Ένα κείμενο ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ερχόμενο εξ΄της Αμέρικας γραφέν υπό Ελληνοαμερικάνου...
τον φίλτατο Bill Greek..
Το blog μου ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΕΡΙΦΑΝΕΙΑ παρουσιάζει ένα κείμενο που γράφτηκε από ένα σωστό τέκνο της Αμερικής. Τον φίλο του blog μου τον Βill Greek.
https://plus.google.com/113943371596755156167/posts
Ας απολαύσουμε την υπέροχη γραφίδα του...
Φιλε Αριστειδη σου στελνω το πρωτο μερος. Ειναι λιγακι δυσκολο να γραφω Ελληνικα με Αγγλικο κιμπορντ και κανω και λαθη γιατ τα εχω ψιλοξεχασει αφου σπανια τα χρησιμοποιω. Κανε λιγο υπομονη μεχρι να σου στειλω το υπολοιπο.
Μετα τιμης,
Βασιλης ο Ελληνας.
Εγω γεννηθηκα το 1946 στο Ελενας. Το σπιτι που μεναμε ηταν ενα διωροφο ακριβως στη γωνια των Μακεδονων και Δορυλαιου και ηταν ιδιοκτησια του Κου Κωνσταντινου Υφαντη, αστυνομικου διευθηντη στη σημανση. Η συζυγος του ηταν η Κα. Σοφια και ειχαν ενα γιο, τον Γιαννακη που ηταν φοιτητης της ιατρικης. Εμεις μεναμε απανω και απο κατω εμενε η Κα. Φροσω Παπαροδοπουλου, μια χηρα, με την οικιακη της βοηθο τη Διαμαντω που καταγοταν απο τη Σπαρτη. Οταν μεγαλωσα και αρχισα λιγακι να καταλαβαινω τον κοσμο, ειδα οτι απενατι απο το σπιτι μας ηταν ενα στρατοπεδο, ενα συνταγμα πεζικου. Μια απο τις πυλες του ηταν κατω απο το μπαλκονι μας. Τις καλοκαιρινες νυχτες που ηταν τα παραθυρα ανοικτα ακουγα τον σκοπο και τον αξιωματικο εφοδου ΑΛΤ, ΤΙΣ ΕΙ? - Εφοδος. -Προχωρει.... ΑΛΤ, προχωρει στο παρασυνθημα.....κτλ. Το στρατοπεδο συνορευε με τις οδους Μακεδονων, Βασ. Σοφιας, Δορυλαιου, Γελωνος και την σημερινη Πετρου Κοκκαλη.
Μια μερα, το στρατοπεδο εφυγε απο κει και εμεινε ενα τεραστιο οικοπεδο στο οποιο αρχισαν να φυτρωνουν δενδρα, θαμνοι, χορταρι, τσουκνιδες, τριφυλια, μολοχες, αγριολουλουδα και ραδικια. Μα τι παραδεισος ηταν για μας τους πιτσιρικαδες που παιζαμε εκει...μια μαγεια. Εγω, ο Σταθης ο Δατσερης, Ο Σακης Σταμηρης, οι γιοι του ταξιτζη Μανθου Βογιατζη, Γιωργος και Γιαννης, και ακομα δυο παιδια απο τον Αγιο Θωμα και τη Μεσογειων. Κρυβομασταν στα χορταρια και καπνιζαμε και πειραζαμε τις γκομενες που ανεβοκατεβαιναν απο το συνοικισμο. Αλλα επρεπε να μοιραστουμε το "κτημα μας"με αλλους. Αρχισαν να ερχωνται λουνα παρκ εκει, τσιρκα και τα υπαιθρια ποδοσφαιρακια-σφαιριστηρια- φλιπερακια-σκοπευτηρια του Ζηκου. Και μ'αυτους καλα περναγαμε, δεν λεω....
