Εντάσσεται στο πρόγραμμα σχολικών κατασκευών της τετραετίας της ανόδου του 1928-32. Είναι πρώιμο έργο του ελληνικού μοντερνισμού χαρακτηριστικό δείγμα της αρχιτεκτονικής του Μπάου Χάουζ. Το Μπάου Χάουζ ήταν μια γερμανική σχολή βιομηχανικού σχεδίου και αρχιτεκτονικής που ιδρύθηκε από τον αρχιτέκτονα Βάλτερ Γκρόπιους στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Η Σχολή λειτούργησε από το 1919 μέχρι το 1933. Η φιλελεύθερη πνοή της αποτέλεσε το «κόκκινο πανί» για τους Ναζί και απαγορεύτηκε μαζί με τον εξπρεσιονισμό ως «εκφυλισμένη τέχνη». Το Μπάου Χάουζ είχε όραμα τη δημιουργία ενός νέου τύπου κτιρίου του μέλλοντος το οποίο θα συνδύαζε την αρχιτεκτονική, τη ζωγραφική και τη γλυπτική σε μία ενιαία φόρμα Η θέση του Γκρόπιους ήταν πως μια νέα ιστορική περίοδος ξεκινούσε με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και πως ένα νέο αρχιτεκτονικό ύφος θα έπρεπε να απεικονίσει και να συμβολίσει αυτήν την νέα εποχή, και που θα είναι λειτουργικό και φτηνό αλλά ταυτόχρονα με καλλιτεχνικές αξιώσεις.
Το χαρακτηριστικό γνώρισμα του σχολείου είναι ότι είναι χτισμένο σε εξαιρετικά επικλινές έδαφος. Ο Πικιώνης, αναζητώντας τηνιδανική αρμονία τέχνης και φύσης προσάρμοσε το κτίριο στην κλίση του εδάφους και έτσι το σχολείο είναι χτισμένο σε διαφορετικά επίπεδα. Οι αίθουσες διδασκαλίας βρίσκονται εκατέρωθεν του κεντρικού κτιρίου, σε κλιμακωτές αναβαθμίδες του εδάφους και διαθέτουν μικρές αυλές ίσης επιφάνειας με τις αίθουσες, ώστε οι διδακτικές δραστηριότητες να πραγματοποιούνται και στο ύπαιθρο. Σκάλες συνδέουν τις αίθουσες μεταξύ τους και όλες μαζί οδηγούν στο υψηλότερο επίπεδο του επικλινούς εδάφους, στην κεντρική αυλή, όπου βρίσκονται τα γραφεία του διδακτικού προσωπικού. Πάνω από τα γραφεία του προσωπικού είναι το θέατρο και αριστερά, προς τα δυτικά, υπήρχε βιβλιοθήκη – αναγνωστήριο. Κάτω από τα γραφεία των δασκάλων, εκεί που σήμερα στεγάζονται τάξεις, ο χώρος ήταν ανοιχτός και ενιαίος και αποτελούσε το γυμναστήριο του σχολείου. Στη νότια γωνία του συγκροτήματος, εκεί που σήμερα στεγάζεται το νηπιαγωγείο ήταν τα μαγειρεία και το εστιατόριο και στην ανατολική εκεί που σήμερα στεγάζεται
η Α΄τάξη ήταν το εργαστήριο χειροτεχνίας.
Ο Πικιώνης κατασκεύασε το σχολείο για να λειτουργεί ως εξαθέσιο και σχεδίασε αίθουσες σύμφωνα με τις διδακτικές – σχολικές ανάγκες της εποχής. Σήμερα στο ίδιο κτίριο λειτουργούν δώδεκα τάξεις για το δημοτικό και δύο τάξεις για το νηπιαγωγείο. Επομένως η λειτουργικότητά του δεν έχει καμιά σχέση με αυτή που οραματίστηκε και σχεδίασε ο δημιουργός του. Για να εξυπηρετηθούν οι σημερινές ανάγκες έγιναν σταδιακά πολλές παρεμβάσεις στους εσωτερικούς χώρους του κτιρίου. Χώροι που προορίζονταν για άλλου είδους χρήσεις χωρίστηκαν στα δύο και μετατράπηκαν σε αίθουσες διδασκαλίας.
Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι οι παρεμβάσεις αυτές έγιναν την περίοδο της μαζικής εσωτερικής μετανάστευσης, τότε που ο πληθυσμός της Αθήνας αυξάνει απότομα και συγχρόνως αυξάνονται οι ανάγκες για σχολεία υπέρμετρα σε σχέση με τις δυνατότητες της πολιτείας
(ή τη βούλησή της θα έλεγαν κάποιοι), να ανταποκριθεί σ’ αυτές με σύγχρονο και απαιτητικό τρόπο. Πολλές παρεμβάσεις έγιναν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Πιθανολογείται πως τότε άλλαξαν οι πόρτες του κτιρίου και ο επιχρωματισμός του. Στους τοίχους το άσπρο χρώμα αντικατέστησε την ώχρα και στα παράθυρα το μπλε χρώμα αντικατέστησε το πράσινο.
Σημαντικές ημερομηνίες στην ιστορία του σχολείου
- 1932-1933: Έτος ίδρυσης
- 1941: Το κτιριακό συγκρότημα επιτάσσεται από τα γερμανικά κατοχικά στρατεύματα και το 14o Δημ Σχολείο λειτουργεί σε κάποιο κτίριο στουςπρόποδες του Λυκαβηττού κοντά στην οδό Μεθώνης.
- 1984: Το 14ο συστεγάζεται με το 1160 Δημοτικό Σχολείο Αθηνών.
- 1991: Αναγνωρίζεται ως διατηρητέο κτίριο με το ΦΕΚ 922/11-11-91.
- 2011: Συγχωνεύονται το 116ο και το 14ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών σε ένα ενιαίο δωδεκαθέσιο σχολείο με το όνομα 14ο και μετατρέπεται σε Ε.Α.Ε.Π.
- 2012: Το σχολείο αποκτά την προσωνυμία «Δημήτρης Πικιώνης» με την υπ’αριθμόν 97278/Δ4/28-08-2012 υπουργική απόφαση που δημοσιεύεται
- στο ΦΕΚ 2494/τΒ΄/12-09-2012
- ΠΗΓΗ