Quantcast
Channel: Πίσω στα παλιά
Viewing all 12885 articles
Browse latest View live

«Το βαπόρι απ'την Περσία», πιάστηκε σαν σήμερα το 1977 στην Κορινθία

$
0
0

«Το βαπόρι απ'την Περσία» πιάστηκε σαν σήμερα, το 1977
to-bapori-ap-tin-persia-piastike-san-simera-to-1977-stin-korinthia
Στις 7 Ιανουαρίου 1977, άνδρες του Λιμενικού επέδραμαν στο κυπριακό μότορσιπ «Γκλόρια», που έπλεε κοντά στα Ίσθμια και ανακάλυψαν στα αμπάρια του 11 τόνους χασίς, μία από τις μεγαλύτερες ποσότητες ναρκωτικών που είχαν ανακαλυφθεί έως τότε, όπως έγραψε ο Τύπος της εποχής. Το πλοίο είχε φορτώσει το «μυρωδάτο χασίσι» από λιμάνι του Λιβάνου και κατευθυνόταν προς την Αμβέρσα του Βελγίου.



Οι ελληνικές αρχές ήταν ενήμερες για το είδος του φορτίου, καθώς ο πλοίαρχος του «Γκλόρια», Νίκος Ξανθόπουλος, παλαιός ανανήψας λαθρέμπορος, συνεργαζόταν με την DEA, την αμερικανική υπηρεσία δίωξης ναρκωτικών. Με τηλέγραφημά του στις 23 Δεκεμβρίου 1976 είχε ενημερώσει τους έλληνες αρμόδιους ότι τις επόμενες ημέρες το πλοίο του θα μετέφερε φορτίο με σοκολάτες.
Οι δύο τούρκοι συνοδοί (τα μεμέτια)Για την υπόθεση κατηγορήθηκαν οι δύο Τούρκοι (τα «μεμέτια» του τραγουδιού), που ήταν μέλη του πληρώματος και όπως αποδείχθηκε οι συνοδοί του παράνομου φορτίου. Ο καπετάνιος του «Γκλόρια» όχι μόνο αφέθηκε ελεύθερος, αλλά και εισέπραξε την αμοιβή του 1,5 εκατομμυρίου δραχμών.
O Τσιτσάνης πληροφορήθηκε το περιστατικό από μία φίλη του. «Βάζεις το χέρι στο βαγγέλιο ότι άκουσες καλά... Έντεκα τόννοι μαύρη! Πρωτοφανές!» της είπε. Σχεδόν αμέσως του ήρθε η έμπνευση και άρχισε να γράφει την πρώτη στροφή του τραγουδιού και το βράδυ άρχισε να το ντύνει με νότες. «Ήταν Σάββατο», θυμάται. «Πιάνω από δω, πιάνω από κει... Δεν μου άρεσε το τέμπο. Μετά έγραψα τη δεύτερη στροφή πίσω από ένα αγγελτήριο γάμου. Μετά μου ήρθαν στο νου οι μουσικές που γύρευα και όλα πήγαν ρολόι».
Μέσα στο Γενάρη το ηχογράφησε με τη Λιζέτα Νικολάου στα δεύτερα φωνητικά. Το τραγούδι κυκλοφόρησε τον Απρίλη του 1977 σε δίσκο 45 στροφών (σινγκλ). Στην άλλη πλευρά υπήρχε ένα παλιό του τραγούδι «της χρυσής αλανιάρικης εποχής της Σαλονίκης», το «Τάγμα Τηλεγραφητών». Ήταν η στρατιωτική μονάδα που πέρασε αλησμόνητες στιγμές, σύμφωνα με διήγησή του. Το «Βαπόρι απ’ την Περσία» ήταν η τελευταία μεγάλη επιτυχία του Τσιτσάνη, αν και δεν παιζόταν από τα ερτζιανά λόγω θέματος. Από τότε γνώρισε πολλές επανεκτελέσεις και αποτελεί μέρος του ρεπερτορίου στα λαϊκά μαγαζιά.
Λίγες ημέρες ημέρες μετά το θάνατο του Τσιτσάνη (18 Ιανουαρίου 1984) το «Βαπόρι απ’ την Περσία» επανήλθε στην επικαιρότητα για νομικούς λόγους. Ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Σπύρος Κανίνιας το άκουσε σε μία εκπομπή της ΕΡΤ στις 26 Δεκεμβρίου 1983 και με έγγραφό του στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών στις 2 Φεβρουαρίου 1984 ζήτησε να γίνουν όλες οι «νόμιμες ενέργειες», επειδή το τραγούδι είναι κακής ποιότητος (αντιβαίνει το άρθρο 12 παρ. 2 του Συντάγματος) και παραβαίνει το άρθρο 3 παρ. 6 του ν.δ. 743/70, που τιμωρεί όποιον συντελεί με οποιοδήποτε τρόπο στη διάδοση των ναρκωτικών.
Η υπόθεση ανατέθηκε στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Δημήτριο Μαλακάση, ο οποίος διενήργησε προκαταρκτική εξέταση και στο πόρισμά του, που υποβλήθηκε στις 26 Ιουλίου 1984 στον Εισαγγελέα Εφετών της Αθήνας, ανάφερε ότι έθεσε τη δικογραφία στο αρχείο, επειδή το τραγούδι «δεν μπορεί να παρωθήσει στη χρήση και διάδοση ναρκωτικών». Στο ίδιο έγγραφο, ο εισαγγελικός λειτουργός χαρακτηρίζει το τραγούδι «από τα ατυχή του λαϊκού συνθέτη» και υποστηρίζει ότι «φρόνιμο θα είναι να μην εκπέμπεται από την τηλεόραση, γιατί τα μεταδιδόμενα από αυτή πρέπει να είναι ποιοτικής στάθμης».
Το βαπόρι από την Περσία
Μουσική-Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης
Το βαπόρι απ’ την Περσία
πιάστηκε στην Κορινθία
Τόννοι έντεκα γεμάτο
με χασίσι μυρωδάτο
Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια
Βρε κουρνάζε μου τελώνη
τη ζημιά ποιος τη πληρώνει
Και σ’ αυτή την ιστορία
μπήκαν τα λιμεναρχεία
Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια
Ήταν προμελετημένοι
καρφωτοί και λαδωμένοι
Δυο μεμέτια, τα καημένα, 
μεσ’ στο κόλπο ήταν μπλεγμένα
Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια.

