''Ας χρονομετρήσουμε από τώρα για πόσο θ'ακούγονται τα τραγούδια της ακόμη''
Έμαθα απότομα για το θάνατο της Τζένης Βάνου. Μου τηλεφώνησε μια φίλη μου χθες το πρωί για να μην το μάθω από αλλού. Ήταν ανάγκη να με πάρεις τώρα που ξύπνησα; Δε μπορούσες να με πάρεις 5 λεπτά πιο μετά; Τι να πω για τη Τζένη Βάνου; Η Τζένη Βάνου ήταν ένας άνθρωπος πάρα πολύ απλός και καθόλου απλοϊκός. Ένας άνθρωπος που αγάπησε τη ζωή. Το λέω πρώτο αυτό γιατί μιλάω για τον άνθρωπο, όχι για την τραγουδίστρια Τζένη Βάνου.
Έχει σημασία γι'αυτούς που ρίχνουν το βάρος στην καριέρα τους και το προφίλ τους, διότι μπορεί νά'χεις ένα προφίλ που νά'ναι en face. Είχα την τύχη, την τιμή και την ευλογία να τη γνωρίσω. Φίλες δεν ήμασταν, αλλά τραγουδήσαμε κάποτε μαζί τιμής ένεκεν σε συναυλίες άλλων. Όσοι είναι μεσ'στα πράγματα, οι μέχρι 50 - 60 ετών, δεν οφείλει δηλαδή να το ξέρει αυτό όλος ο κόσμος, γνώριζαν ότι τη Τζένη Βάνου δεν την ενδιέφερε η καριέρα στο εξωτερικό. Υπήρχε η Νάνα Μούσχουρη τότε. Η Βάνου ερωτεύθηκε τόσο τη ζωή και τη μητρότητα! Ήτανε μάνα με το δάκρυ της, το κλάμα της, τη συγκίνηση της και δεν κοίταξε να κάνει τη μεγάλη καριέρα. Πήγε σε μαγαζιά που είχανε αμεσότητα, λαϊκά μαγαζιά, όπου εκεί ένιωθε πιο άνετα. Οφείλουμε να τονίσουμε ότι μετά τις πρώτες συνεργασίες της με τους μεγάλους του ελαφρού τραγουδιού,
η Βάνου στράφηκε στα λαϊκά. Εγώ ήμουν 16 ετών και ακόμη δεν είχα μορφώσει γνώμη για τα πράγματα. Χωρίς να κρατάω ονόματα συνθετών, την άκουγα κι έλεγα Τι ωραία που τραγουδάει τα λαϊκά τραγούδια! Όλα αυτά για κάποιον είναι καλούδια, για εκείνη δεν ήταν! Τα λαϊκά μαγαζιά της, τον έρωτα της, αυτά ήθελε. Δεν έλεγε Σήμερα μ'αρέσει αυτός, αύριο εκείνος, ερωτευόταν
η γυναίκα κι αφού ερωτευόταν, μια χαρά δεν είναι αυτό; Απ'τον μάταιο τούτο κόσμο η Τζένη Βάνου έφυγε χορτάτη! Για μένα, στην ηλικία που βρίσκομαι, δεν έχει σημασία αν είσαι δοξασμένος, αλλά αν είσαι ευλογημένος. Πέτυχες στη ζωή σου; Αυτό είναι το σημαντικότερο.
Η Τζένη Βάνου πέτυχε στη ζωή της! Έφυγε ευλογημένη, χαρούμενη, όσο χαρούμενος μπορεί να φύγει κανείς που παλεύει με την αρρώστια. Εννοώ έφυγε χωρίς βάρος, Α γιατί αυτός δε με κάλεσε στο Μέγαρο Μουσικής; κλπ. Όχι τέτοια πράγματα! Ο Γιώργος Κόρος προ ημερών έφυγε με το παράπονο γιατί δεν έπαιξε στο Μέγαρο. Δεν το είπε ο ίδιος, γιατί είχε ήδη πάθει το εγκεφαλικό, αλλά οι άνθρωποι του, τα παιδιά του, όσοι τον αγαπούσαν και τον αγαπάνε.
Το Μέγαρο όμως είναι μια τρίχα απ'τα μαλλιά του Γιώργου και της Τζένης! Το Μέγαρο φτιάχνει τον καλλιτέχνη; Μπορεί να λένε ότι πήγε χαμένη η Βάνου. Δεν πήγε καθόλου χαμένη!
Αγάπησε, τσαλακώθηκε - τι ωραία! Ας χρονομετρήσουμε από τώρα για πόσο θ'ακούγονται
τα τραγούδια της ακόμη!
Πηγή: www.lifo.gr