Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Η μανία του αλόγιστου και απρογραμμάτιστου σκαψίματος των δρόμων της πρωτεύουσας είναι παμπάλαια. Πολλές είναι οι μικροϊστορίες οι οποίες έχουν καταγραφεί από τότε που η Αθήνα ήταν Βασιλική Καθέδρα. Αλλά έμεινε αλησμόνητη η περιπέτεια που πέρασαν οι επιβάτες του ιπποσιδηρόδρομου το 1874. Ανάμεσά τους δε και εξέχουσες φυσιογνωμίες της οικονομικής ζωής του τόπου, όπως ο Παπούδωφ και ο Αξελός που επέστρεφαν από το Λαύριο! Τα άλογα που έσερναν τα βαγόνια πάνω σε ράγες διέσχιζαν την πλατεία Ομονοίας, στο πλάι της οποίας έχασκε το χαντάκι που είχε ανοίξει η εταιρεία του γκαζιού. Η πλατεία Ομονοίας παρουσίαζε ακόμη την εικόνα ενός οργωμένου αγρού.
Το ένα από τα άλογα παραπάτησε και έπεσε στο χαντάκι, παρασύροντας και το ζευγάρι του, οπότε η άμαξα ανατράπηκε και οι επιβάτες καλούσαν σε βοήθεια. Πολλοί έτρεξαν να συνδράμουν, αλλά ξαφνικά υποχώρησε το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Άνοιξε η γη και τους… κατάπιε μαζί με σωρούς χωμάτων. Το χαντάκι επεκτεινόταν και κάτω από την επιφάνεια ως στοά. Κραυγές, μώλωπες, πληγές και κίνδυνος να ταφούν όλοι κάτω από τα χώματα. Τα άλογα είχαν εξαφανιστεί και «μόνον εν πέταλον και το αυτί του ενός έμεινεν έξω του χώματος»!
Επικράτησε πανδαιμόνιο. Ο υπίλαρχος Μελέαγρος Αθανασίου που έτυχε να περνά από το σημείο έτρεξε να συνδράμει την προσπάθεια απεγκλωβισμού. Επιτόπου έφτασαν ο Λόχος Σκαπανέων, το Πυροσβεστικό Σώμα της εποχής, αλλά και ο άνθρωπος του Παλατιού Τιμολέων Βάσσος που συντόνισε τις ενέργειες για τη διάσωση των ανθρώπων. Τρεις που είχαν θαφτεί ζωντανοί, στην κυριολεξία, ευτυχώς ξεθάφτηκαν γρήγορα, ενώ με μεγάλη καθυστέρηση έφθασαν οι άνδρες της Αστυνομίας. Ευτυχώς δεν υπήρξε θύμα σε εκείνο το ατύχημα, αλλά μάλλον πολύ θα προβληματίσθηκαν για να ξαναταξιδέψουν με τον ιπποσιδηρόδρομο οι ίδιοι επιβάτες!