H Ναντέζντα Πόποβα, η τελευταία «μάγισσα της νύχτας», πέθανε στις 8 Ιουλίου στη Μόσχα σε ηλικία 91 ετών. Ηρωίδα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πραγματοποίησε με το αεροπλάνο της 852 νυχτερινές αεροπορικές επιδρομές εναντίον των Γερμανών.
Ανήκε στην ομάδα επίλεκτων σοβιετικών πιλότων, που βομβάρδιζαν αποκλειστικά τη νύχτα, γερμανικά φυλάκια και στρατόπεδα. Την ώρα που η ναζιστική αεράμυνα. ...κοιμόταν, οι «μάγισσες της νύχτας» (Nachthexen) «χτυπούσαν» από το πουθενά.
Οπως είχε πει πριν από μερικά χρόνια σε συνέντευξή της, όταν είδε σε ναζιστικά επίκαιρα της εποχής «τα χαμογελαστά πρόσωπα των Γερμανών πιλότων να σκοτώνουν κατά εκατοντάδες τα γυναικόπαιδα της Σοβιετικής Ενωσης με τα οπλοπολυβόλα των αεροπλάνων τους» πήρε τη μεγάλη απόφαση.
Τον Ιούνιο του 1941 οι ναζί σκότωσαν τον αδελφό της και χρησιμοποίησαν το πατρικό της σπίτι ως αρχηγείο της Γκεστάπο. Τότε η Πόποβα κατατάχθηκε στην Πολεμική Αεροπορία της ΕΣΣΔ. Η Σοβιετική Ενωση ήταν το πρώτο κράτος που επέτρεψε στις γυναίκες να πετούν μαχητικά αεροσκάφη. Κατόπιν διαταγής του Ιωσήφ Στάλιν δημιουργήθηκαν τρία γυναικεία αεροπορικά σμήνη με περίπου 25 επίλεκτες πιλότους. Αυτές θα πετούσαν όχι με συμβατικά βομβαρδιστικά αλλά με 30 διπλάνα τύπου Polikarkov Po-2, που ήταν ξύλινες κατασκευές καλυμμένες με κόντρα πλακέ υφάσματα προκειμένου να είναι όσο το δυνατόν πιο αθόρυβα.
Το Polikarkov Po-2, που αρχικά κατασκευάστηκε για εκπαιδευτικούς και γεωργικούς σκοπούς, μπορούσε να αναπτύξει μέγιστη ταχύτητα 150 χλμ./ώρα, πολύ χαμηλή για τα δεδομένα ενός πολεμικού αεροσκάφους. Αυτό όμως αποδείχθηκε το βασικό πλεονέκτημά τους καθώς τα πολύ γρήγορα γερμανικά μαχητικά έπρεπε να κάνουν μεγάλους κύκλους για να μπορούν να βάλουν στο στόχαστρό τους τα μικρά και αργά βομβαρδιστικά, μια μανούβρα που αποτύγχανε σχεδόν πάντα. Γι' αυτό και μετά το 1943 η φήμη τους εξαπλώθηκε τόσο πολύ ώστε σε όποιον Γερμανό πιλότο κατάφερνε να καταρρίψει κάποιο από τα αεροσκάφη τους απονεμόταν ο Σιδηρούς Σταυρός.
Μέσα σε τέσσερα χρόνια (1942-1945) οι «μάγισσες», οι περισσότερες ηλικίας 20-30 ετών, έκαναν πάνω από 30.000 αποστολές και έριξαν 23.000 τόνους βόμβες.
«Βομβαρδίζαμε, σκοτώναμε. Ηταν μέρος του πολέμου. Επρεπε να αποδείξουμε στον εχθρό μας ότι ήμασταν πιο δυνατοί και πιο προετοιμασμένοι» είχε πει η Πόποβα, η τελευταία σοβιετική «μάγισσα της νύχτας», το 2010.
Ανήκε στην ομάδα επίλεκτων σοβιετικών πιλότων, που βομβάρδιζαν αποκλειστικά τη νύχτα, γερμανικά φυλάκια και στρατόπεδα. Την ώρα που η ναζιστική αεράμυνα. ...κοιμόταν, οι «μάγισσες της νύχτας» (Nachthexen) «χτυπούσαν» από το πουθενά.
Οπως είχε πει πριν από μερικά χρόνια σε συνέντευξή της, όταν είδε σε ναζιστικά επίκαιρα της εποχής «τα χαμογελαστά πρόσωπα των Γερμανών πιλότων να σκοτώνουν κατά εκατοντάδες τα γυναικόπαιδα της Σοβιετικής Ενωσης με τα οπλοπολυβόλα των αεροπλάνων τους» πήρε τη μεγάλη απόφαση.
Τον Ιούνιο του 1941 οι ναζί σκότωσαν τον αδελφό της και χρησιμοποίησαν το πατρικό της σπίτι ως αρχηγείο της Γκεστάπο. Τότε η Πόποβα κατατάχθηκε στην Πολεμική Αεροπορία της ΕΣΣΔ. Η Σοβιετική Ενωση ήταν το πρώτο κράτος που επέτρεψε στις γυναίκες να πετούν μαχητικά αεροσκάφη. Κατόπιν διαταγής του Ιωσήφ Στάλιν δημιουργήθηκαν τρία γυναικεία αεροπορικά σμήνη με περίπου 25 επίλεκτες πιλότους. Αυτές θα πετούσαν όχι με συμβατικά βομβαρδιστικά αλλά με 30 διπλάνα τύπου Polikarkov Po-2, που ήταν ξύλινες κατασκευές καλυμμένες με κόντρα πλακέ υφάσματα προκειμένου να είναι όσο το δυνατόν πιο αθόρυβα.
Το Polikarkov Po-2, που αρχικά κατασκευάστηκε για εκπαιδευτικούς και γεωργικούς σκοπούς, μπορούσε να αναπτύξει μέγιστη ταχύτητα 150 χλμ./ώρα, πολύ χαμηλή για τα δεδομένα ενός πολεμικού αεροσκάφους. Αυτό όμως αποδείχθηκε το βασικό πλεονέκτημά τους καθώς τα πολύ γρήγορα γερμανικά μαχητικά έπρεπε να κάνουν μεγάλους κύκλους για να μπορούν να βάλουν στο στόχαστρό τους τα μικρά και αργά βομβαρδιστικά, μια μανούβρα που αποτύγχανε σχεδόν πάντα. Γι' αυτό και μετά το 1943 η φήμη τους εξαπλώθηκε τόσο πολύ ώστε σε όποιον Γερμανό πιλότο κατάφερνε να καταρρίψει κάποιο από τα αεροσκάφη τους απονεμόταν ο Σιδηρούς Σταυρός.
Μέσα σε τέσσερα χρόνια (1942-1945) οι «μάγισσες», οι περισσότερες ηλικίας 20-30 ετών, έκαναν πάνω από 30.000 αποστολές και έριξαν 23.000 τόνους βόμβες.
«Βομβαρδίζαμε, σκοτώναμε. Ηταν μέρος του πολέμου. Επρεπε να αποδείξουμε στον εχθρό μας ότι ήμασταν πιο δυνατοί και πιο προετοιμασμένοι» είχε πει η Πόποβα, η τελευταία σοβιετική «μάγισσα της νύχτας», το 2010.