Καλεσμένοι για Σαββατοκύριακο στο εξοχικό του θείου στην Λούτσα
εκείνων των χρόνων.
Από το πρωϊ στην ουρά στην αφετηρία....σπρωχτοί και οι γεροντότεροι στα καθίσματα.
Οι μικροί στο πάτωμα και οι αντέχοντες κρεμασμένοι από τις χειρολαβές
με την ζέστη να δείχνει τα δόντια της από το πρωϊ.
Ποιά αποσμητικά για μασχάλες.....τι να σου κάνει και το σαπούνι του ΑΛΕΠΟΥΔΕΛΗ....
Δεν υπήρχαν και τα μπάνια και οι ντουζιέρες οι σημερινές.
Στο πλυσταριό της κοινόχρηστης αυλής και ότι βλέπει η πεθερά....
Πόση ώρα έκανε το λεωφορείο για να φτάσει στην Λούτσα δεν ήθελες να ξέρεις.
Επι τέλους έφθανες και ένοιωθες χαρά για την λύτρωση από την μπόχα.
Περίμενε ο θείος να μας παραλάβει....ποδαράτος.
"Είναι κοντά το σπίτι (παράγκα) ;"
"Όχι πολύ....ένα τσιγάρο δρόμος...."
Και άρχιζες να απομακρύνεσε από την θάλασσα και να σε ζώνουν τα φίδια....
Κα να βαράει ο ήλιος και να περπατάς και να πίνεις από το παγούρι νερό
που είχε γίνει ζεστό χαμομήλι.
" Να εκεί είναι...."
Και ήτανε.....αυτοσχέδια παράγκα σε οικόπεδο με δόσεις εκτός σχεδίου
με θέα την θάλασσα αλλά με στρατιωτικά κυάλια.
"Μην φοβάστε για φίδια έχουμε καθαρίσει τα χόρτα...."
Τότε άρχιζες να φοβάσε στα αλήθεια.
Στη φωτιά μια μεγάλη κατσαρόλα τύπου στρατού
καθ ΄ότι μεγάλη οικογένεια ....έβραζε.
Το απόγευμα ξεκούραστοι από την στρωματσάδα ποδαράτο για την θάλασσα
για βουτιές.....
Καλά πήγαινες ξεκούραστος ......
πίσω στα παλιά