athensvoice.gr
Τα κορίτσια θέλουν να μείνουν στο Βαρδάρι
Η Αλεξάνδρα τα παίζει όλα για όλα. Είναι πόρνη σε μπουρδέλο στο Βαρδάρι. Εργάζεται στα «σπίτια» 20 χρόνια τώρα. Ξεκίνησε στα 16. Είναι μία όμορφη τσιγγανοπούλα με καθαρό πρόσωπο και μεγάλα μάτια. Και αυτό το βράδυ δεν είναι μόνη στο «σπίτι», έχει καλέσει όλες τις γυναίκες των μπουρδέλων, που ξεσηκώθηκαν γιατί ο Δήμος αποφάσισε ότι πρέπει να φύγουν από το Βαρδάρι.
Bάσει του αναθεωρημένου καθεστώτος χορήγησης αδειών, τα πορνεία της Θεσσαλονίκης θα έπρεπε ήδη να είχαν μεταφερθεί σε γειτονιές με χρήση γης χαρακτηρισμένη ως βιοτεχνική και βιομηχανική, όχι κατοικίας. Έτσι, ο δήμος έπαψε να ανανεώνει εδώ κι ένα χρόνο τις άδειες λειτουργίας των περίπου 25 «σπιτιών» στο Βαρδάρι. Οι Αρχές σφραγίζουν τα πορνεία και οι αστυνομικοί δεν κουράζονται να οδηγούν κάθε λίγο τις γυναίκες στο Αυτόφωρο.
Κι έξω στο πεζοδρόμιο, λίγα στενά πιο κάτω στην οδό Γιαννιτσών και τη Μοναστηρίου, η παράνομη πορνεία βαθαίνει τις πληγές. Ανήλικες ιερόδουλες, τοξικομανείς, Ρομά και Αφρικανές, τα καταραμένα κορίτσια δείχνουν τα πόδια τους στα αυτοκίνητα. Πορνεία του δρόμου. Χωρίς καμία υγειονομική εξέταση, χωρίς άδειες και χαρτιά, αδήλωτοι άνθρωποι-φαντάσματα, που εμφανίζονται στο πεζοδρόμιο από το πουθενά και χάνονται όταν τελειώνουν τα ψέματα.
Η σεξουαλική λαχτάρα στη Θεσσαλονίκη ακολουθεί κανόνες κτηματαγοράς. Τα πορνεία έπρεπε να φύγουν από τα Λαδάδικα στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όμως πριν φύγουν τα ίδια κτίρια-μαύρες τρύπες είχαν νοικιαστεί πάμφθηνα από επιχειρηματίες που έστησαν μια βιομηχανία διασκέδασης. Μέχρι που τα ενοίκια εκτοξεύτηκαν και οι επιχειρηματίες αναζήτησαν άλλη περιοχή για επενδύσεις.
Έπειτα, τα σπίτια μεταφέρθηκαν όλα στο Βαρδάρι, όπου ήδη λειτουργούσαν πορνεία, στα στενά απέναντι από τα δικαστήρια, στην Αισώπου, την Ταντάλου, τη Σαπφούς, δηλαδή τη γειτονιά της Αλεξάνδρας.
Έπειτα, τα σπίτια μεταφέρθηκαν όλα στο Βαρδάρι, όπου ήδη λειτουργούσαν πορνεία, στα στενά απέναντι από τα δικαστήρια, στην Αισώπου, την Ταντάλου, τη Σαπφούς, δηλαδή τη γειτονιά της Αλεξάνδρας.
Εδώ, τη μέρα λειτουργούσαν μόνο βιοτεχνίες και αποθήκες. Τώρα λειτουργούν κινέζικα ρουχάδικα, δικηγορικά γραφεία και οι πρώτες καφετέριες. Και βέβαια προβλέπεται στάση του μετρό, που θα εκτοξεύσει τις τιμές των ακινήτων στη νέα περιοχή-φιλέτο. Βαρδάρι, όπως Λαδάδικα; Ποιος ξέρει. Τώρα το καθεστώς χορήγησης αδειών αλλάζει στη γειτονιά της Αλεξάνδρας, τα πορνεία πρέπει να μεταφερθούν εκτός αστικού ιστού, τα πρώτα λουξ μπουρδέλα με θωρακισμένες πόρτες ασφαλείας άνοιξαν ήδη στην περιοχή των Παλιών Σφαγείων, τριγύρω από τον Μύλο. Η σεξουαλική λαχτάρα πρέπει να ξε-σπιτωθεί και να μετακομίσει. Απλοί κανόνες κτηματαγοράς.
