φωτο
Δεν το είχα αυτό το παιχνίδι αλλά το χάζευα στο σπίτι φίλου που πήγαινα.Τσίγκινο....κάου μπόηδες....Είχε και από αυτούς μολυβένιους ....και Ινδιάνους που τους θεωρούσαμεκακούς τους φουκαράδες.Δεν ήταν εύκολο στην οικογένεια να σου αγοράζει παιχνίδια αλλά δεν ήσουνακαι ο μόνος.Η πλειοψηφία των μικρών της γειτονιάς το ίδιο πρόβλημα είχε.Περιττό έξοδο.Τα παιχνίδια άλλαζαν χέρια από τους μικρούς στους μεγαλύτερουςδεν τα πετούσαν.Το απορρυπαντικό ROL εκείνα τα χρόνια έπιασε τα νόημα και έβαζεμέσα σε κάθε κουτί ένα πλαστικό στρατιωτάκι οπότε τα παιδιά ήτανήταν οι καλύτεροι διαφημιστές του προϊόντος.Εκεί να δείς ανταλλαγές το απόγευμα στην αλάνα..."...σου δίνω Ινδιάνο μου δίνεις καουμπόϋ...""...σου δίνω Γερμανό μου δίνεις Αμερικάνο...."Όταν ο πατέρας ήταν ναυτικός εκεί να έβλεπες στο σπίτι του φίλουτο κουρντιστό μεγάλο περιπολικό με τις σειρήνες...το κουρντιστό αεροπλανάκι που κρεμότανεαπό το ταβάνι με σκοινί και γυρνούσε με τους έλικεςκαι με θόρυβο.Οι βόλοι τα γκαζάκια και οι χάπα χούπες τα μικρά χαρτάκιαμε ιστορίες ...παίχτες...ηθοποιούςπου υπήρχαν στο ψιλικατζίδικο δεν έλειπαν από τις τσέπες.Εύκολη λύση για να αρχίσει αμέσως το παιχνίδιμετά από το τόπι στην αλάνα και προκειμένουνα ξεκουραστούν και να ξελαχανιάσουν οι παίχτες.
πίσω στα παλιά