Η κοκαΐνη, το αποκαλούμενο «κοινωνικό ναρκωτικό», καταναλώνεται με βουλιμία από το Μανχάταν ως το Κολωνάκι. Οι αληθινές ιστορίες συστηματικών χρηστών και οι αριθμοί κατανάλωσης στην Ελλάδα του 2012 αποδεικνύουν την υποκρισία του συστήματος
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 25/06/2012Το Βήμα Online
«Στα 18 μου είχα κάνει μόνο μπάφους και ξαφνικά, στα 23 μου, βρέθηκα να παίρνω όλη την κόκα του κόσμου»: Ο Πέτρος και εγώ καθόμαστε σε ένα μαγαζί στο Γκάζι. Αιτία της συνάντησης η δική του ιστορία κοκαΐνης. Αφορμή για να αρχίσει τη συστηματική χρήση, ο πρώην φίλος του. Τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα από το πρώτο ραντεβού: «Πήγαμε σε δύο μπαρ, περνούσαμε πολύ ωραία. Στο τρίτο, με ρωτάει αν έχω κάνει ποτέ κόκα. Απάντησα “ναι” από βλακεία, επειδή μου άρεσε πολύ αυτός ο τύπος. Και κάπως έτσι βρεθήκαμε στην τουαλέτα του μαγαζιού. Την πρώτη γραμμή την έκανα μισή, μουδιασμένος από τον φόβο μου. Είχα πιει ήδη έξι ποτά και δεν ήξερα τι θα μου συμβεί. Κατάλαβα διαφορά στην τρίτη γραμμή. Η αίσθηση ήταν τέλεια. Είχα πολλά κέφια, χόρευα, γελούσα, μιλούσα ακατάπαυστα. Από εκείνο το βράδυ και για τρεις μήνες γίναμε αχώριστοι. Εγώ, αυτός και η κόκα. Ρουφάγαμε γραμμές παντού. Σε café στη Βαλαωρίτου, σε μπαρ στο Κολωνάκι και, πολλές φορές, παρέα με τον ντίλερ. Εναν 55άρη, χωριατόφατσα, με πούρο, νταβατζής κανονικός, τρελή μαφία. Ο φίλος μου του έλεγε κάτι συνθηματικό, ό,τι μπορείς να φανταστείς. Από το DVD της ταινίας “Λευκές νύχτες” μέχρι τη “Χιονάτη” ή την τσάντα Coco Chanel, και ο προμηθευτής ερχόταν σε μισή ώρα να μας βρει – πάντα με διαφορετικό αυτοκίνητο».
Τρία ξάγρυπνα μερόνυχτα
Ο Πέτρος ήταν τυχερός μέσα στην υπέρμετρη κραιπάλη του, αφού ο φίλος του έφυγε μόνιμα για το εξωτερικό και έτσι ο ίδιος επανήλθε στους φυσιολογικούς ρυθμούς της ζωής του. Γιατί, όσο ήταν σε αυτή τη σχέση, έτρωγε ελάχιστα, είχε παραμελήσει τους φίλους του και κόντευε να χάσει τη δουλειά του. «Οσο έπαιρνα κοκαΐνη, δεν με έπιασε ποτέ κατάθλιψη, επειδή, πολύ απλά, έκανα όλη την ώρα. Είχα περάσει και τρία ολόκληρα μερόνυχτα χωρίς ύπνο. Το σεξ ήταν πολύ έντονο. Η κόκα σού ανεβάζει την αδρεναλίνη και νιώθεις θεός. Ξεχνάς ανασφάλειες και βιώνεις όλα τα συναισθήματα επί 100. Θυμάμαι ένα βράδυ το κάναμε έξι φορές και ήθελα και έβδομη. Τώρα που το σκέφτομαι, είχαμε ξεφύγει. Ενα βράδυ φιλιόμασταν ασταμάτητα σε ένα μπαρ στη Σκουφά, μπροστά σε όλον τον κόσμο. Τώρα δεν θα το έκανα με τίποτα. Είναι κάτι που δεν μου αρέσει να γίνεται σε δημόσιους χώρους ούτε από στρέιτ ζευγάρια. Και ένα βράδυ έκανα στην καθισιά μου 3/4 του γραμμαρίου, η μύτη μου έτρεχε όσο ποτέ. Για μένα η καλύτερη αποτοξίνωση ήταν οι φίλοι μου. Με το που χώρισα, πήγα διακοπές μαζί τους, πέρασα καλά, καθάρισε το σύστημά μου. Τώρα κάνω πού και πού, περιστασιακά, αν τύχει να με κεράσει κάποιος».
