αλλά σπαρταριστό κι εν τέλει, επιτυχημένο, όπως του Ιάκωβου (Κώστα Βουτσά) στην Πέπη "...αιώνια δική σου" (Μάρθα Καραγιάννη), υπό το άγρυπνο βλέμμα της Πολίτισσας μητέρας του (της απολαυστικής Μάιρης Μεταξά) στο "Νύχτα Γάμου"(1967)...


Πρόθυμα το μαθαίνουν και οι ξένοι που επισκέπτονται την Ελλάδα ως τουρίστες. Βέβαια, δεν είναι το ίδιο γρήγοροι, αλλά είναι επίμονοι και εν τέλει, αποτελεσματικοί... 















Ο κατάξανθος Γερμανός πρίγκιπας (Τόμας Φρίτς), που βρίσκεται incognito στην Αθήνα ως απλός τουρίστας, κυνηγάει απ' άκρου εις άκρον στην Ελλάδα, την πανέμορφη ξεναγό (Έλενα Ναθαναήλ) που του έκλεψε την καρδιά, καθ'  όλη τη διάρκεια της ταινίας"Επιχείρησις Απόλλων" (1968), του Γιώργου Σκαλενάκη, που μοιάζει με διαφημιστική καμπάνια του ΕΟΤ... 
 
Μια πιο επιτηδευμένη μέθοδο ερωτικής προσέγγισης, θα δοκιμάσει ο Γιώργος Πάντζας στην ταινία "Ερωτικά παιχνίδια", που σκηνοθέτησε το 1960 ο Γιώργος Θεοδοσιάδης, πάνω σε σενάριο του Ναπολέοντος Ελευθερίου. Για τις ανάγκες των πρώτων κιόλας πλάνων της ταινίας, ο Θεοδοσιάδης θα χρησιμοποιήσει τις εγκαταστάσεις του κολυμβητηρίου του Μετς, στο κέντρο της Αθήνας... έτσι μαθαίνουμε και οι νεότεροι, ότι τουλάχιστον από τα τέλη της δεκαετίας του '50, κατά τους θερινούς μήνες, η πισίνα του κολυμβητηρίου παρέμενε ανοιχτή για το θερμόπληκτο κοινό του άστεος! 













Εκεί, λοιπόν, ο νεαρός φοιτητής Αλέκος θα μάθει πως η χαριτόβρυτος νεαρά Τζένη (Μίρκα Καλατζοπούλου), που θα τον εντυπωσιάσει άμα τη εμφανίσει της στην πισίνα, βρίσκει τ' αγόρια της ηλικίας της ανώριμα και σαχλά και προτιμά τους σοβαρούς, μεγαλύτερους άνδρες. Έτσι, αποφασίζει ν' αλλάξει παρουσιαστικό, για να την πλησιάσει. Με τη βοήθεια του μακιγιάζ, αποκτά "γκρίζους κροτάφους" κι όπως είναι φυσικό, κατορθώνει να τη συγκινήσει. Τα πράγματα, όμως, σοβαρεύουν, γι αυτό και πρέπει να εξοβελίσει τον ψεύτικο εαυτό που δημιούργησε και να την ξανακερδίσει, ως συνομήλικός της. Τελικά, θα τα καταφέρει κατά τη διάρκεια μιας εκδρομής στην Αίγινα, παρόλο που το ζευγάρι βρίσκεται σε συνεχή παρακολούθηση από τον ταλαίπωρο Θανασάκη (Γιάννη Γκιωνάκη) ... 
 












Το κόρτε παρά θιν' αλός δίνει και παίρνει και στην ταινία του Ορέστη Λάσκου "Τρίτη και 13" (1963), όπου ο προληπτικός εργολάβος Κοσμάς (Νίκος Σταυρίδης) καταφθάνει για Κυριακάτικο μπάνιο, συν γυναιξί και "γουρίου". Ο γουρλής, δεν είναι άλλος από τον πειναλέο παλιό του συμμαθητή, Σωτήρη Μπερκέτη (Γιάννη Γκιωνάκη), που γνωρίζοντας την αδυναμία του Κοσμά, θα εισβάλει κυριολεκτικά στη ζωή του, για να τον εκμεταλλευτεί ποικιλοτρόπως, μιας κι ο Κοσμάς δεν του χαλάει χατίρι κι εκτελεί κάθε του επιθυμία, προκειμένου να τον κρατά κοντά του. Μια εκ των επιθυμιών ήταν και το μπάνιο στο Λαγονήσι, όπου ο αδίστακτος Σωτήρης θα ριχτεί ακόμα και στην Πόπη (Μπεάτα Ασημακοπούλου), τη γυναίκα του ευεργέτη του, χωρίς βέβαια, το αναμενόμενο αποτέλεσμα, αφού η Πόπη τον απεχθάνεται σφόδρα... 













 Στην προσπάθειά της ν' απαλλαγεί απ' το Σωτήρη, που τον θεωρεί απατεώνα, θα συζητήσει το πρόβλημα με τη φίλη της τη Νανά (Πόπη Λάζου) αποκαλύπτοντάς της, μάλιστα, το μυστικό "χάρισμά" του. Λίαν προληπτική και η ίδια, όμως, θα θελήσει να "δανειστεί" το γούρι, έτσι "το νερό στο μύλο" της παρεξήγησης δε θ' αργήσει να πέσει... 















 Έναν εναλλακτικό τρόπο προσέγγισης του γυναικείου φύλου, λανσάρισε ο Λάμπρος Κωσταντάρας στα μέσα της δεκαετίας του '60 και στις αρχές της επόμενης. Τη δεκαετία του '70, την τιμητική τους έχουν τα ανά την επικράτεια ξενοδοχειακά συγκροτήματα "Ξενία" και ο Κωνσταντάρας, πότε υποδυόμενος τον εφοπλιστή και πότε τον πάμπλουτο επιχειρηματία [...όπως για παράδειγμα, στις ταινίες του Κώστα Καραγιάννη "Κρίμα το μπόι σου" (1970) και "Ο τρελοπενηντάρης" (1971)] μας ξεναγεί στις μοντέρνες εγκαταστάσεις των "Ξενία" (Λαγονήσι, Ρόδος, Κέρκυρα) και και στις νεόδμητες καμπάνες του "Hydra Beach", εκεί που σήμερα βρίσκεται το "Πόρτο-Ύδρα"... 
















Στην ταινία "Κάτι κουρασμένα Παλικάρια" (1967), του Ντίνου Δημόπουλου, με το σπαρταριστό σενάριο των Ασημάκη Γιαλαμά και Κώστα Πρετεντέρη, ο "μπον βιβέρ" του Ελληνικού σινεμά, δεν χρειαζόταν ν' ανοίξει καν το στόμα του. Έφτανε μόνο να κάνει μερικές ασκήσεις σουηδικής γυμναστικής ως προθέρμανση, πριν βουτήξει από το βατήρα των δέκα μέτρων, στη μοντέρνα πισίνα ενός, ας το πούμε, προπομπού του Grant Resort στο Λαγονήσι και τα θηλυκά έπεφταν κάτω ξερά... απ' τα γέλια, όπως κι οι θεατές... 














