Χαζοί
Νομίζω ο πολλύς κόσμος εν καταλάβει πόσο δύσκολα εν τα πράματα, ακόμα. Εγώ εν ξέρω να σας πω που τούτες τες μαλακίες. Εγώ ημουν χαρούμενη στον κόσμο μου. Εγώ εν καταλάβω ναμπον οι χώρες εχτός που τεράστιες εταιρείες, εγώ εν καταλάβω νάμπον τα λεφτά εχτός που μέσο εικονικό-χαρτούθκια-για απόκτηση αγαθών, εγώ εν καταλάβω νάμπον τα αγαθά εχτός που κάποια πράματα που μπορεί να σε ευχαριστούν, εγώ εν καταλάβω νάμπον οι τράπεζες εχτός που καμπόσους που ασχολούνται με αέρα κουπανιστό, τίποτε, εικονικά λεφτά, χρεώσεις και πιστώσεις, συναούμαστεν ούλλοι και αποφασίζουμε τούτο αξίζει τόσα, εσύ χρωστάς τόσα. Όπως που είμαστεν μιτσhιοί και επάιζαμε κούκλες, κουμέρες, λύκους και αρνάκια, εκάμναμε κάποιους κανόνες και ακολουθούσαμε τους, έτσι και τούτοι τωρά. Εγω εν καταλάβω δικαιώματα, νόμους, ιδιοκτησίες, εν καταλάβω τι σhίζουντε ούλλοι, εν θέλω τίποτε, εγώ νιώθω περαστική που τούτο τον τόπο, ασήμαντη, και ασήμαντα τούτα ούλλα. Και λυπούμε τους τούτους ούλλους, επειδή χάνουν το νόημα. Νομίζουν έχουν δύναμη, όπως η βασίλισσα των μελισσών, η βασίλισσα των μυρμηγκιών, το πιο δυνατό βακτήριο, τόση δύναμη έχουν στο σύμπαν. Χαζοί.
Εγώ θέλω την επιστήμη μου, να θωρώ τον ουρανό γαλάζιο και να σκέφτουμε αντανακλάσεις, να θωρώ το ψωμί και να σκέφτουμε ζυμώσεις, να εν όλα απτά, αληθινά και όμορφα, ηλεκτρόνια και πρωτόνια, μάζα και κενό. Εγώ θέλω τον χορό μου, να εν το πιο σημαντικό πράμα να με σώνει ένας καβαλιέρος να με σηκώσει στον αέρα και να μεν την φάω με τα μούτρα χαμέ, εγώ θέλω την μουσική μου, να ακούω τες νότες και να νιώθω πλήρης, θέλω να οδηγώ μες τον δρόμο με ανοιχτά παράθυρα, θέλω να στριφογυρίζω μες την πίστα, θέλω να πιω όλο το βόσπορο, θέλω να διαβασω ούλλα τα βιβλία του κόσμου, θέλω να περνώ τες ώρες μου να παρατηρώ τα αστέρια, να σπάζω τον νου μου να καταλάβω ποιά είμαι, ποιός είσαι, ποιοί είμαστε, θέλω να συζητώ για οτιδήποτε άλλο, θέλω μιαν ζωή που την έχω να την ζήσω όπως θέλω. Δυστυχώς πρέπει να είμαι μέλος τούτης της κοινωνίας, και να δρω με τους κανόνες της. Καταπιέζουμε, επειδή εν έχει νόημα για μένα τούτο ούλλο.
Θέλω να νιώθω για τούτο τον τόπο όπως ένιωθα κάθε φορά που επέστρεφα και έβλεπα την πρώτη άκρια της γης από το παράθυρο του αεροπλάνου.
Θέλω να μεν έκαμα λάθος
Θέλω να μείνω
Αλλά η ζυγαριά σάννα μου και κλίνει από την άλλη μεριά.
Επειδή εν φκαίνουν οι ισορροπίες, εν πολλοί οι συμβιβασμοί.
Η ζωή μου μια είναι, και ήδη επέρασα το 1/3 της.