Τα καλοκαιρινα βραδυα ολα τα γειτονοπουλα μαζευονταν στη πλατεια Μαβιλη να παιξουν. Την πλατεια με τα 5 παγκακια, το συντριβανι που δεν ειχε ποτε νερο, τα δυο περιπτερα του Λαμπη και του Κυρ Γιαννη, το αιωνιο αγαλμα του Λορεντζου Μαβιλη και την επιγραφη "Μην Πατατε Τη Χλοη"και που εμεις κυλιωμαστε σ'αυτην ουτως η αλλως. Στην πλατεια ηταν τα τραπεζακια του Λουκοπουλου και του Φλοκα που οι μεγαλοι καθωνταν και πινανε τα ουζακια τους η τρωγανε τις παστες τους, τα παγωτα και τα προφιτερολ τους, απολαμβανωντας τις δροσερες βραδιες. Ηταν η σταση Στεγη Πατριδος που ισως ονομαστηκε ετσι διοτι εστεγαζε τους προσφυγες στο συνοικισμο Κουντουριωτη.
Ανεβαινωντας την οδο Δορυλαιου, αριστερα στη γωνια Δορυλαιου και Δημ. Σουτσου ηταν το παλιο ζαχαροπλαστειο του Λουκοπουλου και ακολουθουσαν το μαναβικο του Ιπποκρατη, το κουρειο, το υδραυλικαδικο του Δατσερη και ενα ψιλικατζηδικο που ειχε και την επιγραφη "Μανταρωνται Καλτσαι". Η Ελενη, η μοναδικη υπαλληλος, καθωνταν ολημερις πισω απο την βιτρινα και με το ηλεκρικο βελονι της μανταρηζε "ταις καλτσαις"των περιξ κυριών. Οι ευπορες κυριες της γειτονιας ειχαν υπηρεσιες που τους εκαναν τα ψωνια και σαλιαρηζανε με τους ταξιτζηδες και τους καταστηματαρχες. Οι ταξιτζηδες κανανε πιατσα ακριβως εκει απο την Μακεδονων μεχρι τη Δημ. Σουτσου. Αργοτερα σταθμευανε απο την Σουτσου μεχρι τη Βασ. Σοφιας στην πλατεια απεναντι απο το φαρμακειο του Τηλεμαχου Γιοκαρη και το μπακαλικο του Κανελου, μια μικρη στοα που ειχε το τσαγκαρη και εναν αλλον κουρεα και το ζαχαροπλαστειο του Φλοκα που ειχε μεταφερθει εκει απο τη γωνια Σουτσου και Δορυλαιου οταν χτιστηκε η τελευταια πολυκατοικια. Πριν υπηρχε εκει η ταβερνα του Γαρυφαλακη που εξαφανηστηκε γιατι οι περισσοτεροι προτιμουσαν του Ντολου συμπεριλαμβανομενου και του πατερα μου. Ο Ντολος ηταν τοτε στην Βασ. Σοφιας μαζι με ενα μαναβικο, ενα ραφειο, ενα βουλκανιζατερ, τον φουρνο του Σπυρου και Ολγας Θεμελη και το μπακαλικο των αδελφων Δουροπουλου. Δηλαδη απο την Τιμ. Βασσου μεχρι την Αναστ. Τσοχα. Το κοκορετσι και η γαρδουμπα που που ψηνονταν εξω απο του Ντολου σπαγανε μυτη απο μακρυα! Επικρατουσε δε και το αρωμα της βαρελησιας ρετσινας.
Στην Δορυλαιου, απεναντι απο τα προαναφερομενα μαγαζια, υπηρχε το ψιλικατζηδικο του Σεραφειμ Φαρασοπουλου και το γωνιακο μαγαζι που ηταν πρωτητερα ο Φλοκας. Οπως στριβαμε τη γωνια επι της Δημ. Σουτσου ητανε το μπακαλικο των Χρονη και Χρονα και το χασαπικο του κυρ Γιωργη. Παρα πανω, στη νοτιοανατολικη γωνια Σουτσου και Τιμ. Βασσου ηταν το μπακαλικο του Μαραβελη.
Στο Επομενο: Το χτισιμο της Αμερικανικης πρεσβειας και αλλαγες λιγο πριν τη δεκαετια του '60.
Ο φίλος Bill Greek είναι αυτός που έκανε την ανάρτησή μου με θέμα τους Αμπελοκήπους κάπως αξιόλογη...
Τον ευχαριστώ και περιμένω την νέα αποστολή κειμένου.... Θέλω να πω ότι ο Bill Greek μου ήταν άγνωστος και το διαδύκτιο έκανε το μαγικό του... Γίναμε λίγο ιντερνετικοί φίλοι...
