Quantcast
Channel: Πίσω στα παλιά
Viewing all 12885 articles
Browse latest View live

Ιδιοκτήτες σε απόγνωση: Ανταλλάσσουν τα σπίτια τους με... άδειες ταξί

$
0
0
ΝΕΑ ΗΘΗ ΣΤΗΝ ΚΤΗΜΑΤΑΓΟΡΑ

Ιδιοκτήτες σε απόγνωση: Ανταλλάσσουν τα σπίτια τους με... άδειες ταξί

Νέα ήθη και... ανταλλακτικές συνήθειες έχει φέρει και στην αγορά ακινήτων η μεγάλη κρίση, η έλλειψη ρευστότητας, αλλά και η συνεχής φορολογική επιβάρυνση της κτηματαγοράς.
Ιδιοκτήτες ακινήτων ανταλλάσσουν την περιουσία τους με άλλη, μόνιμοι κάτοικοι αστικών περιοχών ζητούν για ανταλλαγή αγροτεμάχια ή σπίτια στην περιφέρεια προκειμένου να μετακομίσουν, ενώ όλο και περισσότεροι «ενοικιάζουν» τα σπίτια ή τα καταστήματά τους χωρίς... ενοίκιο, με μόνη απαίτηση να πληρώνονται λογαριασμοί και χαράτσια.
Το πιο εντυπωσιακό, πάντως, φαινόμενο είναι αυτό της ανταλλαγής ακινήτων είτε με ακίνητα είτε ακόμη και με... άλλο είδος ανταλλαγής. Το πιο... περιζήτητο προϊόν ανταλλαγής είναι οι άδειες ταξί, μισές ή ολόκληρες. Ιδιοκτήτες σπιτιών ή οικοπέδων «καίγονται» για ανταλλαγή με τέτοια άδεια, προφανώς διότι θεωρούν ότι το επάγγελμα του ταξιτζή είναι κερδοφόρο και ταυτόχρονα οι άδειες ταξί συγκεκριμένες και ακόμη ακριβές.
Αυξάνονται κάθε μέρα
Κανείς δεν γνωρίζει πόσες συμφωνίες ανταλλαγής γίνονται καθημερινά, όμως το γεγονός ότι οι συγκεκριμένες αγγελίες αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς δηλώνει ότι «υπάρχει πολύ ψωμί».
Ολο και περισσότεροι δηλώνουν έτοιμοι να αποχωριστούν την περιουσία τους για χάρη κάποιου άλλου αγαθού, με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργηθεί μέχρι και εξειδικευμένες ιστοσελίδες που λειτουργούν ως «ανταλλακτήρια». Οι βασικές κατηγορίες των ιδιοκτητών που ζητούν ανταλλαγή με άλλο ακίνητο ή άλλο αγαθό είναι οι εξής:
  • Οι ιδιοκτήτες που έχουν περισσότερα από ένα ακίνητα και δεν μπορούν να καταβάλουν φόρους και άλλα έξοδα συντήρησης. Με δεδομένο ότι δεν μπορούν να πουλήσουν επιλέγουν την ανταλλαγή με διαφορετικά «προϊόντα» ή και με ακίνητα μικρότερης επιβάρυνσης.
  • Οσοι «βαρέθηκαν» το σπίτι τους ή την περιοχή όπου μένουν ή όσοι θέλουν κάποιο άλλο είδος ακινήτου. Στις περισσότερες αγγελίες ζητείται για ανταλλαγή κάποιο ακίνητο ή υπάρχουν σπίτια, οικόπεδα ή καταστήματα που προσφέρονται με αντάλλαγμα άλλο ακίνητο σε διαφορετική περιοχή ή με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, υπάρχει ιδιοκτήτης διαμερίσματος που ζητά να το ανταλλάξει με μονοκατοικία ή άλλος που μένει σε μεζονέτα στον Γέρακα και επιθυμεί να πάρει κάποιο οικόπεδο.
  • Οσοι θέλουν να φύγουν από την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη και άλλες μεγάλες πόλεις για να ζήσουν... αγροτικά. Ζητούν εξοχικά, αγροκτήματα ή χωράφια και τα ανταλλάσσουν με κάποιο διαμέρισμα. Για παράδειγμα, ιδιοκτήτης διαμερίσματος στην πλατεία Αττικής δίνει διαμέρισμα 60 τ.μ. και ζητά μονοκατοικία ή διαμέρισμα στο Βαρθολομιό.
Επίσης, διαμέρισμα 71 τ.μ. στην Κυψέλη, κατασκευής του 1965, ανταλλάσσεται με κτήμα ή σπίτι στην Κύμη Ευβοίας. Ακόμη, μονοκατοικία 52 τ.μ. στην Καλλιθέα ανταλλάσσεται με οικία στην Κατερίνη, διαμέρισμα στο Πολύγωνο 60 τ.μ. ανταλλάσσεται με διαμέρισμα στα Σελήνια Σαλαμίνας και νεόδμητο διαμέρισμα στα Κάτω Πατήσια Αττικής ανταλλάσσεται με αντίστοιχο διαμέρισμα ή μονοκατοικία στο Ηράκλειο Κρήτης.
Οι... επαγγελματίες των ανταλλαγών, κάποιοι δηλαδή που το κάνουν με σύστημα. Συμφωνούν για την αξία των ακινήτων τους και αν προκύπτει διαφορά πληρώνουν σε μετρητά.
Υπάρχουν, πάντως, και αμέτρητες αγγελίες που προκαλούν έκπληξη αφού τα ανταλλασσόμενα είδη είναι εντελώς διαφορετικά. Για παράδειγμα, νταλικέρης έκανε ανταλλαγή της νταλίκας του, 33 τόνων με πρώτη άδεια κυκλοφορίας το 1997, με μονοκατοικία στον Κορινθιακό κόλπο. Ιδιοκτήτες πολυτελών αυτοκινήτων, ιστιοφόρων, άλλων σκαφών αναψυχής, καταστημάτων, αυτοκινήτων ή ολόκληρων επιχειρήσεων παίρνουν μέρος στο παζάρι που γίνεται.
Ευφάνταστες αλλά πέρα για πέρα αληθινές είναι οι αγγελίες που αλιεύσαμε και αφορούν την αγορά ακινήτων. Για παράδειγμα, σκάφος μάρκας Azimut 28 με δύο μηχανές, δύο καμπίνες, σαλοτραπεζαρία ανταλλάσσεται με οικόπεδο ή οικία. Ακόμη ο ιδιοκτήτης μιας κλασικής Κάντιλακ του '60 με 6.300 κ.ε. φαίνεται ότι τη «βαρέθηκε» και ζητά ανταλλαγή με κάποιο ακίνητο ή σκάφος.
Ενα οικόπεδο για ένα ταχύπλοο
Κάποιος πάλι προσφέρει το οικόπεδό του, το οποίο κοστολογεί 55.000 ευρώ, και ζητά ταχύπλοο σε καλή κατάσταση αντίστοιχης αξίας.
Επίσης, ιδιοκτήτης δύο οροφοδιαμερισμάτων 62 και 80 τ.μ. στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ζητά μεζονέτα-μονοκατοικία στα προάστια της πόλης. Ιδιοκτήτης οροφοδιαμερίσματος 240 τ.μ. στους Αγίους Αναργύρους ψάχνει για ανταλλαγή με κτήμα στη Νάξο ή την Πάρο.
Σύμφωνα με μία άλλη αγγελία ΕΥΒΟΙΑ Μπούρτζι, μονοκατοικία 92 τ.μ., υπερυψωμένη ισόγεια στο Μπούρτζι της Εύβοιας, κατασκευή του 1987, σε οικόπεδο 312 τ.μ., με κλιματισμό, τζάκι, ηλιακό, καινούρια αλουμίνια, υπέρυθρη θέρμανση και συναγερμό, ανταλλάσσεται με οικία στην Ερέτρια.
Τέλος, υπάρχει και κάποιος ιδιοκτήτης διαμερίσματος με κήπο, τρία τζάκια κ.λπ. στη Βουλιαγμένη που θα ήθελε ανταλλαγή με επαγγελματικό χώρο στην Ακτή Μιαούλη. Υπάρχει και ο? λάτρης της Αθήνας αφού προτίθεται να ανταλλάξει νεόδμητη μεζονέτα 90 τ.μ. σε οικόπεδο 4,5 στρεμμάτων με απεριόριστη θέα σε θάλασσα και δάσος? με διαμέρισμα στην Αττική.
Η μανία της ανταλλαγής έχει και... πολυεθνικό χρώμα. Στο Ιντερνετ έχουν αναρτηθεί εκατοντάδες αγγελίες για ανταλλαγή σπιτιών σε διαφορετικές χώρες. Για παράδειγμα, η Αγγέλα διαθέτει μπανγκαλόου με δύο δωμάτια στην Κέρκυρα.
Ψάχνει σπίτι δύο δωματίων στην Κορνουάλη (Μ. Βρετανία) ή μικρό σπίτι κοντά στη θάλασσα. Επίσης, ζευγάρι που έχτισε βίλα αξίας 500.000 ευρώ στη Ζάκυνθο επιθυμεί ανταλλαγή με διαμέρισμα ή μονοκατοικία ίσης αξίας στη Βρετανία.

Αντί ενοικίου πληρώνουν τα «χαράτσια»
Το νέο φαινόμενο που καταγράφεται είναι η ενοικίαση ακινήτου χωρίς... ενοίκιο. Ο ιδιοκτήτης, είτε βρίσκεται στην επαρχία είτε έχει φύγει στο εξωτερικό και δίνει το ακίνητό του χωρίς την πληρωμή κάποιου μισθώματος. Ζητά μόνο να πληρώνονται τα χαράτσια και τα λοιπά έξοδα συντήρησης.
Για παράδειγμα, πρόσφατα, ιδιοκτήτης μεζονέτας στην Κάντζα που έφυγε για 3 χρόνια στο εξωτερικό έδωσε το ακίνητό του σε ζευγάρι χωρίς ενοίκιο και χωρίς συμβόλαιο με την προϋπόθεση να πληρώνουν φως, νερό, τηλέφωνο, έξοδα κήπου και άλλα κοινόχρηστα και φυσικά το χαράτσι. Ο ιδιοκτήτης γλιτώνει όλα αυτά τα έξοδα, ενώ το ζευγάρι με 180 ευρώ τον μήνα ζει σε ένα πανέμορφο σπίτι.
Στο κέντρο
Ακόμη, ιδιοκτήτες καταστημάτων στο κέντρο της Αθήνας, τα οποία έχουν μείνει στα... αζήτητα, εδώ και πολλούς μήνες, ζητούν επιχειρηματίες να τα μισθώσουν χωρίς ενοίκιο παρά μόνο με καταβολή εξόδων συντήρησης, λογαριασμών και του φόρου ακινήτων.
Πολλές είναι και οι αντίστροφες αγγελίες, δηλαδή π.χ. 5μελής οικογένεια ζητά σπίτι με αντάλλαγμα τη συντήρησή του. Αρκετοί ιδιοκτήτες επίσης, κυρίως κατασκευαστές με πολλά ακίνητα, συμφωνούν να τα παραχωρήσουν.
Τέλος, δεν είναι λίγοι οι ιδιοκτήτες που είναι διατεθειμένοι να συμφωνήσουν την πώληση του ακινήτου, παρακρατώντας την κυριότητα και ο «αγοραστής» να μένει πληρώνοντας ένα μηνιαίο ποσό που αφαιρείται από το τελικό τίμημα και μέχρι να βρει το ρευστό για να ολοκληρωθεί 
η αγοραπωλησία.

OI ΤΑΒΕΡΝΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΑΘΗΝΑ

$
0
0

Οι ταβέρνες εξακολουθούν και σε αυτή την περίοδο να αποτελούν τη βασική 
διασκέδαση των λαϊκότερων στρωμάτων.Η σχέση με τον ταβερνιάρη εξακολουθεί
 να είναι απόλυτα προσωπική. Οι επιγραφές στην πρόσοψη –για τις οποίες 
έχουμε να πούμε αργότερα πάρα πολλά– υπονοούν την ύπαρξη αυτών 
των σχέσεων, αφού ονομάζονται είτε με το επώνυμο του ταβερνιάρη, 
π.χ. του Βασιλακάκη, είτε με το παρατσούκλι του, π.χ.του Παναγή του Αράπη. 
Ακόμη κι αυτή η «πίστωση» του πελάτη που γράφεται με τεμπεσίρι επάνω 
στα βαρέλια, ζει και βασιλεύει και σε αυτή την κατά τα άλλα «Ωραία εποχή»
 (Belle Époque).
Αυτό που σίγουρα άλλαξε είναι ο αριθμός των παρασκευαζομένων φαγητών, 
που όχι μόνο μεγάλωσε αισθητά, αλλά περιλαμβάνει πλέον και πιο μπελαλίδικα 
φαγητά, όπως κοκορέτσι, ψητό γουρουνόπουλο, συκωτάκια και το γιουβέτσι,
 που στέλνεται θριαμβευτικά για ψήσιμο στον κοντινότερο φούρνο! 
Από ψαρικά δεν λείπουν οι μαρίδες και ο μπακαλιάρος. Για καθαριότητα, 
βέβαια, καλύτερα να μη μιλάμε, αφού διαβάζουμε ότι ακόμη και αυτοί 
οι «αστυΐατροι», που είχαν ταράξει στους ελέγχους τα εστιατόρια και 
τα ξενοδοχεία, απέφευγαν όπως ο διάβολος το λιβάνι να ελέγξουν και τις 
ταβέρνες. Κάθε λίγο και λιγάκι, οι εστιάτορες έστελναν τις διαμαρτυρίες τους
 στις εφημερίδες, αγανακτισμένοι, επειδή προφανώς «τα τόσα μικρομαγειρεία
 και τηγανεία μπακαλάου, συκωτακίων και μαρίδας τηγανίζουν δι’ ελαίου
 χείρονος ή της κανδήλας».Είναι σαφές ότι με τέτοιες εξελίξεις, ταβέρνα 
και μαγειρείο έρχονται όλο και πιο κοντά, ενώ τα προσωνύμιά τους ολοένα 
κι αυξάνονται: καπηλειό, μαγέρικο, κρασοπουλειό, διαλέγετε και παίρνετε!
Κάποιες ταβέρνες έχουν πιο «ανεβασμένη» πελατεία. Είναι όλες αυτές που,
 μετά τη νυχτερινή διασκέδαση στα καφωδεία, τις μπιραρίες ή το θέατρο, 
προσφέρουν στους πελάτες τους αχνιστό πατσά. 
Αυτές οι ταβέρνες-πατσατζίδικα ανοίγουν τα μεσάνυχτα και κλείνουν το πρωί,
ενώ οι κανονικές ταβέρνες κλείνουν με αστυνομική διαταγή στις 10 μ.μ.! 
Ο διάκοσμος, ο εξοπλισμός και η επίπλωση της ταβέρνας χαρακτηρίζονται 
από λιτότητα και λειτουργικότητα.Ξύλινες καρέκλες και πάγκοι· τραπέζια 
χωρίς τραπεζομάντιλα, για να αποφεύγονται οι λεκέδες! Πιάτα συχνά δεν
 υπάρχουν. Το φαγητό έρχεται στη λαδόκολλα!Κάποιες πιο προχωρημένες
 ταβέρνες διασκεδάζουν τους πελάτες τους με ανατολίτικου τύπου μουσική,
 παιγμένη από λαϊκούς οργανοπαίκτες.Ορητινίτης οίνος, σε εμάς γνωστόςως
 ρετσίνα, κοστίζει στην αρχή της περιόδου 46 λ. η οκά, ενώ στο τέλος της 
έχει πάει στα 62 λ.! Πριν προχωρήσουμε σε άλλα κέντρα κοινωνικής 
συνάθροισης, ας επισκεφθούμε το οινομαγειρείον «Η Οικονομία»
 του Χαράλαμπου Τασούλα. Είναι το πιο περίεργο και το πιο μικρό μαγειρειό 
της Αθήνας και βρίσκεται σε μία από τις τρύπες που έχει στο ισόγειό της
 το αιωνόβιο τζαμί στο Μοναστηράκι. Οδός Άρεως, αριθμός 1. 
Αριστερά του είναι ένα τσαρουχάδικο και δεξιά του ένα μπακάλικο, 
το μικρότερο της Αθήνας.
Για να διαβάσετε την επιγραφή του, πρέπει να τύχετε ή πολύ πρωί ή μετά 
το μεσημέρι.Όλες τις άλλες ώρες τη σκεπάζει, όπως και την είσοδο
 του καταστήματος, ένα πυκνό σύννεφο από τους καπνούς του τηγανιού,
 άλλοτε με μαρίδες, άλλοτε με μπακαλιαράκια, άλλοτε με τζιεράκια και καμιά
 φορά –ως είδος πολυτελείας– με τους κεφτέδες. Το τσιτσίρισμα του τηγανιού
 συνοδεύεται συχνά και από το σιγανό τραγούδι του Χαράλαμπου, πάντα 
με ένα πιρούνι στο χέρι.Η κουζίνα του καταστήματος αποτελείται από μια
 φουφού που δουλεύει από το πρωί ως το βράδυ με το τηγάνι. 
Διακοπές του τηγανιού γίνονται μονάχα λίγεςώρες το πρωί και νωρίς 
το απόγευμα, όταν βράζει στο τσουκάλι η ημερήσια φασολάδα με μπόλικες
 πιπεριές και κρεμμύδι.
Το εσωτερικό του καταστήματος έχει εμβαδόν, πάνω κάτω, ενός τετραγωνικού
 μέτρου και ύψος δύο, και είναι πιασμένο από ράφια γεμάτα χαρτοσακούλες
 με όσπρια, με αλεύρι για το τηγάνισμα και διάφορα μπαχαρικά. 
Στα μπροστινά ράφια βρίσκονται μπουκάλες με κρασί, γιατί ο μικρός χώρος 
δεν επιτρέπει την τοποθέτηση βαρελιού. Η «τραπεζαρία» είναι απέξω, 
κάτω από την επιγραφή στο χαγιάτι.Την προστατεύουν από τους τέσσερις
 ανέμους μερικά σανιδένια φράγματα, θωρακισμένα με γκαζοντενεκέδες.
Οι πελάτες στέκονται όρθιοι και τρώνε μπρος στο τηγάνι ή το τσουκάλι 
που αχνίζει στη φουφού. Αν θέλουν να φάνε πιο «άνετα», κάθονται στην 
άκρη σε ένα ξύλινο πεζούλι, που είναι δεξιά κι αριστερά από την πόρτα 
του μαγαζιού.Παίρνουν στα χέρια το πιάτο με τη φασολάδα ή τον πατσά
 και...φασκελώνουν τις πολυτέλειες του «Αβέρωφ» και του «Διεθνούς». 
Σε περίπτωση συνωστισμού, κάθε πελάτης περιφρουρεί αυστηρά το πιάτο του,
γιατί πολλοί επιτήδειοι παίρνουν κουταλιές και από τα πλαϊνά πιάτα! 
Αν είναι κάποιος τυχερός, μπορεί να ακούσει και μουσική από καμιά περαστική 
λατέρνα που σταμάτησε για να ξεκουραστεί ο ιδιοκτήτης της.
 Ενώ ο «μαέστρος» τρώει τη φασολάδα του, κάποιο αργόσχολο χαμίνι γυρίζει 
το «καβουρντιστήρι» των μουσικών κομματιών, διασκεδάζοντας έτσι 
τον καταστηματάρχη και την πελατεία του. Απίστευτα γραφικές εικόνες 
από τα τελευταία «λείψανα» που απέμειναν στα παλιά «τζιερτζίδικα», 
στο Μοναστηράκι.

(Βασισμένο σε ρεπορτάζ του περιοδικού Μπουκέτο - Η παλιά  Αθήνα ζεί, γλεντά, γεύεται - 1834 - 1938)

Σημαντική ανακάλυψη: Βρέθηκαν τμήματα βυθισμένου αρχαίου δημοσίου κτιρίου στη θάλασσα της Ζακύνθου

$
0
0
Σημαντική ανακάλυψη: Βρέθηκαν τμήματα βυθισμένου αρχαίου δημοσίου κτιρίου στη θάλασσα της Ζακύνθου [εικόνες]

Ξαναγράφεται η ιστορία της αρχαίας Ζακύνθου μετά από τα σημαντικά ευρήματα στη θάλασσα της περιοχής Αλικανά Ζακύνθου, από την Εφορία Εναλίων Αρχαιοτήτων.
Σύμφωνα με ανακοίνωση της γραμματείας Πολιτισμού, στην περιοχή εντοπίστηκε μια ιδιαίτερα σημαντική νέα αρχαιολογική θέση με εκτεταμένα βυθισμένα κατάλοιπα που εκτείνονται σε βάθος από 2 έως 6 μ. Συγκεκριμένα, πρόκειται για μεγάλη έκταση περίπου 30 στρεμμάτων όπου είναι ορατό πλακόστρωτο, βάσεις κιονοστοιχιών και διάσπαρτο αρχαίο δομικό υλικό. Καταμετρήθηκαν τουλάχιστον 20 βάσεις κιόνων διάσπαρτες στο χώρο με μεγάλη οπή στο κέντρο κυκλικής διατομής 34 περίπου εκ .πιθανόν υποδοχή ξύλινων κίονων.

Οι προκαταρκτικές επιστημονικές παρατηρήσεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μεγάλο δημόσιο κτίριο της αρχαιότητας πιθανόν σχετιζόμενο με τον λιμένα της αρχαίας πόλης, η χρονολόγηση του οποίου δεν είναι ακόμη δυνατή λόγω της απουσίας επιφανειακής κεραμικής στο χώρο. Το μέγεθος του κτιρίου υποδηλώνει την ύπαρξη σημαντικού αρχαίου οικισμού στην περιοχή του Αλικανά.
Η Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων σε συνεργασία με τον Δήμο Ζακύνθου, θα προχωρήσει άμεσα σε πιο εκτεταμένη έρευνα και στην αποτύπωση του αρχαιολογικού χώρου, που θα μας δώσει νέα σημαντικά δεδομένα για την τοπογραφία και την ιστορία της αρχαίας Ζακύνθου.

πηγή


Εν Αθήναις... πάμε μια βόλτα στην Βουλιαγμένη

$
0
0

Δεκαετία του ΄20 στην Βουλιαγμένη νεολαίοι παίρνουν το μπάνιο τους άντρες και γυναίκες.
Τολμηρή εικόνα για την εποχή....τα μεικτά μπάνια....bain mixte
στα Κολωνακιώτικα.
Τα μπάνια του λαού στην δεκαετία του ΄50 ήταν Κυριακάτικα και κοντινά με προτίμηση το Φάληρο.
Υπήρχαν όμως και οι εκδρομές οι Κυριακάτικες με το φορτηγό του γείτονα....
Γέροι και νέοι πάνω στην καρότσα και γραμμή για την Λούτσα....
Κάτω από τα πεύκα πρώτα ο παππούς στην πάνινη πολυθρόνα ....
Δεν υπήρχαν μόδες για τα μαγιώ....άλλα ξεθωριασμένα....άλλα με το λάστιχο
έτοιμο να σε κάνει ακούσιο γυμνιστή.
"Κράτα το σεντόνι να αλλάξω..." κλασική ατάκα....
Οι γεροντότεροι βουτάγανε και με τα σώβρακα και οι γυναίκες με τα κομπινεζόν.
Δηλαδή τσαλαβουτάγανε έξω έξω για τα αθριτικά τους όπως έλεγαν.
Στη συνέχεια η ώρα του φαγητού στ΄ απλωμένο σεντόνι με κυρίαρχους τους κεφτέδες μεγέθους γατοκέφαλου.....φέτα τυρί....και ψωμί από τον ψωμά που περνούσε με τον γάϊδαρο.
Γιγαντιαία φρατζόλα για να φτουράει....
Η νταμιτζάνα με την ρετσίνα συμπλήρωνε το τσιμπούσι.
Ένας μεσημεριάτικος ύπνος απαραίτητος και το σούρουπο όλοι πάνω στο φορτηγό για επιστροφή στην γειτονιά.
Η εκστρατεία είχε λάβει τέλος.

πίσω στα παλιά

Σήμερα στο Κέντρο της Αθήνας η γιορτή των ομοφυλοφίλων....

$
0
0




Η Αθήνα και η Αθηνά...δικιά τους!!!!!!









Athens Pride 2013: τo σύνθημα

Η μαχητική και μαχόμενη θεά της Σοφίας είναι το ίδιο το πνεύμα της πόλης μας. Ο Παρθενώνας, ναός προς τιμή της, το παγκόσμιο σύμβολό της. Φέτος ενστερνιζόμαστε αυτό το σύμβολο στο διπλό και διφορούμενο σύνθημά μας, το εμπλουτίζουμε και το διεκδικούμε:
Εμείς, οι λεσβίες, οι γκέι άνδρες, οι τρανς γυναίκες και άντρες, οι αμφισεξουαλικές γυναίκες και άντρες (οι LGBT) αυτής της πόλης είμαστε το ίδιο αναπόσπαστο κομμάτι της Αθηνάς, όσο και τα σύμβολά της. Κι αντίστροφα, η πόλη αυτή, μαζί με τα σύμβολά της, μας ανήκει όσο ανήκει σε καθένα και καθεμία που τιμά τη θεά της μαχόμενης Δημοκρατίας.

Η Αθηνά δικιά μας. Με τη Σοφία της νομοδότριας θεάς της πόλης στο πλάι μας μαχόμαστε για την ισότητα και διεκδικούμε το δημόσιο χώρο, συμβολικά με την Παρέλαση του Athens Pride και πραγματικά όλο το χρόνο. Πολεμούμε μαζί της για την ομαλή συνύπαρξη όλων όσων αγαπούν την ειρήνη και τον άνθρωπο στην πόλη μας. 
Η Αθήνα δικιά μας. Διεκδικούμε την ορατότητα, την αξιοπρέπεια και τη καθολική ισότητα. Αγωνιζόμαστε για σεβασμό στη σεξουαλική ταυτότητα και τη ταυτότητα φύλου, και ενάντια σε κάθε μορφής ρατσισμού.  
Η θεά Αθηνά δεν ταιριάζει στα στεγανά. Με την ένδυση και τη συμπεριφορά της καταπατά τα στερεότυπα των φύλων.
Η Αθηνά είναι δικιά μας. Η Αθήνα είναι δική μας.