Άφθονο γέλιο, χαρίζει κι ο Θανάσης Βέγγος ως Παναής, όταν βρίσκει την πλούσια νύφη που αναζητούσε (..."σαν φάρμακο κατά της αδεκαρίας") στο πρόσωπο της Αθηνάς Μερτήρη, σε κάποια παραλία της Χαλκίδας, στην ταινία του Ορέστη Λάσκου "Μην είδατε τον Παναή ?"(1962)... 












 αλλά και ως " Θου-Βου, φαλακρός πράκτωρ" (1969), όταν ψάχνει να βρει... κάτι, στην πλαζ της Βάρκιζας, έχοντας σαν μοναδικό στοιχείο, ένα σημείωμα με τη φράση "ΓΥΝΑΙΚΑ - ΜΠΙΚΙΝΙ - ΤΡΑΓΙΚΟ"...  


Γέλιο αβίαστο, μέσα από ευφυείς ατάκες κι αξέχαστες ερμηνείες, μας προσφέρουν κι οι κωμωδίες "Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο Κοντός" (1960) και "Οι γαμπροί της Ευτυχίας" (1962), με το ίδιο, πάνω-κάτω, επιτελείο πρωταγωνιστών (Γεωργία Βασιλειάδου, Βασίλη Αυλωνίτη, Νίκο Ρίζο, Έλσα Ρίζου, Πόπη Λάζου, Γιώργο Τσιτσόπουλο)... 















Εμ, σενάρια του Νίκου Τσιφόρου είναι και τα δυο ! Το πρώτο φέρνει την οικογένεια Ταρνιάτη στην Ύδρα, απ' την οποία η Ευτυχία (Βασιλειάδου), η μεγάλη αδερφή του Βαγγέλη (Αυλωνίτη) έχει πολλές αναμνήσεις, καθώς εκεί γνώρισε τον πρώτο και μοναδικό έρωτα της ζωής της. Από τότε, βέβαια, έχουν περάσει αρκετά χρόνια κι η Ευτυχία είναι ολίγον μεγάλη... "ε, δεν είναι και σαν την Πελοπόννησο"... ελαφρώς σιτεμένη, που λέμε... μια γυναίκα ώριμη, ψημένη... "λίγο καμένη στις άκρες", αλλά δε βαριέσαι. Άλλωστε υπάρχει κληρονομιά στη μέση...

Το σενάριο της δεύτερης, θέλει τη Βασιλειάδου και τον Αυλωνίτη ανδρόγυνο και το Νίκο Ρίζο γαμπρό τους. Ο Κλέαρχος, λοιπόν, που είναι ολίγον μπερμπάντης, πείθει το γαμπρό του το Μάχο (Νίκο Ρίζο) να πάνε για ιαματικά λουτρά στα Καμένα Βούρλα, χωρίς τις συζύγους τους (...Βασιλειάδου και Ρίζου αντίστοιχα). Μακριά -όπως νομίζει- απ' την αυταρχική πεθερά του, ο πιστός κι αφοσιωμένος στη γυναίκα του Μάχος, θα το ρίξει στη "ντόλτσε βίτα"...  


















Η σκηνή, στην οποία βρίσκεται μεθυσμένος στην παραλία και τα κάνει λίμπα, φωνάζοντας "Εγώ τώρα, σκίζω γάτες... εγώ τώρα, σκίζω Μαρίνες... Φέρτε μου τη Μαρίνα να τη σκίσω !"  και παρουσιάζεται από πίσω του η Βασιλειάδου με τα χέρια στη μέση, είναι χαρακτηριστική... 

















Στη θάλασσα, οι πρωταγωνιστές του Ελληνικού κινηματογράφου, έχουν κάνει τα πάντα! Η Μάρω Κοντού βρέθηκε λαθρεπιβάτης στο ψυγείο ενός πλοίου, ο Κώστας Βουτσάς απέκτησε κότερο, ο Βαγγέλης Βουλγαρίδης μώλωπες από υποβρύχιες δαγκωνιές, ο Νίκος Κούρκουλος σώθηκε από ναυάγιο, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος σκηνοθέτησε την υποτιθέμενη αυτοκτονία του... απλά και καθημερινά πράγματα δηλαδή, που όλοι κάνουμε στη θάλασσα ! 



















Είτε με ποδήλατα, είτε με πούλμαν και λεωφορεία της γραμμής, είτε με ανοιχτά αυτοκίνητα, ΤΑ ΜΠΑΝΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, κατέχουν εξέχουσα θέση στο Ελληνικό καλοκαίρι. "Μ' αεροπλάνα και βαπόρια και με τους φίλους..." του παλιού Ελληνικού κινηματογράφου, ο κόσμος ταξιδεύει, το χρήμα κινείται, ο Έλληνας κυκλοφορεί και γίνεται ο ίδιος πρωταγωνιστής στις ανάλαφρες ταινίες, που παρακολουθεί στα θερινά σινεμαδάκια, με τις πικροδάφνες και τα γιασεμιά, τον πασατέμπο, τα pop-corn... και τα μπυράλ !  

         τέλος 

Οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι...τον φιλοξενούν

ΤΟΥΣ ΧΑΣΙΚΛΗΔΕΣ ΜΗ ΦΟΒΟΥ

$
0
0

ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑ ΑΙΡΕΤΙΚΑ




“΄Oταν προ αμνημονεύτων ετών, ήμασταν παιδάκια,
ξέραμε πολύ καλά πώς να φυλαχτούμε από τους 
κωλομπαράδες.

Όσοι συμμαθητές μας δεν πρόσεξαν, την έπαθαν. 
Οι ανήσυχοι πατεράδες έδιναν σχετικές συμβουλές 
στα αγόρια τους. Οι πλούσιοι έστελναν τα παιδιά τους
 στο σχολείο συνοδευόμενα από έναν καβάση.
 Όμως, οι πατεράδες μας δεν μας έλεγαν τίποτα 
για τους χασικλήδες. Με άλλα λόγια, ο κίνδυνος δεν
 ήταν οι χασικλήδες, αλλά οι κωλομπαράδες.

Όπως αποδείχτηκε, οι πατεράδες μας είχανε δίκιο.

Τον παλιό καιρό το χασίσι σερνόταvε στον δρόμο. Και το φουμάρανε πολλοί 
άνθρωποι του λαού. Το χασίσι δεν είχε μπει ακόμη στα σαλόνια. 
Κάποτε η δυστυχία ήτο μεγάλη. Η φτωχολογιά την αντιμετώπιζε με το τραγούδι,
 με το κρασάκι και με το χασίσι. Αρκεί v’ ακούσεις σμυρναίικα τραγούδια
 για να καταλάβεις την τότε πλατιά διάδοσή του.

Συνήθως, το χασίσι το φουμάρανε άντρες. Ωστόσο, υπήρχαν και γυναίκες 
που αναζητούσαν παρηγοριά σ’αυτό.

