Την άνοιξη μαζί με τα χελιδόνια στην παλιά γειτονιά ερχότανε
και ο παγωτατζής....
Την επίσημη πρώτη την έκανε Κυριακή απόγευμα με το άσπρο σακάκι τον σκούφο και το φρεσκοβαμένο καροτσάκι-ποδήλατο με την επιγραφή ΕΒΓΑ.
" Παγωτάααα..." και άνοιγαν οι αυλόπορτες και πεταγόντουσαν τα πιτσιρίκια
στον δρόμο αλλά και οι μεγάλοι.
Ξυλάκι κρέμα-σοκολάτα το κλασικό για όλα τα βαλάντια και άκουγες
κάποια μάνα "....μην ξεχάσεις και της γιαγιάς...."
Πώς το περίμενε η φουκαριάρα η γερόντισα....και ντρεπότανε....
Το μοιραζότανε η μαύρη με την κόρη της ....το έτρωγε στο πιατέλο
με του κουταλάκι και αναστέναζε από την απόλαυση.
Στο πεζοδρόμιο οι πιτσιρικάδες καθόντουσαν ο ένας δίπλα στον άλλον
να απολαύσουν την λιχουδιά.
Φούσκωναν το χάρτινο σακουλάκι για να ξεκολλήσει από το παγωτό.
Ο παγωτατζής με χαμόγελο συνέχιζε το δρομολόγιό του για την άλλη γειτονιά.
Γνώριζε τις αλάνες όπου θα εύρισκε πελάτες....
Παγωτά υπήρχαν και στα γαλακτοπωλεία στα ΕΒΓΑΤΖΙΔΙΚΑ όπως τα έλεγαν
μαζί με το γάλα σε γυάλινο μπουκάλι στην αρχή και αργότερα σε πλαστικό.
Ο ΕΒΓΑΤΖΗΣ είχε ένα πιτσιρικά και μοίραζε το γάλα στα σπίτια.
Άφηνε το μπουκάλι έξω από την πόρτα και έπαιρνε πίσω το άδειο γυάλινο
μπουκάλι.
Η πληρωμή κάθε Σάββατο με το τεφτέρι.
Πίσω στα παλιά