Η ΑΘΗΝΑ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ
Για την Οργανωτική Επιτροπή 2013

Σχόλιο:

Ομορφη μ’ Αθήνα πούν’ τα χρόνια εκείνα πουν’ τα χρόνια εκείνα τα παλιά λες και σ’ είχαν άχτι και σε κάναν στάχτη....

Μη μιλάς δεν είναι απαραίτητο!!!!!!!

Θέση εργασίας...επιτέλους!

Supernatural στην Αθήνα

$
0
0



Κολωνός: Φεβρουάριος 1952 και Ιανουάριος 1981
Το σπίτι είναι εδώ και πολλά χρόνια εγκαταλελειμμένο. Κανείς από όσους έμειναν δεν κατάφερε να περάσει ζωή φυσιολογική. Οι κάτοικοι αντιμετώπιζαν πολλά προβλήματα υγείας. Άλλοι πέθαιναν και άλλοι ήταν καταδικασμένοι σε μία ζωή μίζερη.
Το 1952 ένα μωρό δύο ετών παρουσίαζε συμπτώματα άσθματος. Οι γονείς του απελπισμένοι και αφού πρώτα είχαν συμβουλευτεί, χωρίς αποτέλεσμα, πολλούς γιατρούς, αποφάσισαν να εμπιστευτούν έναν εξορκιστή. «Κάτω από το σπίτι υπάρχει θαμμένο κάρβουνο. Αυτή είναι η αιτία του κακού. Σκάψτε να το βρείτε». Πραγματικά το κάρβουνο βρέθηκε και ύστερα από λίγο καιρό
το μωρό θεραπεύτηκε. Δυστυχώς όμως το στοίχειωμα, όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί, δεν εξαφανίζεται. Απλώς η ενέργεια που είναι συσσωρευμένη και το προκαλεί μετατοπίζεται και επιστρέφει πάλι εκεί απ' όπου ξεκίνησε. Έτσι, λίγα χρόνια αργότερα ο πατέρας, η μητέρα και το μικρό παιδί σκοτώθηκαν ακριβώς έξω από το σπίτι τους. Μία νταλίκα παρέσυρε και τα τρία άτομα.
Μετά το 1952 πολλοί ένοικοι πέρασαν από το συγκεκριμένο σπίτι. Τρεις από αυτούς πέθαναν από καρκίνο. Ο πρώτος το 1961 σε ηλικία 36 ετών, ο δεύτερος το 1973 σε ηλικία 42 χρονών και το 1976 μία γυναίκα ενώ βρισκόταν στα 38 της.
Στις αρχές του 1977 το σπίτι νοικιάστηκε από μία τετραμελή οικογένεια. Τον Ιανουάριο του 1981 αυτή είχε φτάσει σε άθλια κατάσταση. Το ένα μετά το άλλο τα μέλη της έπεφταν στο κρεβάτι. Τη λύση έδωσε και πάλι ένας εξορκιστής. Αυτή τη φορά το στοίχειωμα οφειλόταν σε μία κακή γειτόνισσα. Η ζήλια της την είχε οδηγήσει να κρύψει στο υπόγειο τριμμένα οστά νεκρού, για να κάνει κακό στην οικογένεια. Ο εξορκιστής αποκάλυψε στους ανθρώπους την αλήθεια. «Κάποιος σας έχει κάνει μάγια. Δεν θα σας πω ποιος. Το αργότερο σε μία εβδομάδα ο υπεύθυνος για το στοίχειωμα θα είναι νεκρός». Πραγματικά ύστερα από λίγες ημέρες η γειτόνισσα πέθανε εντελώς ξαφνικά, χωρίς ποτέ να καταλάβει κανείς την πραγματική αιτία. Η οικογένεια συνήλθε, όμως μετά δύο χρόνια ο άντρας του σπιτιού πέθανε από καρκίνο.
Από το 1984 στο σπίτι δεν μένει κανείς.

Κολωνός: Αύγουστος 1996
Οι μαρτυρίες για περίεργα φαινόμενα στο συγκεκριμένο σπίτι είναι πολύ συχνές. Οι γείτονες δηλώνουν ότι ακόμα και σήμερα ακούν χαμηλές φωνές από το εσωτερικό του, άλλοτε να συζητούν μεταξύ τους και άλλοτε να βρίζονται. Πολλές φορές έχουν καλέσει την αστυνομία. Το αποτέλεσμα πάντα είναι το ίδιο: μόλις πατήσει κάποιος μέσα στο σπίτι, βλέπει έναν τεράστιο χώρο εγκαταλελειμμένο. Το μόνο που βλέπεις με γυμνό μάτι είναι μερικές σκισμένες καρέκλες, απομεινάρια από το παρελθόν. Πολλοί έχουν επισκεφτεί το σπίτι για να δοκιμάσουν την αντοχή τους. Κανείς όμως ποτέ δεν είχε το θάρρος νά το κάνει μόνος του.
Πριν από τρία καλοκαίρια μία παρέα έξι ατόμων αποφάσισε να περάσει μία νύχτα στο σπίτι. Ήθελε να αποδείξει ότι όλα αυτά που ακούγονταν ήταν μόνο ένα πολύ ωραίο παραμύθι. Αν και όλα αρχικά έδειχναν νορμάλ, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν φυσιολογικά. Οι φίλοι έπαιζαν χαρτιά μέσα στο σπίτι προκειμένου να κρύψουν την αμηχανία τους και να περάσουν οι δύσκολες ώρες. Ο χαβαλές κόπηκε απότομα. Ένα παράξενο σύρσιμο τους πάγωσε το αίμα. Στη συνέχεια ακούστηκε ένα ουρλιαχτό. Η ατμόσφαιρα είχε γίνει κρύα και τίποτε δεν θύμιζε καλοκαίρι. Μία περίεργη ομίχλη συμπλήρωσε το σκηνικό του τρόμου. Η νεανική παρέα είχε ήδη μετανιώσει για την επιλογή της. Φαίνεται πως οι φήμες δεν ήταν και τόσο αβάσιμες. Όσα άκουγαν και δεν τα πίστευαν ήταν μπροστά τους. Μέσα από την ομιχλη φάνηκε μία γυναικεία μορψή. Από μακριά ακούστηκαν γέλια. Οι έξι νέοι κοιτάχτηκαν με τρόμο. Η γυναικεία μορφή είχε εξαφανιστεί. Οι πρωταγωνιστές αποφάσισαν να φύγουν αμέσως. Η επόμενη ημέρα τούς βρήκε να διηγούνται με τρόμο την παράξενη εμπειρία στους φίλους τους.
Οι γείτονες, που είχαν ακούσει τις φήμες, δεν παραξενεύτηκαν. Όσοι πάλι θεωρούσαν την ιστορία του σπιτιού παραμύθι για παιδιά άρχισαν να το ξανασκέφτονται. Κανείς δεν τόλμησε να ρισκάρει ξανά. Το σπίτι παραμένει από τότε χωρίς επισκέπτη. Φωνές ακούγονται ακόμη κατά διαστήματα, για να θυμίζουν σε όλους ότι η είσοδος απαγορεύεται.

Ακαδημία Πλάτωνος: Δεκέμβριος 1998
Παράξενες οπτασίες, νεκρές γυναίκες με πλούσια φορέματα, κραυγές. Το σπίτι στην Ακαδημία Πλάτωνος έχει στοιχειώσει εδώ και πολλά χρόνια. Από τις αρχές της δεκαετίας του '90 οι γείτονες άκουγαν τα παραθυρόφυλλα να χτυπούν χωρίς να μπορούν να δώσουν καμία εξήγηση. «Είναι κλειδωμένα από μέσα. Δεν είναι λογικό», έλεγαν στην αρχή, Άλλες φορές ακούγονταν βήματα μέσα από το σππι. Στα δύο δωμότιά του όμως υπήρχαν μόνο ένα ξύλινο μισοσπασμένο τραπέζι, μία παλιό σόμπα και μερικά ρούχα, που είχαν ξεχάσει οι τελευταίοι ένοικοι. Πολλοί το είχαν επισκεφτεί, αλλά κανείς δεν είχε δώσει μια πειστική εξήγηση- κανείς δεν τόλμησε να πάρει έστω και ένα από τα ρούχα.
Δύο πιτσιρικάδες πήραν το ρίσκο να δοκιμόσουν την τύχη τους. Κίνητρό τους, να αποδείξουν στους φίλους τους ότι δεν κωλώνουν. Οι ώρες περνούσαν βαρετά. Ξαφνικά άκουσαν τους πρώτους θορύβους. Ήταν όμως αποφασισμένοι να μην Kάνoυν, πίσω. Μπροστά τους εμφανίστηκε μια λευκή οπτασία με τη μορφή ενός στρατιώτη. «Είμαι δεμένος. Σας παρακαλώ, ελευθερώστε με. Η κυρία με το πορτοκαλί φόρεμα μου έχει κάνει μάγια». Οι πιτσιρικάδες έμειναν κόκαλο. Η φωνή από το στόμα τους δεν έβγαινε. Ο στρατιώτης επανέλαβε τη φρόση του, εκλιπαρώντας για βοήθεια. Τότε εμφανίστηκε η κυρία με το πορτοκαλί φόρεμα: «φύγετε αμέσως», διέταξε τα παιδιά και οι δύο μορφές εξαφανίστηκαν. Τα πόδια των δύο παιδιών είχαν καρφωθεί στη θέση τους. Το μυαλό τους δεν μπορούσε να χωρέσει αυτό που είχαν δει. Η επιχείρησή τoυς όμως δεν σταμάτησε εκεί. Ήθελαν να ξαναπάνε την επόμενη μέρα για να τραβήξουν φωτογραφία, να αποδείξουν την τόλμη τους και να εκμεταλλευτούν το θέμα. Η επόμενη ημέρα έμοιαζε ατελείωτη. Ξεκίνησαν έχοντας πάρει μαζί τους και τις φωτογραφικές μηχανές για να απαθανατίσουν τις οπτασίες, αν φυσικό αυτές εμφανίζονταν και πάλι. Η οπτασία με τη μορφή του στρατιώτη φάνηκε ξανά. Ήταν δεμένος με αλυσίδες. Ο ένας πιτσιρικός τράβηξε αμέσως τη μηχανή του και άρχισε να φωτογραφίζει. Ο φαντάρος εξαφανίστηκε και οι δύο νεαροι έφυγαν, σίγουροι ότι κρατούν στα χέρια τους το κλειδί του μυστηρίου. Τα φιλμ για εμφάνιση και οι ημέρες της αναμονής, ατελείωτες. Τα αποτελέσματα όμως δεν ήταν αυτό που περίμεναν τα δύο αγόρια. Οι φωτογραφίες έδειξαν μόνο το εσωτερικό του σπιτιού, χωρίς σ' αυτές να υπάρχει η μορφή του στρατιώτη. Στο πρώτο σοκ είχε προστεθεί ένα δεύτερο, πολύ μεγαλύτερο. Οι δύο νεαροί άρχισαν να σκέφτονται μήπως έπεσαν απλώς θύματα κάποιου που προσπάθησε να παίξει μαζί τους. Στο μεταξύ είχαν προλάβει να πουν την εμπειρία τους στους υπόλοιπους φίλους τους αλλά και στους γείτονες. Το πρωί της επόμενης ημέρας οι γείτονες άκουσαν και πόλl κάποιον να περπατά στο ερειπωμένο σπίτι. Όταν μπήκαν μέσα, είδαν το γνωστό άδειο σππι. Μέσα υπήρχαν μόνο το τραπέζι, η σόμπα και τα παλιά ρούχα.
Το μυστήριο δεν λύθηκε ποτέ. Κι ας ορκίζονται οι δύο φίλοι πως συνομίλησαν μ' έναν αλυσοδεμένο φαντάρο και μία αυταρχική κυρία με πορτοκαλί φόρεμα.