Τον χειμώνα του 40-41, για να γλυτώσουμε από τους βομβαρδισμούς νοικιάσαμε
 ένα σπίτι στην Καπουτζήδα (σημερινή Πυλαία). Θυμάμαι την νοικοκυρά μας,
 μια παντρεμένη σαραντάρα, να στρίβει τσιγαριλίκια το ένα πίσω 
απ’τ’άλλο-η μάνα μου δεν σχολίαζε το φαινόμενο. Ήταν η εποχή που το χασίσι 
δεν ταυτιζότανε με το έγκλημα.

Στο ΒιΒλίο μου “Το άγιο χασισάκι”, περιέγραψα πώς γνώρισα τον κόσμο 
των χασικλήδων στα παιδικά μου χρόνια.

Στην περίοδο τής Κατοχής η χασισοποτία φούντωσε. Στην διάρκεια του 
Αvταρτοπολέμου η φαvταρία κατέφευγε στο χασίσι. Η ηγεσία του λεγόμενου 
Εθνικού Στρατού παρίστανε τον μαλάκα. Εξάλλου, πριν από κάθε επίθεση 
στο Γράμμο ή στο Βίτσι πότιζαν τους στρατιώτες με δυνατό αμερικάνικο κονιάκ,
 που έφτανε στις μάχιμες μονάδες σε γκαζοτενεκέδες.

Μου ήτανε γραφτό να ξαναπέσω στην φάρα των χασικλήδων το ’83-84.
Αυτό συνέBη στο Βερολίνο, όπου, χάρη στους Τούρκους, το χασίσι έφτανε 
εκεί σε τεράστιες ποσότητες. Νοσταλγώ αυτήν την εποχή, γιατί, άλλη μια 
φορά, διαπίστωσα τον γλυκό χαρακτήρα των χασικλήδων. Κι άλλη μια φορά,
 είδα πόσο μακριά, από τις μπούρδες πού κυκλοφορούν, βρίσκονται τα ήθη 
και έθιμα αυτών των παρεξηγημένων ανθρώπων………”.

(Άρθρο του Η.Π. στο περιοδικό “Kannabistreet”, Ιούνιος 1998 )
Ρεμπετο.Μανια.

Εν Αθήναις...η ιστορία διδάσκει;

$
0
0


Τώρα θα μου πείς τι σκαλίζεις τέτοια θέματα....
Βλέποντας όλη αυτή την πολιτική επικαιρότητα ...αυτό το μίσος....
αυτό τον πόλεμο για την  Κυβερνητική  καρέκλα γύρισα πίσω στα παλιά.
Στη φωτογραφία βλέπουμε έναν ΄Ελληνα αστυνομικό σφαγμένο στην ούλεν
στο Γαλάτσι στα χρόνια του εμφυλίου ή συμμοριτοπολέμου ή βλακώδους φαγωμάρας.
Τον έσφαξαν και του έβγαλαν και τα μάτια οι κομμουνιστές....
δίπλα το πηλίκιο για να φαίνεται
η ιδιότητα αλλά και τα γαλόνια...ήταν υπαστυνόμος της Αστυνομίας Πόλεων.
Αργότερα στα αστυνομικά τμήματα υπήρχαν φωτογραφίες των σκοτωμένων
αστυνομικών από Ελληνικά μαχαίρια με ένα καντηλάκι να καίει.
Η άλλη Ελληνική πλευρά έχει τα δικά της να πεί....σφάξανε και δικούς τους
 οι αστυνομικοί.
Άκρη δεν βρέθηκε ακόμη και ούτε θα βρεθεί.
Ο καθένας λέει τα δικά του....δεν μένω εκεί....
Είχαμε στην γειτονιά γείτονες και από τα δύο στρατόπεδα και χαροκαμένες μάνες
και χήρες γυναίκες και ορφανά παιδιά.
Στο δωμάτιο η φωτογραφία του χαμένου παιδιού....συζύγου..πατέρα ....
Τα απογεύματα στο πεζοδρόμιο στα σκαμνάκια τα έλεγαν οι γυναίκες....
δεν θυμήθηκα καυγάδες....φασαρίες....πολιτικές συζητήσεις από τις χαροκαμένες
μόνον αναστεναγμούς όταν τους θυμόντουσαν ή όταν έβλεπαν τα ορφανά
να παίζουν στον χωματόδρομο...και του δεξιού και του αριστερού.
Βάλαμε μυαλό;

πίσω στα παλιά

Βενιζέλος και Κουβέλης συμφώνησαν σε όλα με τον Σαμαρά..."διαφωνώντας"!

Το θέμα της ΕΡΤ στους G8!!!!!!

$
0
0
Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ


Σαν παλιό... θερινό σινεμά

$
0
0

Μία από τις πιο αγαπημένες καλοκαιρινές συνήθειες είναι ο θερινός κινηματογράφος. Το "σινέ Παρί", η "Αίγλη" και η "Δώρα" είναι από τους πιο παλιούς της Αθήνας. Πάμε μια βόλτα;
Από τα παλιότερα θερινά της Αθήνας και ίσως της χώρας είναι το "Σινέ Παρί", που ανοίγει το 1920. Είναι ο κινηματογράφος στα ριζά του βράχου της Ακρόπολης, στην καρδιά της Πλάκας.


Η ιδέα για τη δημιουργία ενός θερινού κινηματογράφου ήταν ενός Έλληνα κομμωτή, ο οποίος ζούσε πολλά χρόνια στο Παρίσι και εξαιτίας αυτού το ονόμασε “Paris”.

Στις αρχές της δεκαετίας του '60 χτίσθηκε το κτίριο στην Κυδαθηναίων, όπου στεγάζεται σήμερα και λειτουργεί ως θερινό και χειμερινό σινεμά. Στα τέλη του '60, όμως, εξαιτίας της κρίσης των θερινών κινηματογράφων, κλείνει για να ανοίξει και πάλι το 1986 με νέο ιδιοκτήτη πλέον. Έχει το φανατικό κοινό του, προβάλλει όλων των ειδών τις ταινίες και γοητεύει.

Η “Αίγλη”, από τους επίσης παλιούς θερινούς, εξακολουθεί να κρατά τον παραδοσιακό της χαρακτήρα, εκτός από το μενού, που έχει εμπλουτισθεί με λιχουδιές. Ποπ κόρν, ντορίτος, χοτ ντογκ και γρανίτα είναι πλέον τα κλασικά. “Παίζουν”, όμως, και πιο... προχωρημένα, όπως πίτσα, σουβλάκι καλαμάκι και πατάτες τηγανιτές. Σύμφωνα με την υπεύθυνη του σινεμά, Χαρά Μαλένου, ο κόσμος πάει στην “Αίγλη” για τις πρώτης προβολής ταινίες της.

Η “Μελίνα” είναι ένας ακόμη παλιός θερινός κινηματογράφος της Αθήνας. Σύμφωνα με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του, Γιώργο Καζιάνη, χτίστηκε το 1945-47 και πριν ονομαστεί “Μελίνα” είχε το όνομα “Δώρα”.

