Ημέρα πληρωμής το Σάββατο εκείνα τα χρόνια για τους ανθρώπους του μεροκάματου.
"Σάββατο νάναι μάστορα και ας είν σαράντα μέρες...." λέγανε.
Έβαζε το αφεντικό το χέρι στην τσέπη έβγαζε ένα πάκο χαρτονομίσματα επίτηδες
να τα βλέπει ο εργαζόμενος και να καταλαβαίνει ποιός είναι ο ισχυρός και άρχιζε
να του τα μετράει φτύνοντας κάθε τόσο το δάχτυλο μήπως ξεφύγει κανένα παραπάνω.
Τα έπαιρνε ο εργαζόμενος και του έλεγε "....να είσαι καλά αφεντικό..."
Το απόγευμα γραμμή για ψώνια στα μπακαλομαναβοχασάπικα της γειτονιάς.
Αυτή την φορά άρχοντας ο μεροκαματιάρης....έδινε το τεφτέρι και έλεγε
"....ξώφλησέ το...."
Χαρά ο μπακάλης και από κοντά ο μπακαλόγατος με την βρώμικη ποδιά....
Βάλε σαλάμι....βάλε κεφαλίσιο για μακαρόνια...βάλε φέτα.....βάλε μακαρόνια...
Γέμιζε το δίχτυ αλλά και το τεφτέρι....
Απέναντι ο χασάπης...άλλα χαμόγελα....το ίδιο σκηνικό....
"...βάλε ανάμικτο κυμά...." κοιτούσε η σύζυγος έκανε νόημα να πάρουν ότι κάθε φορά καρακαταψυγμένο....ο αρχηγός της οικογένειας ήθελε έστω μια φορά να μοσχοβολήσουν οι κεφτέδες έστω με λίγο φρέσκο κυμά ανακατεμένο.
Τέλος πέρασμα και από τον ΕΒΓΑΤΖΗ .....τα πιτσιρίκια κολάγανε την μούρη
στην βιτρίνα του ψυγείου με τις πάστες τα γαλακτομπούρικα τα καταϊφια....
Από ένα έκαστος....διαλέχτε....
"....βάλε γωνία μπακλαβά...καταϊφι...σοκολατίνα...."
Μεγάλη ημέρα το Σάββατο....γιορτινή και το βραδάκι σε κάποιο σπίτι θα βρισκόντουσαν με τις κατσαρόλες τους για να ξημερώσει η Κυριακή για την εκκλησία το γήπεδο από το ραδιόφωνο την αλάνα.
Πίσω στα παλιά