.jpg)
Ήρθανε κάποιοι άνθρωποι αξίας και του πνεύματος,
να καταγγείλουν, λέει, εμάς
που δεν μας ξέρει ο ντουνιάς
τους πρώτους βαρελόφρονες
και του πιοτού οι σώφρονες
όπου μιλούν δια … νεύματος
και δη του οινοπνεύματος!
Ήταν βαριά η προσβολή και μάλιστα χαρήκαν
σε όλα όσα μας σούρανε και σ΄όλα όσα μας είπαν
μα δεν χρειάστηκε πολύ
αφού μιλάει το κρασί
τον όρκο πήραμε μαζί
και απαντήσαμε ευθύς
ν’ ακούσουνε τι βρήκαν!:
«Όλοι οι βαρελόφρονες, που πίνουμε κρασί,
και γιοματάρια αδειάζουμε συνέχεια απ’ το πρωί
όρκο βαρύ σας κάνουμε
κάθε βουτσί που αδειάζουμε
να μη προλάβει να μας δει
ο ήλιος έως την αυγή
εάν δεν το «ξεκάνουμε»!..
Εμείς οι βαρελόφρονες, που έχουμε και βούλα,
και τα Σαββατοκύριακα μας βρίσκουν όλους τούρλα,
το κοκκινέλι το βαρύ
αίμα να γίνει αν δεν το πιει
ο πρώτος σούρας που μπορεί
εκτός από τη μύτη του
και όλους μας να δει!
Τον όρκο, βαρελόφρονα, ακούει κι η οικογένεια
που έχει καθένας μας στο σπίτι του ή … αλλού,
να μη χαρεί η μύτη μας
ετούτον τον ροδίτη μας
στ’ αμπέλι τ’ αλλουνού
πως αύριο μέρα του θεού
όλοι μαζί να πέσουμε
σε μια κληματαριά,
σε αμπελώνες ώριμους,
ή στα … πατηταριά!
Αυτός κι ο λόγος σεβαστοί και άξιοί μας φίλοι
να ξέρετε πως το κρασί που βγαίνει απ’ το σταφύλι,
όσο περνούν τα χρόνια
θα μένει πάντα αιώνια
φίλος και σύντροφος μαζί
σαν το παλιό καλό κρασί
κι ας είμαστε όλοι υπόγεια
κάπου προς τα Μεσόγεια!...»
«Σούρας ο Οινόφρων» ή ... «Μπεκρής ο Βαρελόφρων»!