Δεν ξέρω γιατί αλλά όσο προχωρούσε η νύχτα. Σκεφτόμουν τους στίχους του Ντίνου Χριστιανόπουλου:
Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπο σας κι έχετε ένα χέρι να σαςσφίγγει τρυφερά, έναν ώμο ν’ ακουμπάτε την πίκρα σας, ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας, κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας, έστω και μια φορά; Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή για τους απεγνωσμένους;
Εγώ θα πήγαινα στο σπίτι μου. Εκείνη είχε ένα ραντεβού. Στο διαμέρισμα που το έχει μόνο για τις συναντήσεις της δουλειάς. Εκεί δεν υπάρχουν φωτογραφίες από την παιδική της ηλικία. Άλλωστε αυτός ο άνθρωπος ζούσε πάντα δυο ζωές, από τότε που οι γονείς του τον έντυναν αγόρι και αυτός ονειρευόταν ότι φορούσε φούστα. Σήμερα οι πιο στενοί του φίλοι, τα σκυλιά και τα ψάρια δεν ρωτούν για τη ζωή του ξέρουν μόνο ότι απουσιάζει τις νύχτες.
Πως πρέπει να σε φωνάζω;
Μπάρμπι
Πότε το αποφάσισες αυτό το όνομα;
Οι φίλες μου μου το έβγαλαν
Οι φίλες σου εννοείς;
Τα άτομα σαν κι εμένα
To κανονικό σου όνομα;
Δεν θέλω να το πω.
Ποιά στιγμή αποφασίζεις ότι είσαι πούστης;
Το ότι είμαι πούστης το ήξέραν οι γονείς μου από δύο χρονών, ότι δεν ήμουνα φυσιολογικό παιδί.
Από δύο χρονών είναι πολύ νωρίς.
Κι όμως από δύο χρονών ζήταγα να φορέσω φούστα. Δεν έπαιζα με τα παιχνίδια που παίζουν τα φυσιολογικά αγόρια. Έπαιζα με άλλα παιχνίδια. Και είχα μια έντονη θηλυπρέπεια.
Πως αντιδρούσαν οι γονείς σε όλα αυτά;
Εντάξει, ήταν ανάμεικτα τα συναισθήματα τους. Ήταν και αγάπη και μίσος μαζί. Και ντροπή
Και γιατί κάποια στιγμή αποφασίζεις να βγεις στη Συγγρού;
Γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να μπορέσω να αλλάξω, δηλαδή να αλλάξω τη φύση μου.
Δεν θα μπορούσες μα ζήσεις μια ζωή, σαν ομοφυλόφιλος;
Όχι, βεβαία. Γιατί έτσι θα έπρεπε να κάνω έρωτα με έναν άντρα και εγώ να παριστάνω τον άντρα. Εγώ ήθελα να κάνω έρωτα με κάποιον άντρα και να είμαι γυναίκα.
Δεν ήθελες να βλέπεις τον εαυτό σου άντρα;
Δεν μπορούσα να τον δω ναι, ό, τι αντρικό υπήρχε πάνω μου με ενοχλούσε, και ακόμη κάποια στοιχεία που είναι αντρικά επάνω μου με ενοχλούν. Θα ‘θελα να είχα γεννηθεί γυναίκα, να μην περάσω όλη αυτή την ταλαιπωρία
Και αρχίζει η μεταμόρφωση. Τι άλλαξες;
Χείλια, μύτη. Τι άλλο βλέπεις εσύ;
Τι σε ρωτάνε αυτοί που σταματάνε στη Συγγρού;
Πάρα πολλά πράγματα …
Για πες μερικά.
Πώς να το πω τώρα αυτό; Το κύριο πρόβλημά τους είναι, αν μπορώ να είμαι και εγώ ενεργητική. Αν τύχει και δεν είμαι ενεργητική τσακώνομαι με τους πελάτες. Με άλλα λόγια, θέλουνε να είναι με μια γυναίκα που έχει πέος.
Και συμμετέχεις σε αυτό το παιχνίδι;
Αν συμμετέχω; Συμμετέχω σε ένα σημείο , όσο μπορώ να το αντέξω ψυχολογικά, γιατί για μένα είναι εντελώς αντίθετο,
από αυτό που πιστεύω για μένα.
από αυτό που πιστεύω για μένα.
Με παραξενεύει, όμως αυτό που λες.
Γιατί σε παραξενεύω;
Νόμιζα, ότι θέλουνε μια γυναίκα;
Έτσι, νόμιζα και εγώ, στο πεζοδρόμιο της Συγγρού όμως ανακάλυψα τι πραγματικά θέλουν.
Όταν έβγαινες στη Συγγρού τι περίμενες; Ότι θα έρθει ένας πρίγκιπας με άσπρο άλογο;
Αυτό το περιμένω ακόμα, το περιμένω και το ελπίζω. Απλά περίμενα, ότι οι άνθρωποι που θα έρχονται θα με αντιμετωπίζουν σα γυναίκα , ότι δε θα έχουν ιδιαιτερότητες που θα κομπλάρω ακόμα και εγώ. Δηλαδή με αυτά που βλέπω τη νύχτα θεωρώ τον εαυτό μου πολύ φυσιολογικό.
Σ.Θεοδωράκης