Κολωνός: Ιούλιος 1975
Όταν ακόμα το σπίτι ήταν κατοικήσιμο, οι ένοικοι υποστήριζαν ότι ένα φάντασμα εμφανιζόταν κόθε μέρα την ίδια ώρα. Αυτό υποστήριζε ότι ήταν ο προηγούμενος κάτοικος του σπιτιού ο οποίος είχε αυτοκτονήσει και δεν θάφτηκε ποτέ. Εμφανιζόταν στο σπίτι πάντα στις 9.20 μ.μ., την ώρα της αυτοκτονίας. Την πρώτη φορά που η οικοδέσποινα ένιωσε την παρουσία του, κατάλαβε τι σημαίνει supernatural.
Έπλενε τα πιάτα, όταν άκουσε τη φωνή να της μιλάει. Αντίκρισέ πίσω της έναν άντρα ντυμένο στα λευκά και ούρλιαξε από τρόμο. Ο άντρας φανέρωσε την ταυτότητά του. «Μένετε στο δικό μου σπίτι. θα εμφανίζομαι κάθε βρόδυ την ίδια ώρα, μέχρι να φύγετε», της είπε και εξαφανίστηκε.
Περίμενε να επιστρέψει ο άντρας της στο σπίτι για να του πει όσα έζησε. Φυσικά, ο σύζυγος δεν πίστεψε κουβέντα. «Προσπάθησε να ηρεμήσεις. Αυτό που λες δεν γίνονται. ΈΧεις επηρεαστεί απ' αυτό που λένε οι γείτονες». Την επομένη στις 9.20 το βράδυ ένιωσε κι αυτός την ίδια παρουσία μέσα στο σπίτι του. Μόλις εμφανίστηκε, όλα στο σπίτι πάγωσαν. Η θερμοκρασία είχε πέσει κατακόρυφα από τη μια στιγμή στην άλλη. Η φωνή του λευκοντυμένου επαναλάμβανε: "Φύγετε αμέσως. Αλλιώς θα πάθετε μεγάλο κακό». Στη συνέχεια το σπίτι γέμισε παντού νερό. Τα χαλιά, τα κρεβάτια, τα έπιπλα ήταν όλα υγρά. Μέσα σε δευτερόλεπτα όλα είχαν γυρίσει στη φυσιολογική τους μορφή.
Για κάποιο διάστημα οι δύο ένοικοι απέφευγαν να βρίσκονται σπίτι τους στις 9.20 μ.μ. Πίστευαν ότι έτσι θα ξεπερνούσαν το φόβο τους και θα ανάγκαζαν το φάντασμα να εξαφανιστεί. Δυστυχώς, η πρώτη ημέρα της επιστροφής τους δεν έκρυβε εκπλήξεις. Ο νεκρός δήλωνε και πάλι την παρουσία του την ίδια ώρα. "Το σππι είναι στοιχειωμένο. Οι ζωντανοί δεν έχουν θέση εδώ», ήταν τα λόγια του.
Ύστερα από λίγες ημέρες το ζευγάρι εγκατέλειψε το σπίτι.
Στα επόμενα χρόνια πολλοί ένοικοι πέρασαν από το σπίτι. Όλοι όμως έφευγαν χωρίς να θέλουν να δώσουν κόποια εξήγηση γι' αυτό. Το 1985 το σπίτι εγκαταλείφθηκε. Οι τελευταίοι κάτοικοι αποκάλυψαν στους γείτονες ότι κάθε βράδυ συνέβαιναν περίεργα φαινόμενα.
Ένας από αυτούς επανέλαβε την Ιστορία με την εμφάνιση κάποιου στις 9.20 κάθε βράδυ. Αυτός απαιτούσε να φύγουν από το σπίτι οι κάτοικοί του. Τελικά η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα.

Κολωνός: Μάιος 1997
Η ιστορία του σπιτιού μοιάζει με αυτές πολλών ελληνικών οικογενειών. Μόνο που το φινάλε ήταν απρόοπτο. Ο ένοικος ζήλευε παθολογικά τη γυναίκα του. Πίστευε ότι τον απατούσε. Οι γείτονες είχαν να λένε για τους καθημερινούς καβγάδες τους. Σε μια από τις πολλές κρίσεις του ο psycho σύζυγος σκότωσε και στη συνέχεια τεμάχισε τη γυναίκα του. Μόνο που δεν ήθελε να ομολογήσει την πράξη του. Τα κομμάτια της βρέθηκαν ύστερα από πολύ καιρό στο υπόγειο του σπιτιού -το κακό είχε ήδη γίνει. Ο αφύσίκος θάνατος της γυναίκας και το γεγονός ότι δεν θάφτηκε προκάλεσαν το στοίχειωμα του σπιτιού.
Το Μάιο του 1997 η οικοδέσποινα άρχισε να ισχυρίζεται ότι έβλεπε συνεχώς πράγματα να κινούνται μόνα τους. Από μικρά αντικείμενα μέχρι έπιπλα. Αποφάσισε να συμβουλευτεί ένα γιατρό. «Ολα αυτά τα φαινόμενα είναι εντελώς υποκειμενικά και συμβαίνουν σε στιγμές μεγάλης έντασης ή κόπωσης», υποστήριξε ο γιατρός. Η γυναίκα άκουσε τα λόγια που ήθελε να ακούσει και έμεινε ήσυχη. Ώσπου η δολοφονημένη του παρελθόντος πρόβαλε μπροστά της. Η μορφή της ήταν φρικτή, όπως ακριβώς μετά το φόνο της. «Το μόνο που ζητάω είναι να βρω την ηρεμία μου. θέλω να καλέσεις έναν παπά για να κάνει τρισάγιο». Στη συνέχεια εξαφανίστηκε. Η γυναίκα συγκλονίστηκε και έψαξε να βρει την αλήθεια.
Έμαθε από τους γείτονες την ιστορία για τους καβγάδες, το φόνο και τον τεμαχισμό και έκανε πραγματικότητα την επιθυμία της νεκρής. Ζήτησε από έναν παπά να κάνει τρισάγιο. Του είπε όσα της είχαν τύχειΑυτός την άκουσε με προσοχή, αλλά κράτησε και τις επιφυλάξεις του. Την ώρα που γινόταν το τρισάγιο στο σπίτι ακούστηκε μία φωνή: «Σε ευχαριστώ πολύ». Τα παράξενα φαινόμενα σταμάτησαν απότομα. Η περίπτωση αυτή είναι ίσως η μοναδική που υπόρχει μαρτυρία ότι το στοίχειωμα ξορκίστηκε.
Από το 3otiko, μέσω paranormap

