“Περιπόθητε κυρ Κωνσταντίνε
Αλεξανδρόπουλε!
Έλαβον το αδελφικό σου, αλλ’ εις την γραφή σου δε μοι σημειοίς τίποτε δια να εννοήσω τι κάμνεις αυτού, και
πως πηγαίνεις μετά των βουλευτών και βουληφόρων, μ’ όλονόπου είμαι τόσας ημέρας εδώ· διό φανέρωσόν μοι και εξηγήσου λεπτομερώς εις ησυχίαν και κυβέρνησίν μου. Επί τούτου να προσπαθήσης να μου εύρης μερικόν πανί, και να το δώσης εις το σπίτι του Γιάννη να μου κάμουν έν σώβρακον, το οποίο να γίνει ολίγον μακρύ, μάλιστα τα καλαμόποδα να γίνουν έως κάτω και με κάθε τρόπο να μου το εξαποστείλης ότι δεν έχω διόλου και το προσμένω άφευκτα. Από το χαρτί όπου ήλθεν από Δημιτσάναν να βαστήξεις έν ρέσμο, ότι το θέλω δια γράψιμον, τον οποίον φυλάττεις αυτού εις έν μέρος· στείλε μας και εδώ έν δύο κεδέρινα (σ.σ.: αυτά κι ενώ είχε παρθεί η Τριπολιτσά και οι Έλληνες στρατιωτικοί …θησαύρισαν).
Νέον τι δεν έχομεν· χθες ήλθε και ο πρίγκηψ εδώ, και σήμερον περιμένομεν τον Γιατράκον με τον Κιαμήλμπεην, και να ίδωμεν τι ευδοκιμεί Κύριος· τους αρρώστους στρατιώτας να επισκέπετεσαι καθ’ ημέραν με τον ιατρόν, όπου έχω αφισμένον αυτού, και να μοι γράφης περί πάντων, στέλλοντας μου με πρώτον το σώβρακον, και εν τοσούτω ασπαζόμενός.
Σας αδελφικώς μένω, τη 13 Δεκεμβρίου 1821 εκ Κορίθου.
Ο ως αδελφός
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης”.
Ο Ιστορικός
http://ksekatharapsemata.blogspot.gr/2014/03/blog-post_9785.html
Από το olympia