Ο Δεκέμβρης έχει κάμποσα ονόματα που γιορτάζουν και παλιά ήταν ένας πονοκέφαλος οι επισκέψεις στους εορτάζοντες.
Σήμερα αυτά δεν ισχύουν...άντε ένα τηλέφωνο στους κοντινούς...ένα μήνυμα και
εις άλλα με υγεία.
Άλλοτε έτρεχες στα ζαχαροπλαστεία και στις κάβες να αγοράσεις τα δέοντα και να
αρχίσεις το σεργιάνι από νωρίς το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ αφήνοντας τελευταία την επίσκεψη στο σπίτι εκείνο που θα είχε και τραπέζι.
Αν και οι περισσότεροι και κάποιον μεζέ στο πόδι θα έβγαζαν ...
¨Καλώς ήλθατε..."
"Πολύχρονος...ήρθαμε νωρίς γιατί έχουμε να πάμε και αλλού..."
Και άρχιζες να εξηγείς το δρομολόγιο...
"....Πλάτωνας...Πειραιάς (Καλλίπολη)....Σεπόλια....Μαρούσι κ.λ.π."
Και έφερνες τον πανικό στους υπόλοιπους....
"...να σας ταρτάρουμε γρήγορα για να προφτάσετε..."
Τι αγωνία και αυτή;
.jpg)
Πρώτα σοκολατάκι τυλιγμένο σε χρωματιστό χρυσόχαρτο....καπάκι λικέρ....
μπακλαβάς πριν σκουπίσεις το στόμα σου και βερμούτ ή κονιάκ με...ξηροί καρποί
όπως έλεγε μια θεία.
"...μην φύγετε....και μια μπουκιά από το αρνί είναι φρέσκο για να πιείτε ένα κρασί
και να στυλωθείτε για τον δρόμο..."
Τότε το φρέσκο ήταν είδηση...
Δεν έφευγες χωρίς μεζέ οπότε φθάνοντας στην τελευταία επίσκεψη ήταν να σε λυπούνται και οι κότες στο κοτέτσι της αυλής του εορτάζοντα που εκείνη την ώρα κοιμόντουσαν αγνοώντας τα επιτραπέζια άσματα ...τα εβίβα και τα τσουγκρίσματα.
Ταλαιπωρία αλλά σου άρεσε και περίμενες αυτές τις ημέρες για να σου αλλάξουν
την καθημερινότητα.
Φυσικά όταν ερχότανε και η δική σου ονομαστική εορτή τα ίδια θα έκανες
και θα είχες ξεχάσει αυτά που εσύ είχες τραβήξει.
Σε διαφορετική περίπτωση θα γινόσουν αντικείμενο δυσμενών σχολίων.
Όμορφα χρόνια!
πίσω στα παλιά