Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Από τις αξέχαστες γραφικές φυσιογνωμίες που γνώρισε η πόλη των Αθηνών στη νεώτερη ιστορία της υπήρξε η Ανθούσα Παλάσκα-Ροζού ή Ρουζού. Βρισκόταν πάντα στο θεωρείο των Κυριών της Βουλής (:σήμερα Παλαιά Βουλή) ως φανατική λάτρης και ενθουσιώδης θαυμάστρια του Θεόδωρου Δηλιγιάννη. Εξέφραζε την πιο αισιόδοξη εκδήλωση της δηλιγιαννικής νοοτροπίας και καταγράφηκε ως ιδιόρρυθμος τύπος της παλιάς Αθήνας που παρακολουθούσε τις συνεδριάσεις της Βουλής πιο τακτικά από τους τακτικούς βουλευτές! Συμμετείχε ενεργά στα κοινά, άλλοτε ζητωκραυγάζοντας με ενθουσιασμό τον πολιτικό της αρχηγό κα άλλοτε αποδοκιμάζοντας τους αντίθετους.
Αλλά αυτή η πλευρά της ζωής της κάλυψε τα πραγματικά της στοιχεία. Καταγόταν από σπουδαία ηρωική ηπειρωτική οικογένεια. ΄Ηταν κόρη του Χρήστου Παλάσκα, οπλαρχηγού της Επανάστασης του 1821, ο οποίος καταγόταν από τη Γότιστα Ιωαννίνων, και αδελφή του Λεωνίδα Παλάσκα (1819-1880), που θεωρήθηκε αναμορφωτής του Πολεμικού Ναυτικού. 

Στα χρόνια της Επανάστασης (Μάιος 1822), ο Ι. Κωλέττης, ως Υπουργός Εσωτερικών και Πολέμου, ερωτεύτηκε τη μητέρα της Ανθούσας και έστειλε τον σύζυγό της Χρήστο να αντικαταστήσει τον Ανδρούτσο –που ήταν προσωπικός εχθρός του Παλάσκα– στην αρχηγία των στρατευμάτων της Στερεάς Ελλάδας. Ταυτοχρόνως, ενημέρωνε κρυφά τον Οδ. Ανδρούτσο, 

ο οποίος έστειλε δικούς του και τον σκότωσαν, οπότε ανεμπόδιστα πλέον ο Ι. Κωλέττης σχετίστηκε με τη χήρα Παλάσκα και έστειλε τον γιο της Λεωνίδα για σπουδές στη Γαλλία. Η κόρη της Ανθούσα παντρεύτηκε τον Γάλλο πρόξενο στον Πειραιά Κόμητα Ροζού, ο οποίος πέθανε νέος και ταλαιπωρημένος.
Τότε εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και υμνήθηκε δεόντως από τον Γ. Σουρή για τη συμμετοχή της στα πολιτικά πράγματα της εποχής της. Απέκτησε ένα παιδί, τον Ιούλιο ντε Ροζού, πρόξενο της Τουρκίας στον Βόλο κατά τη διάρκεια του Ελληνοτουρκικού Πολέμου.