Η ταβερνα του “Μπαμπουλα” στη Ροδο

$
0
0



Οι μυλοι στο Μανδρακι, Ροδος
The windmills of Mandraki, Rhodes, acrylic on canvas, painted by NM.  Οι μυλοι στο Μανδρακι, Ροδος, Ακρυλικο σε μουσαμα, εργο του ΝΜ
Εισαγωγη
Τα μαγαζια με εναλλασσομενα προσωπα με γοητευουν.
Αναφερομαι στα μαγαζια που συνδυαζουν πολλαπλες χρησεις, σε διαφορετικες περιοδους της ημερας και της νυχτας.
Ενα τετοιο θρυλικο μαγαζι, που δεν υπαρχει πια, ηταν η Ταβερνα του “Μπαμπουλα” στην περιοχη του Κοβα της Ροδου.
The tavern of Baboulas - Η ταβερνα του "Μπαμπουλα"
The tavern of Baboulas – Η ταβερνα του “Μπαμπουλα” (Αρχειο Γιωργου Ζαχαριαδη)
Αυτο το ενθυμιο του “Μπαμπουλα” ειναι κατα καποιον τροπο ενα μνημοσυνο για τον πατερα μου, που το λατρευε αυτο το μαγαζι και περασε σε αυτο πολλα μεσημερια τρωγοντας ψαρια και θαλασσινα και πολλα βραδυα – μεχρι το πρωι – διασκεδαζοντας με ολο το κεφι και τον ενθουσιασμο που τον χαρακτηριζε.
Θελω να ευχαριστησω θερμα για την συνεισφορα τους στο αρθρο αυτο τον φιλο δημοσιογραφο Γιωργο Ζαχαριαδη που προσεφερε τοσες φωτογραφιες απο το αρχειο του, οπως επισης και την διευθυνση της εφημεριδας “Ροδιακη” πηγη πολυτιμου υλικου που χρησιμοποιησα.
Η περιοχη του Κοβα
Η περιοχη Κοβα ειναι στο ανατολικο μερος της πολης της Ροδου.
Municipal slaughterhouse in Rhodes - Δημοτικα Σφαγεια Ροδου
Municipal slaughterhouse in Rhodes – Δημοτικα Σφαγεια Ροδου
Στις δεκαετιες 1920-1930 οι Ιταλοι κατασκευασαν πολλα βιομηχανικα κτηρια εκει. Ενδεικτικα αναφερω τα Δημοτικά Σφαγεία (1925), την Ηλεκτρική Βιομηχανία (1921), το Οινοποιείο της CAIR (1928) και την αλευροβιομηχανία SAMICA (1938).
Στη δεκαετια του 1960 αρχιζουν οι προσωπικες μου αναμνησεις,
Η περιοχη ειχε ηδη γινει πολος ελξης για μικροβιοτεχνιες, συνεργεια αυτοκινητων, λαστιχαδικα, βουλκανιζατερ και αλλα μικρα εργαστηρια και μαντρες.
Η Ταβερνα του Μπαμπουλα
Η Ταβερνα του Μπαμπουλα (Αρχειο Γιωργου Ζαχαριαδη)
Το 1964 οι γονεις μου αγορασαν ενα αυτοκινητο απο τον Αλεξη, που ειχε το συνεργειο του στην περιοχη Κοβα.
Αυτο το συνεργειο ειναι το πρωτο που θυμαμαι απο την περιοχη.
Η δευτερη αναμνηση ειναι η ταβερνα του “Μπαμπουλα”.
The tavern of Baboulas -  Η Ταβερνα του "Μπαμπουλα".
The tavern of Baboulas -
Η Ταβερνα του “Μπαμπουλα” (Αρχειο Γιωργου Ζαχαριαδη).
Ο Μοιραρχος Χωροφυλακης εν αποστρατεια κ. Σεραφειμ Αθανασιου τοποθετηθηκε ως χωροφυλακας στην Τροχαια Ροδου αμεσως μετα την απελευθερωση των Δωδεκανησων το Μαρτιο του 1947.
Σε σε αρθρο του που αναδημοσιευτηκε στη “Ροδιακη” το 2012 γραφει:
“Και μέσα στην πόλη της Ρόδου, περιοχή του Κόβα, όπου βρισκόταν τότε το μοναδικό κέντρο (ψαροταβέρνα) Μπαμπούλα, δεξιά και αριστερά της οδού Καναδά, υπήρχαν χωράφια με φασολιές, ντομάτες, καρποφόρα δένδρα και  αραιά πανέμορφα σπίτια.”
Η Ταβερνα του Μπαμπουλα
Η Ταβερνα του Μπαμπουλα (Αρχειο Γιωργου Ζαχαριαδη)
Η ταβερνα του Μπαμπουλα
Η ταβερνα του Μπαμπουλα ηταν μια ξυλινη κατασκευη στηριγμενη σε πασσαλους, που ξεκινουσε απο την προκυμαια και προχωρουσε μεσα στη θαλασσα.
Υπηρχε κατι σαν μια μικρη γεφυρα που ενωνε το πεζοδρομιο με την ξυλινη κατασκευη.
Απο μακρυα το “συγκροτημα ” φαινοτανε σαν μια παραμορφωμενη παραγκα.
Η πρωτη φορα που πηγα ητανε ενα μεσημερι, με λιακαδα, στο πρωτο μισο της δεκαετιας του 1960.
Ο πατερας μου προχωρησε μεσα στο μαγαζι και βρηκε τον ιδιοκτητη, που – φυσικα – ειχε το παρατσουκλι ο “Μπαμπουλας”. Ετσι τον φωναζανε ολοι.
Μια παρεα στου "Μπαμπουλα" (δευτερος απο δεξια). Ο πατερλαας μου δεν φαινεται κα, ειναι ο τριτος απο αριστερα.
Μια παρεα στου “Μπαμπουλα” (δευτερος απο δεξια). Ο πατερας μου δεν φαινεται καλα, ειναι ο τριτος απο αριστερα (Αρχειο Γιωργου Ζαχαριαδη)
Ο διαλογος ητανε απλος.
Ο πατερας μου: “Γεια σου Μπαμπουλα, τι εχεις φρεσκο σημερα;”
Ο Μπαμπουλας: “Κυριε …. εχω μεγαλα μπαρμπουνια.”
Ο πατερας μου: “Βαλε τα στα καρβουνα.”
Το μαγαζι ητανε προς το φτωχο και ατημελητο.
Καθησαμε στο σχεδον ακαλυπτο μερος της ταβερνας, και φαγαμε ολα τα μπαρμπουνια που ειχε ο Μπαμπουλας εκεινο το μεσημερι.
Αυτα ηταν τα συμβαντα της ημερας που γνωρισα τον Μπαμπουλα.
Στο ακαλυπτο μερος της ταβερνας του Μπαμπουλα
Στο ακαλυπτο μερος της ταβερνας του Μπαμπουλα (Αρχειο Γιωργου Ζαχαριαδη)
Θυμαμαι τα ολοφρεσκα μπαρμπουνια και το περιεργο οικημα επανω στη θαλασσα.
Σχεδον πενηντα χρονια μετα, μιλωντας με τον θειο μου τον Γιωργο για φρεσκο ψαρι,  μου ανεφερε τον Μπαμπουλα και τα μπαρμπουνια του.
Ο Γιωργος ζει εδω και 60 χρονια στην Αμερικη, και ομως δεν εχει ξεχασει τα μπαρμπουνια του Μπαμπουλα!
(Παρενθεση: Η Ροδος ειχε και ενα αλλο πλωτο εστιατοριο, το περιφημο “Κοντικι”. Αυτο ομως ειναι θεμα για μιαν αλλη αναμνηση.)
Ομως στου Κοβα υπηρχε και μια αλλη ζωη, η ζωη της νυχτας.
Κι αυτη η ζωη της νυχτας ειχε ενα μεγαλο πρωταγωνιστη: τον Μπαμπουλα.
Χορευτρια στον Μπαμπουλα
Χορευτρια στον Μπαμπουλα (Αρχειο Γιωργου Ζαχαριαδη)
Εκει που τα μεσημερια οικογενειες τρωγανε ψαρια και θαλασσινα, και με την μυρωδια των εδεσματων της θαλασσας ακομη στην ατμοσφαιρα, τα βραδυα παιζανε τα μπουζουκια.
Μερικα βραδυα – αναλογα με τη διαθεσιμοτητα των καλλιτεχνιδων – στο κεντρο εμφανιζονταν και χορευτριες με ελαφρα ενδυμασια.
Στη δεκαετια του 1960 οι περισσοτεροι λαϊκοι τραγουδιστες και οργανοπαικτες περασαν απο τον Μπαμπουλα.
Ενδεικτικα αναφερω:
Ο Γιαννης Καμπουριδης, που ητανε στη δεκαετια του 1960 Ενωμοτάρχης, εκπαιδευτής στη Σχολή Χωροφυλακής Ροδου αναφερει σε συνεντευξη του στη “Ροδιακη”:
” Στο κέντρο του «Μπαμπούλα», στου Κόβα, τραγουδούσε ο Καζαντζίδης, η Καίτη Γκρέυ, ο Γαβαλάς.… Όλοι πέρασαν από τη Ρόδο. “
Στην ιστοσελιδα της πολης “Κοκκινογεια Δραμας” διαβαζω για την τραγουδιστρια Σεβας Χανουμ (Σεβαστη Παπαδοπουλου): “Από το 1966 μέχρι το 1970 σε διάφορα κέντρα της Ελλάδας, όπως: στο «Μπαμπούλα» της Ρόδου, στη «Βεντέτα» (1968) της Θεσσαλονίκης με τον Τσιτσάνη.”
Απο μαρτυριες γνωστων του Σωτηρη Καλυμνακη, διαβαζω: “Στην ταβέρνα «Μπαμπούλας» στην Ρόδο ιδιοκτήτης ήταν ένας θείος του πήγε να δουλέψει και κάθισε 4 χρόνια .Εκεί συνεργάστηκε και με την Καίτη Γκρέυ . ”
Sevas Hanoum and Stelios Kazantzides
Sevas Hanoum and Stelios Kazantzides
Ομως το νυκτερινο προσωπο του Μπαμπουλα ειχε μεγαλη γκαμα εκφρασεων, που δεν περιοριζονταν μονο στα μπουζουκια και τους χορους οριεντάλ.
Ο Γιωργος Ζαχαριαδης, φιλος και δημοσιογραφος της “Ροδιακης”, γραφει στην ιστοσελιδα της εφημεριδα:
“Kάθε φορά που ερχόταν αεροπλανοφόρο στη Ρόδο , οι νταβατζήδες του Πειραιά φρόντιζαν να φέρνουν γυναίκες και μουσικά συγκροτήματα από την Αθήνα για την διασκέδαση των ναυτών. Και τα καμπαρέ στου Κόβα γέμιζαν γυναίκες που πρόσφεραν διάφορες «υπηρεσίες» στους Αμερικανούς, μάλιστα δε το φημισμένο  νυχτερινό κέντρο της εποχής ο «Μπαμπούλας» δεν λειτουργούσε σαν μπουζουξίδικο, αλλά σαν …καμπαρέ με «καλλιτέχνιδες» από την Αθήνα.”
Χορευτρια αριστερα, ο Μπαμπουλας δεξια
Χορευτρια αριστερα, ο Μπαμπουλας δεξια (Αρχειο Γιωργου Ζαχαριαδη)
Ειχα την ευκαιρια να επισκεφθω τον Μπαμπουλα και βραδυ, και μαλιστα μετα απο εντονη διαφωνια των γεννητορων μου. Η μητερα μου διερωτατο με μαλλον εντονο τροπο “τι δουλεια εχουν τα παιδια στο κεντρο αυτο”, μια και δεν μπορουσε να αρθρωσει τη λεξη “μπουζουξιδικο”. Απο την αλλη μερια ο πατερας μου, διαμαρτυροτανε γιατι “ενα ψαρι θα φαμε, θα ακουσουμε λιγη μουσικη και θα φυγουμε”.
Επικρατησε ο πατερας στη διαμαχη αυτη και καταληξαμε ολοι οικογενειακα στον Μπαμπουλα στην αρχη της νυχτας.
Δεν μπορω να πω οτι θυμαμαι λεπτομερειες, αλλα το μαγαζι ητανε πηχτρα. Οσο λιγοι ητανε το πρωτο μεσημερι που πηγα με τον μπαμπα, τοσοι πολλοι ητανε το βραδυ.
Ο Μπαμπουλας (πρωτος αριστερα) με πελατες
Ο Μπαμπουλας (πρωτος αριστερα) με πελατες (Αρχειο Γιωργου Ζαχαριαδη)
Τα γκαρσονια εκαναν τεμεναδες στον μπαμπα, που οπως καταλαβα αργοτερα ητανε “διακεκριμενος” πελατης.
Ο ιδιος ο Μπαμπουλας ηρθε στο τραπεζι και πηρε την παραγγελια.
Και αφου φαγαμε, αρχισανε τα οργανα.
Ο Ανδρεας Μπαρκουλης στου Μπαμπουλα το 1962 (Αρχειο Γιωργου Ζαχαριαδη)
Ο Ανδρεας Μπαρκουλης στου Μπαμπουλα το 1962 (Αρχειο Γιωργου Ζαχαριαδη)
Η αδελφη μου θυμαται οτι αυτο συνεβη το 1964, και οτι επαιζε μπουζουκι και τραγουδουσε ο Βαγγελης Περπινιαδης.
Αυτο ητανε το πρωτο και το τελευταιο βραδυ που πηγαμε οικογενειακα στου Μπαμπουλα.
Συνεχισαμε βεβαια να πηγαινουμε για ψαρια το μεσημερι σε καθε ευκαιρια.
Ανεξαρτητα απο το τι χαμος γινοτανε τα βραδυα με τα οργανα και τα τραγουδια, ο Μπαμπουλας ειχε φρεσκο λαχταριστο ψαρι!
Ο Μπαμπουλας υποδεχεται πελατες
Ο Μπαμπουλας υποδεχεται πελατες (Αρχειο Γιωργου Ζαχαριαδη)
Οι θαμωνες
Ο Μπαμπουλας ητανε μαγαζι για ολους.
Καμμια σχεση με τα σημερινα μαγαζια της νυχτας, που το καθενα εχει την δικη του ομαδα και τυπο πελατων.
Ο Μπαμπουλας καλοδεχοτανε καλλιτεχνες, ηθοποιους, μεροκαματιαρηδες, επιστημονες, επαγγελματιες, σκοτεινους αλλα και φωτεινους πασης κατηγοριας.
Ο Μιμης Φωτοπουλος σοτν Μπαμπουλα (Αρχειο Γιωργου Ζαχαριαδη)
Ο Μιμης Φωτοπουλος σοτν Μπαμπουλα (Αρχειο Γιωργου Ζαχαριαδη)
Οπως εμαθα αργοτερα, την ημερα του Σαββατου, απο καιρου εις καιρον, ο πατερας μου επαιρνε τους συνεργατες του και κατεβαινανε απο το εργοταξιο στου Μπαμπουλα κατα τις 4 το απογευμα.
Τρωγανε για μεσημερι, πηγαινανε σπιτι για ξεκουραση, και ξαναβρισκοντουσαν εκει το βραδυ για να κλεισει σωστα η εβδομαδα.
Ο πατερας μου (με την πλατη στο φακο) στον Μπαμπουλα τον Μαίο του 1962
Ο πατερας μου (πρωτος αριστερα) στον Μπαμπουλα τον Μαίο του 1962
Το τελος
Καποια μερα ο Μπαμπουλας επαψε να υπαρχει πια.
Το οικημα κατεδαφιστηκε, για να μην πω – οπως ειναι το σωστο καταθαλασσωθηκε.
Λεπτομερειες δεν ξερω.
Κατα πασα πιθανοτητα ο Μπαμπουλας κατεδαφιστηκε ως κτισμα παρανομο, ή / και ως κτισμα που δεν ηταν συμβατο με την σχεδιαζομενη αναπτυξη του λιμενος της Ακαντια.
Ο Μπαμπουλας ενας σωρος χαλασματα (Αρχειο Γιωργου Ζαχαριαδη)
Ο Μπαμπουλας ενας σωρος χαλασματα (Αρχειο Γιωργου Ζαχαριαδη)
Η αδελφη μου μου ανεφερε οτι ειχαν αρχισει οι κινησεις για να κατεδαφισουν τον Μπαμπουλα απο το 1956, και τελικα το κτισμα κατεδαφιστηκε στα τελη της δεκαετιας του 1960.
Ο Μπαμπουλας ομως θα παραμεινει αξεχαστος.
ΕΥΩΧΙΑ 

Τα ΕΚΑΜ, οι νονοί και οι οίκοι ανοχής

$
0
0
Οι καταγγελίες για το μεγάλο κύκλωμα «προστατών» στην αστυνομία

Τι κατέθεσε ο φερόμενος ως εγκέφαλος του κυκλώματος πρώην αστυνομικός
Τα ΕΚΑΜ, οι νονοί και οι οίκοι ανοχής