πηγή: sansimera.gr


Η τελευταία Πρωτοχρονιά στη Μικρά Ασία

$
0
0


Οπως γράφει ο Η. Βενέζης, «Η καταιγίδα, η καταστροφή πλησία­ζαν. Εμείς ήμαστε τότε σχεδόν παιδιά, δεν είχαμε νου και μάτια να δούμε. Αλλά οι πατέρες μας, που είχαν και τα δυο, δεν ήθελαν να δουν…
Του Γεώργιου Φρυγανάκη
Ενενήντα πέντε χρόνια από την Τελευταία Πρωτοχρονιά της Μικρασίας, την Πρωτοχρονιά του μοιραίου έτους 1922, ας στρώσουμε τη θύμησή της με ροδανθούς και υάκινθους, αφήνοντας τη φαντασία να μας σεργιανίσει σε παρα­δείσους χαμένους αλλά όχι ξεχασμένους: το Αϊβαλί, τα Αλάτσατα, το Αδραμύτιο και τοΑίδίνι∙ τα Βουρλά, το Δικελί, την Έφεσο και τον Τσεσμέ∙ τη Μενεμένη και τα Μουδανιά∙ το Μαρμαρίσι και τα Μοσχονήσια∙ την Προύσα, την Πάνορμο και την Πέργαμο∙ τη Σινώ­πη, τη Σαμψούντα και την Τραπεζούντα∙ τις Φώκιες και τη Σμύρνη, το “Διαμάντι της Ανατολής”, το “Στέμμα της Ιωνίας” την “πόλη του θρύλου και του πόνου”…
Η Σμύρνη, η “γκιαούρ Ισμίρ”, υποδέχεται την Πρωτοχρονιά του ’22 με ευχές στα αρμενικά, τα ιταλικά, τα αγγλικά, τα γαλλικά, τα ολλανδικά και κυρίως στα ελληνικά, αφού η συντριπτική πλειο­ψηφία είναι Έλληνες.
Η Σμύρνη με τα τριάντα σχολεία (: την Ευαγγελική Σχολή, το Κε­ντρικό Παρθεναγωγείο, το Ομήρειο Ίδρυμα κλπ,), με τα τέλεια οργανωμένα νοσοκομεία (με πρώτο και καλύτερο το Γκραικικόν) και τους αρρώστους που καταφθάνουν από παντού για να θεραπευτούν, με τα δραστήρια φιλανθρωπικά της ιδρύματα (: το Άσυλο των Αστέγων, το Λαϊκό Κέντρο, το Ορφανοτρο­φείο, τη Φιλόπτωχη Αδελφότητα, το Ταμείο Φτωχών, την Αδελφότητα “Ευσέβεια”, το Σύλλογο Κυριών κ.ά.), με τους δημιουργικούς πνευματικούς συλλόγους της (όπως ο Φι­λολογικός Σύλλογος “Όμηρος”, ο Καλλιτεχνικός, ο δημοσιογραφικός κ,ά,), με τα αθλη­τικά σωματεία της (όπως ο Πανιώνιος και ο Απόλλων) και τις λέσχες της, που συγκέντρωναν όλη την “εκλεκτή κοινωνία”, με τα πολυτελή θέατρα (όπως η Νέα Σκηνή, το Θέατρο Σμύρνης, το Σπόρτιγκ Κλαμπ, το Κράιμερ ή το Γκαίυ) και τους δώδεκα κινηματογρά­φους της, με τις κατάμεστες τράπεζες…και προπαντός η ονειροπόλα Σμύρνη με τον απελευθερωτικό ελληνικό στρατό και με τις δεκαέξι πανέμορ­φες ορθόδοξες εκκλησίες της υποδέχεται τον Αϊ-Βασίλη και τον καινούριο χρόνο….
Η μητρόπολη Αγία Φωτεινή λαμποκοπά μέσα κι έξω. Ο επιβλητικός μητροπολίτης Χρυ­σόστομος με τα χρυσά άμφια και την πατερίτσα του αστράφτει σαν αληθινός βυζαντινός αυτοκράτορας πάνω στο θρόνο του.
Το βλέμμα του όμως είναι βυθισμένο στοχαστικά και ανήσυχα στο μέλλον. Λαλεί χαρμόσυνα το πανύψηλο καμπαναριό της Αγίας Φωτεινής καθώς το μεγάλο βαυαρικό ρολόι του δείχνει ακριβώς 12 κι αντιλαλούν οι καμπάνες των άλλων εκκλησιών απ’ την πόλη και τα μαγευτικά περίχωρά της: το Κορδελλιό, το Αλάμπεη και την Παπασκάλα∙ τα Πετρωτά, την Αγία Τριάδα και το Μερσικλή∙ το Βαϊρακλή και το Δραγάτς∙ το Καρατάσι και το Σαλαγανό∙ την Καλλιθέα(Καραντίνα), την Ενόπη (Γκιοζ Τεπές) και τη Μυρακτή (Κοκάρ-Γιαλή)∙ το Βουρνόβα, το Χατζηλάρ και το Βουνάβασι∙ τον Παράδεισο, το Βουτζά και το Σεβδήκιοϊ…
«Τα στενά της σοκάκια, οι φαντασμαγορικοί βερχανέδες της, τα αρχαϊκά της σπίτια, τα καφασωτά παράθυρα, τα αιώνια μπαλκόνια, οι μιναρέδες, τα ψηλά κωδωνοστάσια, οι τρούλοι της, τα σαχνισίδια της μέσα στο τρεμουλιαστό φως των φαναριών της έδιναν στην πόλη μια εντύπωση έντονα ειδυλλιακή, κάποιο μυστικισμό…»(2) πάντοτε. Μέσα όμως στη νύχτα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς του ‘22 οι μιναρέδες και τα κωδωνοστάσια έμοιαζαν να αποκρεμιούνται σ’ ένα αγκάλιασμα ερωτικό ή θανατηφόρο – δεν ήξερες!
«Το Και, το Παραλλέλι, η Μπελαβίστα, οι Βερχανέδες, οι Μεγάλες Ταβέρνες, το Μπουλβάρ-Αλιότι, ο Κουλές, τα Τράσα (…), τα βαποράκια του Κορδελλιού, το τραμ της πλακόστρωτης προκυμαίας που το ‘σερναν άλογα, τα κατάμεστα με εύθυμο κόσμο κέντρα, τα μονά ζυγά φιστίκια, τα “πολιτάκια” με τα σαντούρια, όλα έμοιαζαν σαν εύθυμες κτυπητές κορδέλες που έπλεκαν ένα χαρωπό γαϊτανάκι. Και μέσα σ’ αυτά η μητέρα να μπαινοβγαίνει με τα παιδιά στα καταστήματα και ν’ αγοράζει τη χαρά του περιττού μέσα σε μεγάλα και μικρά πακέτα…».(3)
Άσε τι γινόταν με τη βασιλόπιτα. «Η νοικοκυρά έβαζε μέσα το φλουρί. Η ίδια σχεδίαζε δικέφαλους αητούς και διάφορα πλουμιά με καρεφύλλια και μύγδαλα [Συνή­θως πατούσε στη μέση μια ρομβοειδή σφραγίδα με το δικέφαλο αητό, απ” αυτές που σκά­λιζαν οι μοναχοί στο Άγιο Όρος].
Η ίδια σκαρίφιζε με ζυμάρι τη χρονολογία. Σαν τρελά μπαινόβγαιναν τα παιδιά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Πότε θα ‘ρθει η ώρα να κό­ψουν την πίτα… Να δουν σε ποιον θα πέσει το φλουρί… Πότε θα μοιράσουν τα ρεγάλα και τους μποναμάδες… Κι οι μεγάλοι αγωνιούσαν για τα ρεγάλα. Ήξεραν ότι όλα ήταν αγο­ρασμένα απ’ του Ξενόπουλου, απ’ τον Μπον Μαρσέ, απ’ τα μεγάλα καταστήματα της Σμύρνης.
Πάνω στο στρογγυλό τραπέζι της τραπεζαρίας, η γελένη γεμάτη καρύδια, μύ­γδαλα, φουντούκια, “μάνα του Ουρανού”, κουκουνάρια, σταφίδες, σύκα, κουρμάδες, δα­μάσκηνα, λεμπλεμπούδες. Στη μέση ένα αναμμένο κερί, και τα παιδιά να μπαινοβγαί­νουν, να γεμίζουν τις τσέπες και να μασουλίζουν. Δε σταματούσαν τα κάλαντα και οι ευ­χές στην ξώπορτα…».(4)
Βέβαια, «κάθε παλιά Σμυρνιά, την παραμονή στον εσπερινό, έστελνε στον εφημέριο της ενορίας το κόνισμα του Αγίου Βασιλείου με τον άρτον για το Ύψωμα. Και την άλλη μέρα, ξωλείτουργα ο παπάς ήθελε να πάει στο σπίτι να ψάλει το Απολυτίκιον και το Μεγαλυνά­ριον του Αγίου: “Τον ουρανοφάντορα του Χριστού…”. Η νοικοκυρά κρατούσε μια άσπρη πετσέτα ανοιχτή και ο παπάς βαστώντας τον άρτον τον ύψωνε εκ τρίτου αναφωνών: “Μέγα το όνομα…”. “Της Αγίας Τριάδος”, συμπλήρωνε η οικοδέσποινα. “Πάτερ όσιε, βοήθει τους δούλους σου”, ξανάλεγε ο παπάς κι έκοβε ανάλογες μερίδες, ευλογία για τους εορτάζοντας…
Στο Γιαμανλάρ νταγ το πρωί της Πρωτοχρονιάς, όταν ξυπνούσαν οι άνθρωποι, ήθελε να κοιτάξουν το βουνό και να ευχηθούν: “Να είναι στερεωμένοι όλο το χρόνο”. Αν το βουνό ήταν χιονισμένο, αυτό σήμαινε ότι ο χρόνος θα τους ήταν ευτυχισμένος…».(5)
Παρόμοιες σκηνές εκτυλίσσονται παντού…
Στην Κρήνη (Τσεσμές), μετά το κόψιμο και το μοίρασμα της πίτας, άφηναν όλα τα κομμά­τια της πάνω στο τραπέζι μαζί με γλυκά και νερό, για να κατέβει τη νύχτα ο Αϊ-Βασίλης να φάει και να ξεδιψάσει.(6) Επίσης , έσφαζαν στο κατώφλι της πόρτας μια κόττα ή ένα διάνο “για το καλό”.(7)
Στη Χίο της Βιθυνίας, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ο νοικοκύ­ρης κάρφωνε ένα κλαδάκι ελιάς πάνω στη βασιλόπιτα, που ακουμπούσαν όρθια στον τοίχο και λειτουργούσε ως ειδώλιο του Αϊ-Βασίλη. Πάνω στο κλαδάκι όλα τα μέλη κρεμούσαν τα χρυσά τους (βραχιόλια, αλυσίδες, σκουλαρίκια, δακτυλίδια κ.ά.) και τα άφηναν εκεί όλη τη νύχτα, για να τους φέρει ο Αϊ-Βασίλης ευτυχία.(8)
Στις Κυδωνίες (Αϊβαλί) η νοικοκυρά σχημάτιζε με ένα πιρούνι πάνω στην πίτα ένα σταυρό “τσιμπιστό”, για να… βγαίνουν τα μάτια των εχθρών και να μην τους γλωσσοτρώνε, ενώ με ένα κλειδί έκαναν διάφορα πλουμιά για να “κλειδώνεται” το στόμα των εχθρών. (9) Εξάλλου, όποιος κέρδιζε το φλουρί δεν το έπαιρνε. Το εξαγόραζε η νοικοκυρά, γιατί ήταν γρουσουζιά να φύγει από το σπίτι.(10)
Στον Πόντο τοποθετούσαν στο εικονοστάσι έξι κλαδιά ελιάς και έξι δάφνης με την ευχή: “ήρθε καλοχρονιά, ας πάει κακοχρονιά”. Επίσης τα κορίτσια έριχναν στη θάλασσα στάρι και αλάτι και έφερναν στο σπίτι θαλασσινό νερό με βότσαλα, που σκόρπιζαν στα δωμάτια, για να έχουν αφθονία αγαθών.
Στη Σινώπη, ειδικότερα, κάθε Πρωτοχρονιά κάρφωναν πάνω από το τζάκι ένα νέο κλαδί ελιάς, για να τους δίνει νέα ζωή (11), ενώ όποιος έβρισκε το φλουρί έπρεπε να πάει πρωί πρωί στη βρύση να αφήσει ένα κομμάτι πίτα αλειμμένο με μέλι και βούτυρο, για να εξευμενίσει το στοιχειό που κατοικούσε σ’ αυτή, και να φέρει στο σπίτι ένα κουβά “αγιοβασιλιώτικο νερό” για ανανέωση. (12)
Στα Κοτύωρα καλό σημάδι για την οικογένεια ήταν να πέσει το νόμισμα στην Παναγία, που της “μελετούσαν” και το πρώτο κομμάτι. (l3)
Στην Κασταμονή, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, οι νοικοκυρές εκτός από τη βασι­λόπιτα ετοίμαζαν και τον αϊβασιλιώτικο χαλβά και μάλιστα με ιδιαίτερη φροντίδα, γιατί από την επιτυχία του εξαρτούσαν την τύχη της χρονιάς. Μετά τον Εσπερινό, τέσσερις ομάδες μαθητών με λευκούς χιτώνες, γαρνιρισμένους με θαλασσί χρώμα και με πολύχρω­μα φαναράκια στα χέρια επισκέπτονταν όλα τα σπίτια. Τα κεράσματα ήταν ρακί και μεζέ­δες για τους μεγάλους και ξηροί καρποί ή φρούτα για τους μαθητές. Με τα χρήματα που εισέπρατταν κάλυπταν έξοδα του σχολείου…(14)
Έτσι έγιναν όλα, όπως κάθε χρόνο, την Πρωτοχρονιά του 1922. Όμως, μήπως δε σταύ­ρωσαν την πίτα “τρις” με το μαχαίρι; Μήπως δε “μελέτησαν” σωστά τα κομμάτια της; Μήπως δεν πάτησαν σωστά πάνω της τη σφραγίδα και ο δικέφαλος αποτυπώθηκε μονοκέ­φαλος ή ακέφαλος; Μήπως το “φλουράκι” το κέρδισε το Τουρκάκι που παραστεκόταν ή του το “μαρτύρησε” το πονηρό Φραγκάκι; Μήπως δεν πέτυχε ο αϊβασιλιώτικος χαλβάς της Κασταμονίτισσας; Μήπως ξέχασαν να ανανεώσουν τα παλιά κλαδιά ελιάς και δάφνης στα εικονοστάσια τους; Ή μήπως το πρωί της Πρωτοχρονιάς του ‘22 πυκνή ομίχλη έκρυβε τη θέα του αχιόνιστου Γιαμανλάρ Νταγ;
Μήπως, πάλι, έπιασαν κάποιες κατάρες των Λε­βαντίνων εμπόρων που είχαν θησαυρίσει κάτω απ’ το παλιό τουρκικό καθεστώς των διο­μολογήσεων και τώρα έβλεπαν ότι δεν μπορούσαν να εκμεταλλευτούν τους Έλληνες; Ή μήπως πίσω απ’ τα καφάσια των παραθύρων τα κατακόκκινα από λύσσα μάτια των Τούρκων “μάτιαζαν” το Ελληνικό στοιχείο, που ζούσε το όνειρο της Ανάστασης; Δεν μπορεί, κά­ποιο κακό σημάδι θα είδαν οι Μικρασιάτες την παραμονή ή ανήμερα της Πρωτοχρονιάς!…
Την Πρωτοχρονιά του 1922 η τραγωδία του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας βρί­σκεται σε κορύφωση. Όλα όμως έγιναν όπως κάθε χρόνο στη “Βασιλίδα της Ιωνίας” και τα περίχωρά της. Γιατί, όπως γράφει ο Η. Βενέζης, «Η καταιγίδα, η καταστροφή πλησία­ζαν. Εμείς ήμαστε τότε σχεδόν παιδιά, δεν είχαμε νου και μάτια να δούμε. Αλλά οι πατέρες μας, που είχαν και τα δυο, δεν ήθελαν να δουν. Δεν είχαν μήτε φαντασία. Η ζωή των ελληνικών κοινοτήτων συνεχιζόταν μέσα σε μιαν ατμόσφαιρα ευφορίας – που είναι χαρακτηριστική των απελπισμένων καταστάσεων…».(12)
Για κάποιους ασφαλώς στα παρασκήνια ή και στις κερκίδες του παγκόσμιου αυτού θεάτρου όλα αυτά είναι απλώς στοιχεία τραγικής ειρωνείας, αφού το ξέρουν ή το φαντάζονται ότι πρόκειται για την τελευταία Πρωτοχρο­νιά των Ελλήνων στη Μικρά Ασία.
Το τελευταίο, βέβαια, επεισόδιο της τραγωδίας (η «κα­ταστροφή», η «έξοδος») θα παιχτεί «επί σκηνής» τον Αύγουστο του ίδιου έτους…
Από τότε οι Ελληνομικρασιάτες, μπορεί να μετρούσαν όπως όλοι οι χριστιανοί το χρόνο με αφετη­ρία τη Γέννηση του Χριστού, ως πρόσφυγες όμως αναμετρούσαν το χρόνο με αφετηρία την αποφράδα εκείνη μέρα του Αυγούστου που οι πύρινες γλώσσες έζωσαν θανατηφόρα τον Ελληνι­σμό της Μικρασίας, αφανίζοντας ένα μεγάλο κομμάτι του και ξεριζώνοντας το υπόλοιπο από τα χώματα όπου για τριάντα ολόκληρους αιώνες ζούσε και δημιουργούσε έργα θαυ­μαστά. Γι’ αυτό και η βασιλόπιτά τους ουσιαστικά ήταν συνδυασμός του “εορτα­στικού” άρτου και του “μελίπηκτου” των αρχαίων προσφορών προς τους θεούς και προς τους νεκρούς αντίστοιχα!…
Υ.Γ. Πριν από 15 χρόνια, παρουσιάζοντας τα έθιμα αυτά στην εκδήλωση κοπής της πίτας του ενιαίου τότε Συλλόγου Μικρασιατών Ρεθύμνου στο Δημαρχείο της πόλης μας, είχα προτείνει να κόβονται δύο βασιλόπιτες, όπως ήταν το έθιμο στην Αρτάκη της Κυζίκου(15): μια «ανεβατή», αφιερωμένη στο Χριστό, τον Αϊ-Βασίλη και τους οικείους και μία «λειπανάβατη», αφιερωμένη στους νεκρούς μας, θαμμένους και άταφους.
—————————————————————————-
Ι) Ισαβέλλα Μαλόβρουββα, «Σμύρνη, Διαμάντι της Ανατολής. Περιοδεία φαντασίας στην παλαιά Σμύρνη», Μικρασιατικά Χρονικά, τόμος Α’, σελ. 181-184.
2) Διδώ Σωτηρίου, Οι νεκροί περιμένουν, σελ. 54.
3) lφιγένεια Χρυσοχόου, Ξεριζωμένη Γενιά, σελ. 394.
4) Σωκράτης Ρωνάς, «Λαϊκό Μηνολόγιο Σμύρνης», Μικρασιατικά Χρονικά, τόμος Ζ’, σελ. 310.
5) Δημ. Λουκάτος, ” Το έθιμο της Βασιλόπιτας”, Μικρασιατικά Χρονικά, Τόμος Ι΄, σελ. 121.
6) Δημ. Λουκάτος, ό.π., σελ. 123.
7) Γεώργιος Μέγας, Ελληνικαί εορταί και έθιμα λαϊκής λατρείας, Αθήνα 1956, σελ. 61.
8 ) Δημ. Λουκάτος, ό.π., σελ. 124.
9) Γ. Μέγας, ό.π., σελ. 60-61.
10) Δημ. Λουκάτος, ό.π., σελ. 125.
11) Γ. Μέγας, ό.π., σελ. 72.
12) Γ. Μέγας, ό.π., σελ. 70.
13) Λύσανδρος Θεοδωρίδης, «Η Παραμονή του Αγίου Βασιλείου εις Κασταμονήν», Μικρασιατικά Χρονικά, τόμος Β’, σελ. 172.
14) Ηλίας Βενέζης, Μικρασία, Χαίρε, σελ. 37-38.
15) Δημ. Λουκάτος, ό.π., σελ. 108.



Η ταξιθέτρια

$
0
0





Δούλευε στο θέατρο εκείνα τα χρόνια….δεν ήταν ηθοποιός αλλά γενικών καθηκόντων.



Έμενε στην γειτονιά σε ένα δωμάτιο μόνη της…πάντα περιποιημένη ευγενική.
Έφευγε το μεσημέρι και γύριζε αργά το βράδυ όταν τελείωναν οι παραστάσεις πολλές φορές και με τα πόδια.
Η δουλειά της ταξιθέτρια αλλά και βοηθός στα καμαρίνια των ηθοποιών.
Έραβε τα ξηλωμένα κοστούμια….έφιαχνε καφέδες….
Όταν τελείωνε η παράσταση καθάριζε μαζί με τις άλλες ταξιθέτριες το θέατρο.


Δεν είχε μισθό….φιλοδωρήματα μόνον από τους θεατές που τους έδειχνε τις θέσεις τους και από τους ηθοποιούς για τα θελήματα.
Οι γείτονες την αγαπούσαν της πήγαιναν και κανένα πιάτο φαϊ και αυτή  δεν το ξεχνούσε.
Τους έδινε προσκλήσεις για το θέατρο….
Τα παιδιά τα πήγαινε στα καμαρίνια να δούν τους ηθοποιούς και να πάρουν φωτογραφίες με αφιέρωση.
Μαγεία τότε το θέατρο….η επιθεώρηση….οι κωμικοί ηθοποιοί που τους είχαμε και στα χαρτάκια στις χαπαχούπες που παίζαμε….που τους βλέπαμε στον κινηματογράφο ήταν μπροστά μας στην σκηνή.
Αλλά και μετά στα καμαρίνια να σε χαιρετούν να σε ρωτούν το όνομά σου και εσύ την επόμενη ημέρα στην αλάνα να τα λές στους φίλους σου.

Ο Άγιος Νικόλαος Ραγκαβά

$
0
0


Ο Άγιος Νικόλαος Ραγκαβά

Ο ναός του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά βρίσκεται βορειοανατολικά της Ακρόπολης, επί της οδού Πρυτανείου, στην περιοχή Αναφιώτικα, στην Πλάκα. Ο ναός κυριολεκτικά στηρίζεται στους πρόποδες του βράχου της Ακρόπολης και αγναντεύει το λόφο του Λυκαβηττού. Θεωρείται ένα από τα πιο αξιόλογα βυζαντινά μνημεία της πόλης των Αθηνών, καθώς και το κέντρο της γειτονιάς που αναπτύχθηκε γύρω από τον ναό. Εξάλλου η κοντινή προς αυτόν είσοδος του αμυντικού τείχους έχει λάβει το όνομα «η Πύλη του Ραγκαβά».
Ο ναός χρονολογείται στο πρώτο μισό του 11ου αιώνα και αρχικά ήταν ιδιωτικός στη συνέχεια, όμως, έγινε και παραμένει μέχρι τις μέρες μας ενοριακός ναός. Ανηγέρθη από την αυτοκρατορική οικογένεια του Μιχαήλ Ραγκαβά Α΄, σπουδαία βυζαντινή οικογένεια στην Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη, από την οποία πήρε και το όνομα του ο ναός.
Τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του ναού επιβεβαιώνουν την κατασκευή του περί το 1.040-1.050 μ.Χ., καθώς ομοιάζουν με αυτά αρκετών εκκλησιών της περιόδου αυτής. Τον 19ο αιώνα πραγματοποιήθηκε η δυτική επέκταση του ναού, με την προσθήκη νάρθηκα και κωδωνοστασίου, που αλλοίωσε την αρχική μορφή του μνημείου. Ο ναός απέκτησε τη σημερινή του μορφή μετά από εργασίες συντήρησης που έλαβαν χώρα το 1979-1980, κατά τις οποίες αποκαλύφθηκαν αρκετά στοιχεία, όπως ο τρούλος, η οροφή και η βόρεια πλευρά.
Φημίζεται ότι στο ναό του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά τοποθετήθηκε η πρώτη καμπάνα, που απέκτησε ναός των Αθηνών μετά την Απελευθέρωση της Ελλάδος, η οποία και μόνη σήμανε το Πάσχα το 1833.
Ο ναός χαρακτηρίζεται για την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του δόμηση. Στη βορειοανατολική πλευρά δύναται κανείς να εντοπίσει τη μεσοβυζαντινή διαρρύθμιση των προσόψεων και των περιθωρίων. Η τοιχοποιία ακολουθεί τον τύπο cloisonne, δηλαδή έχουν χρησιμοποιηθεί λαξευμένες πέτρες με τέσσερις πλευρές, περιστοιχισμένες από τούβλα (πλινθοπερίκλειστη τοιχοποιία).
Επιπλέον χαρακτηρίζεται από κουφικό κεραμοπλαστικό διάκοσμο, δηλαδή τη χρήση διακοσμητικών στοιχείων που μιμούνται την αραβική γραφή στην οποία γράφτηκε πρώτη φορά το Κοράνι στην πόλη Κούφα του σημερινού Ιράκ. Επίσης χρησιμοποιήθηκαν αρκετά αρχαία αρχιτεκτονικά υλικά, με ιδιαίτερο στοιχείο τη διπλή σειρά με γεισίπους γύρω από το εξωτερικό τμήμα του ναού.
Ο τρούλος επίσης είναι χαρακτηριστικός της περιόδου. Πρόκειται για μικρό, οκταγωνικό τρούλο, αθηναϊκού τύπου. Ο ναός εν γένει είναι τετρακίονος, σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλο και ομοιάζει με αυτόν των Αγίων Ασωμάτων στο Θησείο και το ναό της Μεταμορφώσεως στη βόρεια πλαγιά της Ακρόπολης. Πολύ αργότερα προστέθηκε το παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής στη βόρεια πλευρά.
Σήμερα ο επισκέπτης του ναού δύναται να θαυμάσει το υπέροχο αυτό βυζαντινό μνημείο της Αθήνας, να ατενίσει την πόλη και να απολαύσει τον περίπατό του γύρω από το ναό, στα στενά σοκάκια, που ταξιδεύουν τον περιπατητή σε αλλοτινές εποχές...

