Είχαν βάλει μέσον τότε για να κάνει την θητεία του
κάπου τρία χρόνια κοντά στην Αθήνα για να βοηθάει
την οικογένειά του με τις άδειες που θα του έδιναν.
Δηλαδή όλη η γειτονιά ήταν μαζί του....νοικιασμένο σπίτι χωρίς πατέρα με μικρότερα αδέρφια και την μάνα του με την μπουγάδα στα σπίτια....πλύστρα.
Βρέθηκε κάποιος απόστρατος που τα κατάφερε...δηλαδή πήγε στην στρατολογία
και τους είπε τα πράγματα με το όνομά τους.
Η γειτονιά είχε κάνει και πάλι το καθήκον της ...
Έβγαινε ο φαντάρος συχνά με άδειες εργασίας όπως τις έλεγαν και κατ'ευθείαν
στην οικοδομή.
Έπαιρνε και διανυκτέρευση και τα γλεντάκια στην γειτονιά ήταν συχνά...
Με τις κατσαρόλες και στο σπίτι του και εβίβα να ζήσουν τα στρατά.
Όμορφες εικόνες αλληλεγγύης.
Άλλη εικόνα....
Κοπέλα φτωχής οικογένειας παντρευότανε....συναγερμός στην γειτονιά
για την προίκα.
Όλοι πήγαιναν και από κάτι για να γεμίσει το μπαούλο....
Δεν ξεχνάω τις μαξιλολαροθήκες όσα χρόνια και να περάσουν...
Ακούγεται αστείο και όμως....
Φιαγμένες από τα άσπρα τσουβάλια από αλεύρι που τα ζητούσαν από τον φούρναρη και πολλές φορές η σφραγίδα δύσκολα έφευγε.
Ήταν ...όμορφα...μαλακά και κυρίως δωρεάν...
Παλιός ταφτάς φόρεμα θα το μεταποιούσαν οι κυρίες της αυλής με την ποδοκίνητη μηχανή και θα το έβαζε
η νύφη μετά από το νυφικό για να έρθει με τον γαμπρό στην "γαμήλια δεξίωση"
ρεφενέ στο ταβερνάκι της γειτονιάς με τον ταβερνιάρη να μην χρεώνει το κρασί.
Ακόμα και κηδείες και μνημόσυνα θυμάμαι ρεφενέ ....
Η απόφαση έβγαινε στο καφενεδάκι μόλις μαθευότανε
το άσχημο γεγονός για κάποιον που "έφευγε"και η οικογένειά του
αδυνατούσε να ανταποκριθεί στα έξοδα.
πίσω στα παλιά