Με την ασημένια κορνίζα του γάμου
Η κοκαΐνη, όμως, δεν χτυπάει μόνο την πόρτα των γκέι. Ο Σταύρος ήταν δύο χρόνια παντρεμένος και με πολλές υποχρεώσεις στο κεφάλι του, όπως σπεύδει να εξηγήσει για να δικαιολογηθεί, όταν ξεκίνησε τη χρήση. «Οταν έβγαινα, αντί να πιω ποτό, έκανα δύο γραμμές. Εμαθα γρήγορα και τα μυστικά: η ιδανική επιφάνεια είναι το μαύρο τραπέζι – βλέπεις τι πίνεις καθαρά και ξάστερα. Η γυναίκα μου άρχισε να βλέπει αλλαγές στη συμπεριφορά μου, αλλά, παραδόξως, προς το καλύτερο. Ημουν πιο κοινωνικός στις παρέες, ενώ παλιά μού καταλόγιζε ότι είμαι μονόχνoτος, είχα πολύ μεγαλύτερη όρεξη για βόλτες και ξενύχτια και ήμουν πολύ, μα πολύ πιο χαμογελαστός.
Το τραγελαφικό είναι ότι κάποια στιγμή άρχισα να σπάω την κόκα με την ασημένια κορνίζα που μέσα είχε τη φωτογραφία του γάμου μας. Με θυμάμαι να το κάνω και από τη μία να έχω τύψεις ενώ από την άλλη ξεκαρδίζομαι. Ο κατήφορος ξεκίνησε όταν άρχισα να έχω ψυχολογικές παρενέργειες. Μανία καταδίωξης, κρίσεις πανικού, από την ώρα που θα ξυπνούσα. Περπατούσα στον δρόμο και νόμιζα ότι όλοι με κοιτάζουν και αν κάποιος μιλούσε στο τηλέφωνο, νόμιζα ότι μιλάει συνθηματικά για μένα. Πίστευα ότι κάποιος θέλει να με σκοτώσει, ότι ίσως ήταν και η γυναίκα μου στο κόλπο. Πάνω σε μια τέτοια παρανοϊκή κρίση αναγκάστηκα να της τα πω όλα. Πήγαμε σε ψυχίατρο, οι πρώτοι μήνες ήταν δύσκολοι. Τελικά χώρισα με τη γυναίκα μου, δεν άντεξε τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματά μου. Δεν την αδικώ, κόντεψε να τρελαθεί και αυτή μαζί μου. Αλλά εγώ τολμώ να πω ότι είμαι καθαρός».
«Αϊνστάιν» υπό την επήρεια
Αλλοι, πάλι, μπερδεύουν τις «χημείες» με τα μαθηματικά: ο Αντώνης είχε τριανταρίσει και, ως αιώνιος φοιτητής στο Μαθηματικό της Αθήνας, άκουγε την γκρίνια των γονιών του σε καθημερινή βάση. Επαιρνε κόκα αραιά και πού, «όταν κάποιος φίλος έκανε πάρτι και τελικά γινόταν... πάρτι έκπληξη. Ενα βράδυ αποφάσισα να πάρω κόκα μόνος στο σπίτι, για να δω τι θα συμβεί. Ενιωσα τρομερή υπερδιέγερση και απίστευτη όρεξη για δημιουργία. Σκέφτηκα τότε, δεν ξέρω πώς, αν θα μπορούσα έτσι όπως ήμουν να λύσω καμιά μαθηματική εξίσωση. Ηταν μια συγκεκριμένη, η οποία με παίδευε για πολύ καιρό, και ξαφνικά ένιωσα να με κατακλύζουν τέτοια διαύγεια και ευστροφία, που τελικά τα κατάφερα. Από εκείνη τη στιγμή η κοκαΐνη έγινε για μένα ό,τι τα φιστίκια για τον Σούπερ Γκούφι. Ηταν σαν να έκανα πειράματα με το μυαλό μου και όλα πετύχαιναν, το ένα μετά το άλλο. Το πτυχίο που πάλευα να πάρω επί έξι χρόνια το πήρα μέσα σε έξι μήνες. Ο πατέρας μου μου αγόρασε αυτοκίνητο και ήταν πολύ υπερήφανος. Ο κατήφορος άρχισε όταν κάποια στιγμή δεν είχα λεφτά για να αγοράζω. Εγινα ένας γελοίος τύπος, της προσκολλήσεως, πήγαινα σε πάρτι που παλιά θα σνόμπαρα, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσω καμιά γραμμή. Αϋπνίες, αρρυθμίες, ασυναρτησίες. Αν συνέχιζα έτσι, θα καιγόμουν με μαθηματική ακρίβεια, και ας είχα τελειώσει το Μαθηματικό. Ουσιαστικά, οι λόγοι για τους οποίους σταμάτησα τη χρήση ήταν οικονομικοί και δεν μετανιώνω για αυτό».