“Παλιότερα υπήρχαν γύρω στους 12 θερινούς κινηματογράφους στην ευρύτερη περιοχή Κερατσινίου- Δραπετσώνας. Τώρα είναι μόνο το "Μελίνα" και το "Μάρθα Καραγιάννη”, λέει ο κ. Καζιάνης.

Το πρόγραμμά τού "Μελίνα" βασίζεται κυρίως στις επιτυχίες του αμερικάνικου κινηματογράφου, κατά κόσμον blockbusters, ενώ το Μ. Καραγιάννη προβάλλει κυρίως ταινίες σινεφίλ και παιδικές. “Δίνουμε μεγάλη έμφαση στις οικογένειες, γιατί το Κερατσίνι είναι μεγάλος δήμος, αριθμεί 210.000 κατοίκους, γι αυτό και παίζουμε πολλές παιδικές ταινίες με πολύ φθηνό εισιτήριο για να μπορεί να έρχεται ο κόσμος”, σημειώνει ο κ. Καζιάνης και προθέτει: “Ο κινηματογράφος είναι μία λαϊκή ψυχαγωγία. Πρέπει να είναι προσιτός στο κοινό. Γι αυτό και διατηρούμε οικογενειακό εισιτήριο και παιδικό στα 4.5 ευρώ”.

Το Μελίνα είναι από τους λίγους θερινούς κινηματογράφους του Πειραιά, που παίζουν λίγο πιο εναλλακτικό πρόγραμμα, καλύπτοντας και τις ανάγκες του κοινού, που αναζητεί πιο εμπορικά θεάματα. Η ταυτότητα των θεατών είναι ηλικίες από 5 έως 34 χρόνων, κυρίως νέοι γονείς και παιδιά. Η καλύτερή του εποχή, από πλευράς προσέλευσης, ήταν το 2008 με την προβολή της ταινίας “Mamma Mia”. Σε μία εβδομάδα έκοψε 2.500 εισιτήρια.

Η προσέλευση του κοινού παραμένει μεγάλη, χωρίς να έχει μειωθεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια. “Ποντάρουμε σε ένα είδος συνδυαστικής διασκέδασης. Διατηρούμε οργανωμένο μπαρ και προσφέρουμε και φαγητό (πίτσες, χοτ ντογκ, σουβλάκια κ.α) σε χαμηλές σχετικά τιμές. Είναι πολύ σημαντικό να προσφέρουμε στον κόσμο φθηνή και παράλληλα ποιοτική διασκέδαση. Με περίπου 25 ευρώ μία οικογένεια μπορεί να απολαύσει μία ταινία και παράλληλα να φάει”, τονίζει.
Δελτίο Καιρού

Η αυλή του εναλλακτικού

$
0
0

Ζώντας τις τελευταίες ημέρες του Μεταξουργείου υπό το άγρυπνο βλέμμα του Θανάση Βέγγου.
ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΡΙΒΟΛΗ (στη LIFO)
Τετάρτη βράδυ Mεταξουργείο, πηγαίνοντας σε εγκαίνια γκαλερί.
Περπατάμε κατά μήκος της πλατείας Κολοκοτρώνη, προσπερνάμε το σταθμό των ΚΤΕΛ – λεωφορεία που σταματάνε από την Κόρινθο και την Τρίπολη πίσω από τα αχνοκίτρινα τζάμια, ακριβά ξενοδοχεία, και εγκαταλελειμμένα κτίρια ανάμεσα σε λακκούβες γεμάτες ασβέστη. Στρίβοντας από μακριά βλέπουμε το γνωστό (άψογο στυλιστικά) πλήθος που εμφανίζεται πάντα στα εγκαίνια των εκθέσεων. Δυο γυναίκες της γειτονιάς κοιτούν από απόσταση το παράξενο αυτό μελίσσι που μοιάζει να έχει φυτευτεί στη μέση του Μεταξουργείου από το πουθενά. «Κατάλαβες» λέει η μία στην άλλη, «είναι γκαλερί!» και μετά γελούν και οι δυο – ένα ρωμαλέο γέλιο που μοιάζει να ‘χει βγει από το στέρνο αρσιβαρίστα. Μπαίνουμε μέσα στη γκαλερί και κοιτάμε ένα ένα τα έργα: μικροσκοπικά τελάρα σε κάτασπρους τοίχους.
Τετάρτη βράδυ, στον κήπο της απέναντι ταβέρνας.
Καθόμαστε σ’ ένα σκοτεινό τραπέζι κάτω από μια κληματαριά. H ιδιοκτήτρια, μια παχιά γυναίκα με κλαρωτή φούστα μας λέει πως η σπεσιαλιτέ του μαγαζιού είναι τα κεφτεδάκια με πατάτες τηγανητές – μας φέρνει και δυο μπίρες. Τη στιγμή που ακουμπά και το τελευταίο πιάτο στο τραπέζι πιάνει βροχή. Μέσα στην ταβέρνα, που μοιάζει με διάδρομο, στριμωχνόμαστε δίπλα σε δυο μεγάλα ψυγεία. Οι τοίχοι, καλυμμένοι με κίτρινο ελενίτ, είναι γεμάτες αφίσες από παλιές ταινίες του Βέγγου (Θου-Βου Φαλακρός Πράκτωρ), ενώ στ’ αριστερά μας χαζεύουμε μια αφίσα του ’40 με μια γυναίκα που μοιάζει με καθολική Παναγία «Help Greece now, lest it is too late» λέει ακριβώς πάνω από το κεφάλι της – υποθέτω πως είναι αφίσα για να ενισχυθεί η Ελλάδα μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Απέναντί μας, μπροστά από κάτι άδεια μπουκάλια ούζου γεμάτα γαρύφαλλα κάθονται κάτι εργάτες που πίνουν μπίρες, ενώ στα αριστερά μας μια ηλικιωμένη τραβεστί μιλάει έντονα σ’ ένα αγόρι: «Κατάλαβες» του λέει, «κατάλαβες;» – το φούξια κραγιόν της λάμπει πάνω από τα γένια της. Απ’ έξω η βροχή δυναμώνει: Τέσσερις κυρίες με πέρλες που έχουν φύγει από την έκθεση καθαρίζουν προσεκτικά τις καρέκλες πριν κάτσουν. «Είναι αρετσίνωτο το κρασί;» ρωτάει η μία ευγενικά αλλά ανήσυχα την ιδιοκτήτρια. Η κοπέλα που μας σερβίρει, μια ξανθιά, παχιά Σοφία Λόρεν, μ’ ένα στόμα σαν μπουμπούκι, σκύβει κάτω από τα πόδια μου για να βρει ένα χάρτινο τραπεζομάντηλο και να τους στρώσει το τραπέζι – τα χαρτομάντηλα βρίσκονται μέσα σε ένα χαρτόκουτο που κλωτσάω συχνά πυκνά με τα πόδια μου. Στα δεξιά μας ένας Ισπανός φωτογραφίζει τα παπούτσια μας. Σκέφτομαι πόσο ωραία αλλά και πόσο πλασματική μοιάζει η συνύπαρξη αυτών των δύο διαφορετικών κόσμων χάρη στη βροχή. Ίσως σε πέντε χρόνια να ‘ναι σαν το Γκάζι εδώ, σε δέκα σαν του Ψυρρή – σκέφτομαι πως όλες αυτές οι περιοχές λειτουργούν ως «αυλή των θαυμάτων» του εναλλακτικού, μιας σύγχρονης αναζήτησης για κάτι υποτιθέμενα «αυθεντικό» («κοίτα αγάπη μου πώς γιορτάζουν οι απλοί άνθρωποι. Είναι συναρπαστικό!» θα έλεγε κοροϊδευτικά ένας από τους ήρωες του Κόπλαντ στο Generation X). Και μετά σταματάω: Σκέφτομαι πως αυτή τη στιγμή, τώρα, μου αρέσει πολύ εδώ. Κι αυτό φτάνει.
πηγή

