Σε μια εποχή που οι τραγουδίστριες μας απασχολούν με την ανατομία τους, η Μαρινέλλα μάς υπενθυμίζει ότι η ιστορία των τραγουδιών γράφεται με τη φωνή και την ψυχή. Σε λίγες μέρες θα μας «συστήσει» τη δική της Σοφία Βέμπο στη σκηνή του Badminton, με την παράσταση Η Μαρινέλλα Συναντά τη Βέμπο.
Η σκηνή είναι το οξυγόνο της, τα λίγα τετραγωνικά της μεταμόρφωσής της. Εκεί όπου γίνεται ένα με τη μουσική. Όσοι την ξέρουν αναρωτιούνται πώς αυτή η γυναίκα, που το μεσημέρι ταΐζει τα εγγόνια της ή το απόγευμα σκάβει το λαχανόκηπό της, μόλις ανάβουν τα φώτα της σκηνής, γίνεται μια άλλη. Ταυτίζεται με τις νότες, αναπαριστά τις ιστορίες των τραγουδιών της και ζωντανεύει μια εποχή. Τα εφέ της είναι η ψυχή της. Με μια απαλή κίνηση του καρπού της σε μαγνητίζει. Σε καλεί σε ένα ταξίδι στο χρόνο. Σε μια φανταστική χώρα, όπου οι άνθρωποι συνεννοούνται με στίχους, μοιράζονται τα ταλέντα τους και αγγίζει ο ένας το πεπρωμένο του άλλου.
Η μοίρα
Όταν η Μαρινέλλα θελήσει κάτι, το σύμπαν κάνει τα στραβά μάτια. Την ερχόμενη Κυριακή η Μαρινέλλα θα «συναντήσει» τη Βέμπο στη σκηνή του Badminton. Ήταν κάτι που ήθελε από καιρό, αλλά δεν θα είναι η πρώτη «συνάντησή» τους. Η καλλιτεχνική τους αντάμωση είχε γίνει για πρώτη φορά όταν τελείωνε το γυμνάσιο στη Θεσσαλονίκη. Η οικογένειά της ήρθε από την Κωνσταντινούπολη και ο πατέρας της, Γιώργος Παπαδόπουλος, είχε φούρνο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Η μικρή Κυριακή –αυτό είναι το όνομά της– ήταν το τέταρτο και μικρότερο παιδί. Οι γονείς της δεν ήξεραν τι να κάνουν μαζί της, γιατί όλη την ώρα τραγουδούσε. Κυρίως τραγούδια της Σοφίας Βέμπο. Ήταν η αδυναμία της.
Τότε άρχισαν όλα. Γρήγορα τράβηξε το ενδιαφέρον του συνθέτη Τόλη Χαρμαντά, που την πήρε στο συγκρότημά του για να πει μερικά τραγούδια στο Πανόραμα, όπου εμφανιζόταν, στην περιοχή της Νέας Ελβετίας, πίσω από το γήπεδο του Άρη. Ωστόσο, η υποκριτική φάνηκε προς στιγμή να την κερδίζει. Από τις αρχές του 1957, σε ηλικία 19 ετών, εμφανιζόταν στο θέατρο Χατζώκου στο Στρατιωτικό Θέατρο Θεσσαλονίκης. Για επτά μήνες έπαιζε όλους τους ρόλους. Το Μάιο του ίδιου χρόνου, σε μια περιοδεία στη Χαλκίδα, αρρώστησε η τραγουδίστρια της παράστασης. Η επικεφαλής του θιάσου, Μαίρη Λωράνς, της πρότεινε να πει δύο τραγούδια. Κέρδισε όλο το χειροκρότημα. Αυτό ήταν. Από εκείνη τη στιγμή, στράφηκε στο τραγούδι. Ως «Μαρινέλλα» πλέον, όπως τη «βάφτισε» ο Τόλης Χαρμαντάς εμπνευσμένος από το ομώνυμο τραγούδι του.