Επιλογή υλικού
Αικατερίνη Διαμαντοπούλου
Υπεύθυνη Υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων

1953 Το σωφεράκι

Στιγμές γεμάτες νοσταλγία κάτω από την Ακρόπολη

Οι χαπαχούπες...τα γκαζάκια

$
0
0


Εκείνα τα χρόνια τα παιδιά έπαιζαν με τις γκαζές που τις λέγανε και γιαλένια...με τους βόλους που ήταν χωμάτινοι....αλλά και με τα χαρτάκια ή χαπαχούπες. Τα αγοράζανε από τα ψιλικατζίδικα τότε που η εικοσάρα ...το πενηνταράκι... η δραχμούλα είχαν πρόσωπο γιατί είχαν κάποτε ....τα ανταλάσανε λοιπόν μεταξύ τους αλλά και παίζανε με αυτά τον δικό τους παιδικό "τζόγο". Όχι τίποτα το περίεργο....είχαν αριθμούς και έριχνε ο ένας έριχνε ο άλλος και όποιος είχε ίδιο με το τελευταίο νούμερο τα έπαιρνε όλα. Έκαναν και ανταλαγές στα διπλά τους... -Σου δίνω Καρέζη δώσε μου Κακαβά... Οι ήρωες του Ελληνικού κινηματογράφου κυριαρχούσαν αλλά και οι ποδοσφαιριστές... -Δώσε μου Νεστορίδη να σου δώσω Σιδέρη... Αργότερα με τα Κλασσικά τα Εικονογραφημένα βγήκαν και χαπαχούπες με την Νήσο των Θησαυρών....συμπλήρωνες την σειρά και έπαιρνες δώρο μια δερμάτινη μπάλα....μεγάλη υπόθεση τότε όταν είχες την δυνατότητα να έχεις μόνο το λαστιχένιο τόπι που από τα...

Τροχαία ατυχήματα στην Ελλάδα: Ποιο ήταν το πρώτο τροχαίο δυστύχημα; Ποιος ήταν ο πρώτος ΚΟΚ και τα πρώτα διόδια;

$
0
0



Μια 25χρονη στέκεται στην άκρη του πεζοδρομίου. Προσπαθεί να διασχίσει τον δρόμο. Μόλις έχει περάσει ένα μόνιππο. Ο δρόμος δείχνει ασφαλής. Η νεαρή είναι ήδη καταμεσής του. Ώσπου ακούγεται το φρένο ενός αυτοκινήτου. Την έχει ήδη ξαπλώσει στο οδόστρωμα. Σε λίγα δευτερόλεπτα ακούγεται το φρένο ενός δεύτερου αυτοκινήτου. Οι ρόδες του έχουν περάσει από πάνω της, διαμελίζοντας το κορμί της... Είναι Κυριακή πρωί. Το ημερολόγιο δείχνει 4 Μαρτίου 1907 και η Ευφροσύνη Βαμβακά καταγράφεται στην ιστορία ως το πρώτο θύμα τροχαίου δυστυχήματος.
ermou
Βλέπετε, ο πρώτος ΚΟΚ στην Ελλάδα, το διάταγμα «Περί της καθ΄οδόν απαντήσεως των αμαξών, εφίππων, κτλ», που είχε εκδοθεί τον Ιανουάριο του 1837, περιελάμβανε «οδηγίες» για την κυκλοφορία των ιππήλατων, όχι των τροχοφόρων... Άσε που και τα πρώτα διόδια (από το 1842 στην οδό Πειραιώς!) «απευθύνονταν» σε ζώα. Μισό λεπτό στοίχιζε στο γαϊδουράκι η διέλευση από τα διόδια που «χώριζαν» την Αθήνα από τον Πειραιά. Το αυτοκίνητο ήταν εντελώς «καινούργιο φρούτο» της εποχής και η ... πολυτέλειά του ανήκε στην ανώτατη κοινωνική τάξη. Γι αυτό και στο πρώτο τροχαίο δυστύχημα στην Ελλάδα, «θύτες» ήταν ο βουλευτής Σιμόπουλος και ο πρίγκιπας Ανδρέας. Ήταν αυτοί οι δύο, που περνούσαν με τα αυτοκίνητά τους τη μοιραία στιγμή από την οδό Συγγρού!
prikipas andreas
Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στ΄ αυλάκι... Προϊόντος του χρόνου, το αυτοκίνητο μετατράπηκε από πολυτέλεια σε καθημερινή ανάγκη. Και ως εκ τούτου, τα ατυχήματα και τα δυστυχήματα αυξήθηκαν τόσο που το 1993 καθιερώθηκε και «Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα των Τροχαίων Δυστυχημάτων». Δώδεκα χρόνια αργότερα, έλαβε παγκόσμιο χαρακτήρα, όταν υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (ψήφισμα 60/5 της 26ης Οκτωβρίου 2005).
Στο εξής, κάθε 3η Κυριακή του Νοεμβρίου θα τιμάται ως ημέρα... «παγκόσμιου θρήνου».
Με αφορμή την εφετινή Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα των Τροχαίων Δυστυχημάτων, το ΑΠΕ-ΜΠΕ παρουσιάζει έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα φάκελο, που επιμελήθηκε η δημοσιογράφος Κατερίνα Βλαχοδήμου.

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΣΟΒΑΡΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ
Στην Ελλάδα τα τροχαία ατυχήματα συνιστούν διαχρονικό πρόβλημα με σοβαρές -κοινωνικές και οικονομικές- επιπτώσεις. Η Βουλή έχει προχωρήσει στη συγκρότηση ειδικής μόνιμης επιτροπής για την οδική ασφάλεια με στόχο την παρακολούθηση του προβλήματος και την υποβολή προτάσεων. Στην έκθεση της ειδικής μόνιμης επιτροπής για το 2016 που εγκρίθηκε ομόφωνα, καταγράφεται η εξέλιξη των τροχαίων ατυχημάτων την τελευταία 15ετία.
Εξέλιξη αριθμών παθόντων από τροχαία στην Ελλάδα
Από το 2000 έως το 2015, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΑΣ και της ΕΛΣΤΑΤ, σε 245.404 τροχαία συμβάντα καταγράφηκαν 22.397 νεκροί, 32.555 βαριά τραυματίες και ανάπηροι και 277.967 ελαφρά τραυματίες.
«Με βάση τα παραπάνω πραγματικά στοιχεία, η χώρα μας δαπάνησε περισσότερα από 81.181.704.000 € τα τελευταία 16 χρόνια (2000 – 2015), το ¼ του χρέους!», είναι η εκτίμηση που περιλαμβάνεται στο πόρισμα της ειδικής μόνιμης επιτροπής, την οποία έχει συγκροτήσει η Βουλή για την οδική ασφάλεια.«Είναι πόροι που τους στερήσαμε από τα σχολειά, τα νοσοκομεία, την ανάπτυξη του τόπου» αναφέρει ο πρόεδρος της επιτροπής Γιώργος Ουρσουζίδης, και σημειώνει πως «εάν ένα μικρό μέρος αυτού του ποσού είχε διατεθεί στην πρόληψη, τα θετικά αποτελέσματα θα ήταν υπερπολλαπλάσια, πρώτα από όλα λιγότερα θύματα και ανταποδοτικό όφελος από 10 έως 100 φορές του επενδυόμενου ποσού σε μέτρα πρόληψης».
Μείωση των τροχαίων λόγω των οδικών έργων
Στην Ελλάδα έως το 2000, τα τροχαία ατυχήματα ήταν η αιτία για περισσότερους από 2.000 θανάτους ανά έτος. Σήμερα μπορεί κανείς να πει με ασφάλεια ότι ένας από τους βασικότερους λόγους της μείωσης των θανατηφόρων τροχαίων τα τελευταία χρόνια είναι ο εκσυγχρονισμός του οδικού δικτύου.
Το 2000 σημειώθηκαν 2.103 θανάτοι, ενώ καταγράφηκαν 4.123 βαριά τραυματίες και 26.166 ελαφρά. «Τα παραπάνω μεγέθη μειώθηκαν σημαντικά μέχρι το 2010, λόγω του εκσυγχρονισμού και της βελτίωσης των οδικών υποδομών, αλλά κυρίως λόγω της σταδιακής αποπεράτωσης των οδικών αξόνων ΠΑΘΕ και ΕΓΝΑΤΙΑΣ ΟΔΟΥ. Το 2010 λοιπόν είχαμε αντίστοιχα 1.281 θανάτους (μείωση 39,09%), 1.754 βαριά τραυματίες (μείωση 57.46%) και 17.024 ελαφρά τραυματίες (μείωση 34,94%)» διαπιστώνει η ειδική μόνιμη επιτροπή για την οδική ασφάλεια.
Και η οικονομική κρίση μείωσε τα τροχαία
Όπως καταδεικνύουν τα στοιχεία του πορίσματος της διακομματικής, στη μείωση των τροχαίων ατυχημάτων συνέβαλε και η οικονομική κρίση. Το 2015 παρατηρήθηκε περαιτέρω μείωση των τροχαίων συμβάντων, κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης. Καταγράφηκαν 789 νεκροί (μείωση 38,40% σε σχέση με το 2010 και 62,48% σε σχέση με το 2000), 1.068 βαριά τραυματίες (μείωση 39,11% σε σχέση με το 2010 και 74,09% σε σχέση με το 2000), 12.872 ελαφρά τραυματίες (μείωση 24,39% σε σχέση με το 2010 και 50,80% σε σχέση με το 2000).
Πώς οδηγηθήκαμε στη μείωση αυτή; «Ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης στη χώρα οι κυκλοφοριακοί φόρτοι μειώθηκαν μεταξύ 2009-2015 κατά περίπου 30%. Την ίδια περίοδο οι οδηγοί μείωσαν τη μέγιστη ταχύτητα κίνησής τους, λόγω εξοικονόμησης στην κατανάλωση βενζίνης» είναι η επισήμανση της ειδικής επιτροπής.
Τα έτη 2016 και 2017
Από την ανάλυση των στοιχείων των οδικών ατυχημάτων στην Ελλάδα κατά το έτος 2016, οι επιδόσεις στην οδική ασφάλεια κρίνονται στάσιμες. Όλες οι κατηγορίες ατυχημάτων και παθόντων μειώθηκαν οριακά, εκτός των θανατηφόρων και νεκρών, όπου σημειώθηκε οριακή αύξηση 0,1% και 0,2% αντίστοιχα. Διαπιστώθηκε, επίσης, μείωση της αστυνόμευσης, προφανώς λόγω της μειωμένου προσωπικού και υλικοτεχνικών μέσων, φαινόμενο που παρατηρείται έντονα στα χρόνια της κρίσης.
Στο 9μηνο του 2017, παρατηρήθηκε σημαντική μείωση στον αριθμό των τροχαίων ατυχημάτων, 614 συμβάντα λιγότερο, δηλαδή μείωση 6,60% σε σχέση με την ίδια χρονική περίοδο του 2016, με ανάλογη μείωση στους παθόντες (66 λιγότεροι νεκροί/μείωση 10,90%, στους σοβαρά τραυματίες μείωση 20,80% και στους ελαφρά μείωση 7,10%. Το γεγονός μπορεί να εξηγηθεί, είτε με την αύξηση των ελέγχων της τροχαίας, είτε με την εργώδη προσπάθεια των ιδιωτικών φορέων που ασχολούνται με τα τροχαία, είτε με τις καμπάνιες ενημέρωσης του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, είτε με περαιτέρω μείωση διανυθέντων οχηματοχιλιομέτρων.
Ο παράγοντας «όχημα»
Επιβαρυντικός παράγοντας της οικονομικής κρίσης στα τροχαία ατυχήματα είναι η παλαιότητα των οχημάτων και η αδυναμία ή αποφυγή συντήρησης. Στην Ελλάδα ο μέσος όρος ηλικίας των επαγγελματικών οχημάτων το 2006 ήταν 18 έτη (σήμερα με την οικονομική κρίση θα είναι αρκετά μεγαλύτερος), ενώ ο μέσος όρος στην ΕΕ ήταν 12,5 χρόνια και στη Γερμανία 8 χρόνια. Η ανάσχεση πωλήσεων νέων αυτοκινήτων είναι ραγδαία τα χρόνια της κρίσης. Η κατηγορία παλαιότητας άνω των 10 ετών αποκτά ξανά «εξέχουσα» θέση στους ελληνικούς δρόμους. Το κόστος κανονικής συντήρησης των οχημάτων είναι δυσβάσταχτο για ποσοστό 40% και απαγορευτικό για ποσοστό 30% των ιδιοκτητών. Όσο για τον κρατικό στόλο (οχήματα υπουργείων, στρατού, αστυνομίας, πυροσβεστικής, ΜΜΜ κλπ), ούτε λόγος. Ό,τι «χαλάει», ακινητοποιείται στις μάντρες των υπουργείων.
Η διακομματική επιτροπή έχει στα χέρια της μελέτες που δείχνουν ότι τα παλαιά ελαφρά φορτηγά αποβαίνουν δύο φορές πιο θανατηφόρα από τα νεότερα. Τα παλαιά λεωφορεία είναι 4,3 φορές πιο πιθανό να εμπλακούν σε ατύχημα από τα νεότερα. Τα παλαιά βαρέα φορτηγά είναι 4,7 φορές πιο πιθανό να εμπλακούν σε ατύχημα από τα νεότερα. 
18 έως 55 ετών τα περισσότερα θύματα
Στοιχεία του ΕΚΑΒ για το 2015 δείχνουν ότι οι ηλικίες 18-55 ετών που είναι οι κρίσιμες παραγωγικές ηλικίες, έχουν τα περισσότερα θύματα.
Ποσοστό 75% των επαγγελματιών δικυκλιστών δηλώνουν ότι έχουν εμπλακεί σε τροχαίο συμβάν κατά την εργασία τους και 60% αυτών, υπέστησαν συνέπειες για την σωματική τους ακεραιότητα.
Οι ώρες που συμβαίνουν τα περισσότερα τροχαία ατυχήματα/δυστυχήματα είναι 17.00-21.00, αλλά κυρίως 24.00-07.00. Αυτό αποδίδεται στο ότι το απόγευμα υπάρχει κούραση από την εργασία που επηρεάζει την οδήγηση. Από τα μεσάνυχτα, όμως, ως τα ξημερώματα σημειώνονται πάρα πολλά τροχαία κατά την επιστροφή των οδηγών και των συνεπιβατών από τη νυχτερινή διασκέδαση κι έπειτα από κατανάλωση αλκοόλ. Στα ατυχήματα αυτά, όπως είναι αναμενόμενο, τα θύματα είναι κυρίως νεοτέρων ηλικιών.
Πώς εξηγείται το γεγονός στις 07.00-09.00, που παρατηρείται η πλέον πυκνή κυκλοφορία σε όλους σχεδόν τους δρόμους της χώρας, συμβαίνουν τα λιγότερα ατυχήματα; Τις ώρες αυτές επιβάτες και συνεπιβάτες, συνήθως εργαζόμενοι και με προορισμό τον τόπο της εργασίας, είναι νηφάλιοι, βρίσκονται σε εγρήγορση και οδηγούν πολύ προσεκτικά. Στατιστικά, η απόσπαση προσοχής από την οδήγηση, αποτελεί πλέον από τις πρώτες αιτίες πρόκλησης τροχαίου ατυχήματος. Σ’ αυτήν κατατάσσεται και η χρήση κινητού τηλεφώνου. Η κατανάλωση αλκοόλ (και ουσιών) αποτελεί βασική αιτία πρόκλησης σοβαρών τροχαίων ατυχημάτων/δυστυχημάτων και γι αυτόν το λόγο απαιτείται περαιτέρω έλεγχος και αυστηροποίηση για την ποσότητα αλκοόλ στο αίμα (μεγαλύτερη του 1.0 mg/ml).
«Έλλειψη αγωγής και αδιαφορία»
Αφού κανείς δεν θέλει να πεθάνει, τότε γιατί οι Έλληνες σκοτώνονται στους δρόμους; «Η έλλειψη αγωγής, η απάθεια και η αδιαφορία είναι από τα πιο επικίνδυνα συμπτώματα μιας κοινωνίας. Και ο μέσος Έλληνας είναι προκλητικά απαθής και αδιάφορος απέναντι στα τροχαία ατυχήματα και τις συνέπειές τους. Πολύ απλά διότι θεωρεί ότι το πρόβλημα αφορά όλους του άλλους, εκτός από τον ίδιο. Όταν διαπιστώσει ότι το πρόβλημα είναι πολύ κοντά του, συνήθως είναι πολύ αργά, έχει ήδη υποστεί κάποιο τροχαίο ατύχημα ο ίδιος ή κάποιος οικείος του» αναφέρει στο πόρισμα της ειδική επιτροπή για την οδική ασφάλεια.
(ΣΣ: Όλα τα στοιχεία αντλήθηκαν από το πολυσέλιδο πόρισμα της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας που εγκρίθηκε ομόφωνα και τις επόμενες ημέρες θα λάβει έντυπη μορφή. Η Ειδική Επιτροπή είχε την πολύτιμη συνδρομή ειδικών επιστημόνων, υπηρεσιών και φορέων με μεγάλη συνεισφορά στο ζήτημα της οδικής ασφάλειας).

ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΒΑΜΒΑΚΑ - ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Μεσημέρι Κυριακής 4 Μαρτίου 1907
Στους δρόμους της Αθήνας πολλά έχουν αρχίσει να αλλάζουν. Τα πρώτα αυτοκίνητα με ιδιοκτήτες πρόσωπα με τεράστια οικονομική ισχύ και υψηλή κοινωνική θέση κάνουν την εμφάνισή τους. Οι εργάτες εξακολουθούν να πηγαίνουν στις δουλειές τους με τα πόδια και να «τρώνε τη σκόνη» από τις αυτοκίνητες μηχανές. Από δίπλα μόνιππα, κάρα, σούστες, άμαξες, βοσκοί που βγαίνουν να πουλήσουν το γάλα τους, βαρύτονοι μικροπωλητές, παιδιά που παίζουν πετροπόλεμο στους δρόμους, αμούστακα που κουβαλούσαν νερό από τον Ιλισσό για το πλύσιμο των ρούχων, λούστροι, σαλεπιτζήδες, κομψευόμενες Αθηναίες, νερουλάδες. Στη λεωφόρο Συγγρού κινούνται, με κατεύθυνση το Φάληρο, δύο νεοφερμένα οχήματα.
ermou
Την ίδια ώρα, στο ύψος του ζυθοποιείου Φιξ, η 25χρονη Φρόσω, σύζυγος σανδαλοποιού, προσπαθεί να διασχίσει τη λεωφόρο. Πηγαίνει στην κουμπάρα της.
Στις 11.30 η Φρόσω Θεόδωρου Βαμβακά πέφτει χτυπημένη στην πλατιά λεωφόρο από το πρώτο αυτοκίνητο και σε δευτερόλεπτα πέφτει επάνω της και ένα δεύτερο, διαμελίζοντας το κορμί της. Ένας πρίγκιπας και ένας βουλευτής είναι οι έτεροι «πρωταγωνιστές» του πρώτου θανατηφόρου ατυχήματος από αυτοκίνητο στην Αθήνα.
Εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» -Αθήνα, 6 Μαρτίου 1907
«Το προχθές Κυριακήν την μεσημβρίαν ατυχές συμβάν του φόνου μιας γυναίκας εξ αυτοκινήτου εθορύβησεν, ως ήτο επόμενον, την κοινωνίαν των Αθηνών και έδωσε αφορμήν εις τας χθεσινάς εφημερίδας να προβώσι εις σχόλια και να επιζητήσωσι μάλιστα και ευθύνας.
Εξ όσων ανέγνωμεν και εξ όσων, εκ πηγών ασφαλών, μετ΄επισταμένην έρευναν πληροφορήθημεν, επείσθημεν ότι το δυστύχημα υπήρξε μοιραίον και αναπόφευκτον.
Η φονευθείσα 25έτις Ευφροσύνη Θεοδ. Βαμβακά ουδεμίαν ως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων, είχεν αντίληψιν της ταχύτητας των αυτοκινήτων. Νομίζουσα δε ότι κατ΄ουδέν ταύτα διαφέρουσι των κοινών αμαξών ή κάρρων, αφήκε το πεζοδρόμιον και εισήλθε εις Λεωφόρον με την ιδέαν, ότι ηδύνατο να διέλθει αυτήν ακινδύνως μεταβαίνουσα εις το αντίθετον πεζοδρόμιον, όπως καλέση εις γεύμα φιλικήν οικογένειαν καθήμενη έναντι.
…Μόλις συνετελέσθη το δυστύχημα, ο πρίγκηψ εσταμάτησεν το αυτοκινητόν του και κατελθών έσπευσε προς την νεκράν πλέον και κατακερματισμένην γυναίκα, καθώς και η πριγκήπισσα Αλίκη, και ο υπασπιστής του κ. Μεταξάς, οίτινες επέβαιναν του αυτοκινήτου.
Η πριγκήπισσα προς του φοβερού θεάματος της κομματιασμένης πτωχής γυναικός, συνεκινήθη υπερβολικά και παρ΄ολίγον ελιποθύμει.
…Το δυστύχημα οφείλεται εις το αυτοκίνητον του κ. Σιμόπουλου. Η πράξις χαρακτηρίζεται φόνος εξ αμελείας και δεν συνεπάγεται επομένως προφυλάκισιν. Άλλως τε δια του κ. Σιμόπουλου υπάρχει και η βουλευτική ασυλία. Όσον αφορά τον πρίγκηπα, φαίνεται πως δεν είναι συνένοχος του δυστυχήματος».
Πρίγκηπας και βουλευτής οι «πρωταγωνιστές»
Η Ευφροσύνη Βαμβακά είναι το πρώτο θύμα θανατηφόρου ατυχήματος από αυτοκίνητο στην Αθήνα, θύμα που τουλάχιστον καταγράφεται με εκτενή δημοσιεύματα στον Τύπο της εποχής. Το δυστύχημα συνέβη στη Λεωφόρο Συγγρού (σ.σ. η πλατύτερη λεωφόρος που είχε ως τότε η Αθήνα) στο ύψος του ζυθοπωλείου ΦΙΞ, μεσημέρι Κυριακής της 4ης Μαρτίου 1907, όταν δύο αυτοκίνητα με κατεύθυνση το Φάληρο ξεκίνησαν τη μοιραία «άμιλλα ταχύτητας». Το ένα αυτοκίνητο ήταν του πρίγκιπα Ανδρέα και σε αυτό επέβαιναν επίσης η πριγκίπισσα Αλίκη και ο υπασπιστής του Ανδρέα, Μεταξάς. Το δεύτερο αυτοκίνητο ήταν του μανιώδη αυτοκινητιστή βουλευτή Φθιώτιδας Νικόλαου Σιμόπουλου, γιου του υπουργού Οικονομικών Ανάργυρου Σιμόπουλου. Ήταν την εποχή που, σύμφωνα με ιστορικούς, τα αυτοκίνητα στην Αθήνα ήταν ελάχιστα. Υπεύθυνος θεωρήθηκε ο βουλευτής Νικόλαος Σιμόπουλος, διότι θέλησε να υπερβεί το αυτοκίνητο του Πρίγκηπα Ανδρέα, «αυξάνων κατά τι την ταχύτητα του αυτοκινήτου του». Το αυτοκίνητο του Σιμόπουλου χτύπησε την Ευφροσύνη Βαμβακά και στη συνέχεια πέρασε από πάνω της το αυτοκίνητο του πρίγκηπα Ανδρέα.
simopoulos
Εφημερίδα «ΚΑΙΡΟΙ»
«Φρικτός θάνατος υπό τους τροχούς των αυτοκινήτων του κ. Σιμόπουλου και του Πρίγκηπα Ανδρέα. Πως επήλθε το σπαρακτικό δυστύχημα. Οι θρήνοι της πριγκηπίσσης», γράφει στο πρωτοσέλιδό της η εφημερίδα «ΚΑΙΡΟΙ», από την οποία μαθαίνουμε και την αντίδραση του βασιλέα:
«Η Α. Υψηλότης κατήλθεν αμέσως του αυτοκινήτου καταταραγμένος, επίσης δε και η πριγκήπισσα Αλίκη, ήτις φοβισμένη και κλαίουσα προ του οικτρού θεάματος, επεχείρησε να ανασηκώση τη νεκρά πλέον γυναίκα.
Εν τω μεταξύ επιστρέφει και ο κ. Σιμόπουλος προς τον οποίον ο Πρίγκηψ απέτεινε δριμείας παρατηρήσεις ως γενόμενον πρόξενον του δυστυχήματος. Ο κ. Σιμόπουλος απήντησε τότε ότι ήτο πολύ συγκεκινημένος. Οι πρίγκηπες, αφού παρέμειναν επ΄ολίγον ακόμη εις τον τόπον του δυστυχήματος, επέβησαν αυτοκινήτου των και διηυθύνθησαν εις τ΄ Ανάκτορα.
Η Α.Μ., ο Βασιλεύς μόλις έμαθε παρά του πρίγκηπος Ανδρέου το συμβάν δυστύχημα κατεταράχθη και καλέσας αμέσως εις τα Ανάκτορα τον Διευθυντήν της Αστυνομίας κ. Δαμηλάτην, εζήτησεν λεπτομερώς πληροφορίες περί αυτού. Αμέσως τότε διέταξε και τον υπαπιστήν της Α.Υ. να μεταβή εις το αστυνομικόν τμήμα και να καταθέσει παν ό,τι είδε και γνωρίζει παρά του δυστυχήματος.
Επίσης η Α.Μ. έδωκεν εντολή εις τον πρίγκηπαν Ανδρέα ίνα τεθεί εις τη διάθεσιν του εισαγγελέως και του ανακριτού όπως εξακριβωθή τις ο παραίτιος αυτού και πως εγένετο».
Εκτενής αρθρογραφία
Για το θανατηφόρο ατύχημα στη Συγγρού υπήρξαν εκτενή δημοσιεύματα και πολλά άρθρα, καθώς συνδέθηκε με την «κόντρα» ταχύτητας των δύο αυτοκινήτων.
Ο «Διαβάτης» σε χρονογράφημά του στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ», αναφέρει στις 9 Μαρτίου 1907:
«…Είναι το πρώτο εξ΄αυτοκινήτου δυστύχημα και πρέπει να δώσει αφορμήν ώστε να μην ακολουθήσουν και άλλα και ασφαλώς θα συμβούν πολλά αν αφεθεί ελευθέρα να αναπτυχθεί η άμιλλα ταχύτητος μεταξύ των αυτοκινήτων, όπως γίνεται και μεταξύ των ατμοπλοίων μας.
Αλλά διατί τόσαι υπερβολαί δια το μόνον δυστύχημα εξ αυτοκινήτου, όταν τόσους διαμελίζουν αι σούσται και τραυματίζουν αι άμαξαι χωρίς να γίνεται κανείς θόρυβος;».
Λίγες ημέρες αργότερα ένα επιθετικό άρθρο φιλοξενείται στο Άστυ:
"[...] Αι χιλιάδες των εκλογέων Φθιώτιδος, αι οποίαι εξέλεξαν τον κ. Ν. Σιμόπουλον αντιπρόσωπον ολοκλήρου επαρχίας δεν του είπον ρητώς, καθώς γνωρίζω, ότι τον εκλέγουν μόνον και μόνον διά να διοική αυτοκίνητον. Και εις την Αυτού Υψηλότητα επίσης, τον Πρίγκηπα δεν έδωκε το Έθνος αυτήν αποκλειστικώς την εντολήν. Αλλά, καθώς όλοι γνωρίζετε, αι φιλοδοξίαι των προσώπων εδώ εις την Ελλάδα είναι πυγμαίαι, και ομοιάζουν με κόττες, αι οποίαι δεν έχουν φτερά, παρά μόνον όσα απαιτούνται διά να φθάσουν εις ένα μέτρον μόλις υπέρ την γην και να κουρνιάσουν. Είμεθα βουλευταί ή πρίγκηπες και μένομεν ενθουσιασμένοι, διότι φθάνομεν ταχύτερα των άλλων εις το Παλαιόν Φάληρον. Ένα σύννεφον κατορθώνομεν να υψώσωμεν εις την διάβασίν μας, και αυτό είνε σκόνη...".
Εξίσου αιχμηρό και το χρονογράφημα του Σκριπ:
"Προ ημερών ο υιός άλλου πλουτοκράτου Αθηναίου, ελλείψει ανθρώπων, έκοψε μίαν γάταν και ένα άλογο. Τώρα άλλος υιός κροίσου έκοψε μίαν γυναίκα. Αυτή η πληθώρα των φόνων των πτωχών των ενεργουμένων υπό των τέκνων των πλουσίων είναι καιρός, νομίζω, να χρησιμοποιηθή προς όφελος του Δημοσίου Ταμείου, απορώ δε πώς ο υπουργός των Οικονομικών, ο μη αφήσας επάγγελμα αφορολόγητον, δεν επέβαλεν ακόμη φόρον επί των σφαζομένων υπό των υιών των πλουσίων ζώων και ανθρώπων. Μόνον διά των εισπράξεων, τας οποίας θα αποφέρη ο υιός του θα παρουσιάση αληθές ισοζύγιον".
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΟΚ ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ

Πριν από 180 χρόνια, τον Ιανουάριο του 1837, δημοσιεύεται το διάταγμα «Περί της καθ΄οδόν απαντήσεως των αμαξών, εφίππων, κτλ». Θεωρείται ο πρώτος ΚΟΚ στην Ελλάδα.

