"Οι τσαχπίνικες ματιές σου μοδιστράκι
με κρεμάσαν στο λαιμό σου χαϊμαλί,
το φρου φρου του φουστανιού και το γοβάκι,
μου ραΐσαν την καρδιά μου σαν γυαλί.
Αχ! μοδιστρούλα μου ναζιάρα και σκερτσόζα
με τη βελόνα την καρδιά μου πώς τρυπάς,
όταν περνάς από μπροστά μου όλο πόζα
το τακουνάκι σου με χάρη το χτυπάς.
Το τικ τακ της μηχανής σαν την καρδιά μου
σου το λέει μ’ έχεις κάνει παλαβό
και περνάω ξαγρυπνώντας τη βραδιά μου
με παράπονο το δρόμο μου τραβώ."
Ν.ΧΑΤΖΗΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Η αλήθεια είναι ότι οι μοδίστρες εκείνα τα χρόνια δεν είχαν και το καλύτερο όνομα για θέματα ηθικής.
Και φυσικά για τις μικρές σε ηλικία που στολιζόντουσαν όταν πήγαιναν για μεροκάματο στα σπίτια.
Άκουγες στην γειτονιά διάφορα σχόλια...."....μωρέ θα τον τυλίξει η μοδίστρα και έχει και τον τρόπο του αυτός...."
Μα πώς μπορούσαν οι φουκαριάρες να πηγαίνουν για μεροκάματο....ντυνόντουσαν ωραία ήταν η δουλειά τους.
Υπήρχε και η έκφραση...."....ωραίο το μοδιστράκι...φιγουρίνι σου λέω..."
Περιοδικά μόδας ήταν τα φιγουρίνια...τα κουβαλούσαν μαζί τους για να αποφασίζουν οι πελάτισες πώς θα ράψουν ρούχα.
Έτσι και γνώριζε κανένα μοδιστράκι ο νεαρός και το μάθαινε η οικογένεια γινότανε ο χαμός....
"....μας κουβεντιάζει η γειτονιά....τι έκανες μωρέ...πού την βρήκες την μισότριβη...."
Δηλαδή για αυτούς σίγουρα θα ήταν...μισότριβη δηλαδή θα είχε σχέσεις....μοδίστρα βλέπεις.
Υπήρχαν και τα ατελιέ ραπτικής όπως τα έλεγαν τότε ή οίκοι μόδας.
Έπιαναν ένα διαμέρισμα στο Παγκράτι....στην Κυψέλη....στο Κολωνάκι μεγαλομοδίστρες και έπαιρναν για βοηθούς μοδιστρούλες....
Αυτοί οι χώροι είχαν πελάτισες μεγαλοκυρίες της εποχής....πήγαιναν την πρώτη φορά να συννενοηθούν για τα φορέματα που θα έραβαν και στην συνέχεια οι μοδιστρούλες βοηθοί πήγαιναν στα αρχοντικά τους για τις πρόβες.
Κάπως έτσι ήταν οι μοδιστρούλες.
πίσω στα παλιά