Σουρής – Χαιρετισμός εις την Βουλήν
μας το απέστειλε η foteini4Δύο σατυρικά ποιήματα του Γεώργιου Σουρή για την καινούρια Βουλή.
Όπως και να χει εμείς ευχόμαστε καλή επιτυχία!
Σουρής – Χαιρετισμός εις την Βουλήν
Καλώς έρχεσθε καί πάλιν, Αντιπρόσωποι τού κράτους,
φορτωμένοι με μελετάς καί μέ νόμους σοφωτάτους.
Καλώς έρχεσθε καί πάλιν, εκλεκτοί μας συμπολίται,
σείς πού Σύνταγμα καί έθνος πάντοτε πιστώς φρουρείτε.
Καλώς έρχεοθε, πατέρες, πού ό κόσμος σας προσμένει,
καί μέ ανοικτάς άγκάλας ή Βουλή διορθωμένη.
Άλλα πριν γενήτε μέλη καί τής νέας περιόδου,
πριν τάς δύο χιλιάδας έκπορθήσετ’ έξ εφόδου,
πριν ο λόγος σας νευρώδης εις τό βήμα αντηχήσει,
ή κι ο βούνευρος ακόμη, ώς καί άλλοτε, λαλήσει,
πριν αρχίσετε εκ νέου τάς φαιδράς ταυρομαχίας,
δέν μάς λέγετε τί κάμνουν κάτω εις τάς ’Επαρχίας;
Είναι αληθές τον τόπον πώς κρατεί αχρηματία:
Κι αν τωόντι υποφέρει ποια τάχα ή αιτία;
Είναι αληθές στούς φόρους ό λαός πώς δέν αντέχει,
καί εις έκρυθμα εκ τούτου διαβήματα προστρέχει;
Έσπουδάσατε τούς λόγους ώς καλοί έντολοδόχοι,
ή θά αρκεσθήτε μόνον εις τό ν α ί καί εις τό ό χ ι;
’Άραγε στάς Επαρχίας ή Κυβέρνησις αρέσει,
καί έπιθυμοΰν νά μείνει ή επιθυμούν νά πέσει;
Κι άν έπιθυμοΰν τοιαύτην σοβαράν ανωμαλίαν,
έχουν άφορμάς σπουδαίας, ή διά τήν ποικιλίαν:
Αλλά βλέπετε τό πάθος δυστυχώς με παραφέρει
κι ίσως ες υμών κανένας «πώς δέν μούσκασες» προφέρει.
Δι αυτό κι έγώ τον λόγον στρέφω στά τής πρωτευούσης,
—τής Βουλής κατ’ ευτυχίαν απερίγραπτον απούσης—
καί αρκοΰμαι νά σάς δώσω μόνον μερικάς ειδήσεις,
ΐνα φέρετε κατόπιν καί τάς ίδικάς σας κρίσεις.
Καί εν πρώτοι; εκ θεάτρων ήτο πλησμονή έφέτος,
δεύτερον καθ’ εβδομάδα έψαλλεν ό Περικλέτος,
τρίτον είχομεν σπουδαίας στόν στρατόν καινοτομίας,
τέταρτον στόν Φαληρέα Ανθρωποϊπποδρομίας,
Είχομεν διαδηλώσεις καί τινας ραβδοσκοπήσεις,
είχομεν τών εΐσπρακτόρων συνεχείς αποπλανήσεις
Είχομεν εφημερίδων πόλεμον κεραυνοβόλον
καί αυξήσαμεν σπουδαίως τόν λιμενικόν μας στόλον.
Καί αφού έδόθ’ εις όλα αύξησις κι ευρυχωρία,
προσετεθησαν καί άλλα στήν Βουλήν μας θεωρεία.
Πλήν σέ σάς καί πάλι βλέπω έπανήλθον λεληθότως.
ώς νά ήμουν κομματάρχης έκ τών Ιδικών σας πρώτος.