Οι έρωτες
Ένα βράδυ του Ιουλίου του 1957 ο Στέλιος Καζαντζίδης επισκέφτηκε το κέντρο για να ακούσει το φίλο του μπουζουξή Στέλιο Ζαφειρίου. Η Μαρινέλλα είπε ένα τραγούδι του, το «Πιο πικρό ψωμί». Εκείνος χαμογέλασε. Ό,τι ακολούθησε είναι ιστορία. Για μια οκταετία πρωταγωνιστούσαν παντού. Από το Λουξεμβούργο, το παραθαλάσσιο κέντρο της Θεσσαλονίκης, μέχρι το Carnegie Hall της Νέας Υόρκης. Τραγούδησαν σε δίσκους των Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Ξαρχάκου, Λεοντή, Μαρκόπουλου, Κατσαρού, Λοΐζου. Έδεσαν οι φωνές τους και οι καρδιές τους. Παντρεύτηκαν στις 7 Μαΐου του 1964 με κουμπάρους την Πόλυ Πάνου και τον Στέλιο Πελαγίδη. Χώρισαν όμως δεκατρείς μήνες μετά, τον Ιούλιο του 1965.
Ο χωρισμός τής στοίχισε. Αλλά δεν το έβαλε κάτω. Η Μαρινέλλα δεν είναι τέτοιος τύπος. Της άρεσαν οι ωραιότεροι, αλλά δεν υποτάχτηκε ποτέ. Και έχουν δίκιο όσοι λένε ότι το ταλέντο χωρίς την προσωπικότητα χάνεται. Αλλά εκείνη έχει σε μεγάλες δόσεις και τα δύο. Σε μια ανδροκρατούμενη εποχή, θέλησε να περάσει το δικό της νόμο ρισκάροντας τα πάντα. Ενώ ήταν στο απόγειο της καριέρας της με δεκάδες δίσκους, εμφανίσεις, συναυλίες, περιοδείες και ταινίες, το 1973 αναστάτωσε τη συντηρητική ελληνική κοινωνία, όταν έγινε ανύπαντρη μητέρα φέρνοντας στον κόσμο το μοναχοπαίδι της, την Τζωρτζίνα. Τον καρπό του έρωτά της με τον πρωταθλητή ιππασίας Φρέντυ Σερπιέρη, με τον οποίο κράτησε μυστική τη σχέση της για αρκετό καιρό. Και σαν να μην έφτανε αυτό, στις 10 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου παντρεύτηκε τον Τόλη Βοσκόπουλο. Σε ένα γάμο που διήρκεσε μέχρι το 1981. Και συζητήθηκε πολύ.
Η καριέρα
Καλλιτεχνικά επέβαλε το δικό της στιλ από πολύ νωρίς. Γρήγορα άφησε πίσω της το μελαχρινό κορίτσι που τραγουδούσε ντροπαλά καθιστή. Πέταξε τις καρέκλες, έβαλε θεατρικούς προβολείς, αντικατέστησε το σπάσιμο των πιάτων με τις γαρδένιες, πρόσθεσε χρώμα, χορό και ζωντάνια. Η «μουσική παράσταση» απέκτησε νόημα μαζί της. Κάθε φορά συνεργάζεται με τους καλύτερους σκηνοθέτες, μαέστρους, μουσικούς, συνθέτες, στιχουργούς. Αποθεώθηκε στο Ηρώδειο, στο Μέγαρο Μουσικής, στο Καλλιμάρμαρο. Άφησε εποχή με την παράσταση Γυναικών Πάθη, με μελοποιημένα χορικά από τραγωδίες του Ευρυπίδη και υποδέχτηκε τη νέα χιλιετία πρωταγωνιστώντας στην τηλεοπτική σειρά Ύστερα Ήρθαν οι Μέλισσες. Μετά από πενήντα επτά χρόνια καριέρας, είναι ακόμη εργασιομανής, τελειομανής και απλή στην καθημερινότητά της. Όπως όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες.
Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