«Αλλά αυτοί πώς μπούκαραν εδώ ξαφνικά; Μέχρι τώρα δεν κυκλοφορούσε στην περιοχή ούτε μισός απ’ αυτούς με τα πόδια. Ούτε με μηχανάκι ούτε με ποδήλατο. Ούτε στα Λαδάδικα ούτε στο Κανάλ Ντ’ Αμούρ ούτε στην Πολυτεχνείου ούτε Κάτω Βαρδάρι ούτε Πάνω Βαρδάρι. Τέτοια μούτρα δεν περνούσαν απ’ αυτά τα σοκάκια. Μεθυσμένοι τριγυρνούσαν, τσόλια γυρόφερναν, πρεζόνια ξέπεφταν κατά κει, από τσιγγανάκια να φάν’ κι οι κότες, φοινικιώτικα και δενδροποταμίσια, αλλά απ’ αυτούς κανείς, ποτέ. Ήταν τα μέρη ανόσια και εγκληματικά, δεν ταίριαζαν στην ηθική τους, στην τάξη και στα γούστα τους. Και δεν πατούσαν, όχι στο εγκληματικό “Seven Up” στο δρόμο για το Esso Pappas ή στα κωλάδικα των Διαβατών, αλλά ούτε καν στα κολαστήρια της γειτονιάς τους δεν σκάσαν μύτη καμιά φορά. Ούτε στο “Σεχραζάτ”, χαϊδευτικά “Σέχρα”, στην οδό Αισώπου, το καταδέχτηκαν» γράφει ο Θωμάς Κοροβίνης στο αφήγημα «Κανάλ Ντ’ Αμούρ» για τη πρώτη μετάλλαξη των Λαδάδικων και το ερωτικό περιθώριο της Θεσσαλονίκης του ’80, με τη φωτογραφία στο εξώφυλλο του σκύλου ανεβασμένου στα κεραμίδια ενός πορνείου στην οδό Ταντάλου.
Πίσω, στη σημερινή οδό Ταντάλου, η Αλεξάνδρα και οι υπόλοιπες πόρνες έχουν ξεσηκωθεί. Δεν θέλουν να φύγουν από το Βαρδάρι, γιατί «όλος ο κόσμος ξέρει τη γειτονιά», «από εδώ περνάει το αστικό, μπορεί να έρθει ένας παππούς ή ένας πιτσιρικάς», κυρίως όμως «γιατί χρειάζονται χρήματα για να ανοίξεις καινούριο μπουρδέλο στα Παλιά Σφαγεία, κι εμείς με τα βίας συντηρούμε παιδιά κι εγγόνια».
Το Κανάλ Ντ’ Αμούρ του δημάρχου Γιάννη Μπουτάρη, όπως ψηφίστηκε από το δημοτικό συμβούλιο, προβλέπει την εγκατάσταση πορνείων στα Παλιά Σφαγεία – πρόκειται να χορηγηθούν μέχρι 35 νέες άδειες.Η διοίκηση του δήμου επιχειρεί να χαρτογραφήσει από την αρχή τη λίστα των προσώπων που θα αποκτήσουν άδειες οίκων ανοχής, ενώ φαίνεται να ικανοποιεί και μερίδα κατοίκων στο Βαρδάρι που ζητούσαν το κλείσιμο των «σπιτιών» και συγκεντρώνονταν για μια περίοδο κάθε βράδυ στο δρόμο φορώντας φωσφορίζοντα γιλέκα.
Το Κανάλ Ντ’ Αμούρ του δημάρχου Γιάννη Μπουτάρη, όπως ψηφίστηκε από το δημοτικό συμβούλιο, προβλέπει την εγκατάσταση πορνείων στα Παλιά Σφαγεία – πρόκειται να χορηγηθούν μέχρι 35 νέες άδειες.Η διοίκηση του δήμου επιχειρεί να χαρτογραφήσει από την αρχή τη λίστα των προσώπων που θα αποκτήσουν άδειες οίκων ανοχής, ενώ φαίνεται να ικανοποιεί και μερίδα κατοίκων στο Βαρδάρι που ζητούσαν το κλείσιμο των «σπιτιών» και συγκεντρώνονταν για μια περίοδο κάθε βράδυ στο δρόμο φορώντας φωσφορίζοντα γιλέκα.
