Στη δική μου συνείδηση ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που έγιναν στην Αθήνα από τη μεταπολίτευση και μετά ήταν η μετατροπή της πλατείας Ομονοίας σ’ αυτή την αθλιότητα που είναι σήμερα. Όσοι τη ζήσαμε την εποχή που ήταν ακόμα στρογγυλή, που είχε ένα, φθισικό έστω, σιντριβάνι, καταλαβαίνετε τι λέω. Από πού να το πιάσεις; Από το επάνω, το ας το πούμε επίγειο;
Με το φαρμακείο του Μπακάκου δεκαετίες σημείο ραντεβού για όλους τους επαρχιώτες, για τα φτηνά ξενοδοχεία τα φτηνά ενίοτε και δηλητηριώδημαγέρικα, για τους μικροπωλητές και τους υπαίθριους ενεχυροδανειστές που σκότωνες το χρυσό δόντι της μάνας σου για ένα κατοστάρικο, το περίφημο προποτζίδικο που έπιανε συχνά τα πρώτα νούμερα κι όλοι εκεί έτρεχαν ν’ αγοράσουν, τις μυρωδιές απ τα σουβλάκια με το ύποπτο κρέας, τα καφενεία όπου άραζαν οι ταξιτζήδες μέχρι να βρουν αγώγι για Ναύπλιο Αγρίνιο Καλαμάτα, όπου.
πηγή