Τα αρχεία δωσίλογων και εγκληματιών πολέμου στη διάθεση του κοινού

$
0
0
Τα αρχεία δωσίλογων και εγκληματιών πολέμου στη διάθεση του κοινού



Στα Γενικά Αρχεία του Κράτους έχουν παραδοθεί τα Αρχεία Δωσίλογων και το Βιβλίο Εγκληματιών Πολέμου,
 τα οποία υπάγονται και τηρούνται στα αρχεία διηνεκούς υπηρεσιακής χρησιμότητας, ενώ παρά την παλαιότητά τους, εξακολουθούν να έχουν υπηρεσιακή χρησιμότητα.
Την ενημέρωση έκανε ο υπουργός Δικαιοσύνης,
 Αντώνης Ρουπακιώτης, με έγγραφό του που διαβιβάστηκε στη Βουλή, μετά από ερώτηση του ανεξάρτητου βουλευτή Πάρη Μουτσινά, σχετικά με τις διώξεις για εγκλήματα πολέμου.
Ο βουλευτής είχε ζητήσει να ενημερωθεί, σε ποιες ενέργειες έχει προβεί η Ελληνική Πολιτεία για την προώθηση 800 φακέλων βουλευμάτων, μετά από δημοσιεύματα για τη σύλληψη στη Γερμανία 93χρονου για συνέργεια σε φόνο την περίοδο που ήταν φύλακας στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. 
Ο κ. Μουτσινάς είχε επισημάνει ότι εκτός από τις οικονομικές διεκδικήσεις για τις καταστροφές και λεηλασίες από τις ναζιστικές θηριωδίες, δεν πρέπει να παραβλέπουμε την ανάγκη ποινικών και ηθικών διεκδικήσεων του λαού.
Όπως αναφέρει ο υπουργός Δικαιοσύνης, «η Ελληνική Πολιτεία, με την ψήφιση της διάταξης του άρθρου 22 του ν. 3849/1959 και το ΝΔ 4016/1959, έκανε ένα αποφασιστικό βήμα προς την κατεύθυνση της μη παραιτήσεως από το δικαίωμα της διώξεως εγκληματιών πολέμου και της άρσης της οποιαδήποτε αμφιβολίας σχετικά με τη διατήρηση του δικαιώματός της να διώκει και εκδίδει τους εγκληματίες πολέμου».
Ωστόσο, όπως τονίζει ο κ. Ρουπακιώτης, «από έγγραφα που έχουν περιέλθει σε γνώση του υπουργείου, τόσο από το Εφετείο Αθηνών και την Εισαγγελία Εφετών Αθηνών όσο και από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, προκύπτει ότι τα Αρχεία των Δωσίλογων καθώς και το Βιβλίο Εγκληματιών Πολέμου, κατά τα έτη 2003 έως και 2007, παραδόθηκαν από το Εφετείο Αθηνών και την Εισαγγελία Εφετών Αθηνών στα Γενικά Αρχεία του Κράτους. 
Τα ως άνω αρχεία, σύμφωνα και με τα οριζόμενα στο Ν. 1946/1991, τηρούνται ως υπαγόμενα στα αρχεία διηνεκούς υπηρεσιακής χρησιμότητας που, παρά την παλαιότητά τους, εξακολουθούν να έχουν υπηρεσιακή χρησιμότητα. Επιπροσθέτως, η υπηρεσία των Γενικών Αρχείων του Κράτους η οποία αναλαμβάνει τη φύλαξη του αρχειακού υλικού αυτής της κατηγορίας, υποχρεούται να το θέτει στη διάθεση της ενδιαφερόμενης υπηρεσίας σε πρώτη ζήτηση και στο κοινό με την επιφύλαξη των διατάξεων του Ν. 1599/1986».
Πάντως, ο κ. Ρουπακιώτης επισημαίνει ότι το Σύνταγμα έχει κατοχυρώσει τη διάκριση των εξουσιών και ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν παρεμβαίνει στο έργο απονομής της Δικαιοσύνης. Οι δικαστικές αρχές ασκούν το έργο τους με ανεξαρτησία και είναι αποκλειστικά αρμόδιες για την εκτίμηση πληροφοριών και στοιχείων που περιέρχονται σε γνώση τους και την τυχόν αξιοποίησή τους για την έναρξη και εξέλιξη μιας ποινικής υπόθεσης.

πηγή

Εν Αθήναις....ψυγείο από Ελληνικά χέρια

$
0
0


Aγγλική εταιρεία τα είχε και τα κατασκεύαζε και στην Ελλάδα την δεκαετία του ΄50.
Ψυγεία για όλες τις τσέπες που αντικατέστησαν αυτά του πάγου .....
Έλεγε η διαφήμιση με 9.900 δρχ. και ευκολίες πληρωμής δηλαδή καλά να ήταν
ο Κωτσόβολος στο υπόγειο της Αριστείδου....
Κάπως έτσι έγινε μεγάλος και τρανός και σύμπτωση σήμερα να ανήκει σε μεγάλο
ποσοστό στους Εγγλέζους.
Ακόμα και εκείνα τα δύσκολα χρόνια βάζαμε καμμιά κατσαβιδιά ....κάτι made in Greece φιάχναμε....σήμερα μόνο souvlaki και άχρηστους Πολιτικούς.
Κάτσε τώρα όμως να θυμηθούμε και τα ντεσαβαντάζ του ηλεκτρικού ψυγείου
που πρωτοέμπαινε στο σπίτι και καινούργιο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω.
Θα το έβλεπες ακόμα και στο σαλόνι με σεμεδάκι και βάζο με λουλούδια
από πάνω.
Ήταν και ευρύχωρο σε σχέση με του πάγου που είχες....
Και πώς να το γεμίσεις;
Μια κουβέντα ήταν....
Ερχόντουσαν οι γείτονες να το θαυμάσουν και το ανοίγανε και το κουτσομπολιό
στην γειτονιά έδινε και έπαιρνε.
"....μπαίνει ο ποντικός και σπάει το κεφάλι του...."   άδειο δηλαδή.
Το σπουδαίο όμως ήταν ότι το ηλεκτρικό ψυγείο άλλαξε την ζωή των ανθρώπων
εκείνης της εποχής και επιτέλους είχε φύγει η μυρουδιά της αμμωνίας
μέσα από το σπίτι.
Ο παγοπώλης άλλαξε επάγγελμα.

