Μέχρι πούλμαν της εποχής έβαζε για τα παιδάκια ο αείμνηστος Γεωργακάς
δηλαδή το ΜΙΝΙΟΝ....τα ψυχαγωγούσε τους μοίραζε δώρα....
Και εκείνα όταν άκουγαν από τους γονείς πάμε βόλτα στο ΜΙΝΙΟΝ ήταν
η καλύτερή τους....
Άσε που όταν έβαλε και τις κυλιόμενες σκάλες ....χαμός...γέλια...χαρές.
Ήταν όμως και για τους μεγάλους αυτό το ιστορικό μαγαζί...
Συνηθισμένοι στα μικρά μαγαζιά οι Αθηναίοι όταν είδαν αυτό το μεγαθήριο
για την εποχή το τίμησαν δεόντως.
Έξυπνος ο επιχειρηματίας....προσιτές τιμές και κυρίως δώρα με τις αγορές.
Έπαιρνε και διατακτικές από τους δημόσιους υπάλληλους.
Είχαν συνεταιρισμούς αυτοί και έπαιρναν την διατακτική κάτι σαν επιταγή
και ψώνιζαν μετρητοίς αλλά εξωφλούσαν με δόσεις στο σωματείο τους.
Για τις γιορτές δεν συζητάμε....το ΜΙΝΙΟΝ φωταγωγημένο και οι βιτρίνες
βγαλμένες σαν από παραμύθια.
Τα παιδιά δεν ξεκόλαγαν από αυτές.....
Με τα χρόνια ο συνδικαλισμός έκανε το θάμα του....
Άρχισαν οι απεργίες ....ο κατήφορος προ των πυλών....
Οι προμηθευτές ήταν ανοιχτοί.....πάλευε ο Γεωργακάς....έγιναν συνεταιρισμοί....
Το τέλος ερχότανε.....αναρχικοί είπαν.....το έκαναν στάχτι μαζί με άλλα μαγαζιά.
Θα έμενε όμως ανοιχτό....ανέπαφο στις καρδιές όλων όσων μεγάλωσαν
και με αυτό.
πίσω στα παλιά