«Χρησιμοποιούσα τις λίστες καταστημάτων, μπαρ και ηλεκτρονικών παιχνιδιών για να τα τροφοδοτώ με ηλεκτρονικά μιας δικής μου εταιρείας. Ακόμη είχα καταρτίσει καταλόγους με οίκους ανοχής γιατί είχα σκοπό να ιδρύσω εταιρεία "delivery" για κατ' οίκον... ανοχής διανομή σεξουαλικών ειδών!».
Τον εκπληκτικό αυτό ισχυρισμό διετύπωσε ο πρώην αστυνομικός των ΕΚΑΜ, ΜιχάληςΧάιτας, στη διάρκεια της πολύωρης κατάθεσής του ­ την προηγούμενη Τρίτη ­ στον εισαγγελέα κ. Γ. Γεράκη. Ο εισαγγελικός λειτουργός ερευνά από τον προηγούμενο Οκτώβριο την καταγγελλόμενη δράση μιας ομάδας επίορκων αστυνομικών, οι οποίοι φέρονταν ­ με αιχμή τον Μιχάλη Χάιτα ­ να έχουν στην κατοχή τους δεκάδες λίστες με νυχτερινά κέντρα και οίκους ανοχής, από τα οποία έπαιρναν για παροχή «προστασίας» εκατοντάδες εκατομμύρια δραχμές.
Η υπόθεση κρίνεται από δικαστικούς κύκλους ως εξαιρετικά σοβαρή, αφού στην κατοχή του εισαγγελέα βρίσκεται μια σειρά ενδεικτικά και πιθανόν αξιοποιήσιμα στοιχεία. Μάλιστα ένα τμήμα της έρευνας του δικαστικού λειτουργού αφορά και μια υπόθεση «τρομοκρατικής ενέργειας», η οποία σύμφωνα με τις αρχικές ενδείξεις συνδέεται με τη δραστηριότητα των «προστατών», που εκτελούν εντολές άνωθεν...
Το σχέδιο βόμβας
Χρονικό σημείο εκκίνησης της έρευνας του κ. Γ. Γεράκη, ο οποίος έχει μακρά πείρα στον χειρισμό παρόμοιων υποθέσεων, είναι η αποστολή στην Εισαγγελία Αθηνών ενός φακέλου που περιείχε σειρά χειρόγραφων σημειώσεων με... ατέρμονους καταλόγους εκατοντάδων νυχτερινών κέντρων, τραπεζικών παραστατικών και εγγράφων της Ασφάλειας των οποίων κάτοχος φέρεται ο πρώην αξιωματικός των ΕΚΑΜ Μιχάλης Χάιτας. Στα παραστατικά των τραπεζών υπήρχε η κίνηση των λογαριασμών του πρώην άνδρα των ΕΚΑΜ, ενώ σε ένα από τα σημειώματα υπήρχε και ένα σχέδιο βόμβας και δίπλα το όνομα του διευθυντή Ασφαλείας του Ηρακλείου, Κωνσταντίνου Σολδάτου, ο οποίος έγινε τον Φεβρουάριο του 1996 στόχος βομβιστικής επίθεσης αγνώστων.
Από το γραφείο του εισαγγελέα έχουν διέλθει με απόλυτη διακριτικότητα, τις τελευταίες εβδομάδες, υψηλόβαθμοι αξιωματικοί της ΕΛΑΣ ­ και ανάμεσα σε αυτούς προϊστάμενοι Τμημάτων της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής ­ όσο και οι ιδιοκτήτες δεκάδων λεσχών, νυχτερινών κέντρων και οίκων ανοχής που εμφανίζονταν να καταβάλλουν το αντίτιμο της υψηλής προστασίας. Ακόμη ανάμεσα στα άτομα που κατέθεσαν ήταν και δύο δικηγόροι, τα τηλέφωνα των οποίων βρέθηκαν στις σημειώσεις του Χάιτα. Αξίζει να αναφερθεί ότι στην αποδιδόμενη σε αυτόν ατζέντα υπήρχαν και ονόματα δικαστικών λειτουργών! Ακόμη στον εισαγγελέα απεστάλησαν και άλλα έγγραφα, πέρα από αυτά που ταχυδρομήθηκαν σε ορισμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα οποία περιέχουν σειρά νέων ονομάτων και «χρήσιμων» στοιχείων. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, στην κατοχή του εισαγγελέα υπάρχουν και φωτογραφίες αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ. σε σχετικές νυχτερινές εξορμήσεις.
Ο βίος και η πολιτεία
Ο πρώην αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. δεν απασχολεί για πρώτη φορά τις αρχές. Ο Χάιτας φέρεται ­ σύμφωνα με το σχετικό διαβιβαστικό έγγραφο της Ασφάλειας ­ να υπέθαλπε τον φυσικό αυτουργό του επονομαζόμενου «συνδικάτου των εκτελεστών» Βασ. Σούφλα, ενώ ενεπλάκη στην υπόθεση της ληστείας του σουπερμάρκετ «Σκλαβενίτης», τον Οκτώβριο του 1996, μαζί με τον συγγενή του και μέλος του «συνδικάτου» Δ. Καπετανάκη. Και ίσως ενδεικτικό της καταγγελλόμενης διαπλοκής συμφερόντων γύρω από τη δραστηριότητα του Χάιτα είναι ότι στη διάρκεια της ανάκρισης, για τη ληστεία του σουπερμάρκετ εμφανίστηκαν ως ένθερμοι μάρτυρες υπεράσπισής του δύο υψηλόβαθμοι αξιωματικοί της Ασφάλειας που προέβαλαν τον ρόλο του στην εξάρθρωση του συνδικάτου. Αντιθέτως, άλλοι αξιωματικοί περιόριζαν τη χρησιμότητα της «αρωγής» του επισημαίνοντας την εμπλοκή του στην υπόθεση. Ο Χάιτας είχε τον τελευταίο χρόνο εξαφανισθεί και η δίκη που έγινε τον Σεπτέμβριο του 1997 για τη ληστεία, διαχωρίστηκε ως προς αυτόν. Συνελήφθη τη Δευτέρα, μετά από μια τροχαία παράβαση.
Πάντως, όπως ανέφερε στο «Βήμα» ο δικηγόρος του κ. Μ. Δημητρακόπουλος, ο Χάιτας απέφευγε να εμφανισθεί φοβούμενος για τη ζωή του από τα εναπομείναντα μέλη του «συνδικάτου των εκτελεστών». Τέλος, στόχος του εισαγγελικού λειτουργού κ. Γ. Γεράκη είναι να σπάσει τον «νόμο της σιωπής» που επιβάλλει, όπως συμβαίνει σε τέτοιου τύπου υποθέσεις, η καταγγελλόμενη ομάδα των «προστατών» και να διαλευκάνει πλήρως την περίεργη υπόθεση... Μπρελόκ για τρομοκράτες
Εκπληκτοι οι άνδρες του Τμήματος Ασφαλείας του αεροδρομίου Ελληνικού διεπίστωσαν την προηγούμενη Τετάρτη ότι μια... κομψή θήκη κλειδιών, που προκάλεσε τον συναγερμό του μηχανήματος ελέγχου, ήταν ένα πιστόλι «ειδικής» κατασκευής. Κάτω από τα κλειδιά υπήρχε ένας μικροσκοπικός μηχανισμός, μήκους 7,5 εκατοστών, που είχε δύο κάννες, στις οποίες τοποθετούνται σφαίρες των 7,65 mm. Το όπλο πυροβολούσε με το πάτημα ενός κουμπιού, στη μέση του μηχανισμού, που μοιάζει με τηλεκοντρόλ συναγερμού αυτοκινήτου...
Το «συγκαλυμμένο» όπλο μινιατούρα, που εντόπισαν για δεύτερη φορά τους τελευταίους μήνες οι αρχές Ασφαλείας του αεροδρομίου της Αθήνας, ανήκει σε γνωστό χρυσοχόο του Πειραιά, ο οποίος παραπέμφθηκε στο Αυτόφωρο Αθηνών και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 21 μηνών. Στην κατοχή του βρέθηκε και μεγάλος αριθμός σφαιρών. Την προηγούμενη φορά, προ τεσσάρων μηνών, ο κάτοχος της... φονικής κλειδοθήκης έσπευσε να εξαφανισθεί.
Η ανεύρεση του «συρρικνωμένου» πιστολιού αποκαλύφθηκε από δημοσιεύματα, τις τελευταίες ημέρες, του ξένου Τύπου («Herald Tribune», «New York Times» κ.ά.), τα οποία ανέφεραν τη συγκεκριμένη επιτυχία των ελληνικών αρχών Ασφαλείας, επισημαίνοντας ότι τέτοιου τύπου «μίνι» όπλα εντοπίστηκαν σε ελέγχους σε αεροδρόμια της Αγγλίας και της Αυστραλίας. Στα δημοσιεύματα αυτά πιθανολογείται ότι τα «μπρελόκ που ρίχνουν σφαίρες» μπορεί να χρησιμοποιηθούν από τρομοκράτες και αεροπειρατές. Ακόμη επισημαίνεται ότι η κυκλοφορία του συγκεκριμένου, σχεδόν αόρατου όπλου απασχολεί τις αρχές Ασφαλείας στην Ευρώπη και στην Αμερική, προκειμένου να εντοπισθεί η προέλευσή του και ο τόπος κατασκευής του.
Ο χρυσοχόος που είχε το «μίνι» όπλο υποστήριξε στους αξιωματικούς της Αστυνομίας ότι το χρησιμοποιούσε για λόγους ασφαλείας και το είχε προμηθευτεί από έναν φίλο του ασφαλιστή. Σύμφωνα με εξακριβωμένες πληροφορίες, οι αξιωματικοί του Τμήματος Ασφαλείας του Αερολιμένα της Αθήνας προχώρησαν, παρουσία εισαγγελέως, σε έρευνα του σπιτιού του ασφαλιστή στο Πέραμα ­ εκείνος παραμένει άφαντος ­, χωρίς όμως να βρουν άλλα όπλα ή στοιχεία για την προέλευση του συγκαλυμμένου πιστολιού...
Ακόμη, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, τέτοιου τύπου όπλα - μπρελόκ έχουν βρεθεί και από άλλες ενέργειες και έρευνες αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας. Τέλος, οι υπεύθυνοι Ασφαλείας του αεροδρομίου προχωρούν τις τελευταίες ημέρες σε «πειράματα» προκειμένου να επαληθευθεί η δυνατότητα των μηχανημάτων του αεροδρομίου για τον εντοπισμό των υπό σμίκρυνση «καμουφλαρισμένων» όπλων...

