Ερχότανε στο μαγαζί της στοάς εκεί κοντά στην Ομόνοια και ψώνιζε
τα είδη καλλωπισμού της....
Παιδί για όλες τις δουλειές η ειδικότητά μου....
Έτσι σε προσλαμβάνανε....η πινακίδα η γνωστή στην βιτρίνα....θέση εργασίας...
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΜΙΚΡΟΣ....
Πολύ ωραία γυναίκα....με θλιμμένο πρόσωπο πάντα....
Τα έλεγε στα κρυφά με την γυναίκα του αφεντικού...εξαιρετική πωλήτρια
Θεός σχωρέστηνε....αλλά σκληρή εργοδότρια όπως και ο άντρας της.
Άρπαζα μερικές κουβέντες....γούρλωνα τα μάτια....άνοιγα το στόμα....
"....τελείωνε μικρέ....στην δουλειά σου..." φώναζε η αφεντικίνα.
Αυτό το μικρέ μου θύμιζε την Καλύβα του Μπάρμπα Θωμά που διάβαζα
στα Εικονογραφημένα Κλασσικά (τα έχω ακόμα).
Την χτύπαγε ο αγαπητικός όταν δε του τα έφερνε χοντρά...
Δεν έκανε καλντερίμι....είχε πελατεία ανθηρή....επιχειρηματίες με χοντρή κοιλιά
και χοντρό πορτοφόλι.
Οι γκαρσονιέρες στην περιοχή του Κολωνακίου τότε ήταν ανάρπαστες....
Τις νοικιάζανε οι λεφτάδες και συναντούσαν τις "εργαζόμενες" σε ώρες
εργασίας πρωϊνές...μεσημεριανές για λόγους ασφαλείας.....
Παντρεμένοι βλέπεις και αναγνωρίσημοι....
Αυτοί οι θυρωροί έβγαζαν τότε χοντρά χαρτζιλίκια κάνοντας στην ουσία
τις τσατσάδες.
Φροντίζανε για την καθαριότητα της γκαρσονιέρας αλλά και για όλα τα κομφόρ.
Άλλες εποχές .....
πίσω στα παλιά