Καλά αλλά ας μεν σhαιρούμαστε ακόμα. Εμπήκα εψές στο τουίτερ τζιαι ούλοι εγράφαν "συγχαρητήρια" τζιαι "μπράβο". Μα γιατί σhαίρουντε τόσο; Εν ενικήσαμε τίποτε.
Η μάδερ επαρομοίασε την κυβέρνηση Μέρκελ με το Δ' Ράιχ. Ίσως, αλλά το ότι είπαμε 'ΟΧΙ' (το αθάντο τούντο ΟΧΙ, που 9 χρόνια μετά το Δημοψήφισμα εξαναείπαμε το στην Ε.Ε) εν άλλαξε ή έλυσε τίποτε. Ακόμα καθούμαστε σε αναμένα κάρβουνα (εεεεε μάστρε τράβα μια ζιβάνα μάνα μου).
Μπορεί ναι, να είναι προς τιμήν μας το καθοριστικό αυτό 'ΟΧΙ' αλλά αυτό δε παύει να σημαίνει ότι η οικονομία μας είναι ακόμα ένα μάτσο χάλια. Τωρά βουρούμε τους Ρώσους που τα πισών (απ' ότι είδα έφυε τζιαι για Μόσχα ο Νικολάκης δις μόρνινγκ) για να σώσουμε αυτά που δεν σώζονται. Τώρα να δούμε τι θα γίνει.
Στο γραφείο πάντως έπεσε η απόλυτη "άκρα του τάφου σιωπή
"Θα πάεις σούπερ-μάρκετ, θα αγοράσεις ντομάτες τζιαι πατάτες τζιαι γενικά ξηρά τροφή για το σπίτι, θα φυλάξεις ΟΤΙ ρευστό έσhιεις τζιαι θα περιμένεις να περάσουν οι δύσκολες μέρες. Μπορεί να εν εβδομάδες, μπορεί να εν μήνες, μπορεί να εν χρόνια, ακόμα τζιαι δεκαετία, αλλά θα κάμεις υπομονή. Εμείς επεράσαμε φτώσhια σόου ξέρουμε τζιαι γι' αυτό να κάμεις τζίνα που θα σου πούμε τζιαι θα είσαι μια χαρά."
Αποφάσισα λοιπόν να κρωστώ στους Ρώσους. Κάτι παραπάνω θα ξέρουν δε γίνετε. Τουλάχιστον για την ώρα δεν εφύαν.
Γι' αυτό όλα καλά τζιαι ωραία να λέμε, μπράβο στο 'ΟΧΙ' μας (σαν πολλά όχι δε λέμε γενικά σαν λαός; μήπως μας που αρνητικούς στην Ευρώπη;;;;; - κρύο αστείο της ημέρας) αλλά τα ζητήματα παραμένουν άλυτα.
Προτάσεις δεν έχω, μια μικρή Λου είμαι, αλλά χαίρομαι, και ελπίζω δηλαδή, για την αφύπνιση του λαού. Ας ελπίσουμε να μην είναι περαστική.