Το χρηματιστήριο της κόκας
Οι ιστορίες είναι αληθινές. Για να συναντήσω αυτούς τους ανθρώπους και να μιλήσω μαζί τους, δεν χρειάστηκε να κάνω κάποια εντατική έρευνα. Είναι όλοι φίλοι φίλων και βρίσκονταν ένα τηλεφώνημα μακριά. Η κοκαΐνη, το αλλοτινό «ναρκωτικό των ευγενών», της παριζιάνικης μπουρζουαζίας, έχει πλέον εκδημοκρατιστεί και έχει περάσει και σε λιγότερο φανταχτερά σαλόνια. Αν και με κατεστραμμένο το ρινικό τους σύστημα, οι περισσότεροι εγκέφαλοι των καρτέλ των ναρκωτικών μυρίστηκαν την οικονομική κρίση και διεύρυναν την πελατεία τους, νοθεύοντας το προϊόν και χαμηλώνοντας τις τιμές. Οχι πολύ. Η κοκαΐνη εξακολουθεί να είναι το πιο ακριβό ναρκωτικό. Η τιμή πώλησής της κυμάνθηκε για το 2010 και το 2011 από 32.000 ως 60.000 ευρώ το κιλό στη χονδρική, με μέση τιμή 46.000 ευρώ. Στη λιανική τιμή κυμάνθηκε από 50 ως 100 ευρώ ανά γραμμάριο, με μέση τιμή τα 75 ευρώ. Αν και η τιμή αγοράς της εμφανίζει μείωση σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, δεν παύει να αποτελεί ακριβό σπορ: το 2010 κυμαινόταν από 45 ως 100 ευρώ το γραμμάριο, με μέση τιμή τα 75 ευρώ. Η αντίστοιχη τιμή στο όπιο είναι 3-10 ευρώ, στην ηρωίνη (λευκή) 35 ευρώ και στην ακατέργαστη κάνναβη 10 ευρώ.
Οπως μας ενημέρωσε ο ΟΚΑΝΑ, μέσω της προέδρου του, Μένης Μαλλιώρη, εκείνο που ωθεί κάποιον να στραφεί στην κοκαΐνη και όχι σε κάποιο άλλο ναρκωτικό είναι το γεγονός ότι θεωρείται λιγότερο επικίνδυνη σε σχέση με τη βαρύτητα της εξάρτησης. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι είναι ανώδυνη: ένας άνθρωπος που κάνει κατάχρηση κοκαΐνης θα πεθάνει πολύ γρήγορα, συνήθως από την καρδιά του. «Στο Χόλιγουντ, κάθε φορά που ακούς ότι ο τάδε αστέρας πέθανε από έμφραγμα, ξέρεις πολύ καλά ποιος είναι ο πραγματικός υπεύθυνος. Αλλά και στην Ελλάδα, προκειμένου να αποφευχθεί ο στιγματισμός, ουκ ολίγες ανακοπές λόγω αδύναμης καρδιάς έχουν συγκαλύψει χρόνια εξάρτηση από την κοκαΐνη» τονίζει ο καρδιολόγος Αρης Ξανθάκης. Και ύστερα είναι και οι νευρολογικές επιπλοκές, η νεφρική ανεπάρκεια, αλλά και οι ψυχικές διαταραχές που μπορούν να οδηγήσουν ακόμη και στην αυτοκτονία. Οταν το πάρτι τελειώνει, κάποια party animals κείνται νεκρά στο χώμα. Πιο πριν, είχαν ζήσει έντονα.
