Τώρα σε γειτονιά κοντά στο Κέντρο της Αθήνας τι χιόνι περίμενες να πέσει.
Άντε ένα πουδράρισμα στις άκρες του χωματόδρομου και λίγο παραπάνω
στις αλάνες.
Οι αρχαίες πέτρες μάζευαν και από εκεί προσπαθούσες να φιάξεις χιονόμπαλα.
Οι ταράτσες επίσης θα είχαν λίγο παραπάνω και έβλεπες τις νοικοκυρές
να το χαίρονται με φόντο την Ακρόπολη και τα παιδιά να φωνάζουν για να ανέβουν και αυτά.
Ειδικά Παραμονές Χριστουγέννων έστω αυτές οι λίγες νιφάδες συμπλήρωναν
την μαγεία.
Το κρύο έσφιγγε και οι απαιτήσεις για θέρμανση μεγαλύτερες ειδικά
το βράδυ που η γκαζιέρα αγκομαχούσε με την λαμαρίνα από πάνω σε ρόλο
θερμάστρας αυτή την φορά.
Το νερό στις λακούβες έξω στον δρόμο κρυστάλιαζε και έπιανε τζάμι.
Το καλύτερο παιχνίδι για τα παιδιά να το σπάζουν πατώντας το με αποτέλεσμα
να βρέχονται με τις γνωστές συνέπειες μετά γυρίζοντας στο σπίτι.
Σπάνια θα έπεφτε και περισσότερο χιόνι οπότε η συμμορία τότε θα έφτανε περπατώντας μέχρι το Σύνταγμα για να δούν τον Κολοκοτρώνη στην Σταδίου κάτασπρο αλλά πάντα αγέρωχο.
Ασπρισμένη και την Ομόνοια με τους καστανάδες να έχουν πελατεία μπόλικη
για ζεστά κάστανα και δωρεάν ζέσταμα χεριών στα κάρβουνα.
Παρακάτω τον σαλεπιτζή να μην προλαβαίνει να γεμίζει τα τσίγκινα ποτηράκια
χωρίς κανένας να ενδιαφέρεται πόσοι θα είχαν πιεί από το ίδιο ποτήρι.
Οι χασαπάδες στην αγορά θα έριχναν στην αυτοσχέδια ψησταριά
κοψίδια και θα έπιναν κανένα κρασί.
Ανεβαίνοντας στην Πλάκα και τα Αναφιώτικα ασπρισμένα
και ο Ιερός Βράχος επίσης.
Και ένοιωθες την μαγεία των Χριστουγέννων έτσι απλά.
Είπαμε άλλα χρόνια με λιγότερες γνώσεις που σε βοηθούσαν όμως να έχεις
λιγότερο άγχος.
πίσω στα παλιά