Πολλά χρόνια πίσω σε μια αυλή σε μια γειτονιά κοντά στο Κέντρο της Αθήνας.
Οι κυρίες της αυλής είχαν το πρώτο πρόσταγμα...
Έπρεπε να είναι όλα έτοιμα για την αλλαγή του χρόνου που θα γινότανε όπως πάντα
στο σπίτι της σπιτονοικοκυράς.
Μπαινόβγαιναν από κάμαρα σε κάμαρα και έψαχναν τα υλικά που τους έλειπαν...
"...έχεις κανέλα;"
"...έλα να πάρεις ξέρεις που θα την βρείς..."
Και βέβαια ήξεραν...
Όλοι οι νοικαραίοι ήταν μια οικογένεια ...οι πόρτες στις κάμαρες δεν είχαν κλειδιά...
Πρώτο μέλημα η βασιλόπιτα και φυσικά ποιά συνταγή θα χρησιμοποιούσαν...
Πρώτη σε προτίμηση ήταν της γιαγιάς της αυλής της Μικρασιάτισας που ορμήνευε
όπως έλεγε τις νεώτερες για το πώς θα την φιάξουν.
Οι μικροί επιφυλακή για να πηγαινοέρχονται στον μπακάλη για υλικά.
Καμμιά φορά στην βιασύνη δεν έγραφαν τις παραγγελίες και ο μπακάλης
τραβούσε τα μαλλιά του.
"...να μου δώσεις χαλέπι μου είπε η μάνα μου..."
"...όχι μην σου δώσω Βηρυτό..."απαντούσε νευριασμένος αυτός και προσπαθούσε
να καταλάβει τι ζητούσε ο...πελάτης.
"...τι φιάχνει η μάνα σου;"
"...βασιλόπιτα ...και σε εσένα τι σε νοιάζει;"
"...μαχλέπι βρε σου είπε..."
Άντε πίσω με το υλικό και ξανά για άλλη παραγγελία...
Λίγο πρίν αλλάξει ο χρόνος οι αυλικοί είχαν πάρει θέση στο τραπέζι με τις κατσαρόλες τους και την ρεφενέ ρετσίνα.
Ο σπιτονοικοκύρης δώδεκα ακριβώς σύμφωνα με το ρολόϊ κούκο του τοίχου
έσβηνε και άναβε τα φώτα και έλεγε την ευχή...ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.
Ο γεροντότερος της παρέας σηκωνότανε και έδινε το σύνθημα....
"Εις αυτό το Νέον Έτος εις την πρώτην του μηνός
ήρθα να σας χαιρετήσω
δούλος σας ο ταπεινός..."
Και συνέχιζαν οι υπόλοιποι....
"Πάει ο παλιός ο χρόνος
ας γιορτάσουμε παιδιά
και του χωρισμού ο πόνος
ας κοιμάται στην καρδιά..."
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!!!!!!
πίσω στα παλιά