πίσω στα παλιά

Εγώ κι εσύ μαζί....

$
0
0


Εγώ κι εσύ μαζί.
Όταν η τύχη σου θα `ναι φευγάτη, 
και συ μακρυά απ’ το ζεστό σου κρεβάτι, 
Τότε θυμήσου τη χρυσή συμβουλή.
Εγώ κι εσύ μαζί, 


Εγώ κι εσύ μαζί.
Τα βάσανά σου είναι και δικά μου, 
και για τους δυο μας χτυπάει η καρδιά μου, 
Δυο φιλαράκια με μια ψυχή, 
Εγώ κι εσύ μαζί, 

Μπορείς αν θες
να βρεις πιο έξυπνους φίλους, 
Να `ναι μεγάλοι και πιο δυνατοί.
Μπορείς!!!
Αλλά να ξέρεις τη δικιά μου αγάπη, 
δε θα στη δώσει φιλαράκο κανείς...

Κι όσο περνάνε και φεύγουν τα χρόνια, 
και η φιλία μας θα μένει αιώνια, 
Είναι γραπτό μας μοίρα κοινή...
Εγώ κι εσύ μαζί!

Τζίμης Πανούσης

Άσπρισε κι αυτός.....η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη!

$
0
0

Συνάντηση Κ.Καραμανλή με τον Περιφερειάρχη Ηπείρου

Στιγμιότυπο από την συνάντηση του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή με τον Περιφερειάρχη Ηπείρου Αλεξ.Καχριμάνη, παρουσία του πρώην γραμματέα της Κ.Ε Ν.Δ Λευτέρη Ζαγορίτη, του Αστυνομικού Διευθυντή Ιωαννίνων Ανδρέα Παπιγκιώτηκαι του πρώην Δημάρχου Τύμφης Γιώργου Σουκουβέλου, χθες στο Σκαμνέλι Ζαγορίου.Στο πλαίσιο ιδιωτικής επίσκεψης, ο κ. Καραμανλής ξεναγήθηκε σε χωριά του Ζαγορίου εκφράζοντας θετικά σχόλια για την περιοχή.
 Oι κ.κ.Καραμανλής και Καχριμάνης συζήτησαν μεταξύ άλλων για την πορεία υλοποίησης έργων στην Ηπειρο και οι δυνατότητες περαιτέρω τουριστικής ανάπτυξης των ορεινών περιοχών.

Η σύγχρονη Ελλάδα

Είμαστε δυό...είμαστε τρείς...είμαστε

$
0
0
ΔΥΝΑΜΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΕΡΤ 03-06-2013

Συντάχθηκε απο τον/την Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ.   
Δευτέρα, 03 Ιούνιος 2013 
ΕΡΤ Α.Ε.
ΔΕΛΤΙΟ ΔΥΝΑΜΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ 03-06-2013
Διορισ
Σ.Α.Χ.
Σ.Ο.Χ.
ΣΥΝΟΛΑ
ΔΙΕΥΘΥΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
1
ΣΥΝΟΛΟ
1
ΔΙΟΙΚΗΣΗ
ΓΕΝΙΚΟΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ
4
ΣΥΝΟΛΟ
4
ΤΑΚΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ
Σ.Α.Χ.
Σ.Ο.Χ.
ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ
646
51
697
ΤΕΧΝΙΚΟΙ
683
59
742
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
664
71
735
1.993
181
ΣΥΝΟΛΟ
2.174
ΕΚΤΑΚΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ
Σ.Α.Χ.
Σ.Ο.Χ.
ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ
0
24
24
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
663
14
677
ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
0
11
11
ΕΙΔΙΚΩΝ ΘΕΣΕΩΝ
0
16
16
663
65
ΣΥΝΟΛΟ
728
ΑΛΛΟΙ
5
ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ Σ.Ο.Χ.
246
ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ Σ.Α.Χ.
2.656
ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ
2.907
 pospert.gr

Μόνο για τον βιασμό της φάλαινας δεν έχουν απεργήσει!

$
0
0
ΕΞΩΔΙΚΗ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ



Συντάχθηκε απο τον/την Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ.   
Τρίτη, 30 Οκτώβριος 2012 16:50
ΕΞΩΔΙΚΗ - ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
Αγία Παρασκευή, 30-10-2012
Αρ. πρωτ. : 1349
Tης Δευτεροβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης που εδρεύει στην Αθήνα (Λεωφ. Μεσογείων 432 - Αγία Παρασκευή) με την επωνυμία «Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Προσωπικού Επιχειρήσεων Ραδιοφωνίας – Τηλεόρασης» (Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ.), ΠΟΕΣΥ, ΠΟΕΠΤΥΜ, νόμιμα εκπροσωπούμενες,
ΠΡΟΣ
  1. Την  ανώνυμη εταιρεία που εδρεύει στην Αθήνα (Λ. Μεσογείων 432 - Αγία Παρασκευή) με την επωνυμία «Ελληνική Ραδιοφωνία – Τηλεόραση, Ανώνυμη Εταιρεία (ΕΡΤ Α.Ε.), νόμιμα εκπροσωπούμενη
  1. Τον Υπουργό Επικρατείας κ. Σίμο Κεδίκογλου
  1. Τον Υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών κ. Ιωάννη Στουρνάρα
  1. Τον Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης κ. Αντώνη Μανιτάκη  
  1. Τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Ιωάννη Βρούτση  
Σας γνωστοποιούμε ότι η Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ., η ΠΟΕΣΥ και η ΠΟΕΠΤΥΜ όπως σας έχουν ενημερώσει με τα εξώδικα της ΠΟΣΠΕΡΤ της 17/8/2012 και 22/10/2012, θα πραγματοποιήσουν τις εξής  απεργιακές κινητοποιήσεις
ΤΕΤΑΡΤΗ 31-10-2012 : ΣΤΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Από 06:00 έως 08:00 και από 20:00 έως 24:00
ΠΕΜΠΤΗ 01-11-2012 : 24ΩΡΕΣ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ
Από 06:00
αντιδρώντας στις ενέργειες της διοίκησης για την απαξίωση της ΕΡΤ, που ως όφειλε δεν προστατεύει την περιουσία της και την αξιοπιστία της εταιρείας, τόσο στο λειτουργικό όσο και στο ενημερωτικό χαρακτήρα της.
Η ενέργεια «καρατόμησης» σε άξιους συναδέλφους (Κώστας Αρβανίτης και Μαριλένα Κατσίμη), από την διοίκηση πρέπει να ανακληθεί αμέσως. Διαφορετικά θα ακολουθήσουν και γι΄αυτό το θέμα συνεχείς απεργιακές κινητοποιήσεις και άλλες ενέργειες εκ μέρους των εργαζομένων που θα προστατεύσουν το κύρος της ΕΡΤ και της ενημέρωσης, αφού η διοίκηση με ενέργειές της την υποσκάπτει.
ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΜΑΣ  ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΞΗΣ :
  1.  Να μην παραχωρηθούν οι εγκαταστάσεις της ΕΡΤ στην Κατεχάκη στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Αποτελούν περιουσία της ΕΡΤ και οι ευθύνες της διοίκησης θα αναζητηθούν ακόμα και ποινικά.  
  1.  Την άμεση ανάκληση της “δίωξης” των παρουσιαστών της “Πρωινής ενημέρωσης” και την επαναφορά τους στο ενημερωτικό πρόγραμμα. Την εργασιακή αποκατάσταση του συναδέλφου της ΕΤ3 που απομακρύνθηκε από την παρουσίαση των εορταστικών εκδηλώσεων του τριημέρου στη Θεσσαλονίκη γιατί τόλμησε να αναφέρει τη λέξη “η πόλη αστυνομοκρατείται”. 
    Η Γενική Διεύθυνση Ενημέρωσης της ΕΡΤ, η Διοίκηση της ΕΡΤ και το αρμόδιο υπουργείο ας αντιληφθούν, ότι ο πολίτης πληρώνει ανταποδοτικό τέλος για πολυφωνία και πλουραλισμό. Η ακύρωση της ελευθεροτυπίας προσβάλει τη δημοκρατία. Η ανεξαρτησία και η τήρηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας στη Δημόσια Τηλεόραση ελέγχονται από τους πολίτες και δεν επαφίενται στον εκάστοτε διορισμένο διευθυντή ενημέρωσης.
     
