Σκέψεις.. τώρα που το ταξίδι φτάνει στο τέλος.

_{-Ελα, μη στέκεσαι ορθός στη πόρτα. Σήμερα λέω να μη κάνω τίποτα. Αυτή η λύσσα}

_{που έχω με τη καθαριότητα σε καλό μου βγαίνει θαρρείς;}

_{Γεράσαμε Αλέκο!}

_{Εσύ φωνή δεν έχεις και εγώ κουράγια.}

_{Και καλά εσύ, το έχεις πάρει απόφαση από τη γέννα σου, εγώ που δεν λέω να}

_{καταλάβω τα 81 μου;}

_{Πότε μωρέ, πέρασε η ζωή από πάνω μου και δεν το κατάλαβα;}

_{Σαν το τρένο που ανέβαινε, κατέβαινε βουνά, σφύριζε στους κάμπους, άλλαζε χρώματα}

_{σαν τον χαμαιλέοντα, κατά την περίσταση.}

_{Και εγώ μια επιβάτης, άλλοτε ορθή να δώσω θέση στους άλλους, άλλοτε καθισμένη,}

_{από την κούραση.}

_{Μου άρεσε να κρατάω τις χειρολαβές και να στροβιλίζομαι, στις απότομες στροφές.}

_{Ελεγα, η ζωή είναι δική μου, θα την πάω όπου θέλω! Στις στάσεις κατέβαινα,}

_{ν’ ανταμώσω τον ορίζοντα.}

_{Μου άρεζαν οι ανατολές.}

_{Ανασκιρτούσε, το μέσα μου… άφηνα το τρένο να φύγει, να ανταμώσω τη περιπέτεια.}

_{Ηξερα το δρομολόγιο. Θα το συναντούσα και πάλι. Εκεί μέσα καταστάλαζα,}

_{σαν η ζωή με κούραζε.}

_{Φευγάτοι έρωτες, δουλειές που βούλιαζαν και το σαράκι της ηθοποιίας μέσα μου!}

_{Ζουμερή γυναίκα ήμανε. Περίμενα με υπομονή, να περάσω σε πρωταγωνιστικούς}

_{ρόλους. Μα ο επιχειρηματίας έλεγε, πως μου ταιριάζει η επιθεώρηση. Με έντυναν}

_{στα φτερά και τα πούπουλα και τραγουδούσα, χόρευα, κατά πως ήθελαν εκείνοι.}

_{Το ταλέντο δεν αρκούσε. Και κείνες οι κάργιες που με καταδίωκαν να με πνίξουν}

_{και να φάνε το κουφάρι μου! Αυτός ο λαμπερός κόσμος, έκρυβε εμπάθεια.}

_{Μη νομίζεις πως όλα ήταν θέμα ταλέντου.}

_{Καβάτζαραν τον συγγραφέα ή τον σκηνοθέτη και όποια ήταν προσγειωμένη στα}

_{κρεβάτια τους, μες’ από τα σεντόνια, τύλιγαν τη σαβούρα και άφηναν τη λάμψη}

_{να ξεμυτίσει.}

_{Και οι νέοι άντρες κοιμόνταν με τις μισο-γερασμένες φτασμένες πρωταγωνίστριες.}

_{Όχι πως ήμουν αγία, μη με κάνεις να γελάω, έτσι όπως με κοιτάζεις!}

_{Κρατούσα τη φωτιά όσο άντεχα. Ημουν παράξενη! Μια γρουσούζα που ήθελε να}

_{επιλέγει.}

_{Ένα κουρέλι που ήθελε να γίνει ταφτάς! ΧΑ!}

_{Γνώρισα επιτυχίες, μα σαν μια σουφραζέτα με κοιτούσαν.}

_{Μη κοιτάς που ήρθε η δημοσιογράφος, να μου πάρει συνέντευξη! Ας τολμήσει να}

_{τα γράψει! Ολοι ανθρωπάκια του συστήματος! Θυμάσαι βρε, Αλέκο που προσπαθούσε}

_{να πλάσει το εγκώμιο μου…. να είναι καλά που με έκανε να γελάσω.}

_{Με κοιτούσε με τα μάτια ορθάνοιχτα.}

_{Να δεις βρε που σαν τα κακαρώσω θα μου γράψει, βιβλίο που θα αφήνει αιχμές με μπερδεμένες κουβέντες, να αφήνει υπονοούμενα. Ποιος τολμά να γράψει αλήθειες;}

_{Κανένας κερατάς! Δειλά ανθρωπάκια που θα δέσουν τη σάλτσα με καλλωπιστικές}

_{λέξεις, να μη σκάσει η αλήθεια. Οι άνθρωποι είναι δειλοί. Βολεμένοι, έρμαια των}

_{αφεντικών.}

_{Αυτό δεν γίνεται παντού; Είτε είναι εξουσία, είτε τέχνη είτε μεροδούλι-μεροφάι…}

