Οδός Αθηνάς. Αντιστέκεται στην κρίση ακόμα...
Οδός Αθηνάς. Κάποτε ήταν πιο γνωστή ως "οδός της Αμαρτίας". Σταδιακά το γενικό εμπόριο για νοικοκυριά κυριάρχησε, ξεχείλιζε στους δρόμους και φάνταζε σαν "οδός ευημερίας". Σήμερα αναπολεί τα παλιά μεγαλεία και αντιστέκεται στην κρίση με όσα όπλα της έχουν απομείνει. Φθηνά τρόφιμα για το λαό, εμπόριο πάσης φύσεως, πάγκοι του ενός ευρώ, κέντρο εργαλείων…
Η οδός Αθηνάς πήρε το όνομα της, από την θεά Αθηνά η οποία ήταν η πιο αγαπημένη θεά των Αρχαίων Ελλήνων, προσωποποίηση της σοφίας, της γνώσης και της τέχνης. Από την Ομόνοια σε ευθεία γραμμή οδηγεί στο Ερέχθειο ή στα Προπύλαια του Ιερού Λόφου της Ακρόπολης, ανάλογα με την γωνία που στέκεσαι.
Ώρα 1.00΄ το μεσημέρι της Τρίτης, 9/4/2013. Το φωτορεπορτάζ του www.eea.gr έχει σκοπό να δείξει, χωρίς πολλά λόγια, τη σημερινή εικόνα του εμπορικού αυτού δρόμους στο κέντρο της Αθήνας.
![]()
Όπως περνάς, ακούς ακόμη τους «κράχτες» των μαγαζιών να διαλαλούν το εμπόρευμα και να πετάνε σπόντες δεξιά και αριστερά προσπαθώντας να γεμίσουν τα κενά των πελατών. Ακούς και μικρές ιστορίες από την καθημερινότητα ή από το παρελθόν.
Η αρχή της οδού Αθηνάς είναι στην Ομόνοια και το τέλος της στην πλατεία Μοναστηρακίου. Ή και ανάποδα αν την παρουμε απο την άλλη πλευρά. Ανάμεσα σε αυτά τα δύο άκρα κάθε μέρα κινούνται χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι για να ψωνίσουν. Όμως σταδιακά ο κόσμος αραιώνει και τα καταστήματα αγκομαχούν. Ακόμη και τα ταξί δεν βγαίνουν στη γύρα αλλά αράζουν στην πιάτσα περιμένοντας πελάτη κάτι που είχε να συμβεί σχεδόν 40 χρόνια!
Οι μαγαζάτορες υποφέρουν και μόλις καταφέρνουν να επιβιώνουν. Αισθάνονται όμως πιο τυχεροί από συναδέλφους τους σε άλλους δρόμους όπου τα μαγαζιά έκλεισαν κατά εκατοντάδες. «Σήμερα ακόμη επιβιώνουμε, αύριο όμως;» αναρωτήθηκε με αγωνία κάποιος οπωροπώλης.
Ένας έμπορος βιομηχανικών ειδών που θέλησε να υπογράψει ως ένας «Επαγγελματίας Ανώνυμος Ταλαίπωρος» (!) μας είπε για την κατάσταση:
«H δουλειά πολύ κλαίει και λίγο χαμογελάσει. Κόσμος μπαίνει και κουβαλάει μαζί του πολλά προβλήματα. Και τα προβλήματα του κόσμου γίνονται σταδιακά προβλήματα δικά μας. Τα βγάζουμε πέρα πολύ δύσκολα. ΙΚΑ, ΟΤΕ, ΟΑΕΕ, φόροι, δημοτικά τέλη τα χαρακτηρίζω όλα «ασύδοτα». Όποιος θέλει βάζει «αναπροσαρμογή»! Δήμαρχος είναι, Ταμείο είναι βάζει όσα θέλει χωρίς να σε ρωτάει. Και άμα κάνεις πως ξεχνάς και δεν το πληρώσεις ή το πληρώσεις την άλλη μέρα, σου στέλνουν και πρόστιμο λες και είσαι εγκληματίας, για να σε τιμωρήσει! Πρόστιμα και τιμωρία μαζί!
Μπροστά στο μαγαζί του ένας έμπορος τροφίμων που μας είπε οτι αρκούσε η φωτογραφία του για όνομα, ήταν απελπισμένος. Στο μαγαζί του οι υπάλληλοι ήταν περισσότεροι από τους πελάτες. Μας λέει με παράπονο:
«Κάποτε δεν προλαβαίναμε, τώρα το μαγαζί πάει χάλια. Άστα, τα βγάζουμε με ένα μεροκάματο. Τα έξοδα τρέχουν και δεν φτάνουμε. Το ίδιο χάλια και η οικογένεια. Γυναίκα χωρίς δουλειά, κόρη χωρίς δουλειά, παιδί χωρίς δουλειά άστα να πάνε...».
«Τι και αν πουλάμε φθηνά; Ο κόσμος έχει κάθε φορά και λιγότερα. Πάντα είμαστε πίσω από το εισόδημα του καταναλωτή»! Επαγγελματίες που καταλαβαίνουν τις αιτίες της αναδουλειάς.