Το έγκλημα του Διονύσου,1909

$
0
0


έρευνα/συγγραφή: Μανώλης Δημελλάς
Μια πρωτότυπη δημοσιογραφική/ιστορική έρευνα του Μανώλη Δημελλά παρουσιάζεται από το 24grammata.com. Ανασύρονται από τα δημοσιογραφικά αρχεία παλαιοί ανεξιχνίαστοι και μυστηριώδεις φόνοι, της Αθήνας μιας άλλης εποχής. Μια Αθήνα που χάθηκε οριστικά και πήρε μαζί τον κόσμο και τον υπόκοσμο της. Μια Αθήνα διαφορετική από καθωσπρεπισμούς, σεμνοτυφίες, αγνές και γραφικές ψυχές και καθώς πρέπει οικογενειάρχες. Μια Αθήνα ικανή να διεγείρει τη ψυχή του νέου συγγραφέα για να γράψει τη διαχρονικότητα του καλού και του κακού. Να γράψει, με άλλα λόγια, Δοκιμές του σύγχρονου ιστορικού ή αστυνομικού μυθιστορήματος. Η παρακάτω ιστορία είναι η πρώτη από μια σειρά ανεξιχνίαστων φόνων στις αρχές του 1900. Σύντομα ακολουθούν και άλλες από τον Μ. Δημελλά ή όποιον άλλον αναγνώστη επιθυμεί να συνεισφέρει σ αυτήν την έρευνα
 Ένας ξεγραμμένος φόνος
Είμαστε στην δεύτερη Κυριακή του Ιούλη, μα εκατό χρόνια πίσω, στα 1909,  είναι τόση η ζεστή που κανένας δεν είχε όρεξη και κέφι για παιγνίδια. 
Έστριβαν νωχελικά την δεκάρα με τα στοιχήματα, κορώνα ή γράμματα, 
έτσι για να έχουν άστοχες πονταρισιές. 
Μοναχά ο Βασίλης παίζει με ζήλο, στα σοβαρά. Παίζει για να μην χαλάσει το λιγοστό μαζεμένο χρήμα. Έχει μια σιγουριά που γράφεται στο περίεργα νηφάλιο πρόσωπο του. 
Γιατί σήμερα είναι τόσο ήρεμος, βέβαιος για την επιτυχία, τόσο που περιμένει με καρτερικότητα να τους τα πάρει όλα. Τα καταφέρνει περίφημα, είναι η δικιά του Κυριακή.
Το 1909 είναι που γεννιέται το μανιφέστο του φουτουρισμού από τον Μαρινέττι, επίσης η φημισμένη 9η  συμφωνία και πιο ολοκληρωμένη, από τον Μάλερ που η απιστία του τον έφερε για μια και μοναδική συνεδρία στο ντιβάνι του Φρόιντ.
Στην Ελλάδα οι απεργίες των φθισικών καπνεργατών του Βόλου, το πτυχίο νομικής του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη αλλά  και το στρατιωτικό κίνημα στο Γουδή χαρακτηρίζουν την χρονιά.
Μα στην Πεντέλη οι μετανάστες από τα Ιταλικής κτίσης Δωδεκάνησα σκορπούν τα Κυριακάτικα βράδια μέσα από ανώδυνα συναισθήματα. 
Η καρδιά και το μυαλό δεν πέρασαν το πέλαγος, έμειναν στο νησί.
Ο ήρωας της ιστορίας είναι μεσήλικας μάλλον αδιάφορος στην όψη και τα λιγοστά του γράμματα δεν βοηθούν για να βρει χαμένες άκρες, άλλωστε το φτωχικό σπίτι του γεμάτο ανάγκες δεν αφήνουν περιθώρια να χωρέσουν σκέψεις επιθυμιών και ονείρων. Μα όνειρο είναι μια καρέκλα και ένα ντιβάνι ή ανάγκη, ακόμη δεν έχει καταλήξει.  
Το τελευταίο γύρισμα του νομίσματος και τους τα πήρε όλα. Η πονταρισιά ήταν για διπλά ή χαμένα όλα. Έβαλε με αργές κινήσεις στην εσωτερική σκισμένη θέση του σκοροφαγωμένου καπέλου το κερδισμένο χρήμα και χαιρέτησε. Είχε λόγο, θα κατέβαινε στο χωριό να ψωνίσει οπωροκηπευτικά. Είχε ήδη μαζευτεί και ο ήλιος στο γιατάκι του.
Παράτησε από καιρό το μάρμαρο, η εξόρυξη, το κόψιμο των όγκων της πέτρας, η μαρμαρόσκονη που κατατρώει τα σωθικά δεν έγινε ποτέ πραγματική ερωμένη, ποτέ η δουλειά του. Το εμπόριο τον ξεσήκωνε, τον έκανε να νιώθει πλήρης.  Μπαινόβγαινε στα νταμάρια προμηθεύοντας τους δικούς του, τους Καρπάθιους με λογείς λογείς πραμάτεια, κυρίως φαγώσιμα μα ό,τι κι αν του ζητούσαν, ήταν πρόθυμος να τους το βρει, να το ξετρυπώσει και να τους το φέρει. 
Η τελευταία του ώρα έφτασε προγραμματισμένα από τον άγνωστο δολοφόνο. Στο δάσος του Βρανά λίγο πάνω από τον Μαραθώνα, με τα κερδισμένα που ξεπερνούσαν τα τέσσερα κατοστάρικα και βαλμένα με μαεστρία, μέσα στο  καπέλο, θα ψώνιζε τις περίφημες ντομάτες από τα γύρω μποστάνια, είναι το νερό που τις κάνει μυρωδάτες και ζουμερές, πραγματικές, τόσο που πνίγεσαι στο αληθινά κόκκινο χρώμα τους.
Εκεί ήταν στημένο το καρτέρι, μια πιστολιά σε αυτόν, δυο μαχαιριές στα καπούλια του αλόγου. Σύρθηκε, ματωμένος, στους διπλανούς θάμνους και έσβησε αβοήθητος. Πήρε μαζί του το σκοτεινό πρόσωπο του δολοφόνου.
Ο φονιάς, σκίζοντας το εσωτερικό του καπέλου μάγκωσε το χρήμα και την κοπάνησε. Η σφαίρα δεν έφτασε για τον Βασίλη Σπανό, το χτύπημα χαμηλά στο στομάχι δεν αρκούσε, ο δολοφόνος του κατάφερε και εφτά μαχαιριές, βίαιες, με την  κάμα του μαχαιριού να μπαινοβγαίνει ξεσκίζοντας ένα από ώρα νεκρό, άψυχο σώμα.
Ένας περαστικός, ανύποπτος, χωροφύλακας, ο Φραγκάκης, την επομένη μέρα έπεσε πάνω στο στεγνό πτώμα.
Το στιλέτο βρέθηκε παρατημένο στο κοντινό ρυάκι που όπως συμπέρανε ο ανακριτής, το ξέχασε ή παράτησε, ο δράστης καθώς ξέπλυνε τα κόκκινα από ξένο αίμα, χέρια του.
Δυο γιούς είχε το θύμα, ο Κώστας και ο Γιάννης, που συγκλονισμένοι από το δράμα στις αστυνομικές αρχές μπόρεσαν μοναχά να ψελλίσουν πως το φονικό μαχαίρι άνηκε στον πατέρα τους. Μοιραίο δώρο από τον δεύτερο ξάδελφο του, Κώστα Σαφή που και κατηγορήθηκε σαν τον βασικό ύποπτο για τον φόνο. 
Με συνεργό τον φίλο του Κωνσταντίνο Μηνακάκη.
Ο ανακριτής ψάχνει καταρχήν στον εργασιακό χώρο, στα λατομεία, τους Καρπάθιους, τους ξαφνικούς απόντες που δεν είναι άλλοι από τους προαναφερθέντες.
Τους αναζητά η αστυνομία και τους συλλαμβάνει, στην πλατεία Ψυρρή, μέσα στο καφενείο “ηρώων”, φορούν ολοκαίνουρια λευκά κουστούμια με ψιλή καφέ ρίγα, την μόδα της εποχής, και με 125 δραχμές στην τσέπη του καθενός, έτοιμοι για ταξίδι στο νησί.
Συνελήφθησαν αμέσως και οδηγήθηκαν για ανάκριση.
Ο Κωστής Σαφής προβάλλει άλλοθι την παρουσία του στο κατάστημα του Κουκουτσέα, όπου έπαιζε χαρτιά, κονιτσίνα. Νωρίτερα όπως είπε ήταν στα γραφεία της εταιρίας προετοιμάζοντας το ταξίδι του στην Κάρπαθο. Προσπαθούσε να εισπράξει μερικά δεδουλευμένα μεροκάματα.
Αν δεν έπαιρνε δυναμική θέση η Καρπάθικη παροικία, ήταν σχεδόν σίγουρη η καταδίκη των Σαφή και Μινακάκη.
Η αστυνομία ταυτοποίησε το όπλο μάρκας “έξτρα λεμπέλ”, όπλο που εκπυρσοκροτεί και πετά τον κάλυκα,   βρέθηκε στο σπίτι τού ξαδέλφου του,  Σαφή, εκεί η αστυνομία σε έναν τυπικό έλεγχο βρήκε μόνη την σύζυγο του ξαδέλφου του η οποία κυριευμένη από τρόμο παρέδωσε το πιστόλι.
Το όπλο του Σαφή είχε φτύσει την σφαίρα που τρύπωσε στα σωθικά του δυστυχισμένου θύματος.
Όσο για το μαχαίρι, ο φερόμενος δράστης, παραδέχθηκε πως εκείνος το είχε χαρίσει στο θύμα, δεν μπόρεσαν όμως να βρεθούν στοιχεία γιατί το ρυάκι είχε ξεπλύνει τα αποτυπώματα του δράστη.
Ο  σπουδαίος ανακριτής και μετέπειτα υπουργός δικαιοσύνης Κωσταντίνος Βρυάκος στην κυβέρνηση Μεταξά, στάθηκε καταπέλτης. Ξεκαθάρισε στις εφημερίδες πως το έγκλημα έγινε από τον Σαφή, με συνεργό του τον Μηνακάκη,  χαρακτήρισε μάλιστα τον πρώτο ως άτομο «υπόπτου διαγωγής».
Το ξανθό του μουστάκι, το μικρό ανάστημα, η νευρική παρουσία, δείχνει, προβάλλει στον κάθε έναν από εμάς διαφορετικά κίνητρα. 
Τα μικρά μάτια του δεν σταματούν να γυρνούν, να ψάχνουν, να απορούν ενώ ταυτόχρονα να σχεδιάζουν.
Ο Γολγοθάς για τους φερόμενους ως δράστες ξεκίνησε από τις αρχές του Αυγούστου 1909, έως και τα τέλη Μαρτίου 1910, όπου ξεκίνησε και η ακροαματική διαδικασία της δίκης.
Όλο αυτό τον καιρό κρίθηκαν προφυλακισμένοι, κάθε ισχυρισμός τους κατέρεε μπροστά στον σίφουνα ανακριτή, είχε προαποφασίσει για την σκληρή καταδίκη τους.
Είναι οι πρόεδροι των Καρπάθικων συλλόγων, Β. Βεργής και Εμμ. Χατζημιχάλης, γιατροί και οι δυο, που αναλλαμβάνουν μπροστάρηδες να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Προβάλλουν ισχυρές αντιρρήσεις για την εξέλιξη της υπόθεσης σε βάρος των συντοπιτών τους. 
Δείχνουν μια άλλη σκοτεινή πλευρά της υπόθεσης που κανένας στην αρχή δεν είχε συνειδητοποιήσει.
Όταν το θύμα, ο Βασίλης, αποφάσισε να ασχοληθεί με το εμπόριο βρήκε το μοναδικό μεγαλομπακάλικο απέναντι του. Οι αδελφοί Κουκουτσέα είχαν το μοναδικό κατάστημα στην περιοχή που λειτουργούσε σαν μονοπώλιο.
Με τις τιμές στα ύψη αλλά τους Καρπάθιους εργάτες να μην έχουν άλλη επιλογή όχι μόνο προκαλούσε αγανάκτηση μα πολλές φορές και το μίσος τον φτωχών λατόμων.
Στο πρόσωπο του Σπανού βρήκαν τον δικό τους άνθρωπο, έτσι όλοι στράφηκαν για τις καθημερινές αγορές σε αυτόν.
Ο δολοφονημένος δεχόταν τακτικά απειλές από τους τρεις αδελφούς Κουκουτσέα, τόσο που το έκανε θέμα στον τοπικό σταθμάρχη μα εκείνος δεν τον πήρε ποτέ στα σοβαρά. Θεωρούσε όπως  όλοι, πως ήταν πικρά αστεία από τους οικονομημένους μεγαλοεπιχειρηματίες του Διονύσου.
Οι Καρπάθιοι στο σύνολο τους, ακολούθησαν αυτήν την υπερασπιστική γραμμή.
Έφεραν μάλιστα τους μεγαλέμπορους στο σημείο να κάνουν οι ίδιοι μήνυση, να προκαλέσουν αναστάτωση και να ζητήσουν την εξέταση 100 μαρτύρων προκειμένου να φανεί η δικιά τους αθωώτητα.
Η πολύκροτη δίκη ξεκίνα στις 20 Μαρτίου 1910. 
Με πρόεδρο τον γνωστό, σκληρό στο κακουργιοδικείο,  Α. Βελλίνη.
Από τους 55 μάρτυρες κατηγορίας εμφανίστηκαν μοναχά οι 30. Ανάμεσα σε αυτούς οι περισσότεροι ήταν αστυνομικοί και χωροφύλακες.
Το σασπένς κορυφώνεται, ηλιοκαμένος, μαυρισμένος, ο Σαφής στέκει νευρικός, αεικίνητος, σείεται από την αγωνία και τον φόβο, ενώ ο δικηγόρος του, ο Βλαχόπουλος, με έξυπνους χειρισμούς αρνείται την αναβολή, ξεκινά να καλεί τους μάρτυρες υπερασπίσεως που είναι όλοι εκείνοι που γνώριζαν τους κατηγορούμενους και σαν συνεννοημένοι δεν αμφέβαλαν καθόλου για το ήθος τους.
Πέρασαν μοναχά την πρώτη μέρα, από τις διφορούμενες ερωτήσεις του Πρωτοδίκη Μίχα οι: Φ. Ιωάννου, Βιτωρούλης, Μηλιώτης, Γ. Μοσχούς, Ευδοξία Σαφή, Χατζηαντωνίου, ο επιστάτης Μανώλης Βεργής, ο Γιάννης Ξηράκης, ο Γιώργος Χατζημηνάς και ο Μανώλης Μοσχούς.
Όλοι πρόβαλλαν αφενός μεν τον θετικό χαρακτήρα των κατηγορουμένων αφετέρου δε το ισχυρό τους άλλοθι, μιας και την ώρα του φονικού και οι δυο ήταν σε διαφορετικούς τόπους. Πολλές οι αντιφάσεις, πολλές οι ιδιότροπα περίεργες συμπτώσεις, που έμειναν  σαν παραμύθι στο πέρασμα  του χρόνου.
Οι δυο κατηγορούμενοι σε μεγάλη έκπληξη του Αθηναϊκού κοινού, που παρακολουθούσε με αμείωτο ενδιαφέρον τη δίκη, αθωώθηκαν.
Όλα τα στοιχεία έδειχναν, φωτογράφησαν την αδιαφιλονίκητη πράξη από τους κατηγορουμένους. Μα οι Καρπάθιοι πήρα το μολύβι από τα χέρια της μοίρας.
Η εφημερίδα «Εμπρός», τονίζει τις  επαλειμμένες ζητωκραυγές των Καρπαθίων με την απόφαση αθώωσης από τους ενόρκους.
Ο κύκλος της παροικίας δεν ήθελε λεκέδες στην διαδρομή του.
Μα αλήθεια τι χρονιά έχουμε; Σαν να είμαστε στο 1912, εκατό χρόνια πίσω, σαν να πέρασαν ίσα-ίσα, δυο χρόνια από από το αποτρόπαιο γεγονός και τώρα ξεφυλλίζοντας μια ξεχασμένη εφημερίδα, χάραμα ακόμη, νιώθω πως θα συναντήσω στο κατώφλι της ξωπορτιάς νεαρούς με λευκά κουστούμια με ψιλή καφέ ρίγα.  
Το μελανό σημάδι στο βιβλίο της ιστορίας μας ήταν για πολλά χρόνια επιμελημένα κρυμμένο, καταχωνιασμένο.
Τι μπορεί να μείνει κρυφό, τι μπορεί να κάτσει στην σκιά ήσυχο χωρίς να φωνάζει, να βγάλει φτερά και να μπει ένα πρωί μέσα στο πιο στενό, δύσβατο, σημείο του μυαλού μας.
Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας, αθώοι και ένοχοι, πέρασαν όλοι στην παρασκιά, στο μεταίχμιο, στην αιώνια νιότη της μη ζωής.
Εμείς πάλι άλλοτε ξυπνάμε και νιώθουμε το πεπερασμένο της ανάσας μας  μα άλλοτε κινούμαστε σαν αγάλματα που θα στέκουν παντοτινά.
Το 1909 είναι η χρονιά που προετοιμάζονταν όλοι για την καταστροφή της γης. Η μοιραία σύγκρουση με τον κομήτη του Χάλεη θα ήταν αναπόφευκτη.
Τελικά ακόμη περιμένουμε έναν κάποιον αόριστα εξωγήινο κομήτη, να μας ανακατέψει λίγο τον χρόνο που τόσο αδυσώπητα παρασύρει, καίει τα πάντα στο πέρασμα του.

Εν Αθήναις....παίζουμε γκαζές;

$
0
0

Γκαζές...γκαζάκια...γυαλένια τα λέγαμε....
Σε όλες τις αγορίστηκες τσέπες τα εύρισκες και τρύπαγαν αυτές και φώναζε
η μάνα και δώστου νέο μπάλωμα....
Τα έστηνες κάτω στο χώμα το πρώτο ήταν το μπάζ το τελευταίο το κωλόμπαζο.
Έριχνες με τον παπά την μεγαλύτερη γκαζά και προσπαθούσες να χτυπήσεις
από το μπάζ και κάτω.
Όπου χτύπαγες έπαιρνες από δεξιά τα υπόλοιπα....
Είχε κι άλλο παιχνίδι ....σχοιμάτιζες ένα τρίγωνο στο χώμα και προσπαθούσες
από μακριά να τα βάλεις μέσα.
Έχανες κέρδιζες αλλά τον ψιλικατζή πάντα τον επισκεπτόσουνα....τα έβλεπες
τα άτιμα μέσα στο γυάλινο βάζο και τα ήθελες όλα.
Με το χαρτζιλίκι από τα θελήματα θα αγόραζες γκαζές αλλά και χαπαχούπες
άλλος νταλκάς....
Η Νήσος των Θησαυρών ...ολόκληρη συλλογή .....έκανες ανταλλαγές....
σου δίνω τον παπαγάλο....δώσε μου τον πειρατή.
Στην φωτογραφία έξω από το σχολείο στο διάλειμμα...τα παπούτσια
προαιρετικά και πρέπει να έκανε και κρύο...σαν να φοράει παλτό ο δάσκαλος.
Ποιός νοιαζότανε για λεπτομέρειες....μεγάλωνες πολύ γρήγορα και συχνά
δεν συμβάδιζες με την ημερομηνία του  πιστοποιητικού  γέννησης
του Μαιευτηρίου Έλενα....ας είναι καλά και αυτή η γυναίκα εκεί που είναι...
σωθήκανε πολλά παιδιά σε αυτό.

πίσω στα παλιά

Ήμαρτον Παναγία μου!!!!

$
0
0




 Ο πρώην ευρωβουλευτής και μέλος της πολιτικής ομάδας των Ευρωπαίων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος φόρεσε το μαγιό του, πήρε το ποδήλατο και συμμετείχε στην 6η Γυμνή Ποδηλατοδρομία.....
Αν είχε σέλα το ποδήλατο...δεν το γνωρίζω!