Άλλ’ έγώ. απλούς πολίτης, μίαν χάριν θά ζητήσω,
εν έκ τόσων θεωρείων μοναχός νά κατακτήσω,
να σας Ιχω άντικρύ μου, να γελώ καί να καπνίζω,
κάποτε νά σάς θαυμάζω,. κάποτε νά σάς σφυρίζω.
’Οκτώβριος 1883
.
Ανοίγομεν και την Βουλήν και με αφέλειαν πολλήν
Κηρύττομεν την έναρξιν τής νέας περιόδου,
καί βλέπομεν μετά χαράς τούς βουλευτές τού κράτους
λαβόντας όδοιπορικά άνόδου καί καθόδου,
καί είς τό άκρον σκεπτικούς, άλλά καί παχυτάτους.
Κι είναι πολύ παρήγορον μετά τινα άργίαν
νά σάς έπαναλάβωμεν μέ σιδηράν υγείαν.
Κατά τήν άπουσίαν σας έξάμηνον καί πλέον
τό έθνος πρός τήν πρόοδον όλοταχώς βαδίζει,
κι άν δέν σκεφθώμεν όλοι μας περί τού τι πρακτέον,
πού θά τό σπρώξ ή πρόοδος κανένας δέν γνωρίζει.
Πρός τούτο ή Κυβέρνησις εργάζεται συντόνως,
μά κι ή άντιπολίτευσις έργάζεται συγχρόνως.
Καί πρώτον οίκονομικώς κατάπριμα πηγαίνει,
είς τόν προϋπολογισμόν περίσευμα ύπάρχει,
κι είς τόν στρατόν μας εύτυχώς όλοι προβιβασμένοι
προσμένουν άνυπόμονα οργανωτήν Στρατάρχη.
Καί όταν έλθει κι ο Βοσσέρ καί ένα δύο άλλοι,
τότε συγχωνευόμεθα καί «Ελληνες καί Γάλλοι.
Έξ άλλου καί τό ναυτικόν αύξάνει οσημέραι
κι έντός ολίγου γίνεται πρώτον τής Μεσογείου,
συνάμα καταφθάνουσι καί άλλαι κανονιέραι,
αϊτινες παρηγγέλθησαν παρά τοΰ Υπουργείου,
ένώ δέ μεγαλώνουσιν οί έθνικοί μας στόλοι,
συγχρόνως προβιβάζονται κι οί ναυτικοί μας όλοι.
Αίρεται, ώς άκούομεν, καί ή κυκλοφορία,
καί τοΰτο κατορθώνεται υπό τοΰ υπουργείου….
μία φωνή άκούεται άπό τά θεωρεία:
«καί δέν μάς λέτε τίποτε καί περί του δανείου;».
Υπήρχε καί άνέχεια χρηματική όλίγη,
άλλά κι αύτή, ώς φαίνεται, μετ’ ού πολύ θά φύγει.
Μέ τίς Δυνάμεις έχομεν άδελφικάς τάς σχέσεις
καί τήν Εύρώπην κυβερνά είρήνη κι ήσυχία,
καί φαίνεται έπικρατεΐ εκεί μεγάλη ζέσις,
ώστε κι έμείς είς τήν τριπλή νά μποΰμε συμμαχία.
Άλλά τό ζήτημα αυτό άκόμη συζητεΐται,
καί πάντοτε υπομονή ολίγη απαιτείται.
Έγίναμε δέ σύμμαχοι καί τής Αβησσυνίας
καί είναι σάν θεότρελλος μέ μάς ο Ιωάννης,
μάς ζήτησε κι Ινα γιατρό μετά πολλής μανίας,
κι ίσως γενή Πρωθυπουργός έκεΐ κι ο Δεληγιάννης…
Καί είν’ αύτά παρόλ ντονέρ τεκμήρια προόδου…
Κηρύττομεν τήν έναρξιν τής νέας περιόδου.
’Οκτώβριος 1884
Πηγή: Αντικλείδι