Η περσινή Πρωτοχρονιά ήταν για εκείνον πίσω από τα σίδερα, ενώ η φετινή τον βρίσκει πίσω από την μπάρα ενός εκθαμβωτικού μπαρ-ρεστοράν που είναι δημιούργημά του. Το άλλοτε θρυλικό ουζερί του Απότσου και το κλασικό «Cellier» ενώθηκαν και δημιούργησαν τον χώρο του Λάκη… Πρόκειται για ένα υψηλών προδιαγραφών στέκι φαγητού, μουσικής και διασκέδασης, κατά τα πρότυπα των λονδρέζικων και παρισινών, που γεννήθηκε μέσα στην ιστορική στοά Απότσου.

«Αυτό είναι το νέο μου βήμα. Ηθελα πολύ να ξαναγυρίσω στη διασκέδαση, γιατί νομίζω ότι δεν την ξέρει κανείς καλύτερα από εμένα. Γνωρίζω πολύ καλά τα πάρτι και πιστεύω ότι σήμερα η γκρίζα μας καθημερινότητα τα έχει περισσότερο ανάγκη από πότε», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Λάκης Γαβαλάς, του οποίου τα πάρτι μνημονεύονται ακόμη από τους πάλαι ποτέ κοσμικούς φίλους του.

Τον συναντήσαμε στο μαγαζί του, στη στοά της Πανεπιστημίου στον αριθμό 10. Εκεί όπου η παλιά Αθήνα σμίγει σήμερα με την καινούργια και προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της. Ο χώρος είναι τεράστιος, διακοσμημένος με το γούστο και την αισθητική του art director, όπως θέλει να λέγεται τώρα ο Λάκης Γαβαλάς:

«Είμαστε ακριβώς μέσα στο πνεύμα της εποχής, προσφέροντας υψηλή ποιότητα με καταπληκτικές τιμές. Είναι ένα σύγχρονο στέκι ευρωπαϊκής μεγαλούπολης. Φτιάξαμε το λεγόμενο happy hour, το 7 με 9, μετά το κλείσιμο των καταστημάτων, που θα έχει ελαφρύ φαγητό, καφέ και ποτό. Μετά θα αρχίζει η λειτουργία του ρεστοράν και του μπαρ. Στόχος είναι οι καλές τιμές με τον διεθνή χαρακτήρα της διασκέδασης. Ο χώρος θα μπορεί να διατεθεί για… ψαγμένες εκδηλώσεις, για σόου, ενώ θα φιλοξενεί επιδείξεις μόδας και θεματικά πάρτι. Δεν είναι μέρος για διαδηλώσεις, αλλά για φιλικές εκδηλώσεις. Εχει ανάγκη η πόλη σήμερα να ανασάνει. Δεν γίνεται να είμαστε συνεχώς μέσα στο μαύρο. Σήμερα τη χαρά την έχουμε μεγάλη ανάγκη για να προχωρήσουμε».

Εκτυφλωτικό σκηνικόΤο F.M.E., όπως είναι ο υπότιτλος του μαγαζιού, από τις αγγλικές λέξεις food (φαγητό), music (μουσική) και entertainment (διασκέδαση), χωρίζεται σε δύο ορόφους. Πάνω το μπαρ, κάτω το φαγητό. Οι τοίχοι είναι διακοσμημένοι με αφίσες αλά Λος Αντζελες κλαμπ, ο φωτισμός είναι ιδιαίτερος και παίζει με τα χρώματα, η μουσική διαλεγμένη από τον Λάκη και γύρω τα μόνιτορ να… τρέχουν το εκτυφλωτικό σκηνικό.

Τις δόξες του μπακάλικου που ξεκίνησε το 1900 και έζησε μέχρι το 1997 και στα τραπέζια του φιλοξένησε από πολιτικούς, βασιλιάδες, πρωθυπουργούς και διανοούμενους ως και τσαγκάρηδες που άφηναν για λίγο το κασελάκι τους στο πεζοδρόμιο της Σταδίου, και αργότερα της Πανεπιστημίου, για να πιουν ένα ουζάκι θα ζήσουν τώρα οι Ελληνες της κρίσης. Ο «Απότσος», που λειτουργούσε σαν μικρή Βουλή για χιλιάδες γνωστούς και αγνώστους, είδε δημοσιεύματα στους «Times» της Νέας Υόρκης, στο «Paris Match» αλλά και σε ξένα περιοδικά γεύσης και πολιτισμού. Στη στοά το 2000 πρωτολειτούργησε και το «Cellier le Bistrot», στα πρότυπα των γαλλικών μπιστρό, προσφέροντας εξαιρετικούς συνδυασμούς οινικών και γευστικών απολαύσεων. Σε αυτά τα ίδια χνάρια βαδίζει και το «L’arc», φιλοδοξώντας να ζήσει την αίγλη των περασμένων δεκαετιών, που τα τραπέζια… αναστέναζαν από τις ατέλειωτες συζητήσεις και τον κόσμο.

Ο Λάκης υποδέχθηκε ήδη το κοινό του, στα εγκαίνια του χώρου, με ένα θεματικό πάρτι που σφράγισε τη νέα πορεία.