ΔΙΑΤΑΓΜΑ
«Περί της καθ’ οδόν απαντήσεως των αμαξών, εφίππων κλπ»
Ο Θ Ω Ν
Ελέω Θεού Βασιλεύς της Ελλάδος
«Προς αποφυγήν συγκρούσεων ως εκ της καθ’ οδόν συναντήσεως των αμαξών, εφίππων κλπ. και δια να κατασταθή ούτως η διάβασις εύκολος και μάλιστα ακίνδυνος
Επί τη προτάσει της επί των Εσωτερικών Γραμματείας, απεφασίσαμεν και διατάττομεν:
1) Οσάκις επί των δημοσίων οδών είτε εντός των πόλεων, είτε επί των κατασκευασθέντων μεγάλων δρόμων του Βασιλείου μας, συναντώνται άμαξαι, έφιπποι κλπ., οφείλει έκαστος να υποχωρή εις τα δεξιά, και να μένη ούτως η δίοδος ελευθέρα απ’ αμφότερα τα διαβαίνοντα μέρη.
2) Όταν οι καθ’ οδόν απαντώμενοι ταχυδρόμοι σαλπίζουν τον της υποχωρήσεως σαλπισμόν, όλοι οι καθ’ οδόν χρεωστούν να υποχωρούν και να περνούν εις τα δεξιά των ταχυδρομικών αμαξών ή ίππων. Εις την αυτήν υποχρέωσιν υπόκεινται, όταν το ταχυδρομείον φθάνη άμαξαν τρέχουσαν έμπροσθεν εφίππους κλπ. και θέλει να περάση εμπρός.
3) Οι παραβάται τιμωρούνται με πρόστιμον πέντε δραχμών προς όφελος των Ταχυδρομικών Ταμείων.
4) Εν περιπτώσει παραβάσεως, η καταμήνυσις γίνεται από μέρους του ηνιόχου και ταχυδρόμου προς τον αρμόδιον Δήμαρχον, δια να ενεργηθή παρ’ αυτού η ανήκουσα καταδίωξις του Ειρηνοδίκου.
5) Ο επί των Εσωτερικών Γραμματεύς επιφορτίζει με την εκτέλεσιν και δημοσίευσιν του παρόντος διατάγματος, το οποίον θέλει γνωστοποιηθή και δια κήρυκος εις όσα μέρη ήθελεν είσθαι αναγκαίον».
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΙΟΔΙΑ
Η συντήρηση και ο εκσυγχρονισμός του οδικού δικτύου ήταν πάντα ένας μεγάλος πονοκέφαλος για την πολιτεία. Η Ένωση της Αθήνας με τον Πειραιά έγινε με την κατασκευή μιας μεγάλης οδού που τη σχεδίασαν Έλληνες και Βαυαροί τεχνικοί. Την οδό Αθηνών-Πειραιώς που στη συλλογική μνήμη έμεινε ως «η Πειραιώς». Τα έργα ξεκίνησαν το 1834. Το καλοκαίρι του 1842 επιβλήθηκαν διόδια 5 δραχμών για κάθε ζώο, που περνούσε, προκειμένου να συντηρηθεί ο δρόμος που είχε συνεχείς φθορές και ήταν πάντα λασπωμένος.

Εν Αθήναις 6 Ιουλίου 1842,
Διάταγμα
«Περί διοδίων επί της εξ Αθηνών εις Πειραιά οδού»
ΟΘΩΝ
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ
ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
«Λαβόντες υπόψιν την από 17 Μαρτίου τ.ε. πράξιν του δημοτικού συμβουλίου Αθηνών περί διοδίων επί της εξ Αθηνών εις Πειραιά αγούσης δημοτικής λιθοστρώτου οδού προς απάντησιν των δια την διατήρησιν αυτής απαιτουμένων εξόδων
Θεωρούντες ότι οι υπάρχοντες πόροι του ρηθέντος δήμου δεν εξαρκούσι και εις δια την οδόν ταύτην απαιτούμενα έξοδα, επί τη προτάσει της Ημετέρας επί των Εσωτερικών Γραμματείας και συμφώνως με τας διατάξεις του άρθρου 27 του περί δήμων Νόμου, αποφασίσαμεν και διατάττομεν
Α. Επιτρέπεται εις τον δήμο Αθηνών να εισπράττη διόδια επί της εξ Αθηνών εις Πειραιά αγούσης οδού, επί τρία έτη, αρχόμενα από της 1ης του προτεχούς Ιουλίου τ.ε.
Τα διόδια ταύτα προσδιορίζονται εις πέντε λεπτά εφ εκάστου ζώου.
Τα κατά το προηγούμενο άρθρο υποβαλλόμενα εις την πληρωμήν των διοδίων ζώα είναι οι χρήσιμοι εις ιππασίαν ίπποι, τα υποζύγια και πάν είδος φορτηγού ζώου μεταβαίνοντας από Αθηνών εις Πειραιά ή από Πειραιώς εις Αθήνας.
Δεν υπόκεινται εις την πληρωμήν διοδίων
1. Οι ίπποι της Αυλής
2. Οι ίπποι των παρά τη Ελληνική Κυβερνήσει Αντιπροσώπων των ξένων Δυνάμεων και της συνοδείας αυτών
3. Οι ίπποι της χωροφυλακής, του ιππικού, των ζευγιτών και εν γένει των εν ενεργεία Αξιωματικών του στρατού
4. Όλα τα διερχόμενα την οδόν ζώα δια να μεταβώσιν εις την εξοχήν προς καλλιέργεια των γαιών και συγκομιδήν των καρπών.
Τα εισπραττόμενα εκ των διοδίων χρήματα θέλουν χρησιμεύει αποκλειστικώς εις τα δια την διατήρησιν και βελτίωσιν της ρηθείσης οδού απαιτούμενα έξοδα…».
Ο νόμος περί οδοποιίας
Τον Ιανουάριο του 1868 εκδίδεται ο νόμος «Περί Οδοποιίας». Με το νόμο αυτό «αι οδοί του Βασιλείου διαιρούνται εις εθνικάς, επαρχιακάς, δημοτικάς και αγροτικάς». Ο νόμος προβλέπει ότι «αι εθνικαί οδοί κατασκευάζονται δαπάνη του ταμείου της εθνικής οδοποιίας» και ότι «τα απλά έργα των δημοτικών οδών εκτελούνται τη προσωπική εργασία των κατοίκων».
Περί προσωπικής εργασίας
Στο νόμο έχει περιληφθεί ξεχωριστό κεφάλαιο που ορίζει ότι «πας δημότης, συμπεπληρωμένην έχων την ηλικίαν των 18 ετών, οφείλει να προσφέρει κατ΄έτος την προσωπικήν αυτού εργασίαν εις την κατασκευήν των δημοτικών και αγροτικών οδών, αναλόγως της περιουσίας αυτού. Εξαιρούνται οι κληρικοί, οι δήμαρχοι, οι δημαρχικοί και ειδικοί πάρεδροι, οι μη πολίτες Έλληνες, υπάλληλοι των ξένων Δυνάμεων, οι ξένοι υπήκοοι, η φρουρά, οι υπερβάντες το 70 έτος της ηλικίας των και οι ένεκα γήρατος ή διανοητικού παθήματος ανίκανοι προς εργασία.
Τα διόδια: ½ λεπτό το γαϊδουράκι
Ο νόμος «περί οδοποιίας» επέτρεψε την επιβολή διοδίων στις εθνικές δημοτικές και επαρχιακές οδούς, μετά όμως την κατασκευή τους, και προσδιόρισε το ύψος τους.
«Δι΄έκαστον ίππον, ημίονον, μετά ή άνευ φορτίου, μετά ή άνευ ιππέως, μέχρις 1 λεπτού.
Δι΄έκαστον όνον, ωσαύτως, μέχρις ½ λεπτού
Δι΄έκαστον βουν προς εμπορίαν ή κρεουργίαν, μέχρις 1 λεπτού.
Δι΄ έκαστον προς εμπορίαν ή κρεουργίαν πρόβατο, αίγα, χοίρον και λοιπά μικρά ζώα το εν μέχρις ¼ του λεπτού.
Δι΄έκαστον δίτροχον ή τετράτροχον όχημα, συρόμενον υφ΄ενός ίππου ή ημιόνου, μέχρις 1 και ½ λεπτού
Ωσαύτως συρόμενον υπό δύω ίππων, μέχρι 2 λεπτών
Δι΄έκαστον περιπλέον ίππον εζευγμένον εις τα ειρημένα οχήματα, ανά ½ λεπτού
Δι΄’εκαστον φορτηγόν δίτροχον άμαξαν, συρομένην υφ΄ενός ίππου ή ημιόνου ή δύω βοών, εάν μεν η άμαξα είναι κενή μέχρις 1 λεπτού, εάν έχει φορτίον, 1 ½ λεπτού
Δι΄εκάστην τοιαύτην τετράτροχον άμαξαν, συρομένην υπό δύω ίππων, ή ημιόνων, η τεσσάρων βοών, εάν μεν είναι κενή μέχρις 1 και ¼ του λεπτού, εάν έχει φορτίο 2 ½ λεπτού
Δι΄έκαστον περιπλέον ίππον ή ημίονον ή ζεύγος βοών, κενής της αμάξης, ¼ του λεπττού, μετά φορτίου ½.
Δι΄έκαστον όνον, εζευγμένον εις άμαξαν ¾ του λεπτού
Τετράτροχος άμαξα, συρόμενη υφ΄ενός ίππου ή ημιόνουή δύο βοών, εξομοιούται προς δίτροχον».
ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΡΟΧΑΙΑ: ο κρατικός και κοινωνικός «συναγερμός», το κλειδί για την οδική ασφάλεια

Η ευαισθητοποίηση των πολιτών, η κυκλοφοριακή αγωγή, οι αυστηρότερες ποινές ιδίως για παραβάσεις όπως η μέθη, η ταχύτητα, η παραβίαση ερυθρού σηματοδότη ήταν και παραμένουν από τα σημαντικά κλειδιά για την πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων. Οι προτάσεις της ειδικής μόνιμης επιτροπής της Βουλής για την οδική ασφάλεια, όπως αυτές διατυπώνονται στην έκθεσή της συμπυκνώνονται στα εξής σημεία:
• Η πολιτεία τα αμέσως επόμενα έτη θα πρέπει να δώσει οικονομικά κίνητρα στους οδηγούς/ιδιοκτήτες, να ανανεώσουν τα οχήματα τους με νέας τεχνολογίας οχήματα.
• Απαιτείται μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και ενημέρωση των πολιτών - ιδιαίτερα της νέας γενιάς - ώστε να είναι προσεκτικοί κατά την οδήγηση, αλλά και να αποδεχτούν την συνετή οδήγηση, ως τρόπο συμπεριφοράς.
• Επιβάλλεται να εκπονηθούν προγράμματα κυκλοφοριακής αγωγής και να εφαρμόζονται υποχρεωτικά και με μεγάλη αυστηρότητα, για κάθε κατηγορία μαθητών Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου, από το νέο σχολικό έτος 2017-2018. Ήδη ο υπουργός Παιδείας Κωνσταντίνος Γαβρόγλου υπέγραψε στις 26 Οκτωβρίου την εγκύκλιο για την εισαγωγή θεματικής ενότητας «Κυκλοφοριακή Αγωγή και Οδική Ασφάλεια», στο πρόγραμμα των Δημοτικών Σχολείων της χώρας.
• Επιβάλλεται η νομοθέτηση αυστηρότερων ποινών και όχι η μείωση αυτών, για τους οδηγούς που παραβιάζουν τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας και ιδιαίτερα για τις παραβάσεις εκείνες που οδηγούν σε σοβαρό τροχαίο ατύχημα, όπως είναι οι κοινώς αναφερόμενες επικίνδυνες παραβάσεις π.χ. μέθη, ταχύτητα, παραβίαση προτεραιότητας, παραβίαση ερυθρού σηματοδότη, επικίνδυνοι ελιγμοί ζώνη, κράνος, κ.λ.π. Οι όποιες ποινές του Κ.Ο.Κ. όμως, πρέπει να έχουν ως προαπαιτούμενο τη συνεχή, συστηματική και ουσιαστική αστυνόμευση.
• Οι περιφερειάρχες και τα περιφερειακά συμβούλια, καθώς και οι δήμαρχοι και τα δημοτικά συμβούλια, πρέπει να αναλάβουν δράση προκειμένου να διατηρούν σε καλή κατάσταση του δρόμους, με ασφαλές οδόστρωμα, με κατάλληλο φωτισμό, κάθετη και οριζόντια σήμανση. Για το λόγο αυτό θεωρείται αναγκαίο, να ορίσουν ειδικό σύμβουλο αρμόδιο σε θέματα οδικής ασφάλειας, ο οποίος να επιλαμβάνεται και να επιλύει τα ανάλογα θέματα. Θα πρέπει να εφαρμόζουν απαρέγκλιτα το νόμο σχετικά με την απομάκρυνση παράνομων παρόδιων διαφημιστικών πινακίδων, που πολλές φορές είναι αιτία θανατηφόρων ατυχημάτων.
• Για μια ακόμη χρονιά γίνεται αντιληπτό, ότι δεν υπάρχει κεντρικός συντονισμός στις δράσεις για την οδική ασφάλεια. Απαιτείται ένα κεντρικό όργανο συντονισμού. Όσα προτείνονται από τους ειδικούς πρέπει να εκτελούνται σωστά, να υπάρχει λογοδοσία και έλεγχος. Η ομόφωνη πρόταση της προηγούμενης περιόδου της Επιτροπής (2016-2017), για συγκρότηση και λειτουργία ενός ολιγομελούς και ευέλικτου σχήματος - υπό την αιγίδα του πρωθυπουργού – παραμένει.
• Σε αρκετές πόλεις της χώρας λειτουργούν ένας ή περισσοτέρου σύλλογοι που ασχολούνται με την πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων. Οι περισσότεροι ιδρυτές τους είναι χαροκαμένοι γονείς από τροχαία ατυχήματα, οι οποίοι προσπαθούν για την βελτίωση της οδικής ασφάλειας στη χώρα μας. Θα πρέπει το αρμόδιο υπουργείο να προχωρήσει σε μια καταγραφή αυτών των συλλόγων, να συντονίζει το έργο τους, ώστε να ενεργούν συλλογικά και αποτελεσματικά. Είναι φορείς που δυστυχώς έρχονται να καλύψουν όπως μπορούν, το κενό που δημιουργεί η αδιαφορία και η απουσία της επίσημης πολιτείας στο μέγα θέμα της οδικής ασφάλειας.
• Οι υπηρεσίες Τροχαίας της ελληνικής αστυνομίας οι οποίες έχουν σήμερα περιορισμένο προσωπικό και μέσα, επιβάλλεται να στελεχωθούν με το αναγκαίο και ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό, όπως και με σύγχρονα τεχνικά μέσα και οχήματα, προκειμένου με την αυστηρή και επαρκή αστυνόμευση, να μειώσουν τα τροχαία ατυχήματα.
• Στην έδρα κάθε αντιπεριφέρειας είναι αναγκαίο να θεσμοθετηθεί ένα ειδικό κέντρο οδικής ασφάλειας, που θα εποπτεύεται από τον εισαγγελέα πρωτοδικών της αντιπεριφέρειας, το οποίο θα συντονίζει και θα ελέγχει όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, οι οποίοι θα έχουν αντιπρόσωπο στο όργανο αυτό, ώστε οι συναρμόδιες υπηρεσίες να συνεργάζονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
• Υπάρχει αυξημένη επικινδυνότητα για τους οδηγούς και πεζούς που κυκλοφορούν σε τουριστικές περιοχές (Δωδεκάνησα, Επτάνησα, Κρήτη, Κυκλάδες κλπ.), πρέπει οι αρμόδιοι φορείς να ενημερώνουν, είτε με φυλλάδια, είτε με πληροφοριακές πινακίδες, είτε με τη χρήση της τηλεματικής ή των εφαρμογών της κινητής τηλεφωνίας και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Επιπρόσθετα, στις τουριστικές περιοχές η κατανάλωση αλκοόλ και γενικά η χαλαρότητα κατά τους θερινούς μήνες, συμμετέχει καταλυτικά στην αύξηση των τροχαίων ατυχημάτων.
• Για τα δίκυκλα που χρησιμοποιούνται για υπηρεσίες ταχυμεταφορών και διανομών πρέπει να αλλάξει το νομοθετικό καθεστώς, να θεσπισθεί τύπος δικύκλου κατάλληλος για το συγκεκριμένο σκοπό, να είναι δημοσίας χρήσεως, με οδηγό που να διαθέτει επαγγελματικό δίπλωμα και τον απαραίτητο προστατευτικό εξοπλισμό. Επίσης πρέπει να ελέγχεται το ιδιόμορφο εργασιακό καθεστώς που διέπει το επάγγελμα των ταχυμεταφορέων και διανομέων.
• Πρέπει επιτέλους να γίνει χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας, αφ'ενός από την πολιτεία (τροχαία, κάμερες, ραντάρ κ.α.) και αφετέρου να ενσωματώνονται στα οχήματα όργανα μέτρησης αλκοόλ για αυτοέλεγχο, εξοπλισμός δικυκλιστών κ.α.
• Οι ασφαλιστικές εταιρείες και οι αρμόδιοι φορείς της πολιτείας πρέπει να βρουν λύση στο πρόβλημα των ανασφάλιστων οχημάτων, με μείωση των ασφαλίστρων από τις εταιρείες, με αυστηροποίηση των ελέγχων και συγχρόνως με ενημέρωση των οδηγών για τις επιπτώσεις σε περίπτωση εμπλοκής τους σε ατύχημα με ανασφάλιστο όχημα. Οι ασφαλιστικές εταιρείες εξακολουθούν να μην συμμετέχουν ενεργά στις προσπάθειες μείωσης των ατυχημάτων και γενικότερα της πρόληψης. Η δραστηριοποίησή τους προς την κατεύθυνση αυτή θα βοηθούσε σημαντικά, τόσο το κοινωνικό σύνολο, αλλά και τις ίδιες τις ασφαλιστικές εταιρείες, αφού θα είχαν σημαντικό οικονομικό όφελος.
• Είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί πανελλήνια συνδιάσκεψη όλων των εμπλεκομένων φορέων σε υψηλό επίπεδο, για να συμφωνηθούν οι κατευθυντήριες γραμμές και κοινές δράσεις, να θεσμοθετηθεί το Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο Οδικής Ασφάλειας. Να εξαχθούν συμπεράσματα, των οποίων η εφαρμογή να ξεκινήσει την επομένη, κάθε μέρα καθυστέρησης κοστίζει σε ανθρώπινες ζωές και πάρα πολλά χρήματα τα οποία στερούμε από την ανάπτυξη της χώρας.
• Να γίνουν τα απαραίτητα σχετικά με τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας -τροποποιήσεις/εκσυγχρονισμός- με ενσωμάτωση Ευρωπαϊκών πρακτικών και οδηγιών.
• Θεσμοθέτηση από το ΕΣΡ υποχρέωσης όλων των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών να μεταδίδουν περιοδικά, αλλά συστηματικά, σε ώρες υψηλής ακροαματικότητας, ειδικά μηνύματα που ευαισθητοποιούν τους πολίτες. Επίσης μετάδοση θεματικών ενοτήτων από την τηλεόραση που να αφορούν τα τροχαία ατυχήματα, όπως συζητήσεις, ντοκιμαντέρ, απλά μαθήματα συντήρησης οχημάτων, στατιστικά στοιχεία περί τροχαίων, νομική ενημέρωση, συνέπειες των τροχαίων κ.λ.π. Αυστηρή απαγόρευση τηλεοπτικών διαφημίσεων που ενισχύουν την επιθετικότητα, την αλαζονεία, και την επίπλαστη ανωτερότητα στην οδήγηση.
(Με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ)


Πως βγήκε η φράση «Άρτζι μπούρτζι και λουλάς», που σημαίνει την ασυνεννοησία και τη σύγχυση.

$
0
0



Δύο είναι οι εκδοχές για την προέλευση της φράσης «Άρτζι μπούρτζι και λουλάς», που χρησιμοποιείται όταν κάποιος μιλάει για γεγονότα ή λόγους που δεν έχουν λογική συνοχή. Η πρώτη αποδίδεται στον κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια. Κάθε φορά που συναντούσε τους οπλαρχηγούς ερχόταν αντιμέτωπος με τις διάφορες «χάρες» που του ζητούσαν, όπως ρουσφέτια ή χρήματα για να χρηματοδοτήσουν τους αγώνες τους.
Ο κυβερνήτης όμως δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους και κάποτε αναγκάστηκε να πει την αλήθεια. Ότι δηλαδή το κρατικό ταμείον ήταν μείον. Οι οπλαρχηγοί αντέδρασαν οργισμένα λέγοντάς του «άκου δω, κυρ Γιάννη, αν δεν μας τακτοποιήσεις στα γρήγορα, θα πάρουμε τ’αρκεβούζια μας (τυφέκια της εποχής) και το λουλά μας (μέρος του ναργιλέ) και θα τα στήσουμε στο πέρασμα του Αναπλιού. Όποιος πλούσιος θα πέφτει κατά κείθε, θα τον γραπώνουμε και θα του παίρνουμε λύτρα». Σύμφωνα με την δεύτερη εκδοχή ο διδάσκαλος των Αρμενίων Σέργιος, είχε ιδιαίτερη αδυναμία σ’έναν σκύλο, τον «Αρτζιβάριο». Όταν το ζώο κατασπαράχτηκε από θηρία, ο Σέργιος έπαθε κατάθλιψη. Αμέσως άρχισε νηστεία και υποχρέωσε και τους Αρμένιους να κάνουν το ίδιο. Από τότε το «Αρτζιβούριο» είναι η εβδομάδα, που συμπίπτει με την πρώτη εβδομάδα της αποκριάς.
Οι Αρμένιοι νηστεύουν αυστηρά, όμως οι Βυζαντινοί ως ορθόδοξοι, αντιμετώπιζαν με εχθρότητα αυτή την Αρμένικη αίρεση των Αρτζιβουρίων.
Η λέξη κατέληξε να είναι συνώνυμη με την αταξία και την πλήρη ακαταστασία, γιατί οι Βυζαντινοί προσπαθώντας να ερμηνεύσουν την καθιέρωση αυτής της νηστείας, το έκαναν με πολλούς και συχνά παράλογους τρόπους με αποτέλεσμα να επικρατήσει σύγχυση. Πιθανότατα αργότερα στο αρτζιμπούρτζι να προστέθηκε και η λέξη λουλάς.

Πηγή: «3000 λέξεις και φράσεις παροιώδεις», Τάκης Νατσούλης, εκδόσεις Σμυρνιωτάκη…

Οι στάσεις που πρέπει να κάνεις στη Βαρβάκειο Αγορά

$
0
0

Μια βόλτα για ψώνια και φαγητό σε ένα ιστορικό σημείο της Αθήνας


Οι στάσεις που πρέπει να κάνεις στη Βαρβάκειο Αγορά



Αυθεντικές εικόνες, έντονες μυρωδιές, ξεχωριστές γεύσεις και η απλότητα της Αθήνας στο μεγαλείο της. Πολλοί λένε πως αν θέλεις να καταλάβεις τη ζωή στην Αθήνα, πρέπει να κατανοήσεις την κεντρική αγορά της, τη Βαρβάκειο.
Η ιστορική αγορά της πόλης ορίζεται από τα κτήρια που καλύπτουν το οικοδομικό τετράγωνο ανάμεσα στις οδούς Αθηνάς, Σοφοκλέους, Αιόλου και Ευριπίδου.
Το κτήριο ανεγέρθηκε μετά από βασιλικό διάταγμα του 1876, και έπειτα από τη δωρεά του Βαρβάκη άρχισε η ανοικοδόμησή του το 1878. Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν το 1886, ενώ μεταξύ 1979-1996 υποβλήθηκε και σε ανακαινίσεις. Σήμερα, η Βαρβάκειος είναι γεμάτη από αμέτρητους πάγκους φορτωμένους με κάθε είδους καλούδια.
Ακολουθήστε μας σε μια απολαυστική βόλτα, γεμάτη γεύσεις και αρώματα, στα αγαπημένα μας σημεία της.

Οινομαγειρείο Ήπειρος

ggr-hpeiros
Το Οινομαγειρείο Ήπειρος εξυπηρετεί το κοινό ανελλιπώς εδώ και 16 χρόνια (έχοντας πίσω του μια ιστορία μισού αιώνα). Η Ράνια Καρατζένη, συνεχίζει με αγάπη την παράδοση που ξεκίνησε ο μπαμπάς της, Τζίμης, ο οποίος, πέραν από βραβευμένος σεφ, υπήρξε «μεγάλη περσόνα» της εποχής του. Ο χώρος είναι απλός, καθαρός και έχει μια προσωπικότητα που θα σας κερδίσει από το πρώτο λεπτό. Η βιτρίνα με τα φαγητά θα σας γεμίσει με μυρωδιές και το ειλικρινές χαμόγελο του προσωπικού θα σας σκλαβώσει. Τι θα παραγγείλετε εδώ όμως; Πατσά και πόδι μοσχαρίσιο ανάμεικτο, αλλά και οκτώ σούπες σταθερά όλο το χρόνο, όπως ψαρόσουπα, κοτόσουπα, γίδα βραστή και μαγειρίτσα. Αφήνουμε για το τέλος την επική μοσχαρόσουπα που πραγματικά αξίζει να δοκιμάσετε. Έχετε υπόψη πως οι μερίδες είναι χορταστικές. Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Πέμπτη: 06.00-20.00, Παρασκευή-Σάββατο: 24ωρο, Κυριακή: Κλειστά.
Πληροφορίες
Φιλοποίμενος 4, Βαρβάκειος Αγορά, τηλ. 210 3240773, fb page: Οινομαγειρείο "Η Ήπειρος" Oinomageireio Epirus

Κρεοπωλείο Αγγελής

ggr-aggelishd
Σύγχρονο μεν, αλλά με μακρόχρονη ιστορία. Ο Θάνος Αγγελής συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση, αφού τόσο ο πατέρας όσο και ο παππούς του δραστηριοποιούνταν στον κλάδο του κρέατος. Οι παιδικές αναμνήσεις που δημιουργήθηκαν στο χώρο αυτό, όταν το 1979 απέκτησαν το κατάστημα στη Βαρβάκειο, έγιναν όραμα για τη συνέχιση του επαγγέλματος. Ο σημερινός ιδιοκτήτης μοιράζεται μαζί σας την πολύχρονη εμπειρία και τις εξειδικευμένες γνώσεις του για το καλό κρέας.
Εδώ θα έχετε τη δυνατότητα να προμηθευτείτε νωπά κρέατα και υπέροχες επιλογές έτοιμες για μαγείρεμα. Επιπλέον, θα μάθετε ένα σωρό μυστικά για τη σωστή συντήρηση και παρασκευή των αγαπημένων σας κρεατικών και πουλερικών, τα υλικά που ταιριάζουν σε καθετί και νόστιμες συνταγές για να εντυπωσιάσετε τους αγαπημένους σας. Tip: Ζητήστε να σας ετοιμάσει ολόφρεσκο καρπάτσιο.
Πληροφορίες
Αιόλου 81, Βαρβάκειος Αγορά, τηλ. 210 3232211, www.ageliskreata.gr, fb page: Αγγελής Κρεοπωλείο - Aggelis Kreopoleio

1001 Γεύσεις

ggr-1001_geuseis
Στην κεντρική είσοδο της Βαρβακείου Αγοράς, το κατάστημα 1001 Γεύσεις αποτελεί σημείο αναφοράς γεύσεων και αρωμάτων από όλο τον κόσμο. Η απαράμιλλη νοστιμιά των φρεσκοψημένων ξηρών καρπών (το ψήσιμο γίνεται καθημερινά από τους ίδιους σε μικρές φουρνιές και σε επιλεγμένες ποικιλίες), η μοναδική ποικιλία των αποξηραμένων φρούτων και το μεθυστικό άρωμα των μπαχαρικών θα ταξιδέψουν τις αισθήσεις σας.
Στις 1001 Γεύσεις θα βρείτε πάνω από 1.000 μοναδικά προϊόντα, όπως βότανα, super foods, χύμα ταχίνι εξαιρετικής ποιότητας, σοκολάτες, εξαιρετικά ελαιόλαδα και ό,τι άλλο βάλει ο νους σας! Έχει δύο «αδερφάκια», ένα στην Πανεπιστημίου κι ένα στη Νέα Ιωνία.
συνέχεια https://www.newsbeast.gr

Τσολιά πλήζ

$
0
0

Στην Ακρόπολη παλιά έβλεπες τους μικροπωλητές τουριστικών ειδών με λευκές ποδιές.
Έπαιρναν άδειες από την Τουριστική Αστυνομία που υπήρχε στο Σύνταγμα….
Οι πολιτσμάνοι που υπηρετούσαν εκεί φορούσαν λευκή ζώνη στο χιτώνιο και μια κονκάρδα με σημαία σύμφωνα με την γλώσσα που μιλούσαν.
Τέλος πάντων μπορούσαν να συννενοηθούν κάπως….δεν ήταν και λίγο όταν η σχολή αστυφυλάκων δεχότανε αποφοίτους δημοτικού και άνω.

Εικόνα από: ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΠΟΛΕΩΝ
Υπήρχαν και οι ξεναγοί οι τσιτσερόνοι…
Και εκεί τρύπωναν οι αετονύχηδες και έβγαζαν μεροκάματο από τους ανυποψίαστους τουρίστες .
Θα μείνω στους πρώτους με τα τσολιαδάκια….τις Αμαλίες ( κούκλες)…τα ταγάρια…
Η αυλή των θαυμάτων στην γειτονιά του Βούθουλα ήταν μια μικρή βιοτεχνία με τις κυρίες να βγάζουν λίγες δραχμές ράβοντας και πλέκοντας τα παραπάνω.
Στην συνέχεια τα πήγαιναν στον βιοτέχνη στο Μοναστηράκι συμπληρώνονταςτο ταμείο στην κάμαρα που ήταν το άδειο κουτί της ΦΥΤΙΝΗΣ στο κάτω μέρος της μονόφυλλης ντουλάπας με τον καθρέφτη.
Μικροί μεγάλοι εν δράσει βοηθούσαν όλοι….
Γάζωναν…έπλεκαν ….κεντούσαν…περνούσαν χάντρες  (η χαρά των μικρών)….
Οι μικροπωλητές πουλούσαν και μινιατούρες τσαρούχια…αυτά τα έφιαχναν τσαγκαράδες στο Μοναστηράκι από δέρμα.
Πήλινα διακοσμητικά πιάτα φυσικά με την Ακρόπολη …κ.λ.π.
Τσολιαδάκια στην Ακρόπολη αλλά και στο Μοναστηράκι ακόμα και σήμερα πουλάνε με την διαφορά ότι είναι βιομηχανοποιημένα χωρίς να έχουν την χάρη των παλιών των χειροποίητων και κάποιες φορές με ξεχασμένη την μικρή ετικέτα made in China.

Υπάρχουν και άλλοι μικροπωλητές στην περιοχή  που μόνον τσολιαδάκια  δεν πουλάνε.
.

Οικογένεια Φιξ

Ταμειακή από τα πολύ παλιά...

Τα τυχερά μωρά

$
0
0

Ανύπαντρες μητέρες υπήρχαν εκείνα τα χρόνια αλλά ήταν του διωγμού.

Έξω από το βρεφοκομείο της Αθήνας στα σκαλιά το πρωϊ οι βρεφοκόμοι μαζεύανε παιδιά. Είχαν βάλει και ένα μεταλλικό κουτί που έγραφε βρεφοδόχος για να τα βάζουν εκεί  για ασφάλεια.

Πάλι καλά θα μου πείς…
Πήγαιναν οι φουκαριάρες και τα άφηναν….

Συνήθως οι υιοθεσίες γινόντουσαν από Αμερική …τυχερά τα έλεγαν τα μωρά αυτά.




Στην γειτονιά υπήρχε μια μοναχική γυναίκα ….θλιμμένη την έβλεπες να κάθεται στα σκαλοπάτια στο πεζοδρόμιο έξω από την αυλή που έμενε. Λίγοι γνώριζαν το μυστικό της …ανύπαντρη μητέρα και είχε δώσει για υιοθεσία το μωρό της ένα αγοράκι εδώ και χρόνια.

Δεν ήταν εύκολο κάποιος να την επισκεφθεί και να την προετοιμάσει για κάποια επίσκεψη που θα είχε αν φυσικά το επιθυμούσε.

Θα θυμηθώ πρώτα τις φωνές…το σούσουρο στην γειτονιά. Ένας δικηγόρος ευτυχώς χτύπησε την πόρτα πρώτα των γειτόνων της ηλικιωμένης και ζήτησε βοήθεια. Είχε δουλέψει καιρό για να βρεί την διεύθυνση της φυσικά με υπόδειξη του εντολέα του εξ Αμερικής.

Η γειτόνισα άρχισε να φωνάζει …να κλαίει μόλις άκουσε τον δικηγόρο. Μάζεψε και καναδυό ακόμα πήρε και τον δικηγόρο μαζί ενώ ο ψιλικατζής απέναντι ειδοποίησε τον γιατρό για να έρθει.
Με τις πρώτες κουβέντες της γειτόνισας και στην συνέχεια  του δικηγόρου την ξαπλώσανε στο κρεβάτι.

Ήρθε και ο γιατρός….
Το υιοθετημένο παιδί είχε εξαιρετικούς θετούς γονείς ….είχαν φροντίσει να το ενημερώσουν για την φυσική του μητέρα αλλά και να του εξηγήσουν τον λόγο που αναγκάστηκε αυτή να το δώσει για υιοθεσία.

Γιορτή στην γειτονιά όταν ήρθε ο Αμερικάνος….χαμογελούσε…δεν μιλούσε Ελληνικά. Στο δωμάτιο της αυλής που έμενε η ηλικιωμένη μπήκε ενοικιαστήριο…
Η ηλικιωμένη γειτόνισα θα περνούσε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής της κοντά στο παιδί της στην Αμερική.

Όμιλος Αντισφαίρισης Αθηνών

$
0
0
ΠΑΛΙΑ ΑΘΗΝΑ



Παρόλο που βρίσκεται δίπλα στο Στάδιο, ο Όμιλος Αντισφαίρισης Αθηνών δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός στους Αθηναίους. Εδώ, σε φωτογραφία του 1896 παρακαλώ, από το αρχείο του εξαίρετου συλλέκτη Θεόδωρου Μεταλληνού.
http://paliaathina.com/gr

Η ιστορία ενός νεοκλασικού διωρόφου!

$
0
0

http://www.protothema.gr

Η ιστορία ενός νεοκλασικού διωρόφου!

Το βουβό διώροφο νεοκλασικό κτίριο της οδού Πανεπιστημίου 40 που λες και βρίσκεται στην αγκαλιά ενός τελείως μοντέρνου πολυώροφου οικοδομήματος που στέκει ακριβώς πίσω του

Εδώ και χρόνια είναι κατάκλειστο, χωρίς σημεία ζωής.


Ο λόγος για το διώροφο νεοκλασικό κτίριο της οδού Πανεπιστημίου 40 που λες και βρίσκεται στην αγκαλιά ενός τελείως μοντέρνου πολυώροφου οικοδομήματος που στέκει ακριβώς πίσω του.

Οι Αθηναίοι που κατεβαίνουν την Πανεπιστημίου πιθανότητα δεν γνωρίζουν καν την διαδρομή του στο χρόνο και κυρίως τις κατά καιρούς χρήσεις του κτηρίου.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στη πολύ χρήσιμη δεξαμενή πληροφοριών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (http://www.eie.gr/archaeologia/gr/arxeio.aspx) βρίσκουμε τις εξής πληροφορίες : «(Το κτήριο) οικοδομήθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα και, για ένα μεγάλο διάστημα της ύπαρξής του, έχει στεγάσει τραπεζικά καταστήματα.

Αρχικά απετέλεσε την έδρα της Λαϊκής Τράπεζας (έτος ίδρυσης 1905), η οποία το 1927 απέκτησε και το απέναντι τετραώροφο μέγαρο, στη γωνία των οδών Πανεπιστημίου και Πεσμαζόγλου (έργο του αρχιτέκτονα Αναστάσιου Μεταξά).



Κατά τις επόμενες δεκαετίες το κτίριο υπέστη διάφορες μετατροπές (προσθήκη ορόφου, φθορά διακοσμητικών στοιχείων κ.τ.λ.).

Το 1980, όταν είχε περιέλθει στην Εθνική Κτηματική Τράπεζα (θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας), ο αρχιτέκτονας Αλέξανδρος Καλλιγάς (γεν. 1932) σχεδίασε μια λύση που περιλάμβανε μεν τη διατήρηση και αποκατάσταση του κτίσματος στην αρχική του μορφή, αλλά ταυτόχρονα προχωρούσε στην προσθήκη ενός τελείως μοντέρνου πολυώροφου οικοδομήματος, στον ακάλυπτο χώρο πίσω από το νεοκλασικό.

Η λύση αυτή θεωρήθηκε από κάποιους ως μια χρυσή τομή ανάμεσα στη διατήρηση ενός σημαντικού μεν αλλά μικρού νεοκλασικού κτιρίου σε ένα πανάκριβο οικόπεδο στο κέντρο της πόλης αφενός και αφετέρου στην κάλυψη των συγχρόνων αναγκών της τράπεζας. Η επιλογή αυτή, παρά τις επικρίσεις που δέχθηκε από αρκετούς αρχιτέκτονες, απετέλεσε τελικώς υπόδειγμα για αρκετά ανάλογα κτίρια των Αθηνών.

Το 1998, η Εθνική Κτηματική Τράπεζα απορροφήθηκε πλήρως από την Εθνική Τράπεζα, στην οποία περιήλθε και το διπλό πλέον μέγαρο, το οποίο υπέστη νέες μετατροπές στην διατηρητέα πρόσοψή του (αφαίρεση των διακοσμητικών αγαλμάτων που είχαν τοποθετηθεί στη στέψη του, κ.τ.λ.)».

1965 Η χαρτοπαίχτρα

Στα χαμένα χρόνια

$
0
0


.
«Δεκαετία του ’60 και οι Αθηναίοι μοιάζουν «ζαλισμένοι» με όσα συμβαίνουν γύρω τους: εκατοντάδες χιλιάδες νέοι κάτοικοι έρχονται από την επαρχία και η πόλη κτίζεται άναρχα.
Στον δρόμο κυκλοφορούν βέσπες, οι γραμμές του τηλεφώνου αποκτούν τους πρώτους φαρσέρ και τα τρανζίστορ ­ των 1.375 δραχμών ­ γίνονται ανάρπαστα.
Τα σπίτια αποκτούν ηλεκτρικά πλυντήρια και παρκετέζες ενώ το ελληνικό γλέντι «εξευρωπαΐζεται».»
Από ένα βιβλίο του Καιροφύλα τα παραπάνω ….
Ναι δεκαετία του ΄60 σε μια Αθήνα που αλλάζει….τα φροντιστήρια Αγγλικών κάνουν εμφάνιση….
Τα ποδοσφαιράκια….τα φλιμπεράδικα….τα μπιλιαρδάδικα είναι της μόδας και μετά για μπιφτέκι στο  ψηλό σκαμνί στα πρώτα φαστφουντάδικα με την απαραίτητη ατομική μπύρα.
Στα παρτάκια στα σπίτια με τα μωσαϊκά το βερμούτ στα σωληνάτα ποτήρια και τα μπλούζ από τα 45ρια στα ηλεκτρόφωνα να απαιτούν να χαμηλώσουν τα φώτα….
Έρωτες της ηλικίας ….υποσχέσεις….
Για να σε επαναφέρει στην σημερινή πραγματικότητα ο καθρέφτης του σπιτιού σου και να σε κάνει να σιγοψιθυρίσεις με φανερή θλίψη….
«Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα… «
Δεν ξέρω αν πήγαν χαμένα ή ζήσαμε καλά όσα μπορέσαμε από αυτά.
Το ψάχνω...

1883: Όταν η γυναικεία φιλαρέσκεια χτύπαγε κόκκινο

$
0
0



Ε, ήταν πια αναμενόμενο μετά από τόσες δεκαετίες κλεισούρας, κάποτε να ξαμοληθούν κι αυτές στην Ερμού και την Αιόλου. Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε! Κι αν μεν έχεις έναν καλό αντρούλη να σου δίνει χαρτζιλίκι για ψώνια -μη ξεχνάτε ότι είναι ακόμη πολύ νωρίς για περιβάλλον που επιτρέπει γυναικεία εργασία- πάει κι έρχεται, αν όμως δεν υπάρχει διαθέσιμο εισόδημα τι γίνεται;! 


Στο ακανθώδες αυτό ερώτημα αναφέρεται το σχετικό ρεπορτάζ της εφημερίδας «Ραμπαγάς»: 


“Κρούσματα λωποδυσίας θηλυκής εγένοντο  και πάλιν εις τα εμπορικά μας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και αι γυναίκες θα φιλοτιμηθούν να φθάσουν εις την τέχνην αυτήν τους άνδρας και θα τους βάλουν κάτω μάλιστα, διότι έχουν πολλά όπλα των οποίων οι άνδρες στερούνται. 


Καθώς ο παπάς δύναται να κρύπτη ευκολώτερον ανοσίους σκοπούς και πράξεις υπό το ράσον ούτω υπό τον κορσέ και το πούφ αυτής η γυνή δύναται να διαπράττη πολλά τα αθέμιτα χωρίς να διατρέχη κινδύνους όσους ο ανήρ. 


Ο έμπορος ευρίσκεται εις λίαν δυσχερή και ακανθώδη θέσιν απέναντι γυναικός καθ’ ής συνέλαβεν υπονοίας ότι του έχει κλέψει κάτι τι. 


Πώς να την ψάξη; 


Πώς να χώση το χέρι του εις την χαράδραν του στηθοδέσμου όπου φαίνεται ότι κυρίως κρύπτονται τα κλοπιμαία; 


Πως θα τολμήση ν’ ανασηκώση τα ιερά και απαραβίαστα εν δημοσίω μέρει κράσπεδα της εσθήτος και του μεσοφορίου πάσης γυναικός ή να είπη αυτή: 


-Με συγχωρείτε, ορίστε, παρακαλώ, μέσα να σας γδύσω; 


Ιδού όμως ότι και αυτά όλα θα ήσαν εύκολα και θα εγίνοντο μια χαρά, αν καθώς ελέγομεν ανωτέρω ειργάζετο εις έκαστον εμπορικόν κατάστημα μία τουλάχιστον γυνή. Πόσον χρήσιμος θα ήτο και δια τοιαύτας δυσκόλους περιστάσεις. Καθώς μάλιστα τρώγονται τόσον μεταξύ των αι γυναίκες με πόσην ευχαρίστησιν θα έψαχνεν η μία την άλλη δια να την εξευτελίση αποδεικνύουσα την κλέπτριαν! 


Εν τούτοις επειδή ο λόγος περί λωποδυτών, και αφού η νέα αυτή βιομηχανία τόσω προάγεται παρ’ ημίν, συμβολεύομεν  τους φίλους εμπόρους να κάμουν δια τα καταστήματά των παραγγελίαν εις Βιέννην παλτών με εκατό τσέπαις, εγγυώμενοι ότι θα προσελκύσουν πολλήν πελατείαν αρκεί να είνε εχέμυθοι… 


Υ.Γ. Ταύτη τη στιγμή μανθάνομεν ότι πολλοί έμποροι της οδού Ερμού απεφάσισαν να παραλάβουν ανα μίαν υπάλληλον γυναίκα ψάχτραν, ήτοι αποκλειστικήν επι του ψαξίματος πάσης υπόπτου πελάτιδος, προ της εξόδου αυτής εις μέρος ιδιαίτερον και μακράν του βεβήλου βλέμματος των ανδρών. Ιδού λοιπόν και η σχετική ανακοίνωσις: 


«Ζητούνται ψάχτραι. Η διεύθυνσις εις το Γραφείον του Ραμπαγά.»”. 


http://paliaathina.com/gr

Κινηματογραφικές αναμνήσεις: η αυλή του "Φανούρη"στο Μαρούσι

$
0
0

 Σε μια παλιά ηλιόλουστη αυλή θα σας πάω σήμερα. Στην αυλή του "Φανούρη" - Μίμη Φωτόπουλου στην εξαιρετική ταινία του Δημήτρη Ιωαννόπουλου "Ο Φανούρης και το σόι του" (1957), σε σενάριο του αχτύπητου διδύμου Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου. Η μουσική του αγαπημένου μου Κώστα Καπνίση. Ο κινηματογραφικός "Φανούρης"ήταν απλά διασκευή ενός αντίστοιχου θεατρικού τους. Κάτω από τη σχετικά απλή, καθημερινή ιστορία κρύβονται πολλά εύστοχα σχόλια: η αναγκαστική σκλαβιά της μη εργαζόμενης γυναίκας, που για να μην επιβαρύνει τα αδέρφια της είναι αναγκασμένη να υποστεί ένα ανεπιθύμητο γάμο - αρκετά προχωρημένο αυτό για την εποχή - ο καλοπερασάκιας, αποξενωμένος από τους δικούς του "Αμερικάνος"αδελφός που έχει μάθει μόνο να τρώει και να κερδίζει, ο δουλευταράς "Έλληνας"αδελφός που θεωρεί αδιανόητο να κοιτάξει τη δική του ζωή αφήνοντας στο έλεος τις αδελφές του, τα προσωπικά αδιέξοδα που ο καθένας - από αγάπη - κρατάει κρυφά από τα άλλα του αδέλφια, η δήθεν ευαίσθητη ζωόφιλη - αλλά στην πραγματικότητα αναίσθητη Αμερικάνα νύφη, που καταβροχθίζει το "μπρέκφαστ"και λυπάται τα αδέσποτα της γειτονιάς, αλλά εποφθαλμιά και την περιουσία των συγγενών της πατώντας στην ανάγκη τους... Ο "θετικός"γαμπρός, ο έμπορος Σόλων-που δε διστάζει να παζαρέψει τη ζωή και την ευτυχία της άμοιρης Κατίνας για τρακόσες λίρες - έχοντας παράλληλα και την εναλλακτική της χήρας, που του δίνει τετρακόσες - κι όποια προλάβει και κερδίσει το κελεπούρι. Κι από την άλλη ο "από μηχανής θεός", ο παλιός φίλος που έρχεται να σώσει την κατάσταση και την Κατίνα, ο Βαγγέλης - αδελφικός φίλος του χαμένου της έρωτα - που έρχεται να πάρει τελικά τη θέση του - και σε αντίθεση με τον "έμπορο"δε θέλει να μιλήσει για λεφτά με το Φανούρη. Αχ, ίδιος ο γλυκός μου ο μπαμπάς, ναυτικός κι αυτός, ρομαντικός κι ευαίσθητος. Τί τεχνίτες οι παλιοί κωμωδιογράφοι, ψυχαγωγούσαν και δίδασκαν με τέχνη απίστευτη..











Μια από τις πιο αγαπημένες ηλιόλουστες αυλές της παλιάς Αθήνας λοιπόν-της παλιάς Ελλάδας μάλλον-από κείνες που σώζονται στις αγαπημένες ελληνικές ταινίες ήταν πάντα για μένα και η αυλή του Φανούρη. Η θέρμη της και η ατμόσφαιρά της. Και να που λίγες μέρες πριν έπεσα πάνω σε ένα "φόρουμ"που μου χτύπησε την ευαίσθητη χορδή μου: "Πού γυρίστηκαν ελληνικές ταινίες".

Η αυλή αυτή ήταν στο Μαρούσι. Και υπάρχει ακόμα-σχεδόν η ίδια.

Εξαιρετική έρευνα από ερασιτέχνες σινεφίλ στο retromaniax. Να που σε κάτι υπέροχους τρελλούς συλλέκτες αναμνήσεων χρωστάει πολλά η κινηματογραφική μας ιστορία.

Αναπαράγω όπως το βρήκα (στο τέλος θα βρείτε και τους σχετικούς συνδέσμους). Απολαύστε.


"...Teacher ετσι οπως βλεπω τις φωτο μπορεί να χεις δίκιο....αλλα ειναι ευκολο να το σιγουρεψουμε αν δουμε αλλες ταινίες που δειχνουν την Αγια Μαρίνα εκεινη την εποχή που δεν ειναι και λίγες. Οπότε δώσε μου λίγο χρόνο να το τσεκάρω.....

Εχεις δίκιο.....βιάστηκα...Δεν ειναι η Αγια Μαρίνα στο Θησείο.
Η Αγία Μαρίνα ειναι μια τεράστια εκκλησία με πολλά επίπεδα κάτω απο τον τρουλο και οντως το διακοσμητικό στο παραθυρο δεν εχει καμμία σχέση με τις κλασσικες οριζόντιες γραμμές της Αγιας Μαρίνας. 
Επισης οντως η εκκλησία της ταινίας ειναι σχεδόν μεσοτοιχία με τα σπίτια.
Τελικά με αφορμή την εκκλησία πισω απο το σπίτι στην ταινία ο Φανούρης και το σόι του κατάλαβα για άλλη μια φορά οτι δεν πρέπει να βγαζεις βιαστικά και εύκολα συμπεράσματα.
Η εκκλησία που με σιγουριά υπέθετα και έγραψα στον teacher οτι είναι η Aγία Μαρίνα στο Θησείο για το σπίτι του Φανούρη τελικά ήταν η Κοίμηση Θεοτόκου στο Μαρούσι.
Βρίσκοντας αυτή την παλία φωτογραφία είδα οτι ταίριαζε το μοτίβο στο παραθυρο οπως και στην εκκλησία που φαίνεται στον Φανούρη.

Απο το google Earth φαινόταν οτι υπάρχει ένα παλιό σπίτι που ταίριαζε με του Φανούρη αλλά με το street view δεν μπορούσα να πλησιάσω κοντά για να σιγουρευτώ.
Παρόλαυτά καταλάβαινα οτι κατα 99% τόσο η εκκλησία οσο και το σπίτι ηταν αυτά που ψάχνω .Χθές το βράδυ ομως βλέποντας μία αλλη αγαπημένη μου ταινία του Φωτόπουλου
το Σωφεράκι σε μία σκηνη οπου πήγαινε για βενζίνη στον "φιλόσοφο"παρατηρώ μια εκκλησία με παρόμοιο μοτίβο με του "Φανούρη"η οποία σίγουρα δεν ήταν στο Μαρούσι
οπότε ο μόνος τρόπος για ασφαλή συμπεράσματα ήταν η επιτόπου αυτοψία 
Ετσι σήμερα αποφάσισα να πάω στο Μαρούσι για να δώ απο κοντά αν πράγματι ηταν εκεί




Τελικά το σπίτι του Φανούρη ειναι στο Μαρουσι, πισω απο την Κοιμηση της Θεοτόκου στο Μαρούσι βρίσκεται στο 38 03 16.78 23 48 34.73 στο τετραγωνο που σχηματίζεται απο τους δρόμους ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ,ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ,ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ,ΙΕΡ.ΔΟΥΣΗ σε ενα περιεργο αδιεξοδο σύμπλεγμα οικοπέδων μάλιστα είναι πολύ κοντά στο σπίτι του Βέγγου στο "Θα σε κάνω Βασίλισσα".

Το σπίτι έχει κάποιες αλλαγές( εχει κλείσει η πάνω βεράντα τόσο στον πάνω όροφο οσο και κάτω απο την σκάλα ) αλλά η σκάλα και η αυλή σε γυρίζουν κατευθείαν στην ατμόσφαιρα της ταινίας. Δυστυχώς ηταν κλειδωμένα και η πυκνή βλάστηση δεν μου επέτρεπε να βγάλω πιο λεπτομερείς φωτογραφίες της αυλής με το πηγάδι.

Το αποκορύφωμα ήταν όταν εμφανίσθηκε κάποιος κύριος απο ενα διπλανό σπιτι για να μάθει γιατί τραβάω φωτογραφίες ο οποίος επιβεβαίωσε οτι σε αυτό το σπίτι έχει γυρισθεί η ταινία με τον Φωτόπουλο 
Στην παραπάνω φωτό απο το google earth στον ένα κόκκινο κύκλο είναι του "Φανούρη"και στον αλλο ειναι του Βέγγου οπως εχει προαναφερθεί σε παλiότερο post στο"θα σε κάνω Βασίλισσα".


Εγώ ειλικρινά χρόνια πιστευα οτι ειναι η Αγια Μαρίνα στο Θησείο...εβλεπα και τα σπιτια γύρω απο την εκκλησία και ελεγα τι να ψάξω ?....αφού το σπίτι δεν υπάρχει.
Τωρα..για το σπιτι...Απο αυτά που βλέπουμε στην ταινία σήμερα υπάρχει μόνο το σπίτι του Φανούρη και η Εκκλησία.
Το ξυλουργείο του τότε ειναι ενα αλλο σπιτι και η γωνία της εξωπορτας εχει αλλαξει επίσης τόσο η επάνω βεράντα οσο και η αλλη κάτω απο την σκάλα εχουν γίνει δωμάτια.....αλλα παρόλα αυτά πραγματικά νομίζεις οτι θα κατέβει ο Φωτόπουλος απο την σκάλα...στεναχωρήθηκα που ηταν κλειδωμένα και δεν μπορούσα να μπώ
19-03-2015, 09:38

Ευχαριστώ PT8 !!


δείτε κάτι ακόμα να σας κουφάνω :


"Θα σε κάνω Βασίλισσα" (1964)

Το σπίτι Μπειζάνη

έχει γίνει συζήτηση για το σπίτι του Μπειζάνη στο Θα σε κάνω Βασίλισσα
και έχει γραφτεί ότι είναι στην Κοιμήσεως Θεοτόκου 12
Έχω αμφισβητήσει ότι είναι αυτό το σπίτι από το post (#1076) όπου αναφέρω και
το σπίτι στο οποίο σταματάει ο Bill πηγαίνοντας στο σπίτι του Μπειζάνη
είναι στην Κοιμήσεως Θεοτόκου 20



Επίσης η σκηνή που φεύγει η Λινάρδου ο Κωνσταντάρας και ο Μούτσιος, και μένει μπουκάλα ο Μπειζάνης 



πράγματι είναι η Κοιμήσεως της Θεοτόκου (φαίνεται και η εκκλησία)

το σπίτι στο 12 όμως από την αρχή που το είδα δε μου άρεσε για σπίτι Μπειζάνη, επειδή όπως γράφω : 

"Εντούτοις είναι ξεκάθαρο στα παρακάτω screenshots ότι ο Μπειζάνης κατεβαίνει 
από την κυκλική σκάλα και πηγαίνει σε κάθετο διάδρομο για να βγει στην Κοιμήσεως Θεοτόκου
πράγμα που δε γίνεται με τη σημερινή διάταξη του χώρου στο σπίτι που είναι σήμερα στο 12 (1η φωτό 1η σειρά)"


Χάρη στον τρισμέγιστο antonovar  βρήκαμε λίγο πιο πίσω το σπίτι του Φανούρη από το ο Φανούρης και το σόι του
και έχουμε και πολύτιμες φωτογραφίες



Για δείτε καλά ρε παιδιά. Μήπως το σπίτι του Φανούρη και το σπίτι του Μπειζάνη είναι... το ίδιο ? (!!!)




Μάλλον εεε ?? συγκίνηση ??



antonovar ανέβασε κι άλλες φωτογραφίες από τον μαντρότoιχο δεξιά του σπιτιού να δούμε το κάγγελο


πιστεύω ότι είναι το ίδιο με αυτό πίσω από τον Μούτσιο στην πιο πάνω φωτο
λοιπόν συμπεράσματα :

1. Το σπίτι για να παίξει σε δύο ταινίες είχε κοινό γνωστό σε ΑΝΖΕΡΒΟΣ και Καραγιάννη-Καρατζόπουλο
2. Έχει αλλαγές ανάμεσα στα δύο παιξίματα Μπειζάνης (1964) - Φανούρης (1957)
3. έχει φύγει το ξυλουργείο και έχει γίνει άλλο σπίτι και έχει χωριστεί με μαντρότοιχο
4. Οι σκηνές με το αμάξι γυρίστηκαν στην κοιμήσεως επειδή ... δε χωρούσε το αμάξι στο στενό του σπιτιού
5. Το εσωτερικό του σπιτιού Μπειζάνη είναι studios ALFA
6. antonovar αν την ξανακοιτάξεις τη σκάλα από κοντά, δε θα κατέβει μόνο ο Φωτόπουλος, αλλά και ο Βέγγος ο Κωνσταντάρας και η Λινάρδου !!!
Τελευταία επεξεργασία από Teacher; 19-03-2015, 09:50.


antonovar

RetroActive

oΕγγραφή: 06-02-2014

oΜηνυματα : 596
19-03-2015, 11:12
Ρε συ teacher.....τι μου κάνεις τώρα???...ειμαι ετοιμος να παρατήσω την δουλειά μου και να ξαναπάω στο Μαρούσι.......Εισαι ΘΕΟΣ.....επειδή εχω προσωπική αποψη ναι ειναι αυτό το ιδιο με το σπίτι του Φανούρη.Οι πλάκες, η πόρτα, τα δένδρα....προσκυνώ ,προσκυνώ ,προσκυνώ εις την νιοστή (για να μην το βαλω 100 φορές) .
Ακου τώρα και το δικό μου το story για να καταλάβεις(μου γίνεται δευτερη φορά μαθημα)....πως τελικά δεν πρέπει να βασιζεσαι απόλυτα σε τίποτε...Πριν πάω στο Μαρούσι εχω βρει αυτό το κειμενο 
http://aggelospolidoros.blogspot.gr/...g-post_06.html 

Βέγγος ο αξέχαστος


"Ήμουν έφηβος, όταν είδα τον Βέγγο από κοντά για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1964. Είχε έρθει στο σπίτι μας επί της οδού Κοιμήσεως Θεοτόκου 18 στο Μαρούσι, μαζί με τον Αλέκο Σακελλάριο επικεφαλής ενός κινηματογραφικού συνεργείου και τους ηθοποιούς Νίκη Λινάρδου, Λάμπρο Κωνσταντάρα και Γιώργο Μούτσιο, προκειμένου να γυρίσουν τα «εξωτερικά» της ταινίας «Θα σε κάνω βασίλισσα». Μιας ταινίας που βασιζόταν σε θεατρικό έργο «δωματίου» και τα ελάχιστα «εξωτερικά» της απαιτούσαν ένα δρόμο (από διάφορες γωνίες για να τον δείξουν σε πολλές διαφορετικές σκηνές) και ένα πλάνο από μπαλκόνι και αυλή με πολλά δέντρα, ώστε να φαίνεται η εξοχική τοποθεσία του σπιτιού του Βέγγου και της Λινάρδου. Το σπίτι μας είχε κριθεί κατάλληλο, επειδή διέθετε ταράτσα και μεγάλη αυλή με δύο τεράστια δέντρα και άλλο ένα στο πεζοδρόμιο.
Θυμάμαι το σκηνοθέτη, που ζήτησε από τη μητέρα μου να πάρουν λίγο ρεύμα από τις πρίζες μας (για την κάμερα και τους προβολείς), καθώς και ένα δωμάτιο του σπιτιού, για «να αλλάξει ο κύριος Κωνσταντάρας και η κυρία Λινάρδου».
Θυμάμαι επίσης, τον Βέγγο, που σεμνά αρνιόταν τα κεράσματα της μητέρας μου (η οποία ως θαυμάστρια του Κωσταντάρα, αλλά και του σινεμά γενικότερα, μαγείρεψε για όλο το συνεργείο, που έμεινε μέχρι αργά το απόγευμα) και της έλεγε «καλή μου κυρία, μη ξοδεύεσαι, θα τα βολέψουμε».
Θυμάμαι επίσης, τον Θανάση που πήγε στο μπακάλικο των αδελφών Λούη (γωνία Κοιμήσεως Θεοτόκου και Αναβρύτων) για να αγοράσει μια λεμονάδα ΗΒΗ Αμαρουσίου να ξεδιψάσει (όπως καταλάβατε τον ακολουθούσα συνέχεια) και όταν του απάντησε ο κυρ-Γιώργης ο Λούης «είναι κέρασμα», μόνον που δεν έκλαψε από συγκίνηση. «Όλοι κερνάνε σ’ αυτή τη γειτονιά;», γύρισε και μου είπε.
Θυμάμαι τέλος, ότι σε κάποιες φάσεις του γυρίσματος, δεν έκανε ακριβώς αυτά που του υποδείκνυε ο σκηνοθέτης («γιατί δε μου έρχεται βρε αδερφέ») και θυμάμαι ότι ο σκηνοθέτης δεν του τα έκοβε.
Ήταν πηγαίος, αυθόρμητος και ευρηματικός, κάτι που θεωρώ ότι λείπει σήμερα από τους περισσότερους κωμικούς. Ήταν αυτοδίδακτος ηθοποιός, υπόδειγμα ανθρωπιάς, ήθους και σεμνότητας και τολμώ να πω ότι ανήκε στην κατηγορία των ηθοποιών Τσάρλι Τσάπλιν και Μπάστερ Κίτον, που συνδύαζαν το κωμικό με την τραγικότητα. Ήταν «ένας άνθρωπος παντός καιρού», όπως τον αναφέρει και ο τίτλος ενός εξαιρετικού βιβλίου που γράφτηκε γι’ αυτόν από τον Γιάννη Σολδάτο πριν από λίγα χρόνια.
(Η φωτογραφία είναι από την ταινία "Θα σε κάνω βασίλισσα"και δείχνει τον Βέγγο καθισμένο στο πεζοδρόμιο απέναντι από το σπίτι μας, απογοητευμένο που εξ αιτίας ενός ψέματος που έχει πει, έχει δει τη γυναίκα του να φεύγει με το θείο της και έναν υποψήφιο γαμπρό από την Αμερική. Το ψέμα ήταν πως είναι χήρα, προκειμένου ο θείος να στέλνει δολάρια για να ζήσουν)."

(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Αμαρυσία στις 14/5/2011 και η φωτογραφία πάρθηκε από το http://amaroussion.blogspot.com)
Αναρτήθηκε από Άγγελος Πολύδωρος 

διάβασε στό τελος τι γράφει ο τύπος???και πες μου τι καταλαβαίνεις??? Το υποτιθέμενο σπίτι τους δεν ειναι ΑΠΕΝΑΝΤΙ!!!!!.....ετσι οπως τα λεει και επειδη το εχω διαπιστώσει"ιδίοις όμμασι"αν το σπίτι τους ειναι το σπιτι του Φανούρη ειναι ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ 80-100 ΜΕΤΡΑ ΠΙΟ ΠΙΣΩ.
Το Σαββάτο φευγοντας απο το σπίτι του Φανούρη περναω και απο το υποτιθέμενο σπίτι του Βεγγου.....οντως κατι δεν κολλαει αλλα απέναντι ειναι μια σχετικά καινούργια πολυκατοικία οπότε δεν πολυασχολήθηκα και επίσης δεν εβαλα να δώ την ταινία με τον Βεγγο....οπου στο 1.01.58 βγαίνοντας να φύγουν και περπατώντας προς το αυτοκίνητο, που δεν φαινεται, για την εκδρομή στα 10 μέτρα έχουν το αδιεξοδο που υπαρχει και σήμερα στο σπίτι του Φανουρη....ενω αν ηταν στην Κοιμήσεως κανονικά θα επρεπε να φαινεται πολυ μακρυα στο βάθος η οδος Αναβρύτων.
Επειδή ειμαι στην δουλειά τωρα δεν τις εχω τις φωτογραφίες αλλα ο μαντρότοιχος ειναι πνιγμενος απο φυτά.οπότε δεν βγάζεις ακρη....Με βλεπω να ξαναπηγαίνω ετσι για να τους φανταστω ολους να κατεβαίνουν απο την σκάλα!!!!! και για να τραβηξω και τα υπόλοιπα σπιτια γύρω γύρω.

Πάντως ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ.......!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τελευταία επεξεργασία από antonovar; 19-03-2015, 13:13.

Εγώ κι αν υποκλίνομαι. Σε όλους σας. 

Σύνδεσμοι:



Viewing all 12885 articles
Browse latest View live


<script src="https://jsc.adskeeper.com/r/s/rssing.com.1596347.js" async> </script>