Σκονισμένη σόουμπιζ
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ελλήνων κοκαϊνομανών σε σύγκριση με τους χρήστες άλλων ουσιών οι οποίοι απευθύνθηκαν στις θεραπευτικές υπηρεσίες το 2010 και το 2011: Είναι άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, ζουν με τους γονείς τους, κάνουν παράλληλη χρήση άλλων ουσιών, και κυρίως κάνναβης, ενώ η χρήση της ουσίας γίνεται από τη μύτη ή με κάπνισμα. Σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα ESPAD, η χρήση κοκαΐνης στους μαθητές λυκείου παραμένει σταθερή τα τελευταία χρόνια και κυμαίνεται σε χαμηλά επίπεδα (γύρω στο 1,5%). Την τελευταία δεκαετία, ο αριθμός των χρηστών κοκαΐνης που απευθύνονται στις θεραπευτικές υπηρεσίες έχει αυξηθεί σημαντικά: από 93 άτομα το 2002, σε 247 το 2010.
Οι ειδικοί δεν παραβλέπουν πόσο σημαντικό ρόλο εξακολουθεί να παίζει το γεγονός ότι η κοκαΐνη είναι ένα ναρκωτικό «της μόδας, που υπόσχεται αξέχαστες στιγμές διασκέδασης». Η Ελλάδα δεν άργησε να μιμηθεί το αμερικανικό λάιφσταϊλ, πασπαλίζοντας το ηλιόλουστο σκηνικό της με πολλά κιλά τεχνητού, ολόλευκου χιονιού. Στα ζαλισμένα 90s και στα παραζαλισμένα 00s, τηλεπαρουσιαστές-διασκεδαστές ξεκαρδίζονταν στο άκουσμα της κάθε κρυάδας. Ξανθές και καστανόξανθες στάρλετ των μπουζουκομάγαζων νόμιζαν ότι αν έκαναν μερικές ξεγυρισμένες μυτιές κάθε βράδυ θα αποκτούσαν την καριέρα της Μαντόνα. Τα παιδιά των σελέμπριτι που ήθελαν να γίνουν και αυτά σελέμπριτι αποδείκνυαν με θλιβερό τρόπο ότι «το μήλο κάτω απ’ τη μυτιά θα πέσει». Κριτές και επικριτές ριάλιτι, που έβγαιναν στο γυαλί και δεν ήξεραν τι έλεγαν, ήταν κάτι παραπάνω από αθυρόστομοι. Ηταν φτιαγμένοι. Σκάρωναν περσόνες δημοφιλείς για το ακαταλόγιστο του χαρακτήρα τους. Τα νούμερα έκαναν νούμερα. Και κάτι πολύ χειρότερο. Αποτελούσαν πρότυπα.
«Οταν είσαι τραγουδίστρια και πρέπει να κρατήσεις ένα τετράωρο πρόγραμμα στα μπουζούκια και μετά να ξυπνήσεις ή να μην κοιμηθείς καθόλου, για να πας καλεσμένη σε πρωινάδικο, και μετά να πας και σε μια ραδιοφωνική εκπομπή, και όλη την ώρα να είσαι χαμογελαστή και ευχάριστη, μοιραία θα στραφείς στην εύκολη λύση της κόκας. Αυτοί οι ρυθμοί ζωής είναι απάνθρωποι» μας εξηγεί με αρκετή δόση κυνισμού μάνατζερ πολλών επώνυμων τραγουδιστών. «Οι νεότεροι το κάνουν για να μιμηθούν τους παλαιότερους και επειδή νομίζουν ότι έτσι θα γίνουν διάσημοι. Οι ήδη διάσημοι το κάνουν από ανασφάλεια, για να διατηρηθούν στην κορυφή. Η κοκαΐνη χαρίζει τρομερή αυτοπεποίθηση που τους είναι απαραίτητη για να βγουν στη σκηνή. Υπάρχουν, βέβαια, και κάποιες ηλίθιες γλάστρες που κάνουν κόκα μόνο και μόνο για να παραμείνουν αδύνατες, αφού, ως γνωστόν, σου κόβει την όρεξη. Μετά, όμως, ζητάς το ναρκωτικό κάθε μέρα, το ταυτίζεις με την επιτυχία σου και αν δεν το κάνεις νιώθεις μισός» συνεχίζει.