  1.  Επιτέλους να μας ενημερώσουν για το μέλλον των Συμβασιούχων Ορισμένου Χρόνου στην ΕΡΤ. Αρνούμαστε τη συνέχιση της εργασίας τους στην ΕΡΤ με Δελτίο Παροχής. Ζητάμε την  κατάθεση τροπολογίας που θα επιτρέπει την πρόσληψη όλων, σε θέσεις τακτικού προσωπικού. Είναι πρόκληση να προσλαμβάνουν δεκάδες συμβούλους και δημοσιογράφους ως Προσωπικού Ειδικών Θέσεων, σπαταλώντας δημόσιο χρήμα σε καιρούς δύσκολους και να απομακρύνουν συμβασιούχους στο όνομα του εξορθολογισμού. Επίσης να προσληφθούν οι απαραίτητοι συνάδελφοι  που απαιτούνται για τη λειτουργία της ΕΡΤ και όχι να ακολουθείται η μείωση των συναδέλφων με εντολές τρίτων που δεν γνωρίζουν από τηλεόραση. Ο τρόπος αυτός αυξάνει το κόστος λειτουργίας της ΕΡΤ με πολλούς τρόπους και προάγει μορφές μαύρης εργασίας . 
  1. Να υπογραφεί ΣΣΕ στην ΕΡΤ προκειμένου να μην υπάρξουν νέες περικοπές. Ήδη οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ έχουν υποστεί μειώσεις 35% στο μισθό τους.  
  1.  Να παγώσει κάθε μεικτή και εξωτερική παραγωγή στην ΕΡΑ, καθώς και να γίνεται ο απαιτούμενος (υπόμνημα της ΠΟΣΠΕΡΤ) έλεγχος παραστατικών και ορισμός υπευθύνου υπαλλήλου της ΕΡΤ για αντίστοιχες Τ/Ο παραγωγές στην ΕΡΤ . Εκφράζουμε την αντίθεσή μας στις χρυσοφόρες εξωτερικές παραγωγές που απομυζούν το δημόσιο χρήμα. Βολεύουν ημετέρους και εισάγουν ως “δούρειος ίππος” τους ιδιώτες στην ΕΡΤ και το θεσμό των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων με καθεστώς Δελτίου Παροχής Υπηρεσιών καταστρατηγώντας ΣΣΕ, καθιστώντας τους ευέλικτους στις ορέξεις των ιδιωτικών επιχειρήσεων. 
Δεν θα παρέχεται σε κανέναν υπό μορφή pool, πάσης φύσεως ειδησεογραφικό ή άλλου χαρακτήρα τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό υλικό για όσο διάστημα  διαρκούν οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων, ανεξάρτητα αν υπάρχει ή όχι σε εξέλιξη η απεργία.
Οι παροχές και οι υπηρεσίες που θα προσφέρει η ΕΡΤ Α.Ε. για την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών του κοινωνικού συνόλου κατά τη διάρκεια της απεργίας θα είναι σύμφωνα με την Ειδική Σύμβαση μεταξύ ΕΡΤ Α.Ε. και Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ. και με τις αποφάσεις των άλλων ενώσεων.
Στην απεργία θα χρησιμοποιήσουμε εκείνο το προσωπικό ασφαλείας, που έχει νόμιμα
Τελευταία Ενημέρωση στις Τρίτη, 30 Οκτώβριος 2012 16:51
ΕΞΩΔΙΚΗ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ

Η ιστορία της μοιχείας

$
0
0
Σε ορισμένες μουσουλμανικές χώρες, το αδίκημα της μοιχείας τιμωρείται ακόμα και με θάνατο!
Σε ορισμένες μουσουλμανικές χώρες, το αδίκημα της μοιχείας τιμωρείται ακόμα και με θάνατο!

Η σεξουαλική σχέση ενός παντρεμένου ατόμου με άτομο διαφορετικό από τον ή την σύζυγό του είναι μοιχεία ή όπως την ορίζουν οι νομικοί η παράβαση της συζυγικής πίστης που συνίσταται στην εξώγαμη κατά φύση συνουσία μεταξύ δύο ετεροφύλων προσώπων τα οποία το ένα τουλάχιστον είναι έγγαμο. Η μοιχεία είναι τόσο παλιά όσο και ο θεσμός του γάμου και της οικογένειας. Η κοινωνική της απαξία ποικίλλει από εποχή σε εποχή, από κοινωνία σε κοινωνία και από πολιτισμό σε πολιτισμό.
Ο κώδικας του Χαμουραμπί (18ος αιώνας π.Χ.) στη Βαβυλώνα προέβλεπε για τη μοιχεία την ποινή του θανάτου με πνιγμό. Οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι τιμωρούσαν ακόμη και με την ποινή τον θανάτου τη μοιχαλίδα, ενώ η ποινή για τον μοιχό δεν ήταν αυστηρή.
Οι τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Μουσουλμανισμός) είναι κατηγορηματικές στην καταδίκη της μοιχείας, υπακούοντας στην έβδομη εντολή που έδωσε ο Θεός στον Αβραάμ: Ου μοιχεύσεις. Κι ενώ Ιουδαϊσμός και Χριστιανισμός αρκούνται σε εκκλησιαστικά επιτίμια, στα κράτη όπου εφαρμόζεται η Σαρία (ισλαμικός θρησκευτικός νόμος), οι ποινές είναι ιδιαίτερα απάνθρωπες, κυρίως για τις γυναίκες (ραβδισμοί ή λιθοβολισμός).
Πιο ανεκτικοί εμφανίζονται οι Ινδουιστές, οι Εσκιμώοι και ορισμένοι λαοί της Αφρικής και της Πολυνησίας. Στην Ευρώπη και την Αμερική η μοιχεία αποτελούσε ή και εξακολουθεί να αποτελεί λόγο διαζυγίου. Η γενικότερη τάση για ισότητα των δύο φύλων έχει οδηγήσει σχεδόν σε όλες τις χώρες αυτών των περιοχών σε αποποινικοποίηση της μοιχείας.