Γαμπίτσα αφράτη και ροζέ

$
0
0


Με κοντή σαν πήγαινα ποδίτσα 
στο σχολειό σιγανοπαπαδίτσα 
ήμουνα ναζιάρικο μα και σκανταλιάρικο 
ήμουνα ζηλιάρικο είχα σεξ-απήλ 
Είχα κάτι τι, κάτι που ζηλεύανε οι άντρες οι κουτοί 
  
Γαμπίτσα-γαμπίτσα αφράτη και ροζέ 
και κάλτσοδετίστα με μάρκα ντεποζέ 
Γαμπίτσα-γαμπίτσα, αφράτη και κομψή 
και κάλτσοδετίτσα με μάρκα ασορτί


Βέμπο Σοφία & Καλουτά Αδελφές 
Μουσική/Στίχοι:

 Κατριβάνος Μίμης/Βέμπο Σοφία 
1933 


Εν Αθήναις....κυρά Κατίνααααα τηλέφωνοοοοο

$
0
0


Τα εβγατζίδικα...τα ψιλικατζίδικα εκείνα τα χρόνια είχαν και
 "τηλέφωνο δια το κοινόν...."
Εκείνο το μαύρο το βαρύ το ασήκωτο....
Εξυπηρετούσαν όμως οι έξυπνοι επαγγελματίες και κατ΄οίκον τους γείτονες... κατά προτίμηση τους καλούς πελάτες.
Γειτονιά....χαμηλά τα σπίτια....έτσι και φώναζες σε ακούγανε....
Προσπαθούσαν βέβαια τα τηλεφωνήματα να είναι για ανάγκη....
Και έβγαινε στην πόρτα ο ψιλικατζής.....
"....κυρά Κατίνααααα τηλέφωνοοοοο...."
Και έτρεχε η γειτόνισα και φώναζε στο ακουστικό γιατί δεν άκουγε καλά ....
και έλεγε τα οικογενειακά της που ήταν γνωστά στην γειτονιά φυσικά.
Υπήρχαν και οι αιθέριες υπάρξεις....οι προχωρημένες κοπελούδες για την εποχή
που τρέχανε στο τηλέφωνο.....
".....ναι Μήτσο μου...."και το σιρόπι έτρεχε στο πάτωμα του ψιλικατζή και αυτός καμάρωνε για την όμορφη εικόνα στο μαγαζί του αγνοώντας τις κουτσομπόλες στο απέναντι πεζοδρόμιο που περνούσαν από γεννεές δεκατέσσερες την ...ξετσίπωτη.
Θα θυμηθώ και μια σκηνή από παλιά ταινία με τον Ρίζο περιπτερά που είχε
και τηλέφωνο δια το κοινόν....και ειδοποιούσε την γειτόνισα όταν την καλούσαν
πετώντας μια πέτρα σε ένα μεταλλικό δίσκο σερβιρίσματος που ήταν καρφωμένος στον τοίχο της.

πίσω στα παλιά

Πώς καταντήσαμε λοχία!

Επενδυτές...όπως τα γιαούρτια!

$
0
0


Ο Μανώλης Γλέζος αυτή την ώρα στο ραδιόφωνο του ΑΛΦΑ....
Θέλει επενδυτές...με ημερομηνία λήξεως της επένδυσης 
τα 4 χρόνια...όσο η θητεία της κάθε Κυβέρνησης!
Πού θα βρεθούν δεν είπε!!!!!

Oύτε αυτόν τον μ@λ@κ@ δεν τον μαζεύει κανείς;;;;;

$
0
0

Μετά τον Κασιδιάρη και ο Αχαιός βουλευτής της Χρυσής Αυγής Μιχάλης Αρβανίτης αρνείται το Ολοκαύτωμα των Εβραίων


Μετά τον Κασιδιάρη και ο Αχαιός  βουλευτής της Χρυσής Αυγής Μιχάλης Αρβανίτης αρνείται το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, προκαλώντας οργή  Προκλητικές οι δηλώσεις του

Και δεύτερος βουλευτής της Χρυσής Αυγής μετά τον Κασιδιάρη αρνείται μέσα σε τέσσερις ημέρες το Ολοκαύτωμα εναντίον των Εβραίων κατά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πρόκειται για τον βουλευτή Αχαΐας της Χρυσής Αυγής Μιχάλη Αρβανίτη, ο οποίος επικαλέσθηκε τον συγγραφέα- απολογητή του Χίτλερ Ίρβινγκ και υποστήριξε ότι δεν υπήρξε μαζική εξόντωση των Εβραίων αλλά ότι τα ντοκουμέντα απεικονίζουν απλώς κάψιμο πτωμάτων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης λόγω επιδημίας τύφου και άλλων ασθενειών!
«Το μόνο που απασχολεί τα εβραιόπληκτα και εβραιοκίνητα κόμματα που ρυπαίνουν το κοινοβούλιο είναι ότι εμείς δεν αναγνωρίσαμε το ολοκαύτωμα» ανέφερε, ενώ πρόσθεσε ότι «ή είναι αγράμματοι ή δεν ξέρουν ότι είναι αδύνατον να μου επιβάλλουν τι πιστεύουν αυτοί».
Ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής δεν σταμάτησε εκεί, αλλά προχώρησε σε συλλήβδην επίθεση εναντίον των βουλευτών των άλλων κομμάτων, χαρακτηρίζοντας μεταξύ άλλων «κοπρίτες» και «αλήτες» τους βουλευτές των κομμάτων της Αριστεράς και κατηγορώντας τη ΝΔ για το «έγκλημα» που έκανε «να παραδώσει τα ηνία της ηθικοπνευματικής διαπαιδαγωγήσεως στο κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας», αλλά και να συμμαχήσει με το ΠΑΣΟΚ.
«Eίναι απαράδεκτο στην Ελλάδα, σε μία χώρα που έχει θρηνήσει εκατοντάδες χιλιάδες θύματα από τη θηριωδία του ναζισμού, σε μία χώρα όπου οι Έλληνες Εβραίοι υπήρξαν και αυτοί θύματα αυτής της θηριωδίας, να γίνονται δηλώσεις με τις οποίες αμφισβητείται η ιστορική αλήθεια του Ολοκαυτώματος» δήλωσε σήμερα ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Π. Παναγιωτόπουλος, σχετικά με την άρνηση του Ολοκαυτώματος από την πλευρά της Χρυσής Αυγής.
«Το Ολοκαύτωμα υπήρξε έγκλημα κατά του εβραϊσμού αλλά και έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Και με αυτή την έννοια πρέπει να είναι καταγεγραμμένο στις συνειδήσεις όλων. Ιδιαίτερα στη συνείδηση του ελληνικού λαού, ο οποίος έχει υποστεί στη μακρά ιστορική του πορεία πολλές γενοκτονίες και πολλούς διωγμούς, με πιο πρόσφατους τους διωγμούς των Ελλήνων της Μικράς Ασίας κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή και βεβαίως τους διωγμούς εναντίον των Ελλήνων του Πόντου. Καλό είναι λοιπόν, να λάβουμε ως Ελλάδα, αλλά και ως διεθνής έννομη τάξη, όλα εκείνα τα μέτρα που χρειάζονται ώστε η ιστορική μνήμη να αποκαθίσταται στις πραγματικές της διαστάσεις», ανέφερε ο υπουργός.

"ZOOM" του REUTERS στους νεόπτωχους των Αθηνών

$
0
0


Κλείνουμε τα μάτια στην εικόνα ενός ρακένδυτου στο δρόμο, σκεπτόμενοι ίσως: "Ευτυχώς, δεν είμαι εγώ".
Όταν όμως ο φωτογραφικός φακός του Γιάννη Μπεχράκη από το Reuters διηγείται την ιστορία ενός άστεγου, τότε μόνο οι στίχοι από το τραγούδι "Άστεγη Μπαλάντα" (των Active Member) μπορούν να «αποδώσουν» το ακριβές συναίσθημα, "Θυμήθηκα ξανά κάποιον που μου 'χε πει, αν συνηθίσεις τη σιωπή, σειρά μετά έχει η ντροπή...". 
Τα σκαλοπάτια γίνοται στρώμα, ο ουρανός ταβάνι και εχουν κάνει έξωση στην "υπερηφάνεια" τους. Είναι οι νεο-άστεγοι, όπως παλιά νεόπλουτοι, αυτοί που για τους μοιρολάτρες πήραν τον στραβό το δρόμο και για τους ορθολογιστές τεχνοκράτες υπήρξαν θύματα της λιτότητας. Δεν είναι μακριά μας. Είναι έξω από την Αθήνα και κάτω από την Ακρόπολη... Σιωπηλός μάρτυρας ιστορικών μεγαλείων που ατενίζουν αυτοί που δεν θέλουμε να δούμε, οι κάτοικοι "φαντάσματα" αυτής της πόλης. Οι άστεγοι...
Η πραγματικότητα είναι σκληρή. Τις περισσότερες φορές κλείνουμε τα μάτια και συνεχίζουμε το δρόμο μας. Προσπερνάμε βιαστικά. Ποδοπατάμε τα αυτοσχέδια στρώματά τους, όπως έχει ποδοπατήσει μια λασπωμένη μπότα την δική τους αξιοπρέπειά. Όταν όμως ο φακός του Γιάννη Μπεχράκη, φωτογράφου του Reuters, απαθανατίζει την πραγματικότητα, απλά γινόμαστε θεατές και αναρωτιόμαστε: «Θα μπορούσαμε άραγε να είμαστε στη θέση τους;».
Μια σκέψη που όλοι αποφεύγουμε, ακόμα και αν αυτός που βλέπουμε στην εικόνα ήταν κάποτε ο διπλανός μας, ο γείτονάς μας, ο φίλος μας....
Η οικονομική κρίση έχει θύματα και παράπλευρες «απώλειες».
 
Δείτε κάποιες από αυτές, όπως τις «είδε» ο φακός του Γ. Μπεχράκη.

Σαν σήμερα

$
0
0
1944: Οι Ναζί κατακτητές καταστρέφουν το Δίστομο και σκοτώνουν 218 κατοίκους του.
ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Η Σφαγή του Διστόμου


Οι Γερμανοί στο πυρπολημένο Δίστομο
Οι Γερμανοί στο πυρπολημένο Δίστομο
Ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα των Ναζί στην κατεχόμενη Ελλάδα.
Το πρωί της 10ης Ιουνίου 1944 γερμανική στρατιωτική φάλαγγα των Ες-Ες ξεκίνησε από τη Λιβαδειά για την Αράχωβα, με σκοπό την εκκαθάριση της περιοχής από τις αντάρτικες δυνάμεις. Στο Δίστομο ενώθηκε με άλλη γερμανική ομάδα που είχε ξεκινήσει από την Άμφισσα και προχώρησαν προς το Στείρι. Οι κάτοικοι έλαβαν εντολή να μην απομακρυνθούν από το χωριό, μέχρι την επιστροφή των γερμανικών δυνάμεων.
Στη θέση Καταβόθρα οι Γερμανοί δέχθηκαν επίθεση από αντάρτες του ΕΛΑΣ. Μετά από σύντομη, αλλά σφοδρή μάχη, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης 15 νεκρούς και άλλους τόσους τραυματίες. Οι γερμανικές απώλειες ανήλθαν σε 6 νεκρούς και 15 τραυματίες.
Οι Γερμανοί απέδωσαν την επίθεση του ΕΛΑΣ σε ειδοποίηση των κατοίκων του Διστόμου και επέστρεψαν στο χωριό για να εκδικηθούν. Με διαταγή του διοικητή τους, υπολοχαγού Χανς Ζάμπελ, το Δίστομο πυρπολήθηκε και 218 κάτοικοι (114 γυναίκες και 104 άνδρες) εκτελέστηκαν απάνθρωπα. Μεταξύ των νεκρών, 45 παιδιά και έφηβοι και 20 βρέφη.
Η πρωτοφανής θηριωδία έγινε αμέσως γνωστή μέσω του BBC στο εξωτερικό και προκάλεσε την κατακραυγή της διεθνούς κοινής γνώμης. Η Γερμανική Διοίκηση της Αθήνας επέρριψε την ευθύνη αποκλειστικά στους κατοίκους του Διστόμου, επειδή, όπως ανέφερε σε ανακοίνωσή της, δεν συμμορφώθηκαν με τις στρατιωτικές εντολές.
Μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου μπόρεσε να ανακαλύψει τον υπεύθυνο της Σφαγής, Χανς Ζάμπελ, ο οποίος είχε καταφύγει στο Παρίσι και είχε συλληφθεί. Οι γαλλικές αρχές τον παρέδωσαν στις ελληνικές, οι οποίες τον προφυλάκισαν.
Τον Αύγουστο του 1949 ομολόγησε την έκταση των γερμανικών θηριωδιών στο Δίστομο, αλλά δικαιολογήθηκε ότι εκτελούσε διαταγές ανωτέρων του. Κατά τη διάρκεια της προφυλάκισής του, ο Ζάμπελ εκδόθηκε προσωρινά στη Δυτική Γερμανία για άλλη υπόθεση, αλλά δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του.
Viewing all 12885 articles
Browse latest View live


<script src="https://jsc.adskeeper.com/r/s/rssing.com.1596347.js" async> </script>