Ένα σερβιτόρος δεν άντεξε μπροστά στα άδεια τραπέζια. «Κυνηγάμε τον πελάτη με το «δίκαννο.... και σπάνια τον πετυχαίνουμε...», μας λέει. Η φωτογραφία είναι η καλύτερη αποδειξη.
"Οικογένειες χωρίς λεφτά – μαγαζιά χωρίς δουλειά. Είναι φθηνά αλλά πώς να αγοράσω;"μας είπε κάποιος καταναλωτής στην κρεαταγορά που κοίταζε σκεπτικός τους πάγκους. Κάποιος άλλος παρατήρησε: "Οι κρεοπώλες είναι περισσότεροι απο τους πελάτες"!
Ο «Μεσί» από την Περσία είναι ένας μικρός οπωροπώλης. Πουλάει όσο πιο φθηνά μπορεί αλλά "δεν βγαίνει".
«Είμαι νόμιμος μετανάστης από δεκαετίες εδώ με όλη την οικογένεια» μας λέει. «Πληρώνω φόρους, πληρώνω νοίκια αλλά η δουλειά όλο και λιγοστεύει. Κάποτε εδώ γινόταν το αδιαχώρητο αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ψυχή. Έχει στιγμές που γινόμαστε περισσότεροι από τους πελάτες. Τι πρέπει να κάνουμε πώς να ζήσουμε;».
Ελιές απο κάθε γωνία της Ελλάδος....
Και αλλαντικά που"ξέμειναν"απο την εποχή της ευημερίας!
Το περίπτερο του τύπου για κάθε Έλληνα και ξένο κοντά στο Δημαρχείο
Ψαραγορά στη Βαρβάκειο, ώρα 1.00΄ το μεσημέρι. Και οι πωλητές ήταν απόντες! Πέρασαν οι μέρες της αποκριάς που δούλεψαν και τη νύχτα.
Η μικρή οδός Καϊρη πάροδος της Αθηνάς και άλλοτε κέντρο ειδών κιγκαλερίας. Τώρα οι πελάτες είναι απόντες. Οι επαγγελματίες με αγωνία περνάνε τις μέρες ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο.
Αν σε κάτι διαφέρει η οδός Αθηνάς, είναι ότι έχει τα λιγότερα κλειστά μαγαζιά. Είναι ζήτημα αν μετρήσαμε 10. Όσο και αν έχει πέσει η κατανάλωση ο πιο πολυσύχναστος δρόμος γενικού εμπορίου αντιστέκεται. Αντιστέκεται έστω και αν ο κάθε επαγγελματίας δεν γνωρίζει πόσο θα αντέξει ακόμη. Η άμυνα, η ελπίδα και ο φόβος πάνε μαζί.
Λουκέτα! Το πιο πολυσυζητημένο και... "περιζήτητο"και "πολυφορεμένο"είδος της ελληνικής οικονομίας τον τελευταίο καιρό. Ο μαγαζάτορας μας ρώτησε γιατί το φωτογραφίζουμε. Τι να πούμε, ότι το είδος «παίζει στα πρώτα» και "σκοράτρει συνεχώς; Ευτυχώς στην οδό Αθηνάς είχε λίγους "οπαδούς'"!
Γκλίτσε,ς μπαστούνια, καρρόροδες και τρόπαια κυνηγιού. Κάποτε "μετακόμισαν"στην Αθήνα για μα μας θυμίζουν μακρινές καταγωγές. Σήμερα πολλοί Αθηναίοι σκέφτονται μήπως και η επιστροφή στην φύση είναι μια καλή εναλλακτική λύση
Το παλαιοπωλείο δεν έλειπε. Επέδειχνε τα είδη του. Έλειπαν οι πελάτες. Και όμως ο καταστηματάρχης ήταν αισιόδοξος! Ψυχολογική αντίδραση στη γενική απαισιοδοξία.
Αυγά στη λαϊκή. Ό,τι απέμεινε από μια εποχή που οι πάγκοι με αυγά ήταν ολόκληρη σειρά.
Πουλιά και μικρά οικόσιτα ζωάκια. Κάποτε μάγευαν τη φαντασία. Τώρα δεν τα θέλει κανένας! Αναρωτιούνται και αυτά για το μέλλον τους. Κοινή η μοίρα τους με τους ανθρώπους.
Ο πάγκος του σαφάρη! Απομεινάρι μιας παλιάς εποχής για φτωχούς και για πρόσφυγες. Ηταν στέκι γρήγορης ανταλλαγής πολύτιμων αντικειμένων με μετρητά. Ο σαράφης ήταν κατά βάση γνωστός και τα παζάρια ανατολίτικα. Σήμερα έχουν αντικατασταθεί απο "ενεχυροδανειστήρια"κάποια των οποίων είναι "αγνώστου ταυτότητας"και δραστηριοτήτων, αν πιστέψουμε τουλάχιστον τις ανακοινώσεις της αστυνομίας για παραβατικές πρακτικές.