Χωρίς λύση
Μ'έπιασε χτες μια βαριά θλίψη,
κάτι τι σαν άλγος του νόστου...
Κι αράδιασα χάμου τα παλιά τετράδια της ζωής μου
Θεέ μου, πόσα προβλήματα έχω λύσει στη ζωή μου
Προβλήματα στα μαθηματικά
Προβλήματα στα ελληνικά
Προβλήματα στα ερωτικά
Προβλήματα στα οικογενειακά...
Μόνον εμένα, άφησα χωρίς λύση...
Στο περιθ-όριο
Παλιά τετράδια,
καλλιγραφημένα, τακτικά, με ξεθωριασμένα μπλε εξώφυλλα
κι όλα, γραμμένα εντός των νομίμων ορίων
του περιθ-ορίου...
Ναι!
Προσπαθούσα να μην απογοητεύσω ούτε τη μάνα μου, ούτε τη δασκάλα μου
Που επέμεναν [τότε] να μην παραβαίνω τα όρια.
-Μην τολμήσεις να βγεις έξω από το περιθ-όριο
Κι έγραφα τετραγωνισμένα, χωρίζοντας τις λέξεις, όπου περίσσευαν,
με την προκρούστεια παύλα του συλλαβισμού...
Παραδείγματος χάριν...
Έζη -
σα...
Αγάπη-
σα..
Μέθη-
σα...
Δεν μου άρεσαν όμως διόλου, οι καρατομημένες λέξεις.
Κι έτσι, όποτε μπορούσα, παρέβαινα τον κανόνα...
Το ίδιο κάμω και τώρα...
Προκειμένου να σώσω τις λέξεις μου,
χίλιες φορές να βγω εκτός περιθ-ορίων...
Ο πρώτος έρωτας...
Κοιτάζω τα παλιά μου τετράδια και απορώ...
Πόσο τακτικός και μετρημένος ήμουνα τότε...
Ούτε περιττές ουρίτσες να ξεφεύγουν στα γράμματα,
ούτε δακρυσμένες φράσεις, να υγραίνουν το χαρτί,
ούτε ημιθανή νοήματα, να αναζητούν κάποιον αποδέκτη...
Τίποτα από όλα αυτά, που με απομονώνουν σήμερα από τους γύρω...
Τάξις, καθαριότητα, ίσιες γραμμές, ευθείες προτάσεις...
Μοναχά, εκεί γύρω, στην Α'Γυμνασίου,
αν θυμάμαι καλά...
στα κάπως τσαπατσούλικα τετράδια μου, στα οποία για πρώτη μου φορά,
άρχισα να χαλάω τον ωραίο γραφικό μου χαρακτήρα...
Κάτι λιγωμένα γραμματάκια,
κάποιες ημιτελείς φράσεις,
λέξεις που ισορροπούν ασταθώς στα περιθώρια,
τελείες που δεν θέλουν να διακόψουν,
ερωτηματικά που αιωρούνται παντού
και γενικώς, μια ραστώνη,
μια απουσία - κάτι τις σαν πανταχού παρούσα αμφιβολία...
Μάλλον θα ήταν τότε που ένιωσα τον πρώτο μου έρωτα...