Για κάποιους λόγους σήμερα έμεινα όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και εγκλωβισμένος από μια υποχρέωση στο κέντρο, προς τη συνοικία του Αγίου Παύλου και μιας και δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς, είπα να συνδυάσω το τερπνόν μετά του ωφελίμου που λένε και τι άλλο από το να βγάλω μερικές φωτογραφίες θα μπορούσα να κάνω;
Έτσι λοιπόν, περιπλανήθηκα λίγο στους δρόμους γύρω από την πλατεία Βάθης και Σταθμού Λαρίσης και βεβαίως κατευθύνθηκα προς την οδό Μαιζώνος, όπου κατά τη γνώμη μου υπάρχει ένα παρατημένο σπίτι και στην πρόσοψη του οποίου αν και λίγο ξεθωριασμένο, διακρίνεται το καλύτερο κεραμιδί χρώμα που έχει βαφτεί ποτέ τοίχος στην Αθήνα. Το παρακολουθώ χρόνια, να μένει το ίδιο και να λάμπει κυριολεκτικά τα απογεύματα του Μαρτίου και του Σεπτεμβρίου που οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν κάθετα πάνω του και το αναδεικνύουν με έναν εκπλητικό τρόπο, τέτοιον που αμφιβάλλω αν υπάρχουν φωτογραφικές μηχανές να το αποτυπώσουν πλην κάποιες που λειτουργούν ακόμη με φιλμ.Τα λέω αυτά για να διασκεδάσω λιγάκι το ότι δεν θα το δείτε στη φωτογραφία στις κανονικές του αποχρώσεις αλλά και γιατί ποτέ, μα ποτέ, τις ώρες που πηγαίνω δεν μπόρεσα να βρω το σπίτι χωρίς να είναι ένα αυτοκίνητο μπροστά του παρκαρισμένο. Πέρα από αυτά όμως, σας προτείνω ένα απόγευμα να πάτε να το δείτε κι εσείς και ποιος ξέρει, μπορεί να είστε πιο τυχεροί από μένα και μπροστά στο σπίτι δεν θα υπάρχουν αυτοκίνητα.