Στα καφενεδάκια στις γειτονιές εξαπεκανέκαθεν ο τζόγος έδινε και έπαιρνε
γι αυτό και είχαν μέσα τις καβάτζες τους ...τις κρυψώνες τους δηλαδή όπου
πέταγαν την τσόχα στο τραπέζι και καθόντουσαν τριγύρω οι "άρρωστοι"
φουκαράδες.
Στην κυριολεξία φουκαράδες... άνθρωποι του μεροκάματου που προσπαθούσαν
ο ένας να πάρει τα λεφτά του άλλου.
Ομηρικοί καυγάδες στα σπίτια μέχρι και ξύλο έπεφτε όταν καμμιά
σύζυγος ύψωνε την φωνή της στον χαρτοπαίχτη άντρα της.
Τι να πρωτοκάνει η αστυνομία....
Το τμήμα της περιοχής είχε μια χούφτα πολιτσμάνους και πού να τους πρωτοστείλει.
Ένα από τα καφενεία της γειτονιάς είχε και υπόγειο όπου έμενε ο ιδιοκτήτης
με την οικογένειά του.
Σε ένα δωμάτιο κατέβαζε τους "καλούς"πελάτες που έπαιζαν χοντρό τζόγο.
Έβγαζε βιδάνιο βλέπεις...ποσοστό δηλαδή από κάθε παρτίδα οπότε τους
ποεριποιότανε καλύτερα.
Και ποτά τους έβαζε...και τα τασάκια άδειαζε...και καμμιά σούπα έφιαχνε
η γυναίκα του.
Η καπνίλα σύννεφο ...το μωρό κοιμότανε στο άλλο δωμάτιο και ο καφετζής
παρακαλούσε για ησυχία.
Επάνω στο καφενείο υπήρχε τσιλιαδόρος και δίπλα του ένας διακόπτης για να
ειδοποιεί αναβοσβήνοντας το φώς του υπογείου.
Σε ντού της αστυνομίας στο υπόγειο τα πειστήρια του "εγκλήματος"
όπως όριζε ο νόμος οι χαρτοπαίχτες τα έκρυψαν κάτω από το στρώμα
της κούνιας του μωρού που είχε ξυπνήσει και έκλαιγε.
Τις μάρκες και τις τράπουλες δηλαδή ...
Στο αυτόφωρο την επόμενη ημέρα και ο δικαστής δεν άντεξε ακούγοντας για το μωρό και τους έψαλλε τα "κάλαντα"μαζί με το πρόστιμο που τους επέβαλε
και που δεν είχαν να πληρώσουν και πήγαν στην ψειρού.
πίσω στα παλιά