Από την ΚΑΤΙΑΝΑ ΜΑΤΖΑΡΙΔΟΥ
Μια αλλιώτικη συνέντευξη με μια σπάνια γυναίκα έγινε αφορμή για να γυρίσω πίσω στο χρόνο και να ξεφυλλίσω το άλμπουμ μιας ζωής με ξεχωριστό ενδιαφέρον. Η κυρία Χάιδω Τζάνες, μια σπουδαία Αθηναία, μας έκανε την τιμή να μοιραστεί μαζί μας τις πιο γλυκές της θύμησες. Τη συναντήσαμε στο σπίτι της στην Ερυθραία, ένα ζεστό και φιλόξενο χώρο γεμάτο φωτογραφίες και αναμνήσεις. Άριστη οικοδέσποινα, μας υποδέχτηκε εγκάρδια και μας προσέφερε αμέσως καφέ και σπιτικά καλούδια. Αφράτο κέικ, κουλουράκια και γλυκά του κουταλιού.
Εκεί, στο σαλόνι, δίπλα στο τζάκι και στις αμέτρητες φωτογραφίες, η κυρία Τζάνες ξετύλιξε το κουβάρι της ζωής της, που μοιάζει με παραμύθι. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930 και γονείς της ήταν ο Γεώργιος και η Ευγενία Παπαδιαμαντοπούλου, που το 1932 άνοιξαν στην οδό Ερμού το πρώτο μαγαζί οπτικών. Σήμερα την οικογενειακή επιχείρηση συνεχίζει ο αδερφός της Διαμαντής Παπαδιαμαντόπουλος.
Φοίτησε στη Σχολή Χιλ, αλλά αποφοίτησε από το Αρσάκειο.
«Είχα συμμαθητές και φίλους τον Τάκη Λαμπρία και τον Χρήστο Λαμπράκη. Ήμουν καλή μαθήτρια και ήθελα να σπουδάσω, γι αυτό και διάλεξα τη Γαλλική Φιλολογία. Παράλληλα έμαθα ιταλικά και αγγλικά».
Σε ηλικία 19 ετών παντρεύτηκε τον Πέτρο Τζάνες, τον οποίο ερωτεύτηκε και αγάπησε βαθιά.
Μαζί απέκτησαν δύο παιδιά, μία κόρη, τη Μαρία Γκορίτσα, και ένα γιο, το γνωστό επιχειρηματία Τίμο Τζάνες, συνεχιστή της οικογενειακής παράδοσης στην επιχείρηση που ίδρυσαν το 1960 με τον άντρα της.
«Το πρώτο μας κατάστημα βρισκόταν στην οδό Σταδίου, στο νούμερο 1, και ήταν μικρό, μόλις 18 τετραγωνικά. Αργότερα πήγαμε στην οδό Πανεπιστημίου και πριν από 3 χρόνια ανοίξαμε το κατάστημα της Στοάς Νικολούδη», μας είπε με περηφάνια.
«Ο άντρας μου είχε δύο αδέρφια, και οι τρεις μαζί έφτιαξαν την Τζάνες Ο.Ε. Τότε δουλεύαμε όλοι σαν τα μυρμήγκια. Κι εγώ μαζί, που βοηθούσα καθημερινά, όσο μου επέτρεπαν βέβαια οι υποχρεώσεις μου με τα δύο παιδιά».
Η ζωή της κυρίας Τζάνες ήταν συνυφασμένη με την επιχείρηση και με νοσταλγία θυμάται την πρώτη επίσκεψη των ξένων εκπροσώπων της Μontblanc.
«Ο Τίμος μου ήταν 4 χρόνων όταν πήραμε την αντιπροσωπία», μας είπε και επισήμανε ότι ακόμη και σήμερα τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα κατεβαίνει στο μαγαζί και «αναπνέει» για λίγο τον αέρα της αγοράς.
Γυναίκα δραστήρια και γεμάτη ενδιαφέροντα, δεν κάθισε ποτέ. Η δουλειά και η οικογένεια δεν της στέρησαν ποτέ το χρόνο να ασχοληθεί με τα χόμπι της, που ήταν ο χορός και το τένις.
«Ήμουν για 10 χρόνια στο Λύκειο Ελληνίδων, όπου χόρευα όλους τους παραδοσιακούς χορούς. Από μπάλο μέχρι κρητικό πεντοζάλη. Έφυγα έγκυος στην κόρη μου το 1954».
Τα χρόνια εκείνα η κοσμική ζωή ήταν έντονη και τα μέλη της υψηλής κοινωνίας διασκέδαζαν σε χοροεσπερίδες και συνεστιάσεις που γίνονταν είτε στις πολυτελείς βίλες ή σε κέντρα ή στα μεγάλα ξενοδοχεία.
Η κυρία Τζάνες πρωτοστατούσε με τις φίλες της σε αυτές και κυρίως σε όσες είχαν φιλανθρωπικό χαρακτήρα. Το ενδιαφέρον της για τα αδύναμα μέλη της κοινωνίας εκδηλώνεται μέχρι και σήμερα με τη συμμετοχή της στο Μπενάκειο Ίδρυμα, το Γηροκομείο Αθηνών και το Αμαλιείο Οικοτροφείο Θηλέων.
Πώς περνάει το χρόνο της σήμερα;
«Η ζωή μου όλη είναι πια οι τρεις εγγονές μου. Η 18άχρονη Χριστιάνα και η 16άχρονη Ναταλία, από την πλευρά του γιου μου, και η 16άχρονη Ελιάνα, από της κόρης μου. Είναι υπέροχα κορίτσια και ταλαντούχα. Μάλιστα, η Ελιάνα τραγουδάει μοναδικά».
Με καμάρι μας βάζει στο CD player ένα CD με τραγούδια, όπου συμμετέχει μεταξύ άλλων και η δασκάλα της εγγονής της, η Τζούλι Μασίνο.
Το χειμώνα η κυρία Τζάνες πηγαίνει στο Γκστάαντ, όπου συναντά τις φίλες της, μεταξύ των οποίων η κυρία Εριέττα Λάτση και η κόρη της Μαριάννα, ενώ τα καλοκαίρια παραθερίζει στο αγαπημένο της νησί, την Τήνο.
«Το 1980 πήρα το οικόπεδο στην Τήνο. Την είχα ερωτευτεί όταν πήγα μια φορά με το σκάφος από την Αντίπαρο. Εκεί είναι το ησυχαστήριό μου, ο παράδεισός μου. Εκεί έχω φτιάξει και ένα εκκλησάκι, το οποίο έχω αφιερώσει στην Αγία Παρασκευή, προστάτιδα των οπτικών, στη μνήμη των γονιών μου. Το έργο τελείωσε το 1993 και εκεί έγιναν τα βαφτίσια της εγγονής μου, της Ναταλίας».