Σκηνή από τη Βίλα των Οργίων
Στη χώρα μας, η μοιχεία ήταν ποινικό αδίκημα σχεδόν από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους. Σύμφωνα με το άρθρο 286 του Ποινικού Νόμου της Βαυαροκρατίας που ίσχυσε έως τις 31 Δεκεμβρίου 1950, η διάπραξη μοιχείας χαρακτηριζόταν ως πλημμέλημα. Παρέμεινε ως πλημμέλημα και με τον νέο Ποινικό Κώδικα που ίσχυσε από την 1η Ιανουαρίου 1951. Στο άρθρο 357 προβλεπόταν ποινή ενός έτους για τους μοιχούς, ενώ το έγκλημα εδιώκετο μόνο με έγκληση του παθόντος συζύγου.
 Η μοιχεία κρινόταν ατιμώρητη όταν υπήρχε διάσταση των συζύγων ή ανοχή του παθόντος συζύγου. Οι δράστες έπρεπε να συλληφθούν επ' αυτοφώρω για να στοιχειοθετηθεί ευκολότερα η κατηγορία, γι' αυτό συνέβαιναν κωμικοτραγικές σκηνές κατά τη διαπίστωση του εγκλήματος (χαρακτηριστική είναι η κωμωδία του Ντίνου Δημόπουλου Η βίλα των οργίων, παραγωγής 1964, με πρωταγωνιστές τουςΛάμπρο Κωνσταντάρα και Διονύση Παπαγιαννόπουλο).

Η μοιχεία αποποινικοποιήθηκε στη χώρα μας από την κυβέρνηση της Αλλαγής, στο πλαίσιο της φιλελευθεροποίησης του πλέγματος των διατάξεων που αφορούσαν το Οικογενειακό Δίκαιο. Η Εκκλησία της Ελλάδος αντέδρασε, υποστηρίζοντας ότι «η αποποινικοποίηση της μοιχείας θα κλονίσει τα θεμέλια της οικογένειας και του γάμου» (21 Ιανουαρίου 1982). Η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου δεν έκανε πίσω και κατάργησε το άρθρο 357 του Ποινικού Κώδικα με το άρθρο 8 του Νόμου 1272/82, που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 20 Αυγούστου 1982.
Όσον αφορά στις αστικές συνέπειες, με το Νόμο 1329/1983 η μοιχεία έπαψε να αποτελεί απόλυτο λόγο διαζυγίου. Μπορεί, όμως, να επιφέρει τη λύση του γάμου μόνο αν κριθεί ότι από αυτή έχουν διαταραχθεί τόσο σοβαρά οι συζυγικές σχέσεις, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης να είναι αφόρητη για τον ενάγοντα (άρθρο 1439 Α.Κ).


πηγή

*Κατοχή. Προπαγανδιστική ναζιστική καρτ ποστάλ

....στίς πύλες του παραδείσου

$
0
0





"Τα λεφτά μου όλα δίνω για μια βραδιά
για ρομαντικές φιγούρες πάνω στην πίστα
Να παραμερίζουν όλοι από τη φωτιά
που θα στέλνει το κορμί μας στο πρίμα βίστα...


Τα λεφτά μου όλα δίνω για μια ζημιά
που θα κάνει άνω κάτω την λογική σου
θέλει τρέλα η ζωή μας και νοστιμιά
άμα θες να βρεις τις πύλες του παραδείσου..."


Στίχοι της Χαρούλας

Εν Αθήναις....με την Ναργκίς

$
0
0


Θερινό σινεμαδάκι.... ΑΓΑΠΗ στα Πατήσια στην Λαμπρινή...εκείνα τα χρόνια.
Έβαζε ταινίες με την Ναργκίς Ινδικές....σαν τα σημερινά Τουρκικά σαπουνοσήριαλ.
Τι τράβαγε η μαύρη....πείνα....ξύλο.....αλλά τελικά τα κατάφερνε....έπαιρνε το πλούσιο παλικάρι.
Και δώστου Ινδικοί χοροί και πολύχρωμα ρούχα.
Ουρά για εισιτήρια.....γριές και νέες με τον πασατέμπο ανά χείρας και τα μαντήλια στην τσάντα....τα χαρτομάνδηλα ήταν στα σπάργανα και είδος πολυτελείας.
Άσε που το ...μιας χρήσεως κανένας δεν το καταλάβαινε...φρού
και στην τσέπη ξανά λόγω συνήθειας.
Έσβηναν τα φώτα και άρχιζε το τσίκι τσίκι του πασατέμπου....
Δεν γνώριζαν όλοι και όλες γραφή και ανάγνωση....δύσκολα χρόνια και άρχιζε
το πρόγραμμα....η γιαγιά ρωτούσε την νέα υποτίθεται σιγά και διακριτικά....
"....τι του λέει; τι τον έχει;"μεταγλώττιση δηλαδή ειδικού τύπου....
"....τον αγαπάει....δεν την θέλει η μάνα του....είναι φτωχειά..."
"....σσσστ επιτέλους θα σταματείστε;" φώναζαν οι εγγράμματοι θεατές....
Για λίγο ησυχία και μετά ξανά μανά τα ίδια μαζί με το τσίκι τσίκι καθ΄ότι
η σακούλα του πασατέμπου ήταν μεγάλη.
Στο διάλειμμα γρήγορα οι επεξηγήσεις και η γιαγιά έμπαινε για καλά στην υπόθεση του έργου.
Επιτέλους η οθόνη έγραφε THE END ανάβανε τα φώτα και οι θεατές αποχωρούσαν ευτυχισμένοι για τον γάμο της Ναργκίς που τραγούδαγε
και ωραία η ρουφιάνα και ήταν και όμορφη.
με πολλούς από αυτούς να έχουν κοκκινισμένα μάτια.

πίσω στα παλιά

Το ντουέτο

$
0
0

Συνεταίροι στην Βουλή γίναν εφέτο
και αχώριστο ντουέτο
ένας γρήγορος και ένας ακαμάτης
ο Γρηγόρης κι ο Σταμάτης....



...και το θύμα ο πελάτης....
Viewing all 12885 articles
Browse latest View live


<script src="https://jsc.adskeeper.com/r/s/rssing.com.1596347.js" async> </script>