Άδεια για διακοπές τότε στον ιδιωτικό τομέα ακουγότανε κάπως περίεργα.
"...τι να την κάνεις...πού θα πάς..." έλεγε το αφεντικό και άφηνε να εννοηθεί
ότι αυτός που θα ΄ρχότανε στο πόδι σου αυτές τις ημέρες...μπορεί και να ήταν
καλυτερότερος και οικονομικότερος.
Δηλαδή το βούλωνες και προχωρούσες....
Σάββατο δουλειά άρα η Κυριακή για καμμιά βουτιά....
Αύγουστο μήνα στην Αθήνα ερημιά....το μαγαζί όμως έπρεπε να είναι ανοιχτό
και με τον υπάλληλο να έχει γδάρει ράφια και εμπόρευμα από το ξεσκόνισμα.
Ευτυχώς ήταν σε στοά και είχε δροσιά....
Έξω από αυτή καίγανε τα πάντα....
Πήγαινες καμμιά παραγγελία και σταματούσες σε καφενεία να πιείς κανένα
ποτήρι νερό.
Δεν υπήρχαν τα πλαστικά μπουκαλάκια και οι καφετζήδες μαρτυρούσαν....
δεν έλεγαν όμως ποτέ όχι σε έναν διψασμένο.
Οι γραφικοί τύποι της εποχής δεν έκαναν διακοπές και αυτοί....
Όλο το Κέντρο της Αθήνας το σπίτι τους.....
Ζούσαν από τους μαγαζάτορες ....όλοι τους έδιναν ...
Απέναντι από το μαγαζί υπήρχε γνωστό τότε τυροπιτάδικο...
Κάθε πρωϊ περνούσε η Στάσα και έπαιρνε την τυρόπιτά της δωρεάν....
Παλιά ιερόδουλη....
Ο ψιλάς έφερνε πενηνταράκια και δραχμές και τους έδινες χαρτονόμισμα
και το ρεγάλο του για τον κόπο του.
Το ταμείο έπρεπε να έχει κέρματα....τίμιος....δεν μιλούσε όμως...
Ο Αντρέας ο φτεράς φυσικά με τις άπιαστες ατάκες του ακόμα και σήμερα....
"....φτεράααα και πούπουλα...."
"....Αντρέα δεν πήγες για μπάνια;" τον πειράζανε
"....δεν βρίσκω χρώμα στα μπικίνια αγάπη μου...."
Και έπεφτε το γέλιο......
πίσω στα παλιά