Ανήσυχα ρουθούνια
Υπάρχουν και οι διαφοροποιήσεις μεταξύ των «πρώτων ονομάτων». Ο ίδιος μάνατζερ μας αποκάλυψε ότι ένας πολύ δημοφιλής τραγουδιστής έχει συνδέσει τη χρήση κοκαΐνης μόνο με τη δουλειά του – «όταν δεν δουλεύει, δεν κάνει». Κάποιος άλλος, του λαϊκού πενταγράμμου, κάνει όπου σταθεί και όπου βρεθεί. Σε όλη την Αθήνα τον έχουν δει επώνυμοι και κοινοί θνητοί να τσεκάρει στον κοινόχρηστο καθρέφτη της τουαλέτας αν έχει ξεμείνει κάποιος αμαρτωλός κόκκος κόκας κάτω από το ανήσυχο ρουθούνι του. Από την άλλη, έχουν να το λένε για μια κυρία του τραγουδιού ότι είναι πάντα πολύ διακριτική, δεν δίνει δικαιώματα και φροντίζει να «πουδράρει τη μύτη της» μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.
Το star system, τόσο το διεθνές όσο και το ξεπουπουλιασμένο ελληνικό, τρέφεται από την αυτοκρατορία της κόκας με τον ίδιο τρόπο που οι βρικόλακες ξανανιώνουν με το αίμα: είναι ένα ναρκωτικό που σου δημιουργεί υπεροψία, φοράς το ύφος «εγώ είμαι κι άλλος κανένας» και αυτό σου δίνει αυτομάτως το εισιτήριο για οποιαδήποτε κλίκα της οποίας επιθυμούσες διακαώς να γίνεις μέλος. Η κρίση, πάντως, στον κόσμο γενικά και στην Ελλάδα ειδικά, έχει μετριάσει τα ποσοστά ασυδοσίας (και) στη χρήση κοκαΐνης. Οι άλλοτε υπέρλαμπροι μόδιστροι στην καλύτερη περίπτωση χρεοκοπούν και στη χειρότερη συλλαμβάνονται για χρέη, στην τηλεόραση έχουν (ξε)μείνει τρία σίριαλ και τρεις εκπομπές, τα μπουζούκια της μαραμένης γαρδένιας φυτοζωούν. Στον τιμοκατάλογο των περασμένων μεγαλείων, η αγορά κοκαΐνης δεν έχει πια και τόσο περίοπτη θέση. l
Ζωή και κόκα
Ο Χοακίν Γκούζμαν είναι ένας άνθρωπος-φάντασμα. Με τη διαφορά ότι, ενώ κανείς δεν έχει καλοδεί το πρόσωπό του, έχει καταφέρει να ντύσει στα λευκά ολόκληρη την Αμερική και πολλά ακόμη σημεία του πλανήτη. Οπως αποκαλύπτει το «New York Times Magazine» στο πολυσέλιδο αφιέρωμα που του έκανε στο τεύχος της προηγούμενης εβδομάδας, πρόκειται για τον πιο ισχυρό διακινητή ναρκωτικών, τον άνθρωπο που είναι υπεύθυνος τουλάχιστον για τις μισές παράνομες εισαγωγές ναρκωτικών από το Μεξικό στις ΗΠΑ κάθε χρόνο. Πρόκειται για τον νούμερο ένα καταζητούμενο εγκληματία σε αυτή τη μετά Μπιν Λάντεν εποχή.
