Όταν περνούσαμε από την Ομόνοια εκείνα τα χρόνια χαζεύαμε τα περίπτερα....
Και τι δεν είχαν.....από κολώνιες...πινέλα ξυρίσματος....επισκευάζανε στυλό αλλά γεμίζανε και τα διαρκείας....τα big δηλαδή που αντικαταστήσανε το μελάνι και την πέννα...τον κοντυλοφόρο.
Σήμερα ακούγεται αστείο να γεμίσεις ένα στυλό διαρκείας.
Ο περιπτεράς της Ομόνοιας τότε δεν φοβότανε μήπως τον κλέψουν...
δεν είχε κάμερες ασφαλείας και "σεκιουριτάδες" όπως σήμερα.
Αρκούσε ο πολιτσμάνος της βάρδιας που έκοβε βόλτες στην περιοχή.
Στην μόστρα έβλεπες φυσικά και τον ΚΟΛΥΝΟ την οδοντόπαστα και αργότερα
την κρέμα ξυρίσματος που μέχρι να βγεί η σκόνη σαπούνι του ΑΛΕΠΟΥΔΕΛΗ
και του ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗ είχαν τα πρωτεία.
Έριχνες λίγο στο πλαστικό ή σιδερένιο μπωλάκι και έκανες σαπουνάδα με το κλασικό πινέλο.
Θα έβλεπες επίσης και πινακίδα να γράφει ΜΑΝΤΑΡΟΝΤΑΙ ΚΑΛΤΣΕΣ....
γυναικείες νάϋλον που δεν πετούσαν οι γυναίκες όταν έφευγαν οι πόντοι.
Η γυναίκα του περιπτερά δούλευε στο σπίτι ....μανταρίστρα.
Από περιοδικά ΡΟΜΑΝΤΣΟ ΘΗΣΑΥΡΟΣ με μεγάλη κυκλοφορία....το ΕΡΓΟΧΕΙΡΟ
επίσης για πλέξιμο ...κέντημα....
Πλέκανε και κεντάγανε οι γυναίκες στις γειτονιές της Αθήνας....στην Αγίου Μάρκου είχε μαγαζιά με κλωστές...μαλλιά κ.λ.π.
Επίσης έβλεπες και τεύχη από εγκυκλοπαίδειες....αγοράζανε για τα παιδιά
τους οι γονείς ....τους ερχόταν οικονομικά τεύχος-τεύχος.
Τα μαζεύανε και πηγαίνανε στον εκδοτικό οίκο να τα δώσουν και να πάρουν
τον δεμένο τόμο.
Να μη ξεχάσω και τα κομπολόγια που πουλούσαν τα περίπτερα απαραίτητο
αξεσουάρ των θαμώνων στα καφενεία με τον βαρύ γλυκό δίπλα ...το άφιλτρο....
τα κιτρινισμένα δάχτυλα από την νικοτίνη και φυσικά το ντουμάνι στην αίθουσα.
Τα περίπτερα της Ομόνοιας πουλούσαν και χύμα τσιγάρα για τους άφραγκους
αλλά και για τους πιτσιρικάδες που μόλις έβλεπαν την πρώτη τρίχα στο σώμα τους αγοράζανε τα πρώτα προκειμένου να νοιώσουν άντρες.
Πίσω στα παλιά