_{Δεν είναι πως δεν τα γνωρίζουν, απλά ακολουθούν το σύστημα. Οι ανάσες}

_{και οι φωνές που αντιστέκονται, είναι λίγες.}

_{Για αυτό διάλεξα το τρένο των τρελών.}

_{Και μετά ζητάμε τα ρέστα μας!}

_{Θύτες του εντός μας είμαστε, οι περισσότεροι! Φωνάζουμε, χτυπιόμαστε και πάντα}

_{φταίει ο «απέναντι»!}

_{Δειλά ανθρωπάκια είμαστε!}

_{Που σαν φτάσουμε στο τέλος του δρόμου, σε άλλους έχει μείνει το μέλι στα δάχτυλα και ξεμωραμένοι τα γλείφουμε… άλλοι που θεωρούμε πως αδικηθήκαμε μας φταίε}

_{ι οι κοινωνία!}

_{Αυτοί και εμείς… αυτή είναι η κοινωνία Αλέκο μου! Ολοι εμείς, έτοιμοι να κρίνουμε}

_{τον απέναντι και την δική μας τύφλα δεν βρέθηκε καθρέφτης να την αντικρύσουμε.}

_{Κάποιος θα φταίει πάντα για τη κατάντια μας! Και εγώ που παραμυθιάζομαι για ότι δεν κατάφερα, τους άλλους μέμφομαι.}

_{Χωνόμουν πάντα στο τρένο. Μια δειλή σαν τους ομοίους μου!}

_{Που τώρα τα λέω, τι νόημα έχει; Το ταξίδι φτάνει στο τέλος και εγώ τώρα άνοιξα τα}

_{σταβάδια μου, να δω τους συμβιβασμούς μου, το κρυφτό που έπαιζα και τότε το}

_{ονομάτιζα αδικία!}

_{-Πάλι τρως; Χόντρυνες. Σήμερα θα πάμε στον γιατρό να δει τα μάτια σου. Θολά}

_{τα βλέπω και τα πόδια σου δεν σε κρατούν πια, χειρότερα από τα δικά μου}

_{κατάντησαν.}

_{-Ελα εδώ, βρε αθεόφοβε να σου καθαρίσω τις τσίμπλες. Μη κουνιέσαι!}

_{Ετσι μου έκανες και στο παγκάκι που συναντηθήκαμε. Ενας τρομαγμένος σκύλος}

_{και μια παλιόγρια! Μη μου κουνάς την ουρά! Θέλεις χαδάκια; Ελα να σου χτενίσω}

_{το τρίχωμα.}

_{Δεν θέλω τις παντόφλες, μου τις ρήμαξες και αυτές.}

_{Ασε θα περπατήσω ξυπόλητη να δροσιστούν τα πρησμένα μου πόδια.}

_{"τετράδιο" 2001}

_{http://giagia-antigonh.blogspot.gr}

Σκέψεις.. τώρα που το ταξίδι φτάνει στο τέλος.

Trending Articles

Νεοελληνική Γλώσσα Γ´ Λυκείου: Κριτήριο αξιολόγησης –Δε φταίει η Δημοκρατία

Αίμα περιόδου σε στειρωμενο σκυλο

Fysiofol αμπούλες

ΠΥΛΩΤΗ - Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών Ειδική Διαδικασία Αριθμός αποφάσεως...

Το H&M Foundation εγκαινιάζει τον νέο κύκλο της πρωτοβουλίας Global Change Award

Από τις πίστες σε... τσόντα η Αριάδνη Ακριβού

Πωλείται μέλι σε τιμές χονδρικής στη Τρίπολη

Η αποδοχή της κληρονομιάς με το «ευεργέτημα της απογραφής» (ή: «επ' ωφελεία...

(Upd) Άρθρα Εισόδημα από δωρεάν παραχώρηση ακίνητης περιουσίας

akardos απάντησαν στο θέμα Φυσιγγια ARISTON 32gr LONG RANCE. τι γνωμη εχετε?...

Εξαιρετική γυναικολόγος στο Αττικό

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΚΟΨΑΝ ΤΟ REGAINE......

Κατερίνα Γώγου - «Θέλω να κουβεντιάσω»

Φιλική βραδιά προς τιμήν του Υπουργού Τουρισμού Βασίλη Κικίλια

Οδύσσεια Α'Γυμνασίου - Ανάλυση όλων των ραψωδιών

Τοπίο με ελιές. Ένα ποίημα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και πίνακες του...

Ο ευρωβουλευτής Στέλιος Καμπουρόπουλος πήγε σε εκδήλωση και… έφυγε!

Article 8

Πολουνται σεττερ αγγλικα

ΜΑΜΑΔΕΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΣΑΝ ΣΤΟ ΕΛΕΝΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ!