Φρόντιζαν τότε τα ζευγάρια που αποκτούσαν παιδιά να κάνουν εύπορους νονούς
για ευνόητους λόγους.
Ο μεροκαματιάρης πώς να γινότανε νονός....οι υποχρεώσεις βαριές για την τσέπη του.
Όταν έφτανε το Πάσχα στην γειτονιά έκαναν εμφάνιση οι νονές και οι νονοί
με κουρσάρες ...με ταξί....φορτωμένοι με τσάντες από Λαμπρόπουλο
από ΜΙΝΙΟΝ από ΔΡΑΓΩΝΑ....από ΜΟΥΓΕΡ.
Τα βαφτιστήρια έτρεχαν και έπεφταν στην αγκαλιά τους ....
Και πάλι καλά που τους γνώριζαν αφού τους έβλεπαν μια φορά τον χρόνο.
Έμπαινε η νονά στην αυλή σημαιοστολισμένη και παρφουμαρισμένη
και όλοι οι συγκάτοικοι σε στάση προσοχής
φορώντας τα καλυτερότερά τους ....
Το βαφτιστήρι ανυπόμονο να κοιτάει τις τσάντες και η μάνα να του κάνει
νοήματα.
Η βίζιτα δεν κράταγε πολύ γιατί η νονά είχε κι άλλα βαφτιστήρια στο λεκανοπέδιο.
Έκανε ψυχικά όπως έλεγαν.
"Από τον Θεό θα τόβρεις το καλό που βάζεις λάδι και βοηθάς παιδάκια..."
της έλεγαν οι ηλικιωμένες της αυλής.
Και επι τέλους ερχότανε η ώρα να ανοίξουν οι τσάντες....
Τα άσπρα δερμάτινα παπούτσια από τον Μούγερ.....λιγάκι μεγάλα
διαπίστωνε η νονά....δεν πειράζει έλεγε η μάνα...μεγαλώνει το γαϊδουράκι
μικραίνει το σαμαράκι.
Δηλαδή έπρεπε να βάλει δύο φελένιους πάτους και μπαμπάκι στην μύτη.
Άσε που θα τα φορούσε μόνο Πάσχα και Λαμπρή και για ολίγες ώρες
καθ΄ότι από τον ΜΟΥΓΕΡ.
Η άλλη τσάντα είχε την λαμπάδα και το σοκολατένιο αυγό που ήταν γεμάτο
μέσα με καραμελάκια....
Έφτανε η ώρα να φύγει η νονά και η μάνα έσπρωχνε το παιδί να αγκαλιάσει
την νονά που του έβαζε στην τσεπούλα ένα χαρτονόμισμα.
"Γειά σου νονά ...." του χρόνου πάλι να είμαστε καλά......
πίσω στα παλιά