Το υπερωκεάνιο ναυπηγήθηκε το 1926 στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ
με άλλο όνομα.
Στις 23 Δεκεμβρίου 1954 με τον κατάπλου στον Πειραιά, παρουσία των Βασιλέων και άλλων επισήμων μετονομάζεται σε “Βασίλισσα Φρειδερίκη” υψώνει την ελληνική σημαία.
Αυτά για την ιστορία του βαποριού της ευκαιρίας όπως το έλεγαν στην γειτονιά
και που το έβλεπαν σαν σωτηρία για να ξεφύγουν από την μιζέρια
από την φτωχική κάμαρα της αυλής με την κοινόχρηστη τουαλέτα.
Υπήρχε ένα ταξιδιωτικό γραφείο στην Φιλελλήνων με μια φωτογραφία
στην βιτρίνα με το βαπόρι αυτό και απ΄έξω να κοιτάζουν νέοι άνθρωποι
και να ονειρεύονται να είναι κάποτε επιβάτες.
Οι τρόποι για να μπορέσεις να μπείς επιβάτης με προορισμό
την Ν.Υόρκη ήταν δύο...
...να σου κάνει πρόσκληση συγγενής σου α΄βαθμού που θα ζούσε
στην Αμερική και θα είχε υπηκοότητα....
.....να παντρευτείς Αμερικανίδα υπήκοο...(για τους άντρες)...
Στην Αμερικανική Πρεσβεία της Αθήνας ουρές για να αποκτήσουν
την πολυπόθητη βίζα που θα τους επέτρεπε να πάνε στο πρακτορείο
και να βγάλουν εισιτήριο.
Έρανος στην γειτονιά γι αυτό το θέμα...
Όλοι έδιναν ότι μπορούσαν προκειμένου να ξεφύγει από την μιζέρια
ένας δικός τους άνθρωπος...οικογένεια η γειτονιά.
Υπήρχε και ένας τρίτος δρόμος για να πάνε στην Αμερική...ο παράνομος.
Έβγαζαν ναυτικό φυλλάδιο και μπάρκαραν σαν καμαρώτοι σαν μούτσοι
και όταν έπιανε το καράβι Αμερικάνικο λιμάνι την κοπάναγαν.
Θα εύρισκαν στην συνέχεια καμμιά μεγαλοκοπέλα Αμερικάνα
να παντρευτούν για να αποκτήσουν χαρτιά νόμιμα ή θα πλήρωναν
γι αυτό κάνοντας γάμο στα χαρτιά.
Το 1965 το πλοίο πουλήθηκε στον όμιλο Χανδρή, ο οποίος κράτησε το “Βασίλισσα Φρειδερίκη” με το ίδιο όνομα στη γραμμή της Νέας Υόρκης ως το 1967 κάνοντας παράλληλα και μερικά ταξίδια στην Αυστραλία.
Το 1971 παροπλίσθηκε, ενώ το 1973 χρησιμοποιήθηκε εποχιακά για κρουαζιέρες. Το 1977 διαλύθηκε στην Ελευσίνα και το 1978, ό,τι απόμεινε καταστράφηκε από πυρκαγιά παίρνοντας μαζί του τις ιστορίες
χιλιάδων ανθρώπων με καλό και άσχημο τέλος.
πίσω στα παλιά