Φευγαλέα ματιά έριξα στην Σταδίου εκεί στο παλιό βιβλιοπωλείο του ΠΡΟΜΗΘΕΑ
που φυσικά δεν υπάρχει...στην θέση του ήταν ο ΦΩΚΑΣ ο Θεσσαλονικιός
στην συνέχεια πολυκ/μα όπως και στην Ερμού.
Ούτε και αυτός υπήρχε....μόνο η πινακίδα που έγραφε ότι μεταφέρθηκε στην Ερμού αν και ο σωστός όρος θα ήταν...συμπιέστηκε.
Καταραμένος σήμερα δρόμος που δούλεψα πολλά χρόνια που τον έζησα στις δόξες του τότε με τις τσουχτερές τιμές στις βιτρίνες του που όμως τις χάζευα
και τις ζήλευα.
"Πού δουλεύεις;"
στην Σταδίου έλεγες και καμάρωνες....
Υπέροχες και οι στοές της με εμπορική κίνηση....στοά Νικολούδη....στοά Ορφανίδου η πρώτη γνωστή για τα δερμάτινα είδη τότε και τον Κοκκώνη με τις σημαίες....
η δεύτερη για την πιάτσα των καλλυντικών με πολλά μικρά μαγαζιά
πρίν ακόμα οι ΧΟΝΤΟΙ καταφθάσουν από τα Άγραφα.
Οι θυρωροί των μεγάρων κοστουμαρισμένοι στα θυρωρεία με περισσή ευγένεια
και απαστράπτοντες οι κοινόχρηστοι χώροι.
Μικρά καφενεδάκια στα υπόγεια για την εξυπηρέτηση γραφείων και μαγαζιών
με υπέροχο καφέ στην άμμο.
Σήμερα μουσειακός χώρος όλο αυτό το σκηνικό....βρώμικος....υγιειονομικού
ενδιαφέροντος....χώρος αστέγων....τοξικομανών.
Περνάω στην βόλτα μου πάντα από ένα γνωστό "νεαρός" και αυτός πιτσιρίκος
όπως με λέει φίλος της ιστοσελίδας.....εκεί με τα υλικά ραπτών και μοδιστρών
στην σούδα του στην στοά ανάμεσα σε τόσα κλειστά μαγαζιά και του φωνάζω....
".....όλα καλά;"
"...ζώ μωρέ..."
Να ζείς για καιρό φίλε μου ψιθυρίζω και περνάω μπροστά από το κλειστό
τυροπιτάδικο του ΜΕΡΑΚΛΗ και θυμάμαι τις ουρές και την καυτή μπουγάτσα
με την μπόλικη κανέλα.
πίσω στα παλιά