Άντε να πάρουμε και λίγο καθαρόν αέρα!
Κουράστηκα από βαθυστόχαστες, αρλουμποειδείς πολιτικές αναλύσεις, βυζαντινολογικές κενολόγες απεραντολογίες, αναμάσημα γνωστών γεγονότων και αφελείς διαστρεβλώσεις λόγων και πράξεων που καταλήγουν, (λόγω αγανάκτησης, δικαιολογημένης απογοήτευσης, αλλά και άφθονης αφέλειας του ταλαιπωρημένου λαού), στη φενάκη και την καταστροφική αγκαλιά του αριστερού μηδενισμού και της ουτοπίας. Με την πύκνωση των τάξεων του ΣΥΡΙΖΑ, από απελπισμένες επιλογές και αυτοκτονικές ενέργειες που θυμίζουν εκείνους που πηδούν από το 52ο όροφο φλεγόμενου κτιρίου, προσβλέποντας στη σωτηρία!
Έτσι, ανέτρεξα σε εποχές που, αν και οικονομικά πολύ δυσκολότερες, ήταν γεμάτες από ποιότητα, ευγένεια, ευπρέπεια, χιούμορ, ρομαντισμό και, το σπουδαιότερο, αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο. Χωρίς τις εκλυόμενες... νεοαριστοφανικές οσμές και χυδαιότητες, χωρίς τις μουσάτες προκλητικές και κακόγουστες τραβεστί... "θριαμβεύτριες"και χωρίς τα κρυόμπλαστρα ανόητα και άγαρμπα κουνήματα των εμετικών ελληνικών πρωινάδικων.
Τότε μοναδικός φορέας πλατειάς λαϊκής ψυχαγωγίας ήταν το ραδιόφωνο. Μία από τις πιό δημοφιλείς εκπομπές του ήταν αυτή που είχε τίτλο "Εμείς και οι ακροαταί μας", η οποία αργότερα και λόγω δημοφιλίας και... σεμνότητος, μετετράπη σε "Οι ακροαταί μας κι εμείς"! Την παρουσίαζαν η Στέλλα Γεωργιάδου, ως "Νίνα"και ο Νίκος Ματθαίου, ως "Νικολάκης".
Η εκπομπή με διαλόγους, σχόλια, παρλάτες, στίχους, ανέκδοτα, αλληλογραφία με τους ακροατές και διαγωνισμούς μονοπώλησε το ενδιαφέρον των Ελλήνων κατά τις απογευματινές ώρες, νομίζω τρεις φορές την εβδομάδα, γιά τρία, κοντά, χρόνια. Μετά έγινε βιβλίο από τη Νίνα, κατά κόσμο Στέλλα Γεωργιάδη, το 1953.
Ανασύροντάς το, από τα βάθη παλιάς βιβλιοθήκης, θα προσπαθήσω -ξαναδιαβάζοντας και δημοσιεύοντας σταχυολογήματα- να ξεπλύνω στα καθαρά και νοσταλγικά του νάματα, (μ'αυτά κι ο φίλος μου Αντώνης, ο "πισωσταπαλιάς", θα συγκινηθεί ιδιαιτέρως), όλη τη γλίτσα και τη μπόχα της σημερινής χυδαιότητας, βωμολοχίας και κρυόκ...ης κακογουστιάς. Θυμάμαι έντονα, και όταν φθάσω στην σελίδα θα αναδημοσιεύσω αυτολεξεί, μιά σπαρταριστή περιγραφή-παρωδία ποδοσφαιρικού αγώνα που έκανε ο Νικολάκης. Είχε τόση επιτυχία αυτή η περιγραφή ώστε την επανέλαβε κάμποσες φορές. Με το παιδικό μυαλό φρέσκο και με τόσες άδειες θήκες στη μνήμη, κόντεψα να την μάθω απ'έξω!
Εντελώς πρόχειρα, αναρτώ μιά επιστολή σταλμένη στον Νικολάκη. Έξοχο δείγμα ύφους, ήθους, ταπεινότητος και μορφώσεως της εποχής .
"Κύριε Νικολάκη. Σε χαιρετώ.
Είμαι ένα βλαχάκι μικρού μεγέθους, αλλά μη νομίζεις ότι και εμείς οι βλάχοι δεν έχουμε καρδιά και μάλιστα ρωμαντική, γι'αυτό σε παρακαλώ εσένα και την δίδα Νίνα, να κάνετε μιά βόλτα στο χωριό μου. Είναι ξακουστό γιά τα ωραία του πεπόνια.
Σας χαιρετώ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ
Μούλκι