Δύο χρόνια χρειάστηκαν (1930-1932) για να αποπερατωθεί το νεοκλασικό μέγαρο στον αριθμό 2 της οδού Λουκιανού σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αναστασίου Μεταξά, για λογαριασμό της Ελενας Σκυλίτση-Βενιζέλου. Η δεύτερη σύζυγος του Ελευθερίου Βενιζέλου έλαβε και χρηματοδότησε αυτή την πρωτοβουλία καθώς ο κρητικός πολιτικός δεν διέθετε ιδιόκτητη κατοικία στην Αθήνα. Τελικώς η αρχική επιθυμία της Ελενας Βενιζέλου για ένα ζεστό σπιτικό προσαρμόστηκε αναγκαστικά στα δημόσια καθήκοντα και στις πολιτικές δραστηριότητες του Βενιζέλου – οι αίθουσες υποδοχής, οι σάλες χορού, τα αυστηρά γραφεία και τα μεγάλα σαλόνια έσφυζαν από ζωή, αλλά δεν απέπνεαν οικιακή θαλπωρή.
Επιπλέον, η διαμονή του ζεύγους Βενιζέλου στο μέγαρο της Λουκιανού συνέπεσε με μια σειρά στενόχωρων πολιτικών εξελίξεων: εκλογική ήττα το 1932, απόπειρα δολοφονίας το 1933, αποτυχημένο κίνημα το 1935. Μετά τον θάνατο του Ελευθερίου Βενιζέλου, στις 18 Μαρτίου του 1936 στο Παρίσι, η σύζυγός του πούλησε την κατοικία στη βρετανική κυβέρνηση έναντι 46.000 αγγλικών λιρών. Εκτοτε στεγαζόταν εκεί η βρετανική πρεσβεία, ενώ από το 1960 ο χώρος χρησιμοποιείται αποκλειστικά ως πρεσβευτική κατοικία. Το συμβόλαιο υπεγράφη στις 30 Σεπτεμβρίου 1936 και πρώτος ένοικος ήταν
ο τότε βρετανός πρέσβης Σίντνεϊ Γουότερλου, μαζί με την οικογένειά του. Τόσο ο ίδιος όσο και όλοι όσοι ακολούθησαν τόνιζαν πόσο ιδανικά υπηρετεί το μέγαρο αυτό την ιδιωτική και τη δημόσια ζωή ενός πρέσβη.
*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013