Ο φαντομάς με το παρατσούκλι «El Chapo», που παραπέμπει στη μικροσκοπική σιλουέτα του, είναι 55 ετών, που στην ηλικία των ανθρώπων των ναρκωτικών ισοδυναμούν με τα 150. Εκμεταλλευόμενος την ασίγαστη επιθυμία των Αμερικανών για ναρκωτικά, φαίνεται πως γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι δεν είναι τυχαίο που «ο μεγαλύτερος προμηθευτής και ο μεγαλύτερος καταναλωτής είναι γείτονες». Η επικερδής επιχείρησή του μπορεί να προμηθευτεί ένα κιλό κοκαΐνη από την Κολομβία ή το Περού στην προνομιακή τιμή των 2.000 δολαρίων και μετά να δει την αξία να αβγατίζει όσο πιο κοντά φθάνει στον τελικό αγοραστή. Στο Μεξικό αυτό το κιλό αποφέρει περισσότερα από 10.000 δολάρια κέρδος. Περνώντας τα σύνορα προς τις ΗΠΑ, το ποσό εκτινάσσεται ξαφνικά στις 30.000. Και μετά το σπας σε γραμμάρια, με τελικό στόχο τη λιανική τιμή, που αγγίζει συνολικά τα 100.000 δολάρια, περισσότερο από ό,τι θα άξιζε το βάρος του σε χρυσάφι. Και κάπως έτσι, υπολογίζεται ότι τα μεξικανικά και τα κολομβιανά καρτέλ παίρνουν από τις ΗΠΑ 18 με 39 εκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Το επιχειρηματικό δαιμόνιο του «Chapo» έχει εξαπλωθεί σε 12 ακόμη χώρες εκτός Αμερικής, ενώ ο ίδιος κρύβεται κάπου όπου είναι μάλλον απίθανο να βρεθεί και να συλληφθεί. Αλλωστε, υπάρχουν και μεξικανοί αστυνομικοί μπλεγμένοι στο μεγάλο κόλπο. Στο παρελθόν, βέβαια, και συγκεκριμένα στη δεκαετία του ’90, έχει συλληφθεί. Η αρχική ποινή του ήταν 20 χρόνια κάθειρξη και, προτού πληρώσει 3 εκατομμύρια δολάρια για να εξασφαλίσει την αποφυλάκισή του, είχε βασιλική μεταχείριση πίσω από της φυλακής τα σίδερα: Λέγεται ότι μπορούσε να παραγγείλει τα γεύματά του από συγκεκριμένο μενού, έκλεινε επιχειρηματικές συμφωνίες μέσω κινητού και, πού και πού, δεχόταν επισκέψεις από πόρνες, οι οποίες έφθαναν με φορτηγάκι της φυλακής που οδηγούσε ένας φρουρός. Ζωή και κόκα.
Από το Περού στο Κολωνάκι
Σύμφωνα με στοιχεία από την ετήσια έκθεση για τα ναρκωτικά στην Ελλάδα το 2010, η οποία διενεργήθηκε από το Συντονιστικό Οργανο Δίωξης Ναρκωτικών, τα τελευταία χρόνια οι δυτικοαφρικανικές χώρες χρησιμοποιούνται ως περιοχές διαμετακόμισης για τη διακίνηση μεγάλων ποσοτήτων κοκαΐνης από τη Λατινική Αμερική στην Ευρώπη. Οι διωκτικές αρχές έχουν πραγματοποιήσει σημαντικές κατασχέσεις κοκαΐνης, συχνά μεταφερόμενες με κοντέινερ σε μεγάλα λιμάνια των Βαλκανίων. Η κοκαΐνη που κατάσχεται στην Ευρώπη προέρχεται κυρίως από την Κολομβία, με το Περού και τη Βολιβία να κονταροχτυπιούνται για τη δεύτερη θέση.
Η συνολική ποσότητα κοκαΐνης που κατασχέθηκε στη χώρα μας για το έτος 2010 ανέρχεται σε 221 κιλά και 253 γραμμάρια, έναντι 625 κιλών και 238 γραμμαρίων το έτος 2009 – πρόκειται, δηλαδή, για μείωση κατά 64,61%. Η χώρα μας, άλλωστε, λόγω της εκτεταμένης ακτογραμμής, των πολυάριθμων νησιών και των σημαντικών λιμανιών της, μέσω των οποίων διακινείται μεγάλος αριθμός κοντέινερ, διατρέχει αυξημένο κίνδυνο να μετατραπεί σε διαμετακομιστικό κέντρο, γι’ αυτό και λαμβάνονται ανάλογα μέτρα. Αν, πάλι, επιλέξεις τους αιθέρες και όχι τις θάλασσες, μπορεί και να καταλήξεις όπως ο 21χρονος Ρουμάνος ο οποίος τον περασμένο Μάιο προσπάθησε να περάσει 12 σακούλες κοκαΐνης 400 γραμμαρίων στην Ελλάδα από το «Ελευθέριος Βενιζέλος», χρησιμοποιώντας ως κοντέινερ το στομάχι του. Υπολογίζεται ότι εντός Ευρωπαϊκής Ενωσης η μέση κατάχρηση κοκαΐνης είναι στα επίπεδα του 1,2%, ποσοστό που αντιστοιχεί σε περίπου 4 εκατομμύρια ανθρώπους ηλικίας 15-64 ετών
Η «κοκαΐνη» της Σοφίας Βέμπο
Η λέξη «κοκαΐνη» στο ομώνυμο τραγούδι, που πρωτοερμήνευσε η Σοφία Βέμπο, αναφέρεται μόλις μία φορά, ήταν και είναι αρκετή, όμως, για να εκφράσει τον γυναικείο καημό που βρήκε παρηγοριά στη λευκή σκόνη και πρόσφορο έδαφος σε θεατρική επιθεώρηση της εποχής: «Πριν το κορμί μου το ποτίσει η κοκαΐνη, το κρασί και η βρωμιά / είχε η καρδιά μου αγαπήσει όπως αγάπησε η καθεμιά / Πέρασαν όλα σαν έφυγε αυτός και πήρα πια τον δρόμο τον δικό μου / Ζητώ να λησμονώ μα τι σας μέλει πώς είν’ το κρυφό το μυστικό μου». Η ρεμπέτικη αναφορά ήρθε από ένα τραγούδι του Πάνου Τούντα, τραγουδισμένο από την Πολίτισσα. Το «Γιατί φουμάρω κοκαΐνη» βρίσκει την απάντησή του στην τελευταία στροφή: «Και τώρα η καημένη γυρίζω μαραμένη / γιατί ο σεβντάς του μάγκα δεν μ’ αφήνει. Με τρέλανε ο μόρτης, ο κοκαϊνοπότης / γι’ αυτό κι εγώ φουμάρω κοκαΐνη».
Στη θρυλική ταινία του Μπράιαν ντε Πάλμα «Ο Σημαδεμένος», και πιθανότατα στην πιο χαρακτηριστική σκηνή που αποτυπώνει πόσο άτρωτο και υπεράνθρωπο σε κάνει να νιώθεις η κοκαΐνη, ο Αλ Πατσίνο πυροβολεί τους πάντες σαν να μην υπάρχει αύριο, προτού τελικά ηττηθεί. Οσο για το αμερικανικό σάουντρακ της κοκαΐνης, θα ήταν πολύ φτωχότερο αν δεν υπήρχε το «Cocaine» του JJ Cale, το οποίο όμως γνώρισε μεγαλύτερες δόξες διά στόματος Ερικ Κλάπτον.
Υπάρχουν άπειρες ιστορίες για λουκουμόσκονη, κουραμπιεδόσκονη και μαγειρική σόδα – και οι τρεις πρώτης τάξεως μεταμφιέσεις της κοκαΐνης. Ιστορίες που μοιάζουν ψεύτικες, αλλά δεν είναι. Στον τελευταίο κύκλο του «Sex and the City», η κοκαϊνομανής ξεπεσμένη party animal προχωρά επάνω στα δωδεκάποντα πέδιλά της και βουτάει στο κενό από ύψος ουρανοξύστη. Εχοντας προλάβει να ξεμπροστιάσει τους καλεσμένους της καλής κοινωνίας που την παρακολουθούσαν αποσβολωμένοι με ένα κοκτέιλ στο χέρι, είπε τα τελευταία της λόγια: «Βαριέμαι μέχρι θανάτου». Αραγε, όταν τελειώνουν οι γραμμές, η «τσίτα» και τα ευφυολογήματα, μπορεί να ξαναβγεί ο ήλιος στην τεχνητά χιονισμένη ζωή σου;