Η «Eλξη» είναι το «βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μας» .Εδώ και αρκετά χρόνια , περίπου 15, βρίσκεται απέναντι ακριβώς από την πόρτα του σχολείου επί της Ζεύξιδος.
Είχαμε λοιπόν το θάρρος να καθήσουμε λίγη ώρα παραπάνω και η κα Κατερίνα και ο κος Νίκος να μας μιλήσουν για τις παιδικές αναμνήσεις τους από την «παλιά γειτονιά»,την δεκαετία του ΄60.
Από την συζήτηση λοιπόν αυτή και οργανώνοντας κάπως τις σημειώσεις μας
Οι γυναίκες εκείνη την εποχή ασχολούνταν κυρίως με τα οικιακά.Σχεδόν καμία γυναίκα δεν δούλευε με εξαίρεση εκείνες που ήταν καθηγήτριες.Έβγαιναν από το σπίτι για να ψωνίσουν τα απαραίτητα για το σπίτι να ή να κάτσουν με τις φίλες -πολλές φορές πλέκοντας- τους όσο οι σύζυγοι και τα παιδιά τους ήταν στο σχολείο.
Πώς ήταν τα σπίτια;
Τα σπίτια ήταν μονοκατοικίες ή και δυόροφα και τις περισσότερες φορές αυλή στο μπροστινό ή και στο πίσω μέρος.Οι πόρτες δεν κλείδωναν ποτέ μέχρι και το '80 και οι κάτοικοι κοιμόντουσαν συχνά στις αυλές τα καλοκαίρια χωρίς φόβο για κλέφτες.Τα περισσότερα σπίτια είχαν μεταλλική είσοδο και στα πεζοδρόμια έξω από αυτά υπήρχαν πάντα δέντρα (συνήθως ακακίες) τα οποία όταν άρχιζαν να χτίζονται πολυκατοικίες (μετά το '85-'90) ξηλώθηκαν με σκοπό την εξοικονόμιση χώρου.Σε κανένα σπίτι δεν υπήρχε τηλέφωνο και λάμπες όπως τις ξέρουμε σήμερα.Ακόμα υπήρχαν και "συγκροτήματα"σπιτιών στα οποία ζούσαν μέχρι και τέσσερις οικογένειες με μια κοινή τουαλέτα και μια κοινή αυλή.
Ποιά επαγγέλματα υπήρχαν που τώρα δεν υπάρχουν;
Στην θέση των σημερινών παντοπωλείων υπήρχαν τότε τα λεγόμενα εδώδιμα αποικιακά .Τα εδώδιμα αποικιακά είχαν τα τρόφιμα όπως μακαρόνια, ρύζι κτλ χύμα ,σε πάγκους.
Υπήρχαν επίσης τα μανάβικα τα οποία πουλούσαν φρούτα και λαχανικά με το κιλό πάνω σε πάγκους και αυτά.Οί τσαγκάρηδες υπήρχαν σε αφθονία τότε και δεν έκαναν μόνο επισκευές όπως σήμερα αλλά και κατασκευές. Οι άνθρωποι πήγαιναν στον τσαγκάρη, έβαζαν το πόδι τους σε ένα καλούπι το οποίο ο τσαγκάρης προσάρμοζε ανάλογα και μετά εξηγούσαν πως ήθελαν το σχέδιο το χρώμα κτλ.
Στους ράφτες και τις μοδίστρες πήγαιναν οι άνθρωποι για να φτιάξουν τα κοστούμια τους καθώς δεν υπήρχαν μαγαζιά που να πωλούν.
Συνεργεία αυτοκινήτων και μαγαζιά με ανταλλακτικά υπήρχαν -από τότε- πάρα πολλά στην περιοχή από Καλλιρρόης μέχρι Άγιο Ιωάννη με όρια Βουλιαγμένης και Φραντζή.
Τα επιπλοποιεία και τα ξυλουργεία επισκεύαζαν παλαιά έπιπλα αλλά κατασκεύαζαν και καινούργια. Στην περιοχή του Νέου Κόσμου με όρια Βουλιαγμένης, Αγκύλης και Βρεσθένης υπήρχαν τουλάχιστον 15.
Στα μικρότερης κατηγορίας μαγαζιά εντάσσονται τα λεγόμενα καρβουνιάρικα τα οποία πουλούσαν κάρβουνο για τα τζάκια και τις σόμπες αλλά και κρασί. Πολλές φορές εκείνοι οι οποίοι τα πουλούσαν δεν είχαν καταστήματα. Αντίθετα τα πουλούσαν απευθείας από τις αποθήκες των σπιτιών τους ή των ταβερνών.Στην ίδια κατηγορία βρίσκονται τα παγοπωλεία τα οποία πουλούσαν πάγο σε κολώνες και ήταν ιδιαίτερα χρήσιμα μιας και την εποχή εκείνη στα σπίτια δεν υπήρχαν ψυγεία ή καταψύκτες.
Εκτός από εκείνους οι οποίοι είχαν μαγαζιά, υπήρχαν και άλλα επαγγέλματα όπως οι ι γυρολόγοι. Ένας γυρολόγος ήταν ο γαλατάς ο οποίος έβγαινε κάθε βράδυ με ένα κάρο ή με ένα ποδήλατο και φώναζε και οι νοικοκυρές έβγαιναν και αγόραζαν το γάλα βάζοντάς το σε κανάτες ή κατσαρόλες. Οι γαλατάδες έρχονταν συνήθως από τα Δερβενοχώρια. Υπήρχαν επίσης και οι τυροπιτάδες…
Δρακάκη Χαρούλα
Ζήση Χριστίνα
Κέκελου Αθανασία
Αρβανίτη Εύη