Έμπαινε ο Σεπτέμβρης εκείνα τα χρόνια και στην γειτονιά υπήρχε κινητικότητα
που λέει και ο νεαρός Μητσοτάκης υπουργός ...κληρονομικώ δικαιώματι.
Ο ΕΒΓΑΤΖΗΣ... ο μπακάλης... ο καβουρνιάρης που είχε και κρασί...ο κουρέας...
ο χασάπης...καθαρίζανε και ασβεστώνανε τα μαγαζιά τους.
Όλοι αυτοί μαζεμένοι σε λίγα μέτρα αποτελούσαν την αγορά...
Η παρέα της αλάνας έβγαζε κανένα χαρτζιλίκι βοηθώντας....
Ένας φίλος είχε αποκτήσει ειδικότητα λόγω χαμηλού ύψους στα βαρέλια
του καβουρνιάρη.
Τα τουμπάριζε αυτός τα ξέπλενε και έβαζε μετά μέσα τον πιτσιρικά
με την ξύστρα για να το καθαρίσει σε σημεία που δεν τα έφτανε
λόγω και του πάχους του.
Στον μπακάλη έβγαζε η παρέα έξω τα τρόφιμα για να βαφτούν οι τοίχοι
και τουμπάροντας το καλάθι καμμιά φορά τα σαλιγκάρια έπαιρναν δρόμο.
Και στα σπίτια επίσης υπήρχε αναβρασμός....
Βάψιμο....να μυρίσει ασβέστης να σκοτωθούν τα μικρόβια....η ζέστη
είχε πάρει την υγρασία και ήταν ευκαιρία.
Βέβαια αυτή τον χειμώνα εμφανιζότανε πάλι....έσταζαν οι τοίχοι
και το γνώριμο χρώμα της μούχλας απαραίτητη μαζί με τα πρώτα
κρυολογήματα τα οποία ήταν πολύ επικίνδυνα για τα παιδιά τότε.
Η γκαζιέρα θα έφευγε από την υπαίθρια πρόχειρη κουζίνα
και θα έπαιρνε την θέση της στην κάμαρα για να βγάλει μαζί μας
τον χειμώνα μαγειρεύοντάς μας και ζεσταίνοντάς μας με την λαμαρίνα
από πάνω και την λεμονόκουπα για την μυρουδιά.
πίσω στα παλιά