Η αντιπολίτευση στο δήμο κατηγόρησε τον Μπουτάρη ότι «μετατρέπει σε κολυμπήθρα του Σιλωάμ τη βιοτεχνική περιοχή», καθώς επίσης ότι «δεν μπορεί μια σοβαρή δημοτική αρχή να προσπαθεί να απωθήσει έξω από τα όρια του δήμου τους οίκους ανοχής, νομιμοποιώντας παράλληλα το μεγαλύτερο εξευτελισμό του γυναικείου σώματος».
«Η παρουσία των οίκων ανοχής εμένα δεν με ενοχλεί καθόλου»δήλωσε ο Μπουτάρης στη συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο, παρ’ όλα αυτά η μετεγκατάστασή τους υπερψηφίστηκε το καλοκαίρι του 2011, με την υποσημείωση να δοθεί ένας χρόνος παράταση στο ξε-σπίτωμα. Τα «σπίτια», πάντως, λειτουργούν μέχρι σήμερα.
Όπως και το παρδαλό θέατρο στο πεζοδρόμιο στη Γιαννιτσών και τη Μοναστηρίου. Και δεν είναι μόνο οι περιπέτειες για τη μετεγκατάσταση των πορνείων στο Βαρδάρι που βγάζουν στο δρόμο ανήλικα κορίτσια και τοξικομανείς. Στον καιρό της κρίσης, η πληγή βαθαίνει. Και μαζί αυξάνεται και η ζήτηση. Λούμπεν στοιχεία και μη ψάχνουν για σεξ στο σκοτάδι, κοντοστέκονται με το αυτοκίνητο και ρωτούν. «10 ευρώ». Έξω στο δρόμο, στα όρθια ή στο αυτοκίνητο. Χωρίς συστάσεις, προφυλάξεις και χωρίς «παιχνίδι». Με ναρκωμένα λικνίσματα και νταηλίκια στα βουβά. 10 ευρώ.
Η Αστυνομία, όταν δεν συλλαμβάνει πόρνες στο πεζοδρόμιο με κινηματογραφικό τρόπο για να δημοσιοποιήσει προεκλογικά τις φωτογραφίες όσων είναι φορείς μεταδιδόμενων νοσημάτων –είναι νωπές οι εικόνες εκδιδόμενων γυναικών παραμονές των περσινών εκλογών–, κάνει βαριεστημένες περιπολίες. Η πορνεία στο πεζοδρόμιο είναι πταισματική παράβαση. Οι γυναίκες δεν συλλαμβάνονται, παρά μόνο λαμβάνουν έκθεση παράβασης με την οποία είναι υποχρεωμένες να παραστούν στο ακροατήριο του πταισματοδικείου. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, οι γυναίκες δικάζονται μόνο αν εκείνη την ώρα λειτουργεί το πταισματοδικείο, κάτι που ποτέ δεν συμβαίνει, αφού ο μαύρος χορός στο δρόμο ξεκινά νωρίς το απόγευμα. Δεν έχουμε κάθε μέρες εκλογές, δεν έχουμε κάθε μέρα Πασχαλιά.
Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, την τριετία 2009-2011, στο κατώφλι της κρίσης, οι δαπάνες των Ελλήνων για πορνεία αυξήθηκαν κατά 9%. Το 2011 δαπανήθηκε 1,561 εκατ. ευρώ, έναντι 1,497 εκατ. ευρώ το 2010 και 1,432 εκατ. ευρώ το 2009. Την ίδια περίοδο συρρικνώθηκαν οι δαπάνες για τρόφιμα και υγεία, ένδυση-υπόδηση, ηλεκτρικές συσκευές και οικιακά είδη.
Real estate, σεξ και λαχτάρα. Πεζοδρόμιο και καταραμένες γυναίκες. Από το Βαρδάρι αν βγεις στην Εγνατία, οι παρακάμψεις των εργοταξίων του μετρό κάνουν το δρόμο τη νύχτα να φαίνεται σαν ηλεκτρικό φίδι.
Real estate, σεξ και λαχτάρα. Πεζοδρόμιο και καταραμένες γυναίκες. Από το Βαρδάρι αν βγεις στην Εγνατία, οι παρακάμψεις των εργοταξίων του μετρό κάνουν το δρόμο τη νύχτα να φαίνεται σαν ηλεκτρικό φίδι.
