Η φωτογραφία είναι του ΄60 και δείχνει το Μοναστηράκι τότε που δεν ήταν τουριστικό...
Εκεί πήγαιναν από τις γειτονιές της Αθήνας για να ψωνίσουν φθηνά....
Βλέπουμε αποθήκη νημάτων ....έπλεκαν...κεντούσαν ...έραβαν οι γυναίκες
και η ραπτομηχανή υπήρχε στα περισσότερα σπίτια.
Επιδιορθωτήριο υποδημάτων...είχε και καρέκλα για τον πελάτη ...καθότανε έβγαζε το τρύπιο παπούτσι και περίμενε τον τσαγκάρη να του βάλει μπάλωμα.
Δύο ειδών τα μπαλώματα παρακαλώ ...καινούργιο και μεταχειρισμένο ανάλογα
με την τσέπη του πελάτη.
Παραδίπλα ακονιστήριο για μαχαίρια και ψαλίδια....τα τρόχιζε επι τόπου
ο ειδικός και "έσφαζε"κομμάτι εφημερίδας για να δείξει στον πελάτη
το αποτέλεσμα.
Παλιά τα κτίρια που όταν έμπαινες μέσα η μυρουδιά της μούχλας
ήταν έντονη.
Η εγκατάλειψη φανερή...σοφάδες πεσμένοι...
Διατηρητέα....πολλοί κληρονόμοι....
Τι ήθελες και δεν εύρισκες στο Μοναστηράκι εκείνης της εποχής.
Μεταχειρισμένα ρούχα και ο μαγαζάτορας στο έβαζε στην μύτη για να μυρίσεις την βενζίνα (μπετζίνα την έλεγε).
Έτσι τα καθάριζαν...
Κοστούμι...δύσκολα το χρησιμοποιούσαν οπότε για ένα γάμο ή για κάποια
κοινωνική εκδήλωση που ήταν έξω από τα όρια της γειτονιάς και με τον φόβο
τι θα πεί ο κόσμος...κατ΄ευθείαν στο Μοναστηράκι και το πρόβλημα
λυνότανε φθηνά.
Εκεί θα έβλεπες και φανταράκια που είχαν απολυθεί να πουλάνε την στολή
με την οποία πήραν απολυτήριο και τα άρβυλα που γινόντουσαν ανάρπαστα
από τους επαρχιώτες για τα χωράφια.
Γενικά το μεταχειρισμένο δεν ήταν ταμπού...
Άσε τα μαγαζιά με τα Αμερικάνικα....χαμός και τα ρούχα σε μεγάλα μπαούλα
για να δείχνουν και την προέλευσή τους.
Πάντως ήθελε προσοχή στις αγορές γιατί υπήρχαν και οι αετονύχηδες
που εξαπατούσαν τους πελάτες.
πίσω στα παλιά