Σαν συνέχεια όλων των φετινών Χριστουγεννιάτικων άρθρων, τα οποία περιέχουν στο μεγαλύτερο τους μέρος αναμνήσεις άλλων χρόνων, έρχεται και αυτό εδώ. Ένα αρκετά διαφορετικό έντυπο, σαφώς δίχως κόμικς περιεχόμενο, αλλά με πάρα πολλά να θυμίσει. Ήταν το μηνιαίο «Περιοδικό του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού» και το τεύχος από το οποίο θα δείτε αποσπασματικές εικόνες, είναι του Δεκεμβρίου του 1949. Μόλις 4 χρόνια μετά την λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και ενώ η χώρα ακόμη μετρούσε τις πληγές της, ο Ερυθρός Σταυρός με το σπουδαίο έργο του, συμμετέχει με τις δικές του δυνάμεις και δυνατότητες στην κοινωνική και ψυχική ανασυγκρότηση, όλων όσοι δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στις συνθήκες διαβίωσης και ήταν πολλοί εκείνοι.
Ο κ. Χρ. Παπαδόπουλος, που ηγείτο της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού, υπογράφει και την κυκλοφορία του τεύχους αυτού. Μέσα στο κλίμα των επερχόμενων Χριστουγέννων, το έντυπο έχει τροποποιήσει μέρος της ύλης του, όπως ήταν λογικό άλλωστε. Τα διηγήματα, τα ποιήματα, οι ύμνοι, τα διδάγματα, αλλά και οι σελίδες με τις δραστηριότητες του Ερυθρού Σταυρού για εκείνο τον μήνα, έχουν όλα τους μια χροιά έντονα φορτισμένη, συναισθηματικά. Είναι πολλά αυτά που φέρνουν στο νου και ειδικά σε όσους έζησαν εκείνα τα χρόνια. Δύσκολα χρόνια. Με στερήσεις και κακουχίες και με μια Ελληνική κοινωνία που δοκιμάζονταν. Το δε οπισθόφυλλο του περιοδικού, με τις παρτιτούρες του τραγουδιού «Στην Βηθλεέμ το σταύλο», είναι ίσως ο καλύτερος επίλογος, σε μια έκδοση που περικλείει μια ολόκληρη εποχή μέσα της…
