Το σπίτι μας και καφενείο μαζί ήταν σε μέρος που είχε πανοραμική θέα. Μπροστά στα δέκα μέτρα ήταν η γραμμή του Γευγελή, σε άλλα δέκα μέτρα η γραμμή της Αλεξανδρούπολης και σε άλλα δέκα μέτρα ήταν η Εθνική οδός Θεσσαλονίκης Αθηνών μέσο Βέροιας, Κοζάνης κτλ. Ο κόσμος που καθόταν στην αυλή του καφενείου απολάμβανε όλη την κίνηση, οδική, σιδηροδρομική, ακόμα και αεροπορική διότι όλα τα αεροπλάνα περνούσαν σχεδόν πάνω από το χωριό μας .Ξέραμε ακόμα και την ώρα (διότι δεν είχαν τότε όλοι ρολόγια) από την κίνηση των τρένων λεωφορείων και αεροπλάνων πια ώρα περνούσαν .Ακόμά μπορούσαμε να δούμε και τα κτίρια της Θεσσαλονίκης που όταν έδυε ο ήλιος τα τζάμια των κτιρίων λαμποκοπούσαν σε διάφορα χρώματα και ήταν απόλαυση να τα βλέπεις. Ο δε Χορτιάτης ήταν σαν να τον φώτισε ένας τεράστιος προβολέας από τον Θερμαϊκό
Με την κατοχή όλα άλλαξαν τα παράθυρα ήταν όλα καλυμμένα με εφημερίδες και δεν γυάλιζαν τα δρομολόγια άλλαξαν και έτσι χάσαμε και τις ώρες και τις μέρες τις καλές. Τα τρένα που βλέπαμε, τώρα κουβαλούσαν προς τα κάτω μόνο στρατιώτες, τανκς, κανόνια, τορπίλες και άλλα πολεμικά υλικά και προς τα πάνω για Γερμανία κουβαλούσαν ανθρώπους που έτυχε να μη ανήκουν στη φυλή που τους άρεσε και αυτοί ήταν οι Εβραίοι.
Κάθε μέρα βλέπαμε τα τρένα της κατοχής που κουβαλούσαν τους Εβραίους στα κάτεργα της Γερμανίας
Από τις πρώτες μέρες οι Γερμανικές αρχές της κατοχής εφαρμόσανε τα σχέδιά τους για την τύχη των Εβραίων. Έφραξαν με υψηλούς φράκτες τις συνοικίες τους.. Αυτή που ήταν κοντά στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό. Κατάσχεσαν τα σπίτια τους και τα καταστήματά τους και τους έβαλαν υποχρεωτικά να φορούν στον βραχίονα τους την κίτρινη κορδέλα με το άστρο του Δαυίδ για να διακρίνονται με την υπόσχεση ότι θα τους στείλουν στη Γερμανία για μία καλύτερη ζωή . Πολλοί ήταν αυτοί που πιστέψανε τα ψέματα και την προπαγάνδα τους και σιγά σιγά αρχίσανε να τους μεταφέρνουν με τα τρένα στη Γερμανία .Το μόνο που τα τρένα δεν ήταν επιβατικά με βαγόνια πολυτελείας αλλά με βαγόνια μεταφοράς ζώων που είχαν μόνο δύο μικρά παραθυράκια από την κάθε πλευρά που έγραφε σε κάθε βαγόνι άνδρες 44 ίπποι 8 (αυτοί έβαζαν διπλάσιους)
Όλα αυτά τα τρένα περνούσαν μπροστά από το καφενείο μας και μάλιστα πολύ σιγά διότι ήταν τόσο παραφορτωμένα από άνδρες γυναίκες και παιδιά που έβαζαν περί τα 80 βαγόνια και δύο ατμομηχανές και έξω από κάθε βαγόνι στο σκαλάκι υπήρχε και ένας στρατιώτης με αυτόματο που τους φύλαγε .Από το μικρό παραθυράκι για να δει κάποιος έξω δεν μπορεί εάν δεν ανέβει στη πλάτη κάποιου και όμως βλέπαμε τα πρόσωπά τους από τις γρίλιες που φώναζαν και μας χαιρετούσαν θαρρείς και πήγαιναν για διακοπές Εγώ και πολλά παιδιά τρέχαμε δίπλα από το τρένο να τους χαιρετήσουμε. Πολλές φορές μας έριχναν μικρά παιχνιδάκια των παιδιών τους και αρκετές φορές έριχναν χρυσές αλυσίδες. δαχτυλίδια και ρολόϊα σαν να ήξεραν ότι δεν θα τα χρειαστούν ξανά . Την ημέρα φεύγανε δύο τρένα και καμιά φορά ένα τα μεσάνυχτα
.Θυμάμαι ο πατέρας μου είχε δούναι-λαβείν με αρκετούς εμπόρους που ψώνιζε για το μαγαζί., γλυκά, ούζα, καφέ, και άλλα πράγματα και σε πολλούς που είχε εμπιστοσύνη τους έλεγε να φύγουν στο βουνό αλλά δεν αποφάσιζαν ν’ αφήσουν πίσω γυναίκα γέρους και παιδιά και προτιμούσαν να πάνε για κουρμπάνι όλοι μαζί παρά στο βουνό.
Θυμάμαι κάθε άνοιξη ερχόντουσαν οι Εβραίοι στο απέναντι κτήμα της κυρά Εμορφίας που είχε πολλές βερικοκιές και συκιές και αγόραζαν τα δένδρα πριν ακόμα ωριμάσουν τα φρούτα τους .Μόνο που έβλεπαν πόσα φρούτα είχαν τα κλαδιά ήξεραν πόσο άξιζαν και τα καπάρωναν .Για την ίδια και για τον γιο της τον Αναστάση, που ήμασταν γείτονες και καλοί φίλοι, κρατούσε τη μεγάλη συκιά κοντά στο ποτάμι και καναδυό βερικοκιές. Όταν ήταν έτοιμα για μάζεμα για να μη τα κλέβουν ερχόντουσαν και κατασκήνωναν εκεί ως που να τελειώσει η συγκομιδή .Τους γνωρίζαμε καλά και με τα παιδιά τους κάναμε παρέα παίζαμε και κάναμε μπάνιο στο ποτάμι. Το καλοκαίρι του 1941 δεν τους είδαμε ,ούτε και μετά. Όσο για τα ωραία δένδρα και τα φρούτα της κυρά Εμορφίας δεν μπορέσαμε να φαμε ούτε ένα φρούτο, Από την πρώτη μέρα της κατοχής επειδή έτυχε το αγρόκτημα να είναι επάνω στον κεντρικό δρόμο οι γερμανοί ήταν μόνιμα στρατοπεδευμένοι για καμουφλάζ με τανκς ,με πεζικό και ιππικό όλο τον καιρό για όλο το καλοκαίρι .Τα άλογα από τη πείνα έφαγαν όλα τα κλαδιά των δένδρων ακόμα και τις φλούδες τους που στο τέλος όλα τα δένδρα ξεράθηκαν και ο στρατός έφαγε όλα τα φρούτα και τα κουκούτσια ακόμα που ήταν γλυκά. Όχι μόνο αυτό αλλά οι χιλιάδες στρατιώτες μετατρέψανε όλο το κτήμα σε ένα τεράστιο αποχωρητήριο με το υπαίθριο χέσιμό τους και